Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ισχυρισμός αυτοτελής, Ναρκωτικά, Πρόσθετοι λόγοι.
Περίληψη:
Κατοχή και προμήθεια ναρκωτικών ουσιών για αποκλειστική χρήση. Αναίρεση με την επίκληση των λόγων της ελλείψεως ειδικής αιτιολογίας, εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων και απόλυτης ακυρότητας. Επάρκεια αιτιολογίας και ορθή εφαρμογή ουσιαστικών ποινικών διατάξεων. Αόριστος ο ισχυρισμός περί περιστασιακής χρήσης. Απορρίπτει αναίρεση και πρόσθετους λόγους.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1721/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Eμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, ο οποίος ορίσθηκε με την υπ' αριθμό 42/2009 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Γρηγορίου Μάμαλη), Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13 Μαΐου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Νικολούδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, κατοίκου ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αλέξανδρο Σκονδριάνο, περί αναιρέσεως της 5483/2008 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου. Με συγκατηγορούμενο τον Χ2.
Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Σεπτεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 27 Απριλίου 2009 πρόσθετους λόγους, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1637/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στ. Δ' του ίδιου Κώδικα, όταν αναφέρονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε από το καθένα από αυτά. Δεν αποτελούν όμως, λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Τέλος, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 Ε' του Κ.Π.Δ, λόγο αναιρέσεως, αποτελεί η και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Εσφαλμένη δε ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης υπάρχει όταν ο δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή τέτοιας διάταξης συντρέχει όχι μόνο όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αληθινά στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για το λόγο ότι στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης με αριθμό 5483/2008 αποφάσεώς του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου, δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ' είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, και ειδικότερα από όλη τη σχετική με την κύρια διαδικασία, τα έγγραφα που αναγνώστηκαν, την ανάγνωση της κατάθεσης του απολιπόμενου μάρτυρα κατηγορίας, την απολογία του κατηγορουμένου και από όλη τη συζήτηση της υπόθεσης, ότι αποδείχθηκαν τα εξής: "Ο κατηγορούμενος στους παρακάτω αναφερόμενους τόπους και χρόνους με περισσότερες από μια πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος τέλεσε, (με το μη διάδικο στην παρούσα δίκη συγκατηγορούμενό του Χ2), τις ακόλουθες αξιόποινες πράξεις: α) " Στο ... στην οδό ..., στις 14-9-2008 και ώρα 20.30 μ.μ, για δική του αποκλειστικά χρήση κατείχε ναρκωτικές ουσίες σε ποσότητες που εξυπηρετούσαν αποδεδειγμένα τις δικές του αποκλειστικά ανάγκες και συγκεκριμένα κατελήφθη από αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών ..., να κατέχει με το συγκατηγορούμενό του, μια (1) χάρτινη συσκευασία περιέχουσα ακατέργαστη κάνναβη μικτού βάρους 3,6 γραμμάρια, β) στην ..., στις 14-9-2008 ύστερα από νομότυπη κατ' οίκον έρευνα από αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών ..., είχε στη φυσική εξουσία του, με τρόπο που κάθε φορά επιβεβαίωναν την ύπαρξή των, ήτοι εντός της οικίας του στην ..., ένα (1) κυτίο φωτογραφικού φίλμ, το οποίο περιείχε ακατέργαστη κάνναβη καθαρού βάρους 1,6 γρ. για δική του αποκλειστική χρήση". Στη συνέχεια το δικαστήριο της ουσίας που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφασή του, κήρυξε τον αναιρεσείοντα ένοχο των πράξεων της κατοχής και της προμήθειας ναρκωτικών ουσιών, για αποκλειστικά δική του χρήση και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 60 ημερών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε επί τριετία. Με τις παραδοχές αυτές, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του, την από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο και στοιχειοθετούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των παραπάνω εγκλημάτων, ήτοι της κατοχής και της προμήθειας ναρκωτικών ουσιών, για αποκλειστικά δική του χρήση, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία πείστηκε γι' αυτά και τους νομικούς συλλογισμούς, με βάση τους οποίους τα υπήγαγε στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 1, 14, 26 παρ.1α, 27 παρ.1, 94, 98 παρ.1, του ΠΚ, και άρθρο 1 παρ. 1 και 2 Πίν. Α στοιχ. 6 και πίν. ΓΣ περ. 110 και 29 Ν. 3459/2006, που εφαρμόσθηκαν, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε, και ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου παραβίασε με ασαφείς, ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές.
Ειδικότερα, αιτιολογούνται με σαφήνεια και πληρότητα όλα τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και συγκεκριμένα, ότι ο αναιρεσείων, με περισσότερες από μια πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του ίδιου εγκλήματος, α) κατείχε, για δική του αποκλειστική χρήση, ναρκωτικές ουσίες και συγκεκριμένα ποσότητα ακατέργαστης κάνναβης μικτού βάρους 3,6 γραμμάρια, καθώς, και ποσότητα της ίδιας ναρκωτικής ουσίας, βάρους 1,6 γραμμάρια. Αιτιολογείται ακόμη, η παραδοχή σύμφωνα με την οποία ο αναιρεσείων, κατείχε τις παραπάνω ναρκωτικές ουσίες, προκειμένου να κάνει αποκλειστικά χρήση αυτών. Περαιτέρω, οι αιτιάσεις του αναιρεσείοντος, με τις οποίες πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση και ειδικότερα: α) ότι το δικαστήριο στήριξε την κρίση του περί ενοχής σε δυο εκθέσεις κατ' οίκον έρευνας, ενώ αναγνώσθηκε μία, β) ότι απέρριψε τον αυτοτελή ισχυρισμό του, ότι ήταν περιστασιακός και συμπτωματικός χρήστης, και γ) ότι παραβιάσθηκε η διαδικασία της δημοσιότητας στο ακροατήριο, από το γεγονός ότι η διαδικασία της εναντίον του κατηγορίας, στο ακροατήριο, έγινε με κλειστές τις θύρες και χωρίς να διαλαμβάνει η παρεμπίπτουσα απόφαση, την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, για το κλείσιμο των θυρών, είναι απορριπτέες ως αβάσιμες, για τους παρακάτω λόγους. Πρώτον, γιατί, όσον αφορά την υπό στοιχείο (α) αιτίαση, από την παραδεκτή επισκόπηση των πρακτικών της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, προκύπτει από το σύνολο των παραδοχών, ότι αναγνώσθηκε η μοναδική συνταχθείσα για την ένδικη υπόθεση, με χρονολογία 14-9-2008, έκθεση κατ' οίκον έρευνας και κατάσχεσης, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Βόλου και ότι την κρίση του περί της ενοχής του κατηγορουμένου Χ1, δεν την στήριξε σε άλλη, έκθεση κατ' οίκον έρευνας. Σύμφωνα δε, με τις παραδοχές της αποφάσεως, προκύπτει ότι σε γενόμενη, στην οικία του ως άνω κατηγορουμένου, έρευνα κατασχέθηκε ποσότητα από τη ναρκωτική ουσία της κάνναβης βάρους 1,6 γραμμαρίων, την ύπαρξη της οποίας ούτε ο ίδιος ο αναιρεσείων αμφισβήτησε. Πράγματι, από την επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, προκύπτει ότι, σύμφωνα με την από 14-9-2008 έκθεση γνωστοποιήσεως, που φέρει και την υπογραφή του ίδιου, πέραν της ποσότητας εκείνης των 3,6 γραμμαρίων κάνναβης, που κατείχε κατά τη στιγμή της συλλήψεώς του, βρέθηκε στην οικία του, επίσης και ποσότητα 1,6 γραμμάρια της ίδιας ναρκωτικής ουσίας, και ότι συνεκτιμήθηκε και αξιολογήθηκε από το δικαστήριο και η εν λόγω έκθεση γνωστοποιήσεως όπως και όλα τα άλλα αποδεικτικά μέσα που αναφέρονται στην απόφαση, μεταξύ των οποίων και η απολογία του κατηγορουμένου-αναιρεσείοντος, κατά την οποία ρητώς ομολόγησε την κατοχή των παραπάνω ναρκωτικών ουσιών. Κατά συνέπεια δεν επήλθε οποιαδήποτε ακυρότητα. Όσον αφορά δε, την υπό στοιχείο (β) αιτίαση, το δικαστήριο της ουσίας, δεν όφειλε να διαλάβει στην απόφασή του αιτιολογία, σχετική με τον προβαλλόμενο απαραδέκτως, αυτοτελή ισχυρισμό του, ότι τυγχάνει περιστασιακός χρήστης, δεδομένου ότι για τη πληρότητα του εν λόγω ισχυρισμού του, θα έπρεπε ο αναιρεσείων, να διαλάβει τα αναγκαία για τη βασιμότητα του ισχυρισμού του στοιχεία, όπως ότι τις εν λόγω ναρκωτικές ουσίες, κατείχε για πρώτη φορά και τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτός προέβη στη χρήση τους. Όσον δε αφορά την υπό στοιχείο (γ) αιτίαση, από τα πρακτικά της δίκης, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, προκύπτει ότι, όχι μόνο η συνεδρίαση του δικαστηρίου έγινε δημόσια, αλλά και η σχετική απόφαση απαγγέλθηκε δημόσια, χωρίς να έχει μεσολαβήσει σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή της επ' ακροατηρίου διαδικασίας το κλείσιμο των θυρών, όπως αβασίμως ισχυρίζεται ο αναιρεσείων.
Συνεπώς, οι προβαλλόμενοι από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Γ', Δ και Ε' του Κ.Π.Δ, λόγοι αναιρέσεως του δικογράφου των πρόσθετων λόγων της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, καθώς και ο πρώτος λόγος αναιρέσεως του κυρίου δικογράφου, για παράβαση των διατάξεων για τη δημοσιότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, για έλλειψη της απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Μετά από αυτά, και εφόσον δεν υπάρχει προς έρευνα άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 Κ.Π.Δ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 22 Σεπτεμβρίου 2008 αίτηση του Χ1, κατοίκου ..., και τους επ' αυτής από 27-4-2009 πρόσθετους λόγους, για αναίρεση της υπ' αριθμό 5483/2008 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 28 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ