Θέμα
Καθυστέρηση καταβολής αποδοχών εργαζομένου.
Περίληψη:
Ποινικά υπαίτιος ως αυτουργός για τη μη έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών ΙΚΑ εργαζομένων σε ημεδαπή Α.Ε. και για τη μη απόδοση εργατικών ασφαλιστικών εισφορών ΙΚΑ, που παρακρατήθηκαν από την Α.Ε., κατά το άρθρο 1 παρ. 1-2 του α.ν. 86/1967, όπως ίσχυε έως τη θέσπιση του ν. 4075/2012 (11-4-2012), είναι μόνο ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΕ. Για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα ποινικά υπαίτιοι, με κύρια ή επικουρική ευθύνη, είναι όσοι μνημονεύονται στη διάταξη του άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 4075/2012, η οποία είναι δυσμενέστερη και δεν έχει αναδρομική εφαρμογή για ασφαλιστικές εισφορές που έγιναν απαιτητές μέχρι τις 11/4/2012, οπότε άρχισε να ισχύει η σχετική διάταξη. Βάσιμος ο λόγος αναίρεσης για εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, αφού, κατά την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αναιρεσείων δεν είχε την ιδιότητα του Διευθύνοντος Συμβούλου της εργοδότριας ημεδαπής Α.Ε. και οι ένδικες ασφαλιστικές εισφορές έγιναν απαιτητές πριν από τη θέσπιση του ν.
4075/2012.
Αριθμός 765/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βιολέττα Κυτέα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου - Κατσαβριά, Αγγελική Αλειφεροπούλου, Αριστείδη Πελεκάνο - Εισηγητή και Δημήτριο Χονδρογιάννη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Οκτωβρίου 2014, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μπόμπολη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελεύς) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Γ. Κ. του Η., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ηλία Χαλιακόπουλο, για αναίρεση της υπ'αριθ.3601/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 27 Δεκεμβρίου 2013, επιδοθείσα στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την 30 Δεκεμβρίου 2013, αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 38/2014.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του α.ν. 86/1967, όποιος υπέχει νόμιμη υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που βαρύνουν τον ίδιο (εργοδοτικών) προς τους υπαγόμενους στο Υπουργείο Εργασίας κάθε φύσεως οργανισμούς κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής ασφάλισης ή ειδικούς λογαριασμούς και δεν καταβάλλει αυτές μέσα σε έναν μήνα αφότου έγιναν απαιτητές προς τους παραπάνω οργανισμούς τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και με χρηματική ποινή τουλάχιστον 10.000 δρχ.. Επίσης, κατά την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, όποιος παρακρατεί ασφαλιστικές εισφορές αυτών που εργάζονται σ' αυτόν (εργατικών) με σκοπό να τις αποδώσει στους παραπάνω οργανισμούς και δεν τις καταβάλει ή δεν τις αποδίδει στους οργανισμούς αυτούς μέσα σε έναν μήνα αφότου είχαν γίνει απαιτητές, τιμωρείται για υπεξαίρεση με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και με χρηματική ποινή τουλάχιστον 10.000 δραχμών. Εξάλλου, κατά το άρθρο 16 του Κανονισμού Ασφαλίσεως ΙΚΑ, ως χρόνος καταβολής των εισφορών ορίζεται το ημερολογιακό τέλος του μήνα, μέσα στον οποίο παρασχέθηκε η εργασία ή υπηρεσία, ενώ, κατά το άρθρο 26 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951, ορίζεται ότι ο υπόχρεος πρέπει να καταβάλει τις εισφορές στο Ι ΚΑ μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από τον χρόνο που έχει οριστεί (για την καταβολή τους). Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση των εγκλημάτων της μη έγκαιρης καταβολής των εργοδοτικών εισφορών και απόδοσης των εργατικών εισφορών, απαιτείται να προσδιορίζεται η συγκεκριμένη οφειλή του εργοδότη για τις ασφαλιστικές εισφορές που βαρύνουν τον ίδιο και τους εργαζόμενους σ' αυτόν, καθώς και η μη καταβολή των σχετικών ποσών μέσα σε έναν μήνα από τότε που τα σχετικά ποσά έγιναν απαιτητά από τον δικαιούχο ασφαλιστικό οργανισμό, δηλαδή μέσα στον αμέσως επόμενο μήνα εκείνου, κατά τον οποίο παρασχέθηκε η εργασία ή η υπηρεσία προς τον οφειλέτη εργοδότη.
Τα παραπάνω εγκλήματα είναι γνήσια εγκλήματα παραλείψεως, τα οποία συντελούνται με την παράλειψη της καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών μέσα σε τριάντα ημέρες από το ημερολογιακό τέλος του μήνα, κατά τον οποίο παρασχέθηκε η εργασία ή υπηρεσία. Για την πληρότητα δε της αντικειμενικής υπόστασης των εγκλημάτων αυτών, απαιτείται το υποκείμενο τους να έχει την ιδιότητα του εργοδότη, κατά την έννοια του άρθρου 8 παρ. 5 του α.ν. 1846/1951, δηλαδή να πρόκειται για φυσικό ή νομικό πρόσωπο, στο οποίο προσφέρει την εργασία ή την υπηρεσία του το προσωπικό που υπάγεται στην ασφάλιση και το οποίο οφείλει, κατά την πληρωμή των μισθών, να παρακρατεί το μέρος των εισφορών που βαρύνουν τους ασφαλισμένους, για να το αποδώσει στον ασφαλιστικό οργανισμό (Ολ.ΑΠ 1/1996). Όταν εργοδότης είναι ημεδαπή ανώνυμη εταιρεία, υπόχρεος για την καταβολή των παραπόνου εισφορών είναι ο διευθύνων σύμβουλος αυτής, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 4 του ν. 2556/1997, όπως αντικ. από το άρθρο 61 παρ. 2 του ν. 2676/1999, σε συνδυασμό με το άρθρο 115 του ν. 2238/1994. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η ρύθμιση της παρ. 7 του α.ν. 86/1967, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 4075/11-4-2012. Σύμφωνα με την πρόσφατη ρύθμιση αυτή, ως αυτουργοί των εγκλημάτων της μη έγκαιρης καταβολής εργοδοτικών και απόδοσης εργατικών ασφαλιστικών εισφορών στις ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες είναι: α) οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων, οι διευθύνοντες ή εντεταλμένοι ή συμπράττοντες σύμβουλοι, οι διοικητές, οι γενικοί διευθυντές και γενικά κάθε πρόσωπο εντεταλμένο είτε άμεσα από τον νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση στη διοίκηση ή διαχείριση αυτών και β) σε περίπτωση που ελλείπουν όλα τα παραπάνω πρόσωπα, ως αυτουργοί θεωρούνται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των εταιρειών αυτών, εφόσον ασκούν πράγματι προσωρινά ή διαρκώς ένα από τα καθήκοντα που αναφέρονται πιο πάνω. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι : α) για ασφαλιστικές εισφορές που γεννήθηκαν μέχρι τις 11-4-2012, οπότε θεσπίστηκε η παρ. 7 του α.ν. 86/1967, και οφείλονται από ημεδαπή ανώνυμη εταιρεία, υπόχρεος για την καταβολή τους είναι μόνο ο διευθύνουν σύμβουλος αυτής και β) για ασφαλιστικές εισφορές που γεννήθηκαν μετά τις 11-4-2012 και οφείλονται από ανώνυμη ημεδαπή εταιρεία, αρχικά και κυρίως υπόχρεοι για την καταβολή τους είναι όσοι ορίζονται στην παρ. 7 του α.ν. 86/1967 (οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων, οι διευθύνοντες ή εντεταλμένοι ή συμπράττοντες σύμβουλοι, οι διοικητές, οι γενικοί διευθυντές και γενικά κάθε πρόσωπο εντεταλμένο είτε άμεσα από τον νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση στη διοίκηση της Α.Ε.), ενώ τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων (αντιπρόεδροι και σύμβουλοι) ευθύνονται μόνο αν λείπουν όλα τα αμέσως παραπάνω πρόσωπα και εφόσον αυτά (μέλη Δ.Σ.) ασκούν πράγματι διαρκώς ή προσωρινά τα καθήκοντα των αρχικών και κυρίως υποχρέων, δηλαδή η ευθύνη τους είναι επικουρική.
Εξάλλου, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' ΚΠΔ, λόγο αναίρεσης της απόφασης αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν το δικαστήριο αποδίδει στη σχετική διάταξη διαφορετική έννοια από εκείνη που πράγματι έχει. Εσφαλμένη δε εφαρμογή υπάρχει όταν το δικαστήριο δεν έκανε ορθή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφάρμοσε, αλλά και όταν η παραβίαση γίνεται εκ πλαγίου, δηλαδή όταν στο πόρισμα της απόφασης, το οποίο περιέχεται στον συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού και ανάγεται στα στοιχεία θεμελίωσης και στην ταυτότητα του σχετικού εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να είναι ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση.
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 3601/2013 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο και κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο, Γ. Κ., για παράβαση του άρθρου 1 παρ. 1 -2 του α.ν. 86/1967 σε συνδυασμό με το άρθρο 375 παρ. 1 ΠΚ, αφού έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε τα έγγραφα που αναγνώστηκαν στο ακροατήριο, τις καταπέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του και γενικά όλα τα στοιχεία της αποδεικτικής διαδικασίας (ο κατηγορούμενος δεν απολογήθηκε, επειδή δεν ήταν παρών και εκπροσωπήθηκε από δύο πληρεξούσιους δικηγόρους), δέχτηκε, κατά την ανέλεγκτη ως προς τα πράγματα κρίση του, ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε τις πράξεις, που αποδόθηκαν σε βάρος με το κατηγορητήριο και ότι πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτών. Πιο συγκεκριμένα το Τριμελές Πλημμελειοδικείο δέχτηκε τα ακόλουθα: "Ο πρώτος κατηγορούμενος ως Αντιπρόεδρος της εταιρείας με την επωνυμία "ΑΦΟΙ Γ. Κ. ΑΒΕΕ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΩΝ - ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ", έχοντας απασχολήσει ως εργοδότης κατά το χρονικό διάστημα από 12o/2007 έως 6o/2008, προσωπικό με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, υπαγόμενο στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α., δεν κατέβαλε για την ανωτέρω περίοδο και μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου μήνα, μέσα στον οποίο παρασχέθηκε η εργασία, τις βαρύνουσες αυτόν εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές ποσού 322.882,53 ευρώ, καθώς και τις εργατικές ασφαλιστικές εισφορές, που είχε παρακρατήσει από τους εργαζόμενους με σκοπό να τις αποδώσει στον ως άνω οργανισμό, ποσού 161.441,27 ευρώ. Πρέπει, επομένως, να κηρυχθεί ένοχος, όπως κατηγορείται. Πρέπει, όμως, να του αναγνωρισθεί η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. δ' ΠΚ, καθόσον προσπάθησε να μειώσει τις συνέπειες των πράξεων του προβαίνοντας σε καταβολές στο ΙΚΑ έναντι της συνολικής οφειλής του...". Ακολούθως το Τριμελές Πλημμελειοδικείο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο, με το ελαφρυντικό του άρθρου 84 παρ. 2 εδ. δ' ΠΚ, για το ότι : "Στην Αθήνα στις 15 ΔΕΚ. 2008, τυγχάνοντας εργοδότης της επιχείρησης με την επωνυμία ΑΦΟΙ Κ. ΑΒΕΕ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΩΝ έχοντας απασχολήσει κατά τη χρονική περίοδο από 12707 έως 6708 στην επιχείρηση του προσωπικό με σχέση εξαρτημένης εργασίας με αμοιβή, που ασφαλιζόταν στο ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όφειλε για την ασφάλιση του άνω προσωπικού να καταβάλει στο ΙΚΑ τις κατωτέρω εισφορές ποσού 184.323,80 ΕΥΡΩ μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες του επόμενου μήνα, εκείνου μέσα στον οποίο παρασχέθηκε η εργασία. Για τη μη καταβολή των εισφορών αυτών συντάχθηκε η με αριθμό Α212/2008 ΠΕΕ, στην οποία αναγράφονται 40 μισθωτοί με ύψος αποδοχών 1.037.903,70 ΕΥΡΩ συνολικά. Έχοντας νόμιμη υποχρέωση καταβολής των βαρυνουσών τον ίδιο (ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ) ασφαλιστικών εισφορών (και ποσό για τον Ειδικό Λογ/σμό Δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα των απασχοληθέντων οικοδόμων βάσει των ημερών απασχόλησης), ποσού 322.882,53 ΕΥΡΩ, δεν κατέβαλε αυτές στον άνω Οργανισμό μέσα στο μήνα κατά τον οποίο οι εισφορές έγιναν απαιτητές. Έχοντας παρακρατήσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργασθέντων στην επιχείρηση του (ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ) ποσού 161.441,27 ΕΥΡΩ με σκοπό να αποδώσει αυτές στον άνω Οργανισμό, δεν τις κατέβαλε σ' αυτόν μέσα στο μήνα κατά τον οποίο έγιναν απαιτητές, κατέστη γι' αυτές τιμωρητέος για υπεξαίρεση.". Στη συνέχεια επέβαλε σ' αυτόν ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ (18) μηνών για καθεμία πράξη και, κατά συγχώνευση, συνολική ποινή φυλάκισης είκοσι επτά (27) μηνών, την οποία ανέστειλε για μία τριετία.
Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο, τα οποία περιέχονται και στο σχετικό κατηγορητήριο, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερόμενες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις. Ειδικότερα, αφού, κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, πρόκειται για εργοδότρια ημεδαπή ανώνυμη εταιρεία, για την οποία, κατά τον νόμο, ποινικά υπαίτιος ως αυτουργός για τη μη έγκαιρη καταβολή των εργοδοτικών και των εργατικών ασφαλιστικών εισφορών της στο ΙΚΑ είναι μόνο ο διευθύνων σύμβουλος αυτής, οι δε οφειλόμενες από αυτή ασφαλιστικές εργοδοτικές και εργατικές εισφορές γεννήθηκαν το χρονικό διάστημα από τον Δεκέμβριο 2007 έως τον Ιούνιο 2008, δηλαδή πριν τις 11-4-2012, οπότε άρχισε να ισχύει ο ν. 4075/11-4-2012, ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, ο οποίος, κατά την παραδοχή της προσβαλλόμενης απόφασης, κηρύχθηκε ένοχος των παραπάνω αξιοποίνων πράξεων, με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της προαναφερόμενης Α.Ε., δεν έχει σχετική ποινική ευθύνη δεν υφίσταται, δηλαδή ως προς αυτόν αξιόποινη πράξη. Στο σημείο αυτό σημειώνεται ότι η νεότερη διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 του ν. 4075/2012, με την οποία, για τις εργοδότριες ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες, διευρύνεται ο κύκλος των υπαιτίων ως αυτουργών της παράβασης του α.ν. 86/67, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται πλέον και ο αντιπρόεδρος (και τα λοιπά μέλη) του διοικητικού συμβουλίου, εάν ελλείπουν οι κυρίως ποινικά υπαίτιοι ως αυτουργοί και εφόσον αυτός ασκεί πράγματι, διαρκώς ή προσωρινά, καθήκοντα των κυρίως ποινικά υπαιτίων, συμπράττοντας έτσι ουσιαστικά στη διοίκηση της Α.Ε., δεν έχει εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή, κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, οι επίμαχες ασφαλιστικές εισφορές γεννήθηκαν και ήταν καταβλητέες και αποδοτέες σε χρόνο πριν από τη θέσπιση της και η σχετική διάταξη είναι δυσμενέστερη για τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο, ο οποίος, βάσει αυτής και ενόψει της ιδιότητας του ως αντιπροέδρου της ένδικης Α.Ε., εντάσσεται στα ποινικά υπαίτια πρόσωπα για την μη έγκαιρη καταβολή και απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών της Α.Ε προς το ΙΚΑ. Επομένως, ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' ΚΠΔ πρώτος λόγος της αίτησης αναίρεσης, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.
Κατόπιν αυτών, παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων αναίρεσης και πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και, αφού ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος δεν είναι, κατά τον νόμο, ποινικά υπαίτιος για τις πράξεις, για τις οποίες κηρύχτηκε ένοχος και καταδικάστηκε, πρέπει αυτός να κηρυχθεί αθώος (άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.
Αναιρεί την 3601/2013 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Κηρύσσει τον αναιρεσείοντα Γ. Κ. του Η., κάτοικο ..., αθώο του ότι : "Στην Αθήνα στις 15 ΔΕΚ. 2008, τυγχάνοντας εργοδότης της επιχείρησης με την επωνυμία ΑΦΟΙ Κ. ΑΒΕΕ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΩΝ και έχοντας απασχολήσει κατά τη χρονική περίοδο από 12°/07 έως 6°/08 στην επιχείρηση του προσωπικό με σχέση εξαρτημένης εργασίας με αμοιβή, που ασφαλιζόταν στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όφειλε για την ασφάλιση του άνω προσωπικού να καταβάλει στο ΙΚΑ τις κατο3τέρω εισφορές ποσού 184.323,80 ΕΥΡΩ μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα για τις δημόσιες υπηρεσίες του επόμενου μήνα, εκείνου μέσα στον οποίο παρασχέθηκε η εργασία. Για τη μη καταβολή των εισφορών αυτών συντάχθηκε η με αριθμό Α212/2008 ΠΕΕ, στην οποία αναγράφονται 40 μισθωτοί με ύψος αποδοχών 1.037.903,70 ΕΥΡΩ συνολικά. Έχοντας νόμιμη υποχρέωση καταβολής των βαρυνουσών τον ίδιο (ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ) ασφαλιστικών εισφορών (και ποσό για τον Ειδικό Λογ/σμό Δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα των απασχοληθέντων οικοδόμων βάσει των ημερών απασχόλησης), ποσού 322.882,53 ΕΥΡΩ, δεν κατέβαλε αυτές στον άνω Οργανισμό μέσα στον μήνα κατά τον οποίο οι εισφορές έγιναν απαιτητές. Έχοντας παρακρατήσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργασθέντος στην επιχείρηση του (ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ) ποσού 161.441,27 ΕΥΡΩ με σκοπό να αποδώσει αυτές στον άνω Οργανισμό, δεν τις κατέβαλε σ' αυτόν μέσα στον μήνα κατά τον οποίο έγιναν απαιτητές, κατέστη γι' αυτές τιμωρητέος για υπεξαίρεση.".
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 2015. Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 10 Ιουλίου 2015 .
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ