Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Υπεξαίρεση.
Περίληψη:
Καταδικαστική απόφαση για υπεξαίρεση. Ξένο κινητό πράγμα δεν είναι το χρηματικό ποσό που δόθηκε ως προκαταβολή στον εργολάβο για την εκτέλεση σύμβασης έργου που δεν εκτέλεσε. Αναιρεί εν μέρει. Κηρύσσει αθώο. Παραπέμπει.
Αριθμός 1399/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α' Ποινικό Τμήμα Διακοπών
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Τίγγα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Χρυσόστομο Ευαγγέλου-Εισηγητή, Κωνσταντίνο Τσόλα και Χριστόφορο Κοσμίδη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 6 Ιουλίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Σπανό, περί αναιρέσεως της 214/2010 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 29 Μαρτίου 2010 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 492/10.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως κατά της υπ' αριθ. 214/2010 τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης του Εφετείου Αθηνών, η οποία καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο στις 17-3-2010, ασκήθηκε δια δηλώσεως του καταδικασθέντος στο γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση στις 29-3-2010, ημέρα Δευτέρα. Επομένως, ασκήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα (άρθρα 168 παρ. 1, 473 παρ. 1 και 3, 476 παρ. 1 και 507 παρ. 1 ΚΠΔ).
2. Από τη διάταξη του άρθρου 375 παρ. 1 Π.Κ., η οποία ορίζει ότι όποιος ιδιοποιείται παρανόμως ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα που περιήλθε στην κατοχή του με οποιονδήποτε τρόπο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και αν το αντικείμενο της υπεξαίρεσης είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της υπεξαίρεσης απαιτείται, εκτός άλλων, όπως το κινητό πράγμα, που αποτελεί αντικείμενο της υπεξαίρεσης είναι ξένο, ολικά ή μερικά, Τέτοιο δε είναι εκείνο που βρίσκεται σε ξένη, σε σχέση με το δράστη κυριότητα όπως αυτή διαπλάσσεται από το Αστικό Δίκαιο. Έτσι επί συμβάσεως έργου η καταβολή ή προκαταβολή μέρους ή όλης της αμοιβής επιφέρει μεταβίβαση της κυριότητας των χρημάτων που δίδονται προς τον πωλητή, ο οποίος καθίσταται κύριος τούτων και μόνο ενοχική υποχρέωση έχει προς απόδοση του τμήματος που έλαβε σε περίπτωση ματαίωσης της σύμβασης (Α.Π. 425/2010, Α.Π. 1353/2000. Α.Π. 54/2000). Εξάλλου, η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής απόφασης, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του Κ.Ποιν.Δ., λόγο αναίρεσης υπάρχει όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν κατά την ανέλεγκτη εκτίμηση των αποδείξεων, από την αποδεικτική στο ακροατήριο διαδικασία και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου περί της συνδρομής ή μη των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις, οι οποίες τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις με τις οποίες τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά έχουν υπαχθεί στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Περαιτέρω, ο αναιρετικός λόγος από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε ΚΠΔ ιδρύεται και όταν εφαρμόζεται εσφαλμένα η ουσιαστική ποινική διάταξη, ήτοι όταν τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν ανελέγκτως δεκτά από το δικαστήριο υπήχθησαν εσφαλμένα στη διάταξη που εφαρμόστηκε. Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 1 ΚΠΔ, αν ασκηθεί αναίρεση επειδή έχει γίνει εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ο Άρειος Πάγος δεν παραπέμπει την υπόθεση, αλλά εφαρμόζει ή παραθέτει αυτός το σωστό άρθρο του ποινικού νόμου και, αν δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη, κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο. 3.- Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, που την εξέδωσε, κήρυξε τον αναιρεσείοντα Χ ένοχο υπεξαιρέσεως αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας κατ' εξακολούθηση με την εξής αιτιολογία "Δυνάμει της από 15.2.2002 σύμβασης που καταρτίστηκε μεταξύ του μηνυτή, Ψ, ο οποίος διατηρεί επιχειρήσεις γρήγορης εστίασης, καφέ και delivery Chinese food σε κεντρικά σημεία της ευρύτερης περιοχής της Νομαρχίας ... και του κατηγορουμένου, υπό την ιδιότητα του ως Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου της διαφημιστικής εταιρείας "UNIQUE PUBLICATIONS S.Α.", η τελευταία ανέλαβε την υποχρέωση της διαφημιστικής κάλυψης των επιχειρήσεων του μηνυτή, η οποία συνίστατο στην από 1.3.2002 και ανά 15ήμερο υποχρέωση να του παραδίδει 15.000 διαφημιστικά κουπόνια, κάθε φορά με διαφορετικό σπόνσορα και να τα διανείμει σε οργανισμούς και υπηρεσίες των νοτιοδυτικών προαστίου της Αττικής, να παράγει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο του 2002, 500.000 έντυπα - καταλόγους διαφήμισης των καταστημάτων του και να τα διανείμει στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ..., καθώς επίσης και να τα τοποθετήσει σε 50 σημεία outdoor στις άνω περιοχές το δεύτερο 15ήμερο των μηνών Απριλίου έως και Αυγούστου 2002. Έναντι του ανωτέρω ανατεθέντος έργου, ο μηνυτής κατέβαλε σταδιακά στον κατηγορούμενο έναντι συνολικής αμοιβής του που συμφωνήθηκε σε 306.500,00 ΕΥΡΩ, το άνω ποσό των 25.000,00 ΕΥΡΩ και του παρέδωσε ως εγγύηση δύο επιταγές της Εθνικής Τράπεζας, ήτοι τη με αριθμό ..., εκδόσεως 31.1.2003, ποσού 121.000,00 ΕΥΡΩ και τη με αριθμό ... εκδόσεως 31.12.202 ποσού 120.000,00 ΕΥΡΩ, υπό τον συμβατικό όρο να του επιστραφούν σε περίπτωση αδυναμίας εκτελέσεως της σύμβασης και να μη χρησιμοποιηθούν από τον κατηγορούμενο για κανένα άλλο λόγο, πλην αυτού για τον οποίο εξεδόθηκαν, ήτοι μόνο στην περίπτωση αδυναμίας εξόφλησης εκ μέρους του μηνυτή των παραπάνω προϊόντων και υπηρεσιών. Όμως αν και ο μηνυτής τήρησε τις απορρέουσες από την άνω σύμβαση υποχρεώσεις του, ο κατηγορούμενος, του οποίου η διαφημιστική εταιρεία όταν ανέλαβε την διεκπεραίωση της διαφημιστικής κάλυψης των επιχειρήσεων του μηνυτή ευρίσκετο σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος "... η σύμβαση με το Ψ θα τους ξελάσπωνε ...", δεν του παρείχε καμιά από τις συμφωνηθείσες ως άνω υπηρεσίες, παρά τις προς τούτο οχλήσεις του μηνυτή. Ειδικότερα, όπως ο ίδιος ομολογεί "... ήμασταν με προβλήματα ... δεν παραγόταν τίποτα ...". Ο μηνυτής αναγκάστηκε να του ζητήσει την επιστροφή του ποσού των 25.000,000 ΕΥΡΩ, καθώς και των προαναφερθεισών επιταγών. Μάλιστα, ΤΟΥ απέστειλε και την από 19.12.202 εξώδικη δήλωση - διαμαρτυρία του, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 20.12.20002 με την οποία τον καλούσε όπως εντός 3 ημερών του επιστρέψει τις άνω επιταγές και το χρηματικό ποσό. Ο κατηγορούμενος, καίτοι αποδείχθηκε ότι δεν είχε εξ αρχής πρόθεση να ιδιοποιηθεί τόσο την καταβληθείσα εκ μέρους του μηνυτή προκαταβολή, όσο και τις ως άνω επιταγές, στη συνέχεια δεν του τα επέστρεψε, αλλά αντίθετα με πρόθεση παρανόμου ιδιοποιήσεως τα κράτησε για τον εαυτό του, ενσωματώνοντας τα χωρίς δικαίωμα στην περιουσία του. Ειδικότερα, ο κατηγορούμενος ενώ γνώριζε το Μάϊο του 2002 ότι δεν ηδύνατο να παράξει το έργο που είχε αναλάβει "... το Μάιο του 2002 ήδη είχε έρθει η καταστροφή ...", όπως ο ίδιος καταθέτει, δεν επέστρεψε τα ληφθέντα, αντιθέτως χρησιμοποίησε τα εν λόγω χρήματα και τις τραπεζικές επιταγές όχι για να κλείσει χώρους, να νοικιάσει χώρους και γενικά για την παραγωγή του έργου που είχε αναλάβει, αλλά για τον εαυτό του, ενσωματώνοντας τα χωρίς δικαίωμα στην περιουσία του, αφού τα χρησιμοποίησε για να εφοδιάσει την επιχείρησή του με εξοπλισμό (μηχανήματα, έπιπλα κλπ) με σκοπό να την πουλήσει. Συγκεκριμένα τις προαναφερθείσες επιταγές, αποδείχθηκε, ότι ο κατηγορούμενος τις μεταβίβασε με οπισθογράφηση, ως εγγύηση, χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα στην "ΑΤΕ LEASING Α.Ε.", με την οποία συνήψε την από 13.6.2020 σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης αξίας 254.441,00 ΕΥΡΩ. Στη συνέχεια και ενώ προβλεπόταν στη σύμβαση αυτή με την "ΑΤΕ LEASING Α.Ε." ότι οι επιταγές αυτές θα αντικαθίσταντο πριν τη λήξη τους με άλλες ισόποσες επιταγές, ο κατηγορούμενος, ο οποίος γνώριζε όταν μεταβίβαζε τις εν λόγω επιταγές στην ως άνω "ΑΤΕ LEASING Α.Ε." την αδυναμία του να τις αντικαταστήσει, δεν προσέφερε άλλες ισόποσες. Αυτές δεν πληρώθηκαν κατά την εμφάνιση τους από την "ΑΤΕ LEASING Α.Ε." στην πληρώτρια Τράπεζα, με αποτέλεσμα αυτή να υποβάλει έγκληση κατά του μηνυτή για έκδοση ακάλυπτης επιταγής κατ' εξακολούθηση, πράξη για την οποία και καταδικάσθηκε σε φυλάκιση δυο (2) ετών. Ενόψει των προεκτεθέντων, ουδεμία καταλείπεται αμφιβολία, ότι ο κατηγορούμενος τις ευρισκόμενες στην κατοχή του επιταγές του μηνυτή διέθεσε σαν να ήταν κύριος αυτών, χωρίς νόμιμο δικαιολογητικό λόγο, γεγονός που και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχεται, υπεραμυνόμενος της μη προθέσεως ιδιοποιήσεως. Πλην όμως ο δόλος του κατηγορουμένου για να ενσωματώσει στην περιουσία του τα ευρισκόμενα στην κατοχή του ξένα πράγματα (επιταγές), έστω και ενδεχόμενος, που εν προκειμένω αρκεί, καταδηλώνεται από την πιο πάνω περιγραφείσα συμπεριφορά του. Το γεγονός δε ότι ο κατηγορούμενος έχει επιστρέψει στο μηνυτή το ποσό των 25.000,00 ΕΥΡΩ, καθώς και ότι έχει στραφεί δικαστικά εναντίον της "ΑΤΕ LEASING Α.Ε" για την επιστροφή των άνω επιταγών δεν αναιρεί ούτε αίρει τον δόλο του για παράνομη ιδιοποίηση αυτών. Κατ' ακολουθία τούτων, στοιχειοθετείται πλήρως η πράξη της υπεξαιρέσεως που αποδίδεται στον κατηγορούμενο, των ανωτέρω ποσών που κατά τον χρόνο τελέσεως της πράξεως, ήταν, κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών και την κοινή πείρα, ιδιαίτερα μεγάλης αξίας.
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της πράξεως αυτής, θα πρέπει όμως να του αναγνωρισθεί η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 α ΠΚ, κατά τον βάσιμο ισχυρισμό του, καθόσον πληρούται στο πρόσωπο του η προϋπόθεση που τάσσει η διάταξη αυτή, αφού μέχρι το χρόνο τελέσεως της ως άνω αξιόποινης πράξεως έζησε έντιμη ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνικά ζωή, κατά το διατακτικό. Περαιτέρω, σύμφωνα με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως ο ήδη αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος του ότι "Στην ... σε διάφορες ημερομηνίες μεταξύ των μηνών Αυγούστου-Δεκεμβρίου 2002 που δεν εξακριβώθηκαν ειδικότερα κατά την προανάκριση και στις 23-12-2002 με περισσότερα από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος ιδιοποιήθηκε παράνομα ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα που περιήλθε στην κατοχή του με οποιονδήποτε τρόπο το δε αντικείμενο της υπεξαίρεσης είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Πιο συγκεκριμένα: Μολονότι υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου της ανώνυμης εταιρίας διαφήμισης "UNIQUE PUBLICATIONS S.Α." ανέλαβε με την από 15-2-2002 σχετική σύμβαση που συνήψε με τον μηνυτή Ψ, ο οποίος διατηρεί επιχειρήσεις γρήγορων καφέ και delivery Chinese food (κινέζικη κουζίνα) σε κεντρικά σημεία της ευρύτερης περιοχής της Νομαρχίας ... (..., ..., ..., ..., ...) την από 1-3-2002 διακπεραίωση διαφημιστικής κάλυψης των προαναφερθεισών επιχειρήσεων η οποία συνίστατο στην από 1-3-2002 ανά δεκαπενθήμερο υποχρέωση του κατηγορουμένου παράδοσης στον μηνυτή 15.000 διαφημιστικών κουπονιών κάθε φορά με διαφορετικό σπόνσορα καθώς και στη διανομή αυτών από τον κατηγορούμενο σε οργανισμούς και υπηρεσίες της περιοχής των νοτιοδυτικών προαστίων της ... και ενώ παράλληλα είχε αναλάβει (ο κατηγορούμενος) και την υποχρέωση κατά τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο 2002 να παράγει 500.000 έντυπα-καταλόγους διαφήμισης που αφορούν τα καταστήματα του μηνυτή και να τα διανείμει στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ... καθώς επίσης και να τοποθετήσει σε 50 σημεία outdoor στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ... καθώς επίσης και να τοποθετήσει σε 50 σημεία outdoor στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ... το δεύτερο δεκαπενθήμερο των μηνών Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου και Αυγούστου του 2002, τα οποία διαφημιστικά outdoor θα προέβαλαν τα καταστήματα του μηνυτή και μολονότι εγνώριζε πολύ καλά ότι εάν δεν ετηρούντο οι δεσμεύσεις του μηνυτή προς τους εκάστοτε σπόνσορες (coca cola, Αθηναϊκή ζυθοποιΐα κ.λ.π) θα απέβαινε καταστρεπτικό γι' αυτόν. Ταυτόχρονα δε είχε παραλάβει έναντι του ανωτέρω αναληφθέντος έργου σταδιακά από τον μηνυτή ως προκαταβολή το ποσό των 25.000 ευρώ και καλή τη πίστη ως εγγύηση και μόνο του είχε επίσης παραδώσει τις επιταγές του της Εθνικής Τράπεζας με αριθμό ... λήξεως 31-1-2002 ποσού 121.000 ευρώ και Εθνικής τράπεζας με αριθμό ... λήξεως 31-12-2002 ποσού 120.000 ευρώ υπό το συμβατικό όρο να του επιστραφούν σε περίπτωση αδυναμίας εκτέλεσης της σύμβασης και κατά τη διάρκεια της σύμβασης να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλο λόγο παρά μόνο για αυτόν που εκδόθηκαν και παρά το γεγονός ότι ο μηνυτής τήρησε στο έπακρο της εν γένει υποχρεώσεώς του απέναντι στον κατηγορούμενο ο τελευταίος αντίθετα δεν ήταν συνεπής σε καμμία συμβατική του υποχρέωση και ειδικότερα δεν του παρέδωσε τα αντιστοιχούντα στην προκαταβολή έντυπα και δεν του παρείχε καμμία συμφωνημένη υπηρεσία παρά δε τις επανειλειμένες οχλήσεις του προς αυτόν, οι οποίες εγένοντο διαρκείς και πιεστικότερες, με τελευταία την από 19-12-2002 εξώδικη δήλωση πρόσκληση-διαμαρτυρία του με την οποία ο μηνυτής έθετε στον κατηγορούμενο προθεσμία τριών ημερών για την επιστροφή των προαναφερθεισών επιταγών και των χρημάτων που είχε λάβει ως προκαταβολή για την εκτέλεση των ανατεθεισών σ' αυτόν εργασιών ο κατηγορούμενος αδιαφόρησε για μία ακόμη φορά ιδιοποιούμενος παρανόμως τόσον τις προαναφερθείσες επιταγές τις οποίες εντωμεταξύ έδοσε σε εγγύηση και προς διευκόλυνσή του στο τμήμα Leasing της Αγροτικής Τράπεζας όσο και το χρηματικό ποσό των 25.000 ευρώ, το οποίο ουδέποτε παρέδωσε στο μηνυτή. Η αξία του αντικειμένου υπεξαίρεσης κρίνεται ως ιδιαίτερα μεγάλη". Έτσι που έκρινε, το Εφετείο, όσον αφορά μεν την πράξη της υπεξαίρεσης των τραπεζικών επιταγών, διέλαβε στην απόφασή του με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν κατά την ανέλεγκτη εκτίμηση των αποδείξεων, από την αποδεικτική διαδικασία στο ακροατήριο και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του περί συνδρομής των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος της υπεξαίρεσης ξένου κινητού πράγματος ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας (άρθρο 372 παρ. 1 εδ. β'ΠΚ), οι αποδείξεις οι οποίες τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα περιστατικά αυτά στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Επομένως, είναι αβάσιμος κατά τούτο ο περί του αντιθέτου από το άρθρο 510 παρ. 1στοιχ. Δ λόγος αναίρεσης. Ο ίδιος λόγος κατά το μέρος που πλήττει την ανεπίδεκτη αναιρετικού ελέγχου εκτίμηση των αποδείξεων είναι απαράδεκτος. Όσον αφορά, όμως, την μερικότερη πράξη της υπεξαίρεσης του ποσού των 25.000 ευρώ, η οποία συναπαρτίζει το κατ' εξακολούθηση έγκλημα, σύμφωνα με την κατηγορία, τις παραδοχές του Εφετείου και το ανωτέρω διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, τούτο έλαβε ο αναιρεσείων από τον παθόντα ως προκαταβολή της αμοιβής του για την υπ' αυτού εκτέλεση του έργου διαφήμισης των καταστημάτων του παθόντος και επομένως περιήλθε στον αναιρεσείοντα κατά κυριότητα και δεν αποτελούσε ξένο πράγμα, ώστε η άρνηση αποδόσεώς του, λόγω μη εκτέλεσης της σύμβασης, να συνιστά υπεξαίρεση. Επομένως, το Εφετείο που κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα και για την μερικότερη πράξη της υπεξαίρεσης του ποσού των 25.000 ευρώ, η οποία δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη, εσφαλμένα εφάρμοσε τη διάταξη ουσιαστικού δικαίου του άρθρου 375 παρ. 1 Π.Κ. κατά τον βάσιμο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ε λόγο αναίρεσης, που λαμβάνεται υπόψη και αυτεπάγγελτα και πρέπει να κηρυχθεί αθώος ο αναιρεσείων της παραπάνω πράξεως κατ' άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠΔ, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση στο ίδιο Εφετείο, η συγκρότηση του οποίου από άλλους δικαστές είναι εφικτή, για νέα επιμέτρηση της ποινής όσον αφορά τη μερικότερη πράξη της υπεξαίρεσης των τραπεζικών επιταγών.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί κατά το μέρος που αναφέρεται στο σκεπτικό την υπ' αριθ. 214/2010 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών.
Κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο Χ του ότι στην ... το χρονικό διάστημα από τον μήνα Αύγουστο έως και 23-12-2002, ιδιοποιήθηκε παράνομα ξένο κινητό πράγμα, ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και ειδικότερα: Μολονότι υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου της ανώνυμης εταιρίας διαφήμισης "UNIQUE PUBLICATIONS S.A." ανέλαβε με την από 15-2-2002 σχετική σύμβαση που συνήψε με τον μηνυτή Ψ, ο οποίος διατηρεί επιχειρήσεις γρήγορων καφέ και delivery Chinese food (κινέζικη κουζίνα) σε κεντρικά σημεία της ευρύτερης περιοχής της Νομαρχίας ..., την από 1-3-2002 διεκπεραίωση διαφημιστικής κάλυψης των προαναφερθεισών επιχειρήσεών του, η οποία συνίστατο στην από 1-3-2002 ανά δεκαπενθήμερο υποχρέωση του κατηγορουμένου παράδοσης στον μηνυτή 15.000 διαφημιστικών κουπονιών κάθε φορά με διαφορετικό σπόνσορα καθώς και στη διανομή αυτών από τον κατηγορούμενο σε οργανισμούς και υπηρεσίες της περιοχής των νοτιοδυτικών προαστίων της ... και ενώ παράλληλα είχε αναλάβει και την υποχρέωση κατά τους μήνες Μάρτιο , Απρίλιο και Μάιο έως Ιούνιο 2002 να παράγει 500.000 έντυπα - καταλόγους διαφήμισης που αφορούν καταστήματα του μηνυτή και να τα διανείμει στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ..., καθώς επίσης και να τοποθετήσει σε 50 σημεία οutdoor στις περιοχές ..., ..., ..., ..., ... και ... το δεύτερο δεκαπενθήμερο των μηνών Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου 2002, τα οποία διαφημιστικά έντυπα θα προέβαλαν τα καταστήματα του μηνυτή και μολονότι είχε παραλάβει έναντι του ανωτέρω αναληφθέντος έργου σταδιακά από τον μηνυτή ως προκαταβολή το ποσό των 25.000 ευρώ, παρά το γεγονός ότι ο μηνυτής τήρησε τις εν γένει υποχρεώσεις του απέναντι στον κατηγορούμενο, ο τελευταίος αντίθετα δεν ήταν συνεπής σε καμία συμβατική του υποχρέωση και ειδικότερα δεν του παρέδωσε τα αντιστοιχούντα στην προκαταβολή έντυπα και δεν του παρείχε καμία συμφωνημένη υπηρεσία, παρά δε τις επανειλημμένες οχλήσεις του προς αυτόν, οι οποίες εγένοντο διαρκείς και πιεστικότερες με τελευταία την από 19-12-2002 εξώδικη δήλωση-πρόσκληση-διαμαρτυρία του με την οποία ο μηνυτής έθετε στον κατηγορούμενο προθεσμία τριών ημερών για την επιστροφή των χρημάτων που είχε λάβει ως προκαταβολή για την εκτέλεση των ανατεθεισών σ' αυτόν εργασιών ο κατηγορούμενος αδιαφόρησε για μια ακόμη φορά, ιδιοποιούμενος παρανόμως το χρηματικό ποσό των 25.000 ευρώ, το οποίο ουδέποτε παρέδωσε στον μηνυτή.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, όσον αφορά την επιμέτρηση της ποινής για την μερικότερη πράξη υπεξαίρεσης των επιταγών, στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιουλίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Ιουλίου 2010.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ