Θέμα
Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Αναιρέσεων συνεκδίκαση, Αναιρετική διαδικασία.
Περίληψη:
Δύο αναιρέσεις του ίδιου αναιρεσείοντος παραδεκτές αφού δεν έχει κριθεί η πρώτη. Αόριστοι λόγοι αναιρέσεων. Απορρίπτει αιτήσεις ως απαράδεκτες. Ειδοποιήθηκε ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος.
ΑΡΙΘΜΟΣ 726/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Μαρία Βασιλάκη - Εισηγήτρια και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Κολιοκώστα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 9 Απριλίου 2013, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου K. I. του A., κατοίκου ... και ήδη κρατούμενου στο Κατάστημα του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού, που δεν παρέστη στο συμβούλιο, για αναίρεση της υπ' αριθμ.317, 318/2012 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 21 Ιουνίου 2012 και 26 Σεπτεμβρίου 2012 δύο αιτήσεις του, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1206/2012.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Κολιοκώστας εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαου Παντελή με αριθμό και ημερομηνία 56/4.3.2013, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Εισάγων ενώπιον του Δικαστηρίου Σας σύμφωνα με τα άρθρα 476 § 1 και 513 §1 Κ.Π.Δ. τις με αριθμούς 30/21-6-2012 και 44/26-9-2012 αιτήσεις αναιρέσεως του K. I. του A. και της Ε., κρατουμένου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, οι οποίες στρέφονται της 317, 318/2012 αποφάσεως του Β μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας ο αναιρεσείων καταδικάστηκε κατ' έφεση για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για εμπρησμό από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης δέκα (10) ετών και εκθέτω τα εξής: Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 § 2, 474 § 2 ,476 § 2 και 509 § 1 Κ.Π.Δ., προκύπτει ότι για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά βουλευμάτων και αποφάσεων, πρέπει στη έκθεση ή την επιδιδόμενη κατά το άρθρο 473§2 Κ.Π.Δ. δήλωση αναίρεσης να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτή ασκείται. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναιρέσεως χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί, ούτε μπορεί ο αορίστως διατυπούμενος στην έκθεση αναιρέσεως λόγος να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα. Για το ορισμένο του αναιρετικού λόγου και εντεύθεν για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως, δεν αρκεί απλή επανάληψη των διατάξεων του άρθρου 510 του Κ.Π.Δ., χωρίς προσδιορισμό της νομικής πλημμέλειας που αποδίδεται στην απόφαση. Ειδικότερα: α) σε περίπτωση απόλυτης ή σχετικής ακυρότητας, πρέπει να αναφέρεται σε τι συνίσταται η ακυρότητα αυτή, από ποια αιτία εχώρησε, αν αυτή αναφέρεται σε διάταξη που αφορά την τήρηση των διατάξεων, που, καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου, καθώς και τη άσκηση των δικαιωμάτων, που του παρέχονται, στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις , που επιβάλλει ο νόμος (άρθρο 171 παρ 1 δ Κ.Π.Δ.), πρέπει να προσδιορίζεται ειδικώς σε τι συνίσταται η παραβίαση των δικαιωμάτων του αυτών και ποια η διάταξη που παραβιάστηκε (Α.Π. 208/2004 Ποιν.Χρον. ΝΔ 889), β) σε περίπτωση έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πρέπει να προτείνεται με την αίτηση αναίρεσης η ανυπαρξία αυτής, σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της απόφασης, να διευκρινίζεται σε τι συνίσταται η έλλειψη της, αναφορικά με συγκεκριμένο η συγκεκριμένα κεφάλαια της, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση (ολομ.Α.Π. (σε συμβούλιο) 19/2001 ΠοινΧρον. ΝΒ 402, ολομΑ.Π. 2/2002 ΠοινΧρον. ΝΒ 691). γ)σε περίπτωση εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, πρέπει να γίνεται ειδικότερος προσδιορισμός της νομικής πλημμέλειας περί την ερμηνεία και εφαρμογή της ουσιαστικής ποινικής διάταξης που εφαρμόστηκε (Α.Π. 1622/2001 Ποιν.Χρον. ΝΒ 401). Οι αόριστα διατυπούμενοι λόγοι αναιρέσεως, δεν μπορούν να συμπληρωθούν με την άσκηση πρόσθετων λόγων αναιρέσεως, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παρ. 2 Κ.Π.Δ, την ύπαρξη παραδεκτής αιτήσεως αναιρέσεως (ολομ.Α.Π. 2/2002 Ποιν.Χρον. ΝΒ 691). Περαιτέρω σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 476 § 1 του Κ.Π.Δ. "όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν έχει το δικαίωμα ή εναντίον απόφασης ή βουλεύματος για το οποίο δεν προβλέπεται ή όταν ασκήθηκε εκπρόθεσμα ή χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από τον νόμο για την άσκηση του, καθώς και όταν έγινε νόμιμα παραίτηση από το ένδικο μέσο, ή σε κάθε άλλη περίπτωση που ο νόμος ρητά προβλέπει ότι το ένδικο μέσο είναι απαράδεκτο, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο), που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που τυχόν θα εμφανιστούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και διατάσσει την εκτέλεση της απόφασης ή του βουλεύματος που έχει προσβληθεί και την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο".
Στην προκειμένη περίπτωση με την υπ' αριθμ. 317-318/2012 απόφαση του Β Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε μετά από έφεση κατά της υπ' αριθμ. 347-348/2010 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών καταδικάστηκε κατ' έφεση ο K. I. του A. και της Ε., ήδη κρατούμενος στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για εμπρησμό από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης δέκα (10) ετών. Κατά της αποφάσεως αυτής ο ως άνω ο καταδικασθείς, άσκησε αυτοπροσώπως κατά τους νομίμους τύπους και εμπροθέσμως δύο αναιρέσεις, ήτοι: α) την από 21-6-2012 αναίρεση με δήλωση του ενώπιον του Διευθυντού του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού, συντάχθηκε δε περί αυτής η σχετική με αριθμό πρωτ. 30/21-6-2012 έκθεση, η οποία έλαβε αριθμό βιβλίου ενδίκων μέσων 11/29-6-2012 του Εφετείου Αθηνών, και β) την από 26-9-2012 αναίρεση ενώπιον του ίδιου ως άνω Διευθυντού του Ψυχιατρείου Κρατουμένων, συντάχθηκε δε περί αυτής η σχετική με αριθμό πρωτ. 44/26-9-2012 έκθεση. Στην πρώτη των αιτήσεων αναιρέσεως, ο αναιρεσείων δηλώνει ότι ασκεί αναίρεση κατά της ανωτέρω με αριθμό 317-318/2012 αποφάσεως του Β Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, χωρίς να αναφέρει σ' αυτήν κάποιον αναιρετικό λόγο εκθέτοντας απλώς στην έκθεση ότι ζητεί την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης γιατί "δεν εκτιμήθηκαν αρκετά τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης μου και δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη η ψυχιατρική κατάσταση της υγείας μου", στην δεύτερη δε έκθεση αναφέρει ότι ζητεί την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης λόγω "μη επαρκούς ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, επιφυλασσόμενος άμα να ασκήσει εμπροθέσμως και νομοτύπως πρόσθετους λόγους αναιρέσεως". Έχουσες το ανωτέρω περιεχόμενο οι κρινόμενες αιτήσεις αναιρέσεως, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν, είναι απαράδεκτες και ως τέτοιες πρέπει να απορριφθούν, να καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 §§ 1 και 2, 513 § 1 και 583 § 1 Κ.Π.Δ.).
Για τους λόγους αυτούς Προτείνω: α) να απορριφθούν ως απαράδεκτες οι με αριθμούς πρωτ. 30/21-6-2012 44/26-9-2012 αιτήσεις αναιρέσεως του K. I. του A. και της Ε., που συντάχθηκαν ενώπιον του Διευθυντού του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού, κατά της 317, 318/2012 αποφάσεως του Β μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών και β) να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα. Αθήνα 01/Μαρτίου/2013
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νικόλαος Παντελής"
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε, και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 514 εδ. γ' ΚΠοινΔ, δεν επιτρέπεται δεύτερη αίτηση αναιρέσεως κατά της ίδιας αποφάσεως. Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, προϋπόθεση για την απαγόρευση ασκήσεως δεύτερης αναιρέσεως είναι να έχει προηγηθεί κρίση επί της πρώτης. Στην αντίθετη περίπτωση που η πρώτη εκκρεμεί, παραδεκτώς ασκείται εντός της νόμιμης προθεσμίας δεύτερη αναίρεση, η οποία είναι συμπληρωματική της πρώτης και συνεξετάζεται με αυτή.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας κατά της υπ' αριθ.317, 318/2012 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών ασκήθηκαν από τον κατηγορούμενο-αναιρεσείοντα εμπροθέσμως: α) η με αριθμ.30/21-6-2012 αίτηση αναίρεσης (πριν καθαρογραφεί η απόφαση) και β) η 44/26-9-2012 αίτηση αναίρεσης εμπροθέσμως με δήλωση ενώπιον της Διευθύντριας του Καταστήματος του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού Κράτησης Κωνσταντίνας Γέρου, στο οποίο αυτός κρατείται, οι οποίες και συζητήθηκαν ταυτόχρονα..
Συνεπώς, εφόσον δεν έχει προηγηθεί κρίση επί της πρώτης αιτήσεως αναιρέσεως, η δεύτερη αίτηση επιτρεπτώς ασκείται εντός της νόμιμης προθεσμίας, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση καταχωρίστηκε καθαρογραμμένη στο τηρούμενο από το Εφετείο Αθηνών ειδικό προς τούτο βιβλίο στις 18-9-2012, και πρέπει οι αιτήσεις αυτές να συνεκδικασθούν.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 474 παράγραφος 2, 476 παράγραφος 1, 509 παράγραφος 1 και 510 του ΚΠΔ προκύπτει, ότι για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατ' απόφασης πρέπει στη δήλωση άσκησης της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι, για τους οποίος ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος από τους αναφερομένους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ λόγους αναιρέσεως, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται (άρθρο 513 ΚΠΔ). Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναιρέσεως, χωρίς αναφορά περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Ούτε μπορεί ο αορίστως διατυπούμενος στην έκθεση αναιρέσεως λόγος να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με την άσκηση προσθέτων λόγων, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παράγραφος 2 ΚΠΔ, την ύπαρξη παραδεκτής αίτησης αναίρεσης. Από την αξίωση αυτή του νόμου, το να είναι δηλαδή σαφείς και ορισμένοι οι λόγοι αναίρεσης, δεν εξαιρείται και ο προβλεπόμενος από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ λόγος της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ. Ειδικότερα, για το ορισμένο του λόγου αυτού, πρέπει: α) αν ελλείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση αναίρεσης η ανυπαρξία αυτής, σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της απόφασης, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση και β) αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να διευκρινίζεται επιπλέον σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη, αναφορικά με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια (Ολ. ΑΠ 19/2001, 2/2002).
Στην προκειμένη περίπτωση, με την πρώτη των ως άνω αιτήσεων αναίρεσης, με αριθμ. 30/21-6-2012 ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση της προσβαλλόμενης υπ'αριθμ.317, 318/2012 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, με την οποία αυτός καταδικάσθηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης δέκα (10) ετών , για τις πράξεις της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για εμπρησμό από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, για τους παρακάτω λόγους αναφέροντας επί λέξει: "δεν εξετιμήθηκαν αρκετά τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης μου και δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη η ψυχιατρική κατάσταση της υγείας μου". Έτσι, όμως, διατυπούμενος ο προαναφερόμενος αναιρετικός λόγος, είναι, κατά τα προεκτεθέντα, αόριστος και συνεπώς απαράδεκτος. Μετά από αυτά, η ως άνω αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, σύμφωνα με τα άρθρα 476 παράγραφος 1 και 513 παράγραφος 1 εδ. α του ΚΠΔ. Εξάλλου, όσον αφορά την από 44/26-9-2012 αίτηση αναίρεσης του ιδίου αναιρεσείοντος κατά της ίδιας προσβαλλόμενης απόφασης, ζητεί την αναίρεση για τους παρακάτω λόγους: "μη επαρκούς, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, επιφυλασσόμενος άμα να ασκήσει εμπροθέσμως και νομοτύπως προσθέτους λόγους αναιρέσεως". Έτσι, όμως, διατυπούμενος ο προαναφερόμενος αναιρετικός λόγος στη δεύτερη κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, είναι εντελώς αόριστος και συνεπώς απαράδεκτος ως προς την επικαλούμενη έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης ως προς την ενοχή του αναιρεσείοντος Μετά από αυτά, η ως άνω αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, σύμφωνα με τα άρθρα 476 παράγραφος 1 και 513 παράγραφος 1 εδ. α του ΚΠΔ. Για τις άνω απαράδεκτες αιτήσεις αναιρέσεως κλήθηκε να προσέλθει και να εκθέσει τις απόψεις του στο Συμβούλιο τούτο ο αντίκλητος του αναιρεσείοντος (άρθρο 476 παρ. 1 εδ. τελευταίο του ΚΠοινΔ, όπως προκύπτει από τη σχετική επισημείωση του αρμόδιου γραμματέα επί του φακέλου της δικογραφίας. Κατ'ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να απορριφθούν αμφότερες οι αιτήσεις αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παράγραφος 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει τις με αριθμό πρωτ. 30/21-6-2012 και 44/26-9-2012 αιτήσεις του Κ. I. του A., κρατουμένου στο Κατάστημα του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού για αναίρεση της υπ' αριθμ. 317, 318/2012 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών
Απορρίπτει τις άνω αιτήσεις.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εξ ευρώ διακοσίων πενήντα (250).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 14 Μαΐου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 16 Μαΐου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ