Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ισχυρισμός αυτοτελής, Εγγυήσεως απόδοση.
Περίληψη:
Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι δεν είναι αυτουργός της πράξεως, αλλά απλός συνεργός δεν είναι αυτοτελής, αλλά αρνητικός της κατηγορίας και το δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει σ' αυτόν. Η παράλειψη του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου να διατάξει την απόδοση εγγυήσεως, δεν συνιστά αναιρετικό λόγο. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Αριθμός 2150/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Οκτωβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Ψάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Καπόλλα, περί αναιρέσεως της 246/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης. Το Πενταμελές Εφετείο Θράκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4.3.2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 395/2009.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η καταδικαστική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, όταν αναφέρονται σε αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Η ειδική και εμπεριστατωμένη αυτή αιτιολογία πρέπει να εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορό του. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή στην άρση ή μείωση της ικανότητας για καταλογισμό ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Στην προκειμένη περίπτωση, το Πενταμελές Εφετείο Θράκης με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 246/2008 απόφασή του κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο για τις πράξεις της αρπαγής, της παράνομης κατακράτησης κατά συρροή, της παράνομης οπλοφορίας και της παράνομης οπλοχρησίας και, αφού αναγνώρισε σ' αυτόν τις ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 παρ. 2 δ' και ε' του ΠΚ, του επέβαλε συνολική ποινή καθείρξεως έξι ετών και οχτώ μηνών. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της ανωτέρω απόφασης, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, η συνήγορος του κατηγορουμένου κατέθεσε και ανέπτυξε και προφορικά τον αυτοτελή ισχυρισμό περί συνδρομής στο πρόσωπο του κατηγορουμένου της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 ε' του ΠΚ, ο οποίος και έγινε δεκτός κατά τα άνω από το Δικαστήριο. Δεν προκύπτει όμως ότι προβλήθηκε ισχυρισμός ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν αυτουργός των ανωτέρω πράξεων, όπως είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως, αλλά απλός συνεργός. Επομένως, οι σχετικοί λόγοι αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠΔ, οι οποίοι συνίστανται στο ότι το Δικαστήριο δεν απάντησε και απέρριψε σιωπηρώς τον προβληθέντα αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου περί απλής συνέργειας και όχι αυτουργίας, είναι αβάσιμοι, αφού τέτοιος ισχυρισμός δεν προβλήθηκε, πέραν από το ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι αυτοτελής, αλλά αρνητικός της κατηγορίας και έτσι, ακόμη και αν είχε προβληθεί, δεν είχε υποχρέωση το Δικαστήριο να απαντήσει ειδικώς επ' αυτού, εν προκειμένω όμως το Δικαστήριο έλαβε θέση επί του θέματος αυτού, δεχόμενο ότι ο κατηγορούμενος είναι αυτουργός των εν λόγω πράξεων. Τέλος, η αιτίαση του αναιρεσείοντος ότι το Δικαστήριο παρέλειψε να διατάξει την απόδοση σ' αυτόν της εγγυήσεως που κατέβαλε προκειμένου να ανασταλεί η εκτέλεση της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης, δεν υπάγεται σε κάποιον λόγο αναιρέσεως από τους περιοριστικώς αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠΔ και έτσι είναι απαράδεκτη. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 4.3.2009 αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 246/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 11 Νοεμβρίου 2009.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ