Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ψευδής καταμήνυση, Ψευδής ανώμοτη κατάθεση.
Περίληψη:
Ψευδής καταμήνυση. Ψευδής ανώμοτη κατάθεση. Έννοια όρων. Υποβολή μηνύσεως αναιρεσείοντα κατά την ήδη πολιτικώς εναγόντων για κλοπή. Επιβεβαίωση της μηνύσεως με την κατάθεσή του ως πολιτικώς ενάγοντος ανωμοτί στο δικάσαν την κλοπή Δικαστήριο. Αθώωση των τότε κατηγορουμένων για την κλοπή. Μήνυσή του για ψευδή καταμήνυση και καταδίκη του. Αναίρεση για έλλειψη αιτιολογίας. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης.
Αριθμός 143/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο - Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Νοεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σπύρο Καπετανέα, περί αναιρέσεως της 4859/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1) Ψ1, 2) Ψ2 και 3) Ψ3, κατοίκους ..., που δεν παραστάθηκαν.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 20 Φεβρουαρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 433/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρ. 229 παρ. 1 του ΠΚ προκύπτει ότι υπαίτιος της πράξης της ψευδούς καταμηνύσεως είναι εκείνος που εν γνώσει του καταμηνύει άλλον ψευδώς ή αναφέρει γι'αυτόν ενώπιον της αρχής ότι τέλεσε αξιόποινη πράξη ή πειθαρχική παράβαση, με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του. Για τη στοιχειοθέτηση της πράξης αυτής, απαιτείται η πράξη, που αποδίδεται σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα, να είναι αξιόποινη ή πειθαρχικώς κολάσιμη και ψευδής, ο υπαίτιος να γνώριζε την αναλήθειά της και να απέβλεπε με αυτήν στο να κινηθεί ποινική ή πειθαρχική δίωξη εναντίον εκείνου κατά του οποίου στρέφεται η καταγγελία του ψευδομηνυτή. Για την πληρότητα δε της αιτιολογίας της καταδικαστικής για ψευδή καταμήνυση απόφασης, πρέπει, εκτός άλλων, να εξειδικεύεται η καταμηνυθείσα πράξη, να αναφέρονται ο επιδιωκόμενος από το δράστη της ψευδούς καταμήνυσης σκοπός, και επί πλέον, δεδομένου ότι για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υπόστασης του άνω εγκλήματος απαιτείται ειδικός δόλος, δηλαδή γνώση του δράστη ότι η ανακοίνωση ή καταμήνυση είναι ψευδής, η απόφαση πρέπει να αιτιολογείται ειδικά με παράθεση των περιστατικών τα οποία δικαιολογούν τη γνώση αυτή αλλιώς είναι αναιρετέα με βάση τον προαναφερόμενο λόγο. Περαιτέρω, με το άρθρο 225 ΠΚ, που έχει τον τίτλο "ψευδή ανωμοτή κατάθεση", στην παράγραφο 1, περ. α' αυτού ορίζεται: Με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους τιμωρείται: όποιος, όταν εξετάζεται χωρίς όρκο ως διάδικος ή μάρτυρας από αρχή αρμόδια να ενεργεί τέτοια εξέταση, εν γνώσει του καταθέτει ψέματα ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια. Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί όλα στο σύνολο τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, κλπ.), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Τέλος, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει, όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 4.859/2008 αποφάσεώς του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Τριμελές Εφετείο Θεσ/νίκης δέχτηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ' είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, κατά πιστή αντιγραφή από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως: "απεδείχθη ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε τις πράξεις της ψευδούς καταμηνύσεως και ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης για τις οποίες κατηγορείται. Ειδικότερα απεδείχθη ότι αυτός εν γνώσει καταμήνυσε ψευδώς την ΑΑ και τους τρεις εγκαλούντες (Ψ2, Ψ3 και Ψ1), με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή τους για κλοπή, πράγμα το οποίο και πέτυχε. Στη συνέχεια όμως απεδείχθη ότι οι τότε κατηγορούμενοι και νυν εγκαλούντες ουδεμία σχέση έχουν με την κλοπή που αυτός τους απέδιδε με την καταμήνυσή τους. Άλλωστε ουδέποτε έλαβαν χώρα οι κλοπές για τις οποίες τους καταμήνυσε. Με την υπ' αριθμ. 9139/2004 απόφαση του Τριμ. Πλημ. Θεσσαλονίκης, η οποία κατέστη ήδη αμετάκλητη, όλοι οι νυν εγκαλούντες κηρύχθηκαν αθώοι των πράξεων για τις οποίες τους καταμήνυσε ο κατηγορούμενος. Τα περιγραφόμενα στο κατηγορητήριο και στο διατακτικό της παρούσης αποφάσεως αντικείμενα ουδέποτε είχε στο κατάστημα του ο κατηγορούμενος (απ' όπου ισχυρίζεται ότι του εκλάπησαν). Παρ' όλα όμως αυτά ο κατηγορούμενος υπέβαλε, εν γνώσει του ότι τα καταμηνυόμενα είναι εντελώς ψευδή, την μήνυσή του σε βάρος των εγκαλούντων και της ΑΑ, το περιεχόμενο τις οποίας επιβεβαίωσε ως πολιτικώς ενάγων στις 18.5.2004 εξεταζόμενος χωρίς όρκο ενώπιον του Τριμ. Πλημ. Θεσσαλονίκης. Πρέπει ακόμη να παρατηρηθεί - ως προς το ψευδές περιεχόμενο της καταθέσεώς του - ότι οι παραπάνω παθόντες δεν έχουν κλειδιά του καταστήματος του κατηγορουμένου, ούτε κάποια σχέση με αυτό, ούτε έλαβαν μέρος τον πλειστηριασμό, αφού αυτός έλαβε χώρα λόγω χρεών του κατηγορουμένου προς τρίτους (ΙΚΑ κλπ). Επομένως, πρέπει αυτός να κηρυχθεί ένοχος". Στη συνέχεια, το Δικαστήριο της ουσίας τον άνω κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα κήρυξε ένοχο των παραπάνω αξιοποίνων πράξεων της ψευδούς καταμηνύσεως και της ψευδούς ανώμοτης καταθέσεως και ειδικότερα του ότι: "Στη ... κατά τους κατωτέρω αναφερόμενους κατωτέρω με περισσότερες πράξεις τέλεσε περισσότερα εγκλήματα, ειδικότερα δε: Α) την 8/2/2002 εν γνώσει του καταμήνυσε άλλους ψευδώς με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή τους για αξιόποινη πράξη και συγκεκριμένα ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης και του Γραμματέα αυτού κατέθεσε την από 8/2/2002 έγγραφη έγκλησή του σε βάρος της ΑΑ, καθώς και των εγκαλούντων, Ψ2, Ψ3 και Ψ1, η οποία (έγκληση) έλαβε αριθμό βιβλίου μηνύσεων Γ 2002 εγχ/134 και στην οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε για την ΑΑκαι τους εγκαλούντες τα ακόλουθα: "... Το προαναφερθέν ισόγειο κατάστημα της αντιπαροχής μου, το οποίο δικαιούμουν κατά το εργολαβικό συμβόλαιο και σύμφωνα με συμφωνία μας με τους μηνυόμενους δεν θα πωλούσα σε τρίτους μέχρι την εξόφληση της οφειλής προς το ΙΚΑ, από τον χρόνο αποπεράτωσης της οικοδομής (ήτοι από το έτος 1966) νεμόμουν και κατείχα με διανοία κυρίου, έχοντας μόνον εγώ τα κλειδιά αυτού. Συγκεκριμένα το χρησιμοποιούσα ως αποθηκευτικό χώρο, τοποθετώντας εκεί οικοδομικά, υδραυλικά υλικά και, κουφώματα (καινούργια), τα οποία χρησιμοποιούσαν τα συνεργεία μου σε διάφορα έργα στα πλαίσια της επιχειρηματικής μου δραστηριότητας. Να σημειωθεί ότι δεν ήμουν σε καθημερινή βάση στο εν λόγω κατάστημα πλην όμως το επισκεπτόμουν κάθε φορά που παρίστατο ανάγκη λήψης υλικών. Στο κατάστημα αυτό υπήρχαν τα παρακάτω αναφερόμενα αναλυτικά κινητά πράγματα της ιδιοκτησίας μου: 1. δύο (2) εσώπορτες ανιγκρέ με σχέδιο αξίας 62.950 δρχ. εκάστη και μαζί με το εκ 23.310 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 152.810 δρχ. 2. Δεκαεπτά (17) μπασκιά ανιγκρέ αξίας 1280 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 3916 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 25.676 δρχ. 3. Έξι (6) πόρτες ανιγκρέ με σχέδιο αξίας 62.950 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 67.986 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 445.686 δρχ. 4. Δεκαεννιά (19) πόρτες ανιγκρέ αξίας 54.000 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 184.680 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 1.210.680 δρχ. 5. Σαράντα πέντε (45) τεμ. Σωλήνα πλαστ. 6 επί 10 ΒΤαξίας 883 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 5.911 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 387δρχ. 6. Δέκα (10) τεμ. γωνίες πλαστ. Φ 50 90 ΥΝΙΜΑΚ αξίας 173 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 257 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 1.683 δρχ. 7. Δέκα (10) τεμ. γωνίες πλαστ. Φ 50 45 ΥΝΙΜΑΚ αξίας 173 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 257 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 1.687 δρχ. 8. Διακόσιες πενήντα (250) τεμ. Γωνίες ΓΚ 1/2 αξίας 156 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 6.669 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 43.719 δρχ. 9. Εκατό (100) τεμ. Ταφ ΓΚ 1/2 αξίας 216 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 3.693 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 24.213 δρχ. 10. Σαράντα (40) τεμ. Νίπελ Γαλβάνιζε 1/2 αξίας 216 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 923 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 6.053 δρχ. 11. Τριάντα (30) τεμ. Γωνίες ΓΚ ΜΕ 1/2 αξίας 174 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 892 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 5.851 δρχ. 12. Επτά (7) τεμ. Διακ. Εντοιχ. 1/2 αξίας 1973 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 2.243 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 14.707 δρχ. 13. Δέκα (10) κρουνούς σφ 1/2 αξίας 592 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 961 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 6.304 δρχ. 14. Τέσσερεις (4) Γωνίες ΓΚ2 αξίας 1.190 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 813 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 5.335 δρχ. 15. Τέσσερα (4) τεμ. Ταφ Γ Κ συστολικά 2 αξίας 1.916 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 2.270 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 9.551 δρχ. 16. Δύο (2) τεμ. Νίπελ Γαλβάνιζε 2 αξίας 835 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 285 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 1.871 δρχ. 17. Δύο (2) φιάλες MAP ΘΑ 5 αξίας 1.690 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 577 δρχ ΦΠΑ, συνολικής αξίας 3.788 δρχ. 18. Ένα (1) κρουνό σφαιρ. 2 αξίας 4.570 δρχ. και μαζί με το εκ 1.504 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 6.074δρχ. 19. Τέσσερεις (4) σωληνομαστούς γαλβ. ΠΡ 2 αξίας 533 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 1.457 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 3.482 δρχ. 20. Οκτώ (8) συφώνια δαπέδου SPECIAL αξίας 2.580 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 3715 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 24.355 δρχ. 21. Δεκαπέντε (15) τεμ. Σωλήνες φεροπλάστ Φ 32 αξίας 195 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 526 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής 3.451 δρχ. 22. Εννέα (9) τεμ. Σωλήνες φεροπλάστ Φ 50 αξίας 292 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 473 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 3.101 δρχ. 23. Τρία (3) τεμ. Σωλήνες φεροπλάστ Φ 40 αξίας 251 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 135 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 888 δρχ. 24. Έξι (6) μέτρα σωλήνα Φ100 αξίας 585 δρχ. το μέτρο και μαζί με το εκ 631 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 4.141 δρχ. 25. Δεκαοκτώ (18) Γωνίες Φ 32 87" αξίας 127 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 411 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 2.697 δρχ. 26. Δεκατέσσερεις (14) συστολές AM 40-32 αξίας 145 δρχ. εκάστης και μαζί με τ 365 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 2.760 δρχ. 27. Ένδεκα (11) Γωνίες Φ100 87" αξίας 355 δρχ. εκάστης και μαζί με το εκ 702 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 4.607δρχ. 28. Ένα (1) δοχείο διαστολής 200 L Τ αξίας 40.462 δρχ. και μαζί με το εκ 7.283 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 47.745δρχ. 29. Ένας (1) αυτόματος πληρωτής αξίας 3.476 δρχ. και μαζί με το εκ 626 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 4.102 δρχ. 30. Πέντε (5) σώματα PANEL 22 800-600 αξίας 14.302 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 12.872 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 84.382 δρχ. 31. Τρία (3) σώματα PANEL 22 800-400 αξίας 41.600 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 22.464 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 147.264 δρχ. 32. Πέντε (5) σώματα PANEL 22 800-700 αξίας 30.100 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 27.090 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 177.590 δρχ. 33. Έξι (6) σώματα PANEL 22 800-500 αξίας 33.500 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ36.180 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 237.180 δρχ. 34. Ένα (1) σώμα PANEL 22 800-900 αξίας 37.700 δρχ. και μαζί με το εκ 3.016 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 40.716 δρχ. 35. Επτά (7) σώματα PANEL 22 800 αξίας 20.500 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 25.830 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 169.330 δρχ. 36. Τέσσερα (4) σώματα PANEL 11 800-400 αξίας 8.500 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 6.120 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 40.120 δρχ. 37. Πενήντα τρεις (53) μονοσωλήνιους Διακόπτες διπλ. Ρύθμισης αξίας 3.680δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 35.107 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 230.107 δρχ. 38. Πενήντα δύο (52) σωλήνες χρωμέ αξίας 1.092 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 10221 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 67.005 δρχ. 39. Εκατόν πέντε (105) ρακόρ Φ15 επί 2,5 αξίας 388 δρχ. εκάστου και μαζί με το εκ 7.333 δρχ. ΦΠΑ, συνολικής αξίας 48.073 δρχ. Ήτοι υπάρχον κινητά πράγματα συνολικής αξίας 3.391.259 δρχ. ή 9952,34 ΕΥΡΩ. Όπως προαναφέρθηκε οι μηνυόμενοι δυνάμει του υπ' αριθμ. ... συμβολαίου προέβησαν ερήμην μου σε σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας επί του καταστήματός μου με απώτερο σκοπό να καταστεί δυνατή η κατάσχεση του από το ΚΑ, ως χωριστής πλέον ιδιοκτησίας, προκειμένου να ικανοποιηθεί αυτό για τις οφειλόμενες εισφορές από την εκπλειστηρίασή του, πράγμα που συνέβη λίγο αργότερα στις 30-9-1999 οπότε κατασχέθηκε με την υπ' αριθμ. ... έκθεση του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ... και στην συνέχεια την 1-3-2000 εκπλειστηριάστηκε, χωρίς ωστόσο εγώ να λάβω γνώση με οποιονδήποτε τρόπο, στην εξευτελιστική τιμή των 11.050.000 δρχ., καθόσον η αξία του ανέρχονταν στο ποσό των 60.000.000 δρχ. τουλάχιστον. Στην ανωτέρω έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης περιγράφεται μόνον το κατάστημα ως αυτοτελής ιδιοκτησία και δεν γίνεται πουθενά λόγος για τα προαναφερόμενα κινητά πράγματα της ιδιοκτησίας μου, τα οποία παράνομα αφήρεσαν και ιδιοποιήθηκαν οι μηνυόμενοι Και συγκεκριμένα, οι τελευταίοι μετά την εκ μέρους τους και εν αγνοία μου σύσταση επί του καταστήματος αυτού χωριστής ιδιοκτησίας, δυνάμει του υπ' αριθμ. ... συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ιωάννας Παντέκα-Χαλμούκη, εισήλθαν παράνομα στο εν λόγω κατάστημα, δεδομένου ότι εγώ ήμουν νόμιμα νομέας, και κάτοχος αυτού από της κατασκευής του και αποτελούσε το εργολαβικό μου αντάλλαγμα, και αφήρεσαν όλα τα ανωτέρω κινητά τα οποία και ιδιοποιήθηκα παρά το νόμο. Συγκεκριμένα οι μηνυόμενοι διέρρηξαν το ανωτέρω κατάστημά μου και αφαίρεσαν τα αναλυτικά προπεριγραφόμενα υλικά, ιδιοκτησίας μου, και στη συνέχεια παρέδωσαν μέσω της συμβολαιογράφου τα κλειδιά του άδειου πλέον ακινήτου στον πλειοδότη. Επειδή η παραπάνω πράξη τους συνιστά το αδίκημα της κλοπής σύμφωνα με το άρθρο 372 του Ποινικού Κώδικα και το συνολικό όφελος τους από την παράνομη ιδιοποίηση των κινητών μου ισούται με την αξία τους και υπερβαίνει το ποσό των 3.391.259 δραχμές ή 9.952,34 ευρώ ...". Τα ως άνω όμως καταγγελθέντα δια της εγκλήσεως του κατηγορουμένου ήταν ψευδή κι ο ίδιος τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας αυτών, καθόσον στην πραγματικότητα ουδέποτε οι εγκαλούντες και η μητέρα τους, ΑΑ προέβησαν σε τέτοιες ενέργειες, ήτοι ουδέποτε αφαίρεσαν από το ισόγειο αυτό κατάστημα τα προπεριγραφόμενα πράγματα ιδιοκτησίας του κατηγορουμένου. Στην πράξη του αυτή ο κατηγορούμενος προέβη με μοναδικό σκοπό να προκαλέσει την ποινική δίωξη των εγκαλούντων, αλλά και της ΑΑ για την πράξη της κλοπής, όπως και έγινε, καθόσον ασκήθηκε σε βάρος τους ποινική δίωξη για κλοπή κατά συναυτουργία των προαναφερθέντων κινητών πραγμάτων, παρεπέφθησαν δε αυτοί ενώπιον του ακροατηρίου του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, το οποίο, δυνάμει της υπ' αριθμ. 9139/18.5.2004 απόφασης του κήρυξε αυτούς αθώους διότι δεν απεδείχθη ότι τελέσθηκε σε βάρος του κατηγορουμένου η κλοπή των προαναφερθέντων κινητών πραγμάτων, πολλώ δε μάλλον δεν απεδείχθη ότι αυτοί τελέσθηκε από τους: ΑΑ, Ψ1, Ψ3 και Ψ2. Β) την 18/5/2004 ενώ εξεταζόταν χωρίς όρκο ως διάδικος και μάρτυρας από Αρχή αρμόδια να ενεργεί τέτοια εξέταση, κατέθεσε εν γνώσει του ψέματα και συγκεκριμένα ενώ εξεταζόταν χωρίς όρκο ως διάδικος και μάρτυρας ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, ενώπιον του οποίου εκδικαζόταν η κατηγορία της κλοπής που φέρονταν ότι είχαν τελέσει οι: ΑΑ, Ψ2, Ψ3 και Ψ1, όπως αυτή (κατηγορία) περιγραφόταν στο υπ' αριθμ. 11477/2003 κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης (μετά την υποβολή της ως άνω, υπ' αρίθμ. ΒΜ Γ 2002 εγχ/134 έγκλησης του κατηγορουμένου), ο κατηγορούμενος, αφού εδήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής σε βάρος των ανωτέρω προσώπων, επιδιώκοντας την χρηματική του ικανοποίηση για το ποσό των 10 ευρώ, με επιφύλαξη αναζήτησης του υπολοίπου στα πολιτικά Δικαστήρια, για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που είχε υποστεί από την πράξη της κλοπής, εξετασθείς χωρίς όρκο (σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 221 περ. δ ΚΠΔ) ενώπιον του ως άνω Δικαστηρίου, κατέθεσε τα ακόλουθα σχετικά με το εάν τελέστηκε η κλοπή από τους εγκαλούντες (Ψ2, Ψ3, Ψ1) και την ΑΑ: "Ανέλαβα να κτίσω μίας οικοδομή. Το κατάστημα το είχα σαν αποθήκη και πήγαινα να πάρω υλικό. Πήγα μια μέρα και είδα ότι ήταν κλειστό με αλλαγμένη κλειδαριά. Ρώτησα και έμαθα ότι το αγόρασε κάποιος από πλειστηριασμό. Ρώτησα τι έγιναν αυτά τα υλικά που είχα μέσα και μου είπε ο αγοραστής ότι το βρήκε καθαρό και ότι τα κλειδιά του τα έδωσαν οι οικοπεδούχοι. Γύρω στα 3,5 με 4 εκατομμύρια στοίχιζαν, δεν μπορούσαν να τα πουλήσουν. Αυτοί τα έκλαψαν ...". Τα ως άνω όμως κατατεθέντα ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης ήταν ψευδή και ο κατηγορούμενος τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας αυτών, καθόσον στην πραγματικότητα οι εγκαλούντες και η μητέρα τους, ΑΑ, ουδέποτε αφαίρεσαν από το κατάστημα αυτό πράγματα ιδιοκτησίας του κατηγορουμένου".
Ακολούθως, το ίδιο Δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο συνολική ποινή φυλακίσεως επτά (7) μηνών, την οποία μετέτρεψε σε χρηματική και καθόρισε προς τέσσερα και σαράντα λεπτά (4,40) Ευρώ, για κάθε ημέρα φυλακίσεως. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των άνω εγκλημάτων για τα οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 18 εδ .β', 26 παρ. 1α, 27 παρ.1, 94 §§ 1,2, 225 § 1α' και 229 §§ 1, 3, 4 Π.Κ. τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου και χωρίς να στερήσει έτσι την απόφαση από νόμιμη βάση. Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία της αποφάσεως 4859/2008 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα, απολογία κατηγορουμένου), από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και οδηγήθηκε στην καταδικαστική του κρίση, ενώ δεν υπήρχε κατά νόμο, ανάγκη να τα παραθέσει αναλυτικά και να εκθέσει τι προκύπτει χωριστά από το καθένα από αυτά. Και συγκεκριμένα έλαβε υπόψη του το Δικαστήριο της ουσίας και συνεκτίμησε μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα και τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας: 1) ..., 2) ... και 3) ..., των μαρτύρων υπερασπίσεως: 1) ... και 2) ..., καθώς και τις καταθέσεις των: 1) Ψ1, 2) Ψ2 και 3) Ψ3, οι οποίοι, όπως προκύπτει από τα ίδια πρακτικά, εξετάσθηκαν ανωμοτί, ως πολιτικώς ενάγοντες, στο ίδιο ακροατήριο. Σύμφωνα με τα άνω λεχθέντα, το Δικαστήριο της ουσίας προκειμένου να καταλήξει στην καταδικαστική κρίση του, οδηγήθηκε στις προαναφερόμενες παραδοχές, που αποτελούν την απαιτούμενη από τις πιο πάνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Συγκεκριμένα, κατά τρόπο σαφή και πλήρη, αναφέρονται όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο αυτός καταδικάστηκε, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόστηκε, χωρίς να εμφιλοχωρήσουν ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά. Για την πληρότητα δε της αιτιολογίας, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού και διατακτικού, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Είναι αβάσιμες και πρέπει να απορριφθούν, οι επιμέρους αντίθετες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος και συγκεκριμένα, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της κατά νόμο απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας διότι: α) δεν αιτιολογείται ειδικά ο δόλος δηλαδή η γνώση της ψευδούς καταμηνύσεως και της ανώμοτης καταθέσεως και β) δεν αναφέρονται καθόλου στοιχεία για το σκοπό του να προκαλέσει με τη μήνυσή του τη δίωξη των εγκαλούντων. Όμως στο σκεπτικό της αναιρεσιβαλλόμενης εκτίθεται ότι από τα αποδεικτικά στοιχεία της ακροαματικής διαδικασίας, που με επάρκεια και σαφήνεια προσδιορίζονται προέκυψε ότι ο αναιρεσείων δεν είχε στην κυριότητα, νομή και κατοχή του, τα πράγματα που αναφέρονται στο διατακτικό, που αλληλοσυμπληρώνονται και, παρ' όλα αυτά, καταμήνυσε τους πολιτικώς ενάγοντες ότι του τα έκλεψαν, γνωρίζοντας καλά ότι αυτά ήταν ανύπαρκτα και συνεπώς, δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο κλοπής. Το περιεχόμενο δε της μηνύσεως αυτής το επιβεβαίωσε εξεταζόμενος ανωμοτί ενώπιον του Τριμελούς Πλημ/κείου Θεσ/νίκης, που δίκασε την, κατά των ήδη πολιτικώς εναγόντων, κατηγορία για κλοπή, τελώντας και πάλι εν γνώσει του ψεύδους των κατατεθέντων. Προέβη δε στις ενέργειές του αυτές επιδιώκοντας να προκαλέσει την ποινική δίωξη των πολιτικώς εναγόντων για κλοπή, πράγμα το οποίο πέτυχε, αφού σε βάρος τους ασκήθηκε ποινική δίωξη για την πράξη αυτή και παραπέμφθηκαν στο Τριμελές Πλημ/κείο Θεσ/νίκης από το οποίο και αθωώθηκαν. Επομένως, ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως, με τον οποίον αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και ο, αυτεπαγγέλτως κατ' άρθρο 511 ΚΠΔ, εφόσον η αίτηση αναιρέσεως κρίθηκε παραδεκτή και εμφανίστηκε αναιρεσείων, εξεταζόμενος λόγος της ελλείψεως νόμιμης βάσεως (ΚΠΔ 510 § 1 στοιχ. Δ') πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατά τα λοιπά, με τον πρώτο από τους πιο πάνω λόγους αναιρέσεως, πλήττεται απαραδέκτως η άνω απόφαση για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και των πραγματικών περιστατικών.
Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (ΚΠΔ 583 παρ. 1).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 20 Φεβρουαρίου 2009 (υπ' αριθμ. πρωτ. 1.685/23-2-09 ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου) αίτηση του Χ για αναίρεση της με αριθμό 4.859/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ΕΥΡΩ.-
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Ιανουαρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ