Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Περίληψη:
Αιτιολογημένη απόρριψη αυτοτελούς ισχυρισμού περί βρασμού ψυχικής ορμής και αιτήματος διενέργειας ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης.
Αριθμός 302/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό-Εισηγητή και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1 και ήδη κρατουμένου στη Δικαστική Φυλακή Χίου, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φίλιππο Φίλια, περί αναιρέσεως της 84-89/2006 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αιγαίου. Με πολιτικώς ενάγοντα τον ....., που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Βιτάλη.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 27 Φεβρουαρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 480/07.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά τη διάταξη της παρ.1 του άρθρου 299 του ΠΚ όποιος με πρόθεση σκότωσε άλλον, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, κατά δε την παρ.2 του ίδιου άρθρου, αν η πράξη αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σε βρασμό ψυχικής ορμής επιβάλλεται η ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, απαιτείται, αντικειμενικώς μεν, η αφαίρεση της ζωής άλλου ανθρώπου με θετική ενέργεια ή παράλειψη οφειλόμενης από το νόμο ενέργειας, υποκειμενικώς δε δόλος που περιλαμβάνει τη γνώση των αντικειμενικών στοιχείων της πράξης και τη θέληση καταστροφής της ζωής του άλλου ανθρώπου . Από τη διατύπωση της δεύτερης παραγράφου του πιο πάνω άρθρου 299 του ΠΚ προκύπτει ότι για τη ποινική μεταχείριση του δράστη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, γίνεται διάκριση του δόλου σε προμελετημένο και απρομελέτητο. Στην πρώτη περίπτωση κατά τη έννοια της διάταξης, απαιτείται ψυχική ηρεμία του δράστη είτε κατά την απόφαση είτε κατά την εκτέλεση της πράξης. Ενώ, στη δεύτερη περίπτωση απαιτείται ο δράστης να βρίσκεται σε βρασμό ψυχικής ορμής και κατά τη λήψη της απόφασης και κατά την εκτέλεση της πράξης, γιατί αν λείπει ο βρασμός ψυχικής ορμής σε ένα από τα στάδια αυτά, δεν συντρέχουν οι όροι εφαρμογής της παρ.2 του άρθρου 299 ΠΚ για την επιεικέστερη μεταχείριση του δράστη, δηλαδή, για την επιβολή της πρόσκαιρης αντί της ισόβιας κάθειρξης . Για την ύπαρξη του στοιχείου της ψυχικής ορμής, στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, δεν αρκεί οποιαδήποτε αιφνίδια και απότομη υπερδιέγερση κάποιου συναισθήματος, αλλά απαιτείται η υπερδιέγερση αυτή να φθάσει σε ψυχική κατάσταση τέτοια, που να αποκλείει τη σκέψη, δηλαδή, τη δυνατότητα στάθμισης των αιτίων που κινούν την πράξη ή απωθούν από αυτήν. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτήν, με πληρότητα σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Η επιβαλλόμενη από τις πιο πάνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, πρέπει, να εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, δηλαδή, εκείνους που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορό του και τείνουν στην άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξης ή της ικανότητας προς καταλογισμό ή στη μείωση αυτής ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής, υπό την προϋπόθεση ότι οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν προβληθεί κατά τρόπο σαφή και ορισμένο. Εφόσον, δεν αιτιολογείται ειδικώς η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως για έλλειψη αιτιολογίας, ενώ η μη απάντηση (σιγή απόρριψη), συνιστά έλλειψη ακροάσεως, κατά το άρθρο 170 παρ.2 του ΚΠοινΔ και ιδρύει ιδιαίτερο λόγο αναιρέσεως, εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ Β' του ίδιου Κώδικα. Στην προκείμενη περίπτωση, τo Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 84-89/2006 απόφασή του, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε ότι ο κατηγορούμενος έχει τελέσει τις πράξεις της ανθρωποκτονίας από πρόθεση (άμεσο δόλο), της παράνομης οπλοφορίας και παράνομης οπλοχρησίας. Ειδικότερα δέχθηκε τα εξής: " Από τις ένορκες καταθέσεις όλων των μαρτύρων και την χωρίς όρκο κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα πρακτικά του, τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά, την απολογία του κατ/νου και όλη τη διαδικασία γενικά αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Ο κατηγορούμενος Χ1 γνωρίστηκε το έτος 1993 με την Φ1 στη συνέχεια δε αυτοί παντρεύτηκαν. Από το γάμο τους αυτό απέκτησαν το έτος 1995 ένα τέκνο τον ..... Η Φ1 εργαζόταν αρχικά στην επιχείρηση ενοικιαζομένων δωματίων του πολιτικώς ενάγοντος- πατέρα της στη .... και αργότερα στα ναυπηγεία του .... Ο κατηγορούμενος εργαζόταν στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου ..... Η Φ1 κατά το τελευταίο διάστημα παρακολουθούσε μαθήματα ναυτικής εκπαίδευσης σε σχολή στον Ασπρόπυργο Αττικής προκειμένου να απασχοληθεί με τη ναυτική εργασία. Η πρόθεση της να ασχοληθεί με το ναυτικό επάγγελμα σε συνδυασμό με την ανάπτυξη απ' αυτήν κοινωνικών σχέσεων εύρισκαν αντίθετο τον κατηγορούμενο σύζυγο της. Με αφορμή μάλιστα τα παραπάνω ο κατηγορούμενος είχε δημιουργήσει στο παρελθόν αρκετές φορές επεισόδια σε βάρος της. Έτσι κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα κατά το μήνα Δεκέμβριο του 2003 αυτοί τελούσαν σε διάσταση, η δε Φ1 είχε εγκαταλείψει τη συζυγική οικία και είχε εγκατασταθεί μαζί με το ανήλικο τέκνο τους στην οικία των γονέων της. Παρόλα αυτά ο κατηγορούμενος ήθελε και επιδίωκε με κάθε τρόπο να επανασυνδεθεί με τη σύζυγό του. Το απόγευμα της 19ης Δεκεμβρίου 2003 η Φ1 μαζί με το γιο της επισκέφθηκε την οικία του ζεύγους Κ1 και Κ2 στο συνοικισμό ...... με τους οποίους διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Η Φ1 κατά την παραμονή της στην οικία Κ1 είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον κατηγορούμενο, ο οποίος με το αυτοκίνητο του, μετέβη κοντά στην παραπάνω οικία και παρέδωσε στην κόρη του ... ένα μπουκάλι ουίσκι για να το παραδώσει στη σύζυγό του, χωρίς η τελευταία να του απευθύνει, μέσω της ...., πρόσκληση να επισκεφθεί την ανωτέρω οικία για να την συναντήσει. Ο κατηγορούμενος προφανώς θεωρώντας τη συμπεριφορά της συζύγου του αρνητική σε σχέση με την επανασύνδεση τους και χολωθείς προφανώς από το γεγονός αυτό έφυγε από το σημείο εκείνο. Στη συνέχεια, όπως αποδείχθηκε, ο κατηγορούμενος, αφού κατανάλωσε οινοπνευματώδη ποτά, χωρίς όμως να απολέσει την ικανότητα του να αντιληφθεί πλήρως το άδικο των πράξεών του και ενεργώντας σε πλήρη ηρεμία, μετέβη στην οικία των γονέων του, όπου, μετά από συμπλοκή, πήρε το με αριθμό ...... κυνηγετικό όπλο, καραμπίνα ΒΕΝΕLLI Ιταλίας. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι προκειμένου να αποσπάσει το ανωτέρω όπλο από τη μητέρα του, η οποία με κανένα τρόπο δεν ήθελε να του το παραδώσει φοβούμενη ότι αυτός θα έκανε κάποιο κακό, ο κατηγορούμενος την χτύπησε με αποτέλεσμα αυτή να καταλήξει στο νοσοκομείο (βλέπε την κατάθεση της μάρτυρος ......- μητέρας του). Ύστερα απ' αυτό ο κατηγορούμενος, αφού επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητό του μετέβη οδηγώντας αυτό στην οικία του Κ1 που απείχε 600 περίπου μέτρα. Όταν έφθασε εκεί ο κατηγορούμενος, ο οποίος είχε αποφασίσει να σκοτώσει τη σύζυγό του, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι τα κλειδιά της οικίας ήταν πάνω στην πόρτα, εισήλθε σ' αυτήν και κατευθύνθηκε στην κουζίνα της οικίας όπου εκείνη την ώρα βρισκόταν εκεί ο Κ1 η σύζυγός του, τα τρία τέκνα τους και η Φ1 με το τέκνο τους. Ο κατηγορούμενος με προτεταμένη την παραπάνω καραμπίνα και έχοντας στο στόμα του δύο φυσίγγια, πλησίασε τη σύζυγό του και από μικρή απόσταση, αφού τη σημάδευσε, την πυροβόλησε δύο φορές, με αποτέλεσμα να την τραυματίσει θανάσιμα στη δεξιά μασχαλιαία και θωρακική χώρα και στο δεξιό βραχίονα. Αμέσως μετά ο κατηγορούμενος, έχοντας τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης, προσπάθησε να τοποθετήσει στη θαλάμη του όπλου τα δύο φυσίγγια που κρατούσε με το στόμα, προκειμένου προφανώς να πυροβολήσει ξανά, πλην όμως δεν τα κατάφερε, επειδή παρενέβη έγκαιρα ο Κ1 ο οποίος ύστερα από έντονη πάλη, λόγω της προβαλλόμενης σθεναρής αντίστασης εκ μέρους του κατηγορουμένου, κατάφερε, με τη βοήθεια και του προσδραμόντος ανεψιού του Μ1 να τον αφοπλίσουν. Και ενώ οι ανωτέρω τον απομάκρυναν ο κατηγορούμενος τους απείλησε ενώ προσπάθησε και πάλι βίαια να εισέλθει εκ νέου στην οικία, αλλά αυτοί τον εμπόδισαν να πραγματοποιήσει το σκοπό του αυτό. Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος έφυγε οδηγώντας το αυτοκίνητό του και προσήλθε μετά από μιάμιση περίπου ώρα στο ΑΤ της περιοχής όπου παραδόθηκε. Ο ανθρωποκτόνος σκοπός του κατηγορούμενου συνάγεται: α) από το γεγονός ότι στόχευσε με το όπλο του τη σύζυγό του από μικρή απόσταση, γνωρίζοντας καλά τη χρήση του κυνηγετικού του όπλου και την έπληξε σε καίρια και ευπαθή σημεία του σώματος της, β) από το γεγονός ότι πυροβόλησε τη σύζυγο του όχι μία φορά αλλά δύο φορές και τούτο για να είναι βέβαιος ότι θα επιτύχει το στόχο του, γ) από το γεγονός ότι είχε στο στόμα του δύο φυσίγγια και μετά τους δύο πυροβολισμούς επιχείρησε να βάλει και τα φυσίγγια αυτά στη θαλάμη του όπλου για να ξαναπυροβολήσει τη σύζυγό του, προκειμένου να είναι απόλυτα σίγουρος ότι θα την σκοτώσει και δ) το ότι ο κατηγορούμενος ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει τη σύζυγό του οπωσδήποτε προκύπτει και από το γεγονός ότι παρά την παρουσία και άλλων ατόμων και μικρών παιδιών, αλλά και του δικού του παιδιού, στην οικία Κ1, δεν δίστασε να πυροβολήσει δύο φορές τη σύζυγό του και να την σκοτώσει. Και βέβαια ο κατηγορούμενος προηγουμένως είχε καταναλώσει διάφορα οινοπνευματώδη ποτά, πλην όμως δεν προέκυψε ότι η κατανάλωση αυτή επηρέασε καθοιονδήποτε τρόπο την ικανότητά του για την ορθή λειτουργία του νοητικού και βουλητικού στοιχείου του, ενόψει μάλιστα και του ότι, όπως και ο ίδιος δέχεται, είχε εξοικειωθεί κατά το τελευταίο διάστημα σε τέτοια κατανάλωση. Περαιτέρω με βάση τα παραπάνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, όπως αυτά προκύπτουν από τα προαναφερθέντα αποδεικτικά στοιχεία, ο κατηγορούμενος βρισκόταν τόσο κατά τη λήψη της απόφασης, όσο και κατά την εκτέλεση της πιο πάνω πράξης σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και ενήργησε κατά τέτοιο τρόπο με σκοπό τη θανάτωση της συζύγου του. Ο ισχυρισμός (αυτοτελής) του κατηγορουμένου ότι αποφάσισε και εκτέλεσε την ανθρωποκτονία αυτή ευρισκόμενος σε βρασμό ψυχικής ορμής, είναι αβάσιμος από ουσιαστική άποψη και συνεπώς απορριπτέος. Και δεν αποκλείεται βέβαια ο κατηγορούμενος να βρισκόταν σε υπερδιέγερση κάποιου συναισθήματος ή πάθους ενδεχομένως λόγω της άρνησης της συζύγου του για επανασύνδεσή τους, πλην όμως από τα προαναφερθέντα αποδεικτικά στοιχεία ουδόλως προέκυψε ότι η υπερδιέγερση αυτή ήταν αιφνίδια και απότομη και, πάντως, σε καμία περίπτωση αυτή δεν εξελίχθηκε σε τέτοια ψυχική κατάσταση που να μην έχει ο κατηγορούμενος τη δυνατότητα να σταθμίσει τα αίτια που τον οδηγούν ή τον απωθούν από την πράξη της ανθρωποκτονίας. Την κρίση του αυτή το δικαστήριο τη στηρίζει τόσο στα ίδια αναφερόμενα παραπάνω πραγματικά περιστατικά από τα οποία συνάγεται ο ανθρωποκτόνος σκοπός του κατηγορουμένου, όσο και στις καταθέσεις των εξετασθέντων στο ακροατήριο αυτοπτών μαρτύρων Κ1, ..., Μ1 και Ευαγγελίας συζύγου Κ1 οι οποίες δεν αναιρούνται από τις καταθέσεις των υπολοίπων μαρτύρων, την απολογία του κατηγορουμένου ή από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο, οι οποίοι (μάρτυρες) αποκλείουν κατηγορηματικά την ύπαρξη βρασμού ψυχικής ορμής του κατηγορουμένου υπό την προαναφερθείσα και στην αρχική νομική σκέψη αναφερόμενη έννοια. Ενισχυτικό, εξάλλου, της ανωτέρω κρίσης αποτελεί και το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος τόσο κατά την προσέλευση του στην οικία Κ1, όσο και κατά την αποχώρησή του απ' αυτήν χρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του οδηγώντας το προσεκτικά και με ήρεμο τρόπο, χωρίς να προκαλέσει κάποιο ατύχημα. Με βάση όλα τα προεκτεθέντα ο κατηγορούμενος με περισσότερες πράξεις τέλεσε τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται και πιο συγκεκριμένα τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, της παράνομης οπλοχρησίας, αφού για την τέλεση του κακουργήματος της ανθρωποκτονίας ο κατηγορούμενος χρησιμοποίησε το παραπάνω όπλο και η χρήση του οποίου δεν αποτελεί κατά ειδική διάταξη του νόμου στοιχείο του αδικήματος αυτού (ανθρωποκτονίας) και τέλος της παράνομης οπλοφορίας...". Με τις παραδοχές του αυτές το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου, απέρριψε με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου αναιρεσείοντος ότι αποφάσισε και εκτέλεσε την ανθρωποκτονία σε βρασμό ψυχικής ορμής. Επομένως, ο εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του Κ.Ποιν.Δ πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας αναφορικά με την απόρριψη του ανωτέρω αυτοτελούς ισχυρισμού, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 200 ΚΠΔ, η διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης για τη διαπίστωση της διανοητικής υγείας του κατηγορουμένου, ανήκει στην ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Η απόφαση (παρεμπίπτουσα) όμως αυτού, με την οποία απορρίπτεται σχετική αίτηση του κατηγορουμένου πρέπει να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως αιτιολογημένη, σύμφωνα με τα άρθρα 93 του Συντ. και 139 ΚΠΔ. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως από την προσβαλλομένη απόφαση προκύπτει, το ΜΟΕ την αίτηση του συνηγόρου του κατηγορουμένου για διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης προς διαπίστωση της διανοητικής υγείας του τελευταίου απέρριψε με την αιτιολογία, ότι "ούτε ο ίδιος ο κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι πάσχει από κάποια ψυχική νόσο, απλά δε ζητεί την διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης προκειμένου να διαπιστωθεί μήπως τυχόν πάσχει από τέτοια νόσο. Ούτε, εξάλλου, από κάποιο αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος εξεδήλωσε στο παρελθόν κάποια αδικαιολόγητη συμπεριφορά που να υποκρύπτει ψυχική νόσο. Ο κατηγορούμενος μάλιστα ισχυρίστηκε ότι δεν έχει επισκεφθεί ποτέ στο παρελθόν κάποιο ψυχίατρο, ούτε ακόμη, προσκομίζει κάποιο σχετικό ιατρικό πιστοποιητικό. Αλλά ούτε στο ακροατήριο ο κατηγορούμενος εξεδήλωσε τέτοια συμπεριφορά που να οδηγεί στο ενδεχόμενο αυτός να πάσχει από κάποια ψυχική νόσο. Τέλος είναι αξιοσημείωτο ότι, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, κατά το χρόνο παραμονής του στις φυλακές Χίου απασχολείται ως μάγειρας, θέση υπεύθυνη, καθήκοντα που βέβαια δεν θα αντετίθεντο σ' αυτόν αν η συμπεριφορά του παρουσίαζε απόκλιση από την κανονική, χωρίς μέχρι τώρα αυτός να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα". Επομένως το ΜΟΕ απέρριψε με την επιβαλλόμενη αιτιολογία την παραπάνω αίτηση του κατηγορουμένου, ο δε περί του αντιθέτου από το άρθρο 510 παρ.1Δ' ΚΠΔ δεύτερος λόγος, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος.
Μετά από αυτά, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να απορριφθεί ως αβάσιμη, και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα και η δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠοινΔ και 176, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 27/2/2007 αίτηση αναιρέσεως (με αρ. πρωτ. 478/1-3-2007) του Χ1 και ήδη κρατουμένου στις Δικαστικές Φυλακές Χίου, κατά της 84-89/2006 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αιγαίου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ, καθώς και στην δικαστική δαπάνη του πολιτικώς ενάγοντος εκ πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Ιανουαρίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 5 Φεβρουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ