Θέμα
Παύση οριστική ποινικής διώξεως, Παραγραφή, Αναρμοδιότητα.
Περίληψη:
Δεκτός ο λόγος αναίρεσης για αναρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που δίκασε παρά το γεγονός ότι μετά από απόφαση του Αρείου Πάγου που ανήρεσε προηγούμενη απόφαση του ως άνω Εφετείου, προέκυψε ότι ο συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντα, ο οποίος καταδικάσθηκε από αυτό για ψευδορκία μάρτυρα λόγω συνάφειας με κακουργηματική απάτη που τελέσθηκε από τον συγκατηγορούμενό του, είχε ασκήσει έφεση ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων και συνεπώς έπαυσε να υπάρχει συνάφεια μεταξύ των δύο υποθέσεων που να δικαιολογεί τη συνεκδίκασή τους. Παύει οριστικά ποινική δίωξη λόγω παραγραφής της ως άνω πλημμεληματικού χαρακτήρα αξιόποινης πράξης.
Αριθμός 1781/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣT' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα-Εισηγήτρια, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Γεώργιο Αδαμόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Μαΐου 2009, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1 που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αριστομένη Τζανετή, περί αναιρέσεως της 1857/2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών.
Με συγκατηγορούμενη την ...
Με πολιτικώς ενάγοντα τον Φ1 κάτοικο ..., που δεν παραστάθηκε.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 30 Οκτωβρίου 2001 αίτησή του και στους από 22 Φεβρουαρίου 2002 προσθέτους λόγους αυτής, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 221/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και να γίνει δεκτός ο 1ος λόγος των προσθέτων λόγων.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 519 του ΚΠοινΔ αν η αναίρεση έγινε για έναν από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.α',β',γ',δ' και θ', ο 'Αρειος Πάγος αποφασίζει μόνο για την αναίρεση και, αν συντρέχει περίπτωση, παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση σε ομοειδές και ισόβαθμο δικαστήριο, άλλο από εκείνο του οποίου η απόφαση προσβλήθηκε με αναίρεση, ή στο ίδιο, αν είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που είχαν δικάσει προηγουμένως. Η διάταξη αυτή προϋποθέτει τη διατήρηση της καθύλην αρμοδιότητας του δικαστηρίου του οποίου αναιρέθηκε η απόφαση. 'Ετσι, σε περίπτωση που κατά την διαδικασία στο κατά παραπομπή δικαστήριο προκύψει ότι έχουν εκλείψει οι λόγοι συνάφειας, δυνάμει των οποίων το δικαστήριο που εξέδωσε την αναιρεθείσα απόφαση είχε καταστεί καθ'ύλην αρμόδιο, τότε το δικαστήριο της παραπομπής καθίσταται αναρμόδιο, και αποφαινόμενο περί της αρμοδιότητας του παραπέμπει την υπόθεση στο καθ'ύλην αρμόδιο δικαστήριο.Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών με την προσβαλλόμενη 1857/2001 απόφασή του, η οποία εκδόθηκε μετά από αναίρεση με την 1048/2001 απόφαση του Αρείου Πάγου της 2597/1999 προηγούμενης απόφασής του, καταδίκασε τον αναιρεσείοντα σε φυλάκιση 8 μηνών, την οποία ανέστειλε επί τριετία, για την αξιόποινη πράξη της ψευδορκίας μάρτυρα (άρθρ. 214 παρ.1, 2 ΠΚ). Κατά της απόφασης αυτής άσκησε ο αναιρεσείων την από 30-10-2001 αίτηση αναίρεσης και τους από 29-2-2002 προσθέτους λόγους. Η εν λόγω αίτηση αναίρεσης κρίθηκε ότι έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα με την 2379/2007 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία κάνοντας δεκτή την αίτηση επανάληψης της διαδικασίας του αναιρεσείοντα, μετά την έκδοση της 39295/2002 τελεσίδικης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ακύρωσε την 757/2002 προηγούμενη απόφασή του (Αρείου Πάγου) η οποία είχε απορρίψει την παραπάνω αίτηση αναίρεσης ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της.
Με τον πρώτο λόγο του δικογράφου των προσθέτων, οι λόγοι του οποίου παραδεκτά εξετάζονται δεδομένου ότι η εμπροθέσμως κριθείσα αίτηση περιέχει σαφείς λόγους αναίρεσης, ο αναιρεσείων απέδιδε στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια της καθ'ύλην αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου, με την ειδικότερη αιτίαση ότι το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, στο οποίο παρέπεμψε ο 'Αρειος Πάγος με την ως άνω 1048/2001 απόφαση και το οποίο ήταν αρμόδιο να εκδικάσει την αξιόποινη πράξη της ψευδορκίας, την οποία φέρεται ότι τέλεσε ο αναιρεσείων, λόγω συνάφειας της με την κακουργηματική πράξη της πλαστογραφίας με σκοπό περιουσιακού οφέλους άνω των 25.000.000 δρχ., κατά τον χρόνο εκδίκασης της υπόθεσης του ενώπιον αυτού της πλημμεληματικής αξιόποινης πράξης της ψευδορκίας, είχε παύσει να είναι αρμόδιο δεδομένου ότι ο συγκατηγορούμενος του για την κακουργηματική πλαστογραφία είχε ασκήσει ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου έφεση κατά της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, η οποία τον καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλάκισης πέντε ετών. 'Όπως δε προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας, επιτρεπτά επισκοπούμενα προς έλεγχο της βασιμότητας ή όχι αναιρετικού λόγου, πράγματι, κατά της 2597/2645/1999 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, ο συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντος Π1 είχε ασκήσει έφεση ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Συνεπώς εφόσον σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη εξέλιπε ο λόγος της συνάφειας της ένδικης αξιόποινης πράξης της ψευδορκίας, η οποία έχει πλημμεληματικό χαρακτήρα και η εκδίκαση της υπάγεται στην αρμοδιότητα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου (άρθρο 5 παρ.2 ΚΠΔ), είναι βάσιμος ο ως άνω πρόσθετος λόγος αναίρεσης και όφειλε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση να κηρυχθεί αναρμόδιο. Πρέπει επομένως να γίνει δεκτός ο ως άνω από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ζ' ΚΠΔ πρόσθετος λόγος αναίρεσης και ν'αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.Δεδομένου δε ότι ο χρόνος τέλεσης της αξιόποινης πράξης και αποδίδεται στον αναιρεσείοντα είναι η 2-11-1994, και συνεπώς παρήλθε έκτοτε ο για την παραγραφή αυτής χρόνος της οκταετίας, πρέπει κατ'εφαρμογή των άρθρων 224 παρ.3 2 και 1, 111 παρ.1 και 3, 112 και 113 παρ.3 ΠΚ και 511 ΚΠΔ, να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη κατά του κατηγορουμένου για την ως άνω αξιόποινη πράξη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 1857/2001 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών.
Παύει οριστικά την κατά του αναιρεσείοντος Χ1, ποινική δίωξη για το ότι εξεταζόμενος ενόρκως ως μάρτυς ενώπιον αρμόδιας αρχής να ενεργεί ένορκη εξέταση κατέθεσε εν γνώσει του ψέμματα. Συγκεκριμένα εξεταζόμενος ενόρκως ως μάρτυρας ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) κατά τη δικάσιμο της 2-11-94, κατά την οποία συζητήθηκε η από 2-10-94 αίτηση του πατέρα του Π1 για αναστολή εκτέλεσης της υπ'αριθμ. 2185/94 Διαταγή πληρωμής, κατέθεσε ψευδώς ότι: "Στις 20-8-93 υπεγράφη το έγγραφο που σας προσκόμισα. Είδα εκείνη την ημέρα ένα σακ-βουαγιάζ με πολλά χρήματα. Θα πηγαίναμε με τον πατέρα μου στο συμβ/φο να υπογράψει αυτό το χαρτί... Γνωρίζω ότι έχει φύγει ο Φ1 από τις ΗΠΑ για λόγους φορολογίας... Τα κατέβαλε τα χρήματα ο πατέρας μου στον Φ1... Εισπράχθησαν τα χρήματα, όχι όμως μέσω Τραπέζης", ενώ η αλήθεια, την οποία αυτός γνώριζε, ήταν ότι ουδέποτε ο Φ1 υπέγραψε την από 20-8-93 εξοφλητική απόδειξη, ούτε και έλαβε από τον πατέρα του το ποσό των 22.900.000 δρχ., που αναφέρεται στην ως άνω απόδειξη, .... ο δε Φ1 αναχώρησε από τις ΗΠΑ για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και όχι γιατί εδιώκετο για φορολογικές παραβάσεις.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ