Θέμα
Ευρωπαϊκή Συνθήκη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Περίληψη:
Ο περιορισμός του άρθρου 560 ΚΠολΔ, που αποβλέπει στην ταχύτερη επίλυση των υπαγόμενων στα Ειρηνοδικεία διαφορών, που κατ’ αρχήν είναι ήσσονος σημασίας, χάριν εξυπηρετήσεως του γενικού συμφέροντος, δεν αντίκειται στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.).
Αριθμός 624/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 8 Ιανουαρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1)Π. Τ. του Χ. και 2)Χ. Τ. του Π., κατοίκων ... οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ηλία Θεοδωράτο.
Της αναιρεσίβλητης: Μ. χήρας Ε. Π., το γένος Ν. Σ., κατοίκου ... η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Σπυράγγελο Μουντάκη, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 18/12/2007 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Αργοστολίου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 122/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 53/2012 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 28/6/2012 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ερωτόκριτος Καλούδης ανέγνωσε την από 20/12/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη της αντιδίκου τους στη δικαστική δαπάνη τους.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά τη διάταξη του άρθρου 560 ΚΠολΔ κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και των αποφάσεων των πρωτοδικείων που εκδίδονται σε εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, επιτρέπεται αναίρεση μόνο 1)αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου...,2)αν το δικαστήριο δεν συγκροτήθηκε όπως ορίζει ο νόμος...,3)αν το δικαστήριο έχει υπερβεί τη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων ή δεν είχε καθ'ύλην αρμοδιότητα και 4)αν παράνομα αποκλείστηκε η δημοσιότητα της διαδικασίας. Από την αμέσως πιο πάνω διάταξη προκύπτει, ότι η απαρίθμηση των λόγων αναίρεσης κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων καθώς και των αποφάσεων των πρωτοδικείων, που εκδίδονται κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, είναι περιοριστική. Οι λόγοι αναίρεσης είναι μόνο τέσσερις και αντιστοιχούν προς τους λόγους αναίρεσης που προβλέπονται από τους αριθμούς 1, 2, 4, 5 και 7, αντίστοιχα, του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προς τους οποίους όμως δεν ταυτίζονται απολύτως. Έτσι, δεν ιδρύεται ο λόγος, όταν το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και αν η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει αντιφατικές ή ανεπαρκείς αιτιολογίες. Ο περιορισμός αυτός, με κριτήριο την υλική αρμοδιότητα και την βάσει αυτής υπαγωγή της διαφοράς σε ορισμένη κατηγορία δικαστηρίων, αποβλέπει στην ταχύτερη επίλυση των υπαγόμενων στα ειρηνοδικεία διαφορών, που κατ'αρχήν είναι ήσσονος σημασίας, χάριν εξυπηρετήσεως του γενικού κοινωνικού συμφέροντος, και γι'αυτό δεν αντίκειται η ρύθμιση αυτή στο άρθρο 5 του Συντάγματος, περί της ανάπτυξης από καθένα της προσωπικότητάς του ελεύθερα ή στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, για την προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.) που κυρώθηκε (μαζί με τη σύμβαση) με το ν.δ.53/1974 που έχει σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος αυξημένη ισχύ (ΑΠ 50/2014). Οι πρώτος, δεύτερος και τρίτος, επομένως, λόγοι αναίρεσης, με τους οποίους, υπό την επίκληση των αριθμών 8 περ.β'και 19, αντίστοιχα, του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προβάλλεται, ότι το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, υπέπεσε στις πλημμέλειες του ότι δεν έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό των εναγομένων και ήδη αναιρεσειόντων, ότι και μετά το έτος 1993 καλλιεργούσαν αυτοί - αναιρεσείοντες - την επίδικη έκταση και έβοσκαν τα ζώα τους εντός αυτής - πρώτος απ'αυτούς - και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει αντιφατικές και ανεπαρκείς αιτιολογίες - δεύτερος και τρίτος απ'αυτούς - είναι απαράδεκτοι και πρέπει να απορριφθούν.
ΙΙ. Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 561 παρ.1 ΚΠολΔ, απαράδεκτος είναι ο λόγος αναίρεσης, αν υπό την επίφαση συνδρομής των προϋποθέσεων θεμελίωσής του πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη εκτίμηση πραγματικών γεγονότων από το δικαστήριο της ουσίας (Ολ.ΑΠ 1/1995). Στην προκείμενη περίπτωση, με τον τέταρτο λόγο αναίρεσης, προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια από τον αριθμό 1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ, γιατί το ίδιο πιο πάνω Δικαστήριο - Πολυμελές Πρωτοδικείο - που δίκασε ως Εφετείο και δέχτηκε την ένδικη - από 18.12.2007 - αναγνωριστική κυριότητας αγωγή της αναιρεσίβλητης, προκειμένου να καταλήξει στην κρίση του περί παραδοχής της αγωγής αυτής, παραβίασε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 1045 ΑΚ, διότι, αν και "απεδείχθη ότι η αναιρεσίβλητη δεν είχε στη νομή της για μία εικοσαετία την επίδικη έκταση, αντιθέτως μάλιστα οι αναιρεσείοντες όργωναν ανελλιπώς την επίδικη έκταση...και έβοσκαν τα ζώα τους εντός αυτού, όπως άλλωστε απεδέχθη και ο μάρτυρας της αναιρεσιβλήτου...στην πραγματικότητα δε ο Σ. Τ. κατέλιπε την εν λόγω έκταση, όπως δήλωσε και ο μάρτυρας της αναιρεσιβλήτου...στο υιό του Α. Τ....πλην, όμως, ο Α. Τ. μέχρι το θάνατό του (1991) ουδέποτε ασχολήθηκε με αυτήν, ούτε άσκησε πράξεις νομής ή κατοχής στην επίδικη έκταση, με αποτέλεσμα....από το έτος τουλάχιστον 1980 και μέχρι σήμερα να οργώνεται και να καλλιεργείται από τους αναιρεσείοντες...και - έτσι - να αποδεικνύεται ότι η αναιρεσίβλητη μέχρι την άσκηση της υπό κρίση αγωγής (2007) δεν είχε αποκτήσει κυριότητα...με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας...δέχτηκε παρά ταύτα την αγωγή της και απέρριψε κατ'ουσίαν την έφεση των αναιρεσειόντων, κατ'εσφαλμένη εφαρμογή της - προεκτεθείσας- διάταξης του άρθρου 1045 ΑΚ". Είναι πρόδηλο, ότι με το λόγο αυτό υπό την επίφαση της παραβίασης της ως άνω διάταξης πλήττεται αποκλειστικά η εκτίμηση από το Δικαστήριο της ουσίας πραγματικών γεγονότων, η οποία (εκτίμηση) καθ'εαυτή δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. Γι'αυτό ο αναιρετικός αυτός λόγος είναι απαράδεκτος και πρέπει να απορριφθεί.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 28.6.2012 αίτηση του 1)Π. Τ. του Χ. και της Σ. κ.α. για αναίρεση της 53/2012 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας, που δίκασε ως Εφετείο.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια (2700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου 2014.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 19 Μαρτίου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ