Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Ελαφρυντικές περιστάσεις, Ισχυρισμός αυτοτελής.
Περίληψη:
΄Ελλειψη αιτιολογίας επί αυτοτελούς ισχυρισμού ελαφρυντικού μετεφηβικής ηλικίας.
Αριθμός 1837/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Μιχαήλ Δέτση, Αιμιλία Λίτινα-Εισηγήτρια, Βασίλειο Λυκούδη και Γεώργιο Γιαννούλη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Μαΐου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Θάνου, (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου: ..... και ήδη κρατούμενου στις Δικαστικές Φυλακές Λάρισας, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Θεοδώρου, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 62/2006 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Το Πενταμελές Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Δεκεμβρίου 2006 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 7/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η επιβαλλόμενη από το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία των αποφάσεων, η έλλειψη της οποίας, ιδρύει τον κατ' άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, πρέπει, επί καταδικαστικών αποφάσεων, να υπάρχει, όχι μόνον ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους προβαλλόμενους από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, αυτοτελείς ισχυρισμούς. Αυτοί δε είναι εκείνοι, οι οποίοι προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τα άρθρα 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 ΚΠΔ και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή της ικανότητας για καταλογισμό ή στη μείωση αυτής ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Χαρακτήρα αυτοτελούς ισχυρισμού έχει και το αίτημα του κατηγορουμένου ή του συνηγόρου του, για επιβολή μειωμένης ποινής στην περίπτωση του άρθρου 133 εδ. 1 του ΠΚ, σύμφωνα με το οποίο, αν κάποιος, κατά τον χρόνο που τελέσθηκε η πράξη, έχει συμπληρώσει το 17ο όχι όμως και το 21ο έτος της ηλικίας του, το δικαστήριο μπορεί να του επιβάλει ποινή ελαττωμένη (άρθρ. 83), για την προβολή δε του ισχυρισμού αυτού, είναι προφανές το έννομο συμφέρον του κατηγορουμένου.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη 62/2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας, ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη και χρηματική ποινή πενήντα χιλιάδων (50.00) ευρώ, για τις κακουργηματικές πράξεις της εισαγωγής στην Ελληνική Επικράτεια, κατοχής και μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών, ως υπότροπος και ως ενεργήσας κατ' επάγγελμα. Για να αιτιολογήσει την παραπάνω καταδικαστική κρίση του το ως άνω Δικαστήριο δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι από τα κατά το είδος τους μνημονευόμενα σ' αυτή αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Αξιοποιώντας σχετικές πληροφορίες, που είχαν περιέλθει στην Υπηρεσία, σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο να γίνει στην Χώρα εισαγωγή ναρκωτικών ουσιών, από την Αλβανία, έγινε επιτήρηση όλης της περιοχής, απ' όπου, κατά τις πληροφορίες, θα επιχειρούνταν η εισαγωγή των ναρκωτικών, από άνδρες του σώματος συνοριοφυλάκων, οι οποίοι έστησαν θερμική κάμερα νυκτός και με αυτή εντόπισαν, τις πρωινές ώρες της 17-3-2004, δυο άτομα σε δύσβατη περιοχή, στη θέση ...., τα οποία οδηγούσαν δυο ζώα ( ίππους), στα οποία ήταν φορτωμένα ναρκωτικά. Τα άτομα αυτά σταμάτησαν σε ένα σημείο, όπου άρχισαν να ξεφορτώνουν τα ζώα από τα ναρκωτικά, τα οποία επεχείρησαν να μεταφέρουν προς τον κεντρικό δρόμο. Τότε έλαβε χώρα επέμβαση των ανδρών του σώματος συνοριοφυλάκων, οι οποίοι κατόρθωσαν να συλλάβουν τον ένα από τους δυο άνδρες, που ήταν Αλβανοί υπήκοοι και συγκεκριμένα τον παρόντα κατηγορούμενο, ο δε άλλος ονόματι ...... κατόρθωσε να διαφύγει, εκμεταλλευόμενος το δύσβατο της περιοχής, τα ναρκωτικά δε τα οποία περιήλθαν στα χέρια τους ήταν ποσότητα ινδικής κάνναβης, συσκευασμένη σε εκατόν δώδεκα (112) δέματα και βρίσκονταν μέσα σε τέσσερις ταξιδιωτικούς σάκους, συνολικού βάρους εκατόν δεκατεσσάρων ( 114) κιλών και οκτακοσίων σαράντα (840) γραμμαρίων. Την προαναφερθείσα ποσότητα ναρκωτικών εισήγαγε ο ως άνω κατηγορούμενος, μαζί με τον διαφυγόντα τη σύλληψη, ομοεθνή του, την ανωτέρω ημερομηνία στην Ελληνική Επικράτεια, από στην Αλβανία και την κατείχε από κοινού με αυτόν, στην Ελλάδα, κατά τον ίδιο ως άνω τόπο και χρόνο, με την έννοια της φυσικής εξουσίασης επ' αυτής και της διάθεσής της σε τρίτους, με οικονομικό αντάλλαγμα, την μετέφερε δε μαζί με τον προαναφερθέντα ομοεθνή του, μέσα στην Ελληνική Επικράτεια. Τις παραπάνω δε πράξεις, παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών, που αφορούν την ίδια ποσότητα, τέλεσε ο κατηγορούμενος κατ' επάγγελμα, αφού, από την υποδομή που είχε διαμορφώσει με τη χρήση ζώων (ίππων), για τη μεταφορά των ναρκωτικών και την γνώση εκ μέρους του της ευρύτερης περιοχής και της διαδρομής που ακολούθησε, αλλά και από την επανειλημμένη τέλεση αυτής, ενόψει του ότι έχει καταδικασθεί στο παρελθόν για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών και, συγκεκριμένα, με την υπ' αριθμ. 107/2002 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων Δυτικής Μακεδονίας, επιβλήθηκε σε βάρος του, ως τότε ανηλίκου, ποινικός σωφρονισμός κατ' ελάχιστο όριο τρία (3) χρόνια και κατά μέγιστο όριο επτά (7) χρόνια, για εισαγωγή στην Ελληνική Επικράτεια ναρκωτικών κατ' εξακολούθηση, προκύπτει σκοπός αυτού προς πορισμό εισοδήματος, επιπλέον δε είναι εκείνος και υπότροπος, αφού, με την προαναφερθείσα απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων Δυτικής Μακεδονίας, που είναι αμετάκλητη, καταδικάσθηκε για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών για κακούργημα (εισαγωγή στην Επικράτεια ναρκωτικών ουσιών κατ εξακολούθηση) και επιβλήθηκε σε βάρος του η ποινή του ποινικού σωφρονισμού κατ' ελάχιστο όριο τρία (3) χρόνια και κατά μέγιστο όριο επτά (7) χρόνια, εντός της προηγούμενης δεκαετίας.
Στη συνέχεια το Δικαστήριο έκρινε αβάσιμους, λόγω του ότι δεν αποδείχθηκαν από κανένα αποδεικτικό μέσο, τους προβληθέντες από τον κατηγορούμενο, (ο οποίος ομολόγησε μόνο την πράξη της εισαγωγής στην Ελληνική Επικράτεια των ναρκωτικών ουσιών), αρνητικούς της κατηγορίας ισχυρισμούς, ότι δεν είχε αυτός καμία εξουσία διάθεσης των ναρκωτικών ουσιών, δεδομένου ότι εγκέφαλος της σπείρας ήταν αυτός που διέφυγε τη σύλληψη, ο οποίος του είχε αναθέσει να τις εισαγάγει στην Ελλάδα αντί αμοιβής 300 ευρώ. Όπως δε προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ο συνήγορος του κατηγορουμένου προέβαλε το αίτημα να αναγνωρισθεί στον τελευταίο το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας (αριθμ. 133 εδ. 1, 83 του ΠΚ). Το ως άνω Δικαστήριο απέρριψε το παραπάνω αίτημα του κατηγορουμένου με την αιτιολογία, ότι τα εκτιθέμενα στο σκεπτικό περιστατικά σε σχέση με την επιδειχθείσα από αυτόν παράνομη συμπεριφορά, παρελθούσα και επίδικη, μαρτυρούν ωριμότητα, καθώς και συναισθηματική ψυχρότητα, αλλά και επικινδυνότητα αυτού, ενόψει του ότι δεν στάθμισε ο ίδιος την τεράστια ζημία, που θα προξενούσε σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ιδίως δε νέων, που θα έκαναν χρήση των ναρκωτικών, από την πολύ μεγάλη ποσότητα ινδικής κάνναβης, την οποία είχε εισαγάγει στη χώρα και την οποία κατείχε και μετέφερε. Έτσι κρίνοντας και άνω Δικαστήριο, δεν διέλαβε στην απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού, ενώ, προκειμένου να καταλήξει στην παραπάνω απορριπτική του ως άνω αιτήματος κρίση του και να δεχθεί ότι ο κατηγορούμενος είχε ωριμότητα, συναισθηματική ψυχρότητα και επικινδυνότητα διαλαμβάνει ότι την κρίση του αυτή τη στηρίζει τόσο στα περιστατικά τα οποία εξέθεσε στο σκεπτικό της και αφορούν την πράξη για την οποία καταδικάσθηκε, όσο και στα περιστατικά, της άλλης αξιόποινης πράξης για την οποία είχε καταδικασθεί προηγουμένως, δεν αναφέρει σε κανένα σημείο του σκεπτικού ποια ήταν αυτά (τα τελευταία).
Συνακόλουθα πρέπει, κατά παραδοχή, ως κατ' ουσίαν βασίμου, του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ δεύτερου λόγου της αναίρεσης, και παρελκούσης της έρευνας του άλλου λόγου, ως αλυσιτελούς, να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνο καθ' ό μέρος αφορά τις διατάξειςτης για την αναγνώριση του παραπάνω ελαφρυντικού και την επιβολή ποινής, και να παραπεμφθεί η υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την με αριθμό 62/2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας, μόνο ως προς τη διάταξή της για τη μη αναγνώριση του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας καθώς και ως προς εκείνη περί επιβολής ποινής.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, ως προς το αναιρούμενο μέρος αυτής, στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές εκτός από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου 2007. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 12 Οκτωβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ