Θέμα
Απαράδεκτη αίτηση αναίρεσης, Κλήτευση .
Περίληψη:
Διάσπαση ανώνυμης εταιρείας. Έννοια και συνέπειες της διάσπασης. Από το χρονικό σημείο της καταχωρήσεω<^το Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της σχετικής εγκριτικής αποφάσεως της διασπάσεως, η μεν διασπώμενη εταιρεία λύεται και παύει να υπάρχει, οι δε επωφελούμενες νέες εταιρείες, κατά το μέρος της περιουσίας, η οποία μεταβιβάζεται σε κάθε μία από αυτές, καθίστανται, ακόμη και έναντι τρίτων, αυτοδικαίως και ταυτοχρόνως χωρίς καμία άλλη περαιτέρω διατύπωση, καθολικοί διάδοχοι αυτής. Αγωγή κατά της διασπώμενης εταιρείας. Διάσπαση μετά τη ματαίωση της συζήτησης. Κλήση για συζήτηση της αγωγής και επίδοση κατά της διασπώμενης εταιρείας, που πλέον είναι ανύπαρκτο πρόσωπο, και όχι στην επωφελούμενη νέα εταιρεία που είναι καθολική διάδοχος της. Άκυρη η κλήση και απαράδεκτη η συζήτηση. Η πρωτόδικη απόφαση που κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως στρεφομένη κατ' ανυπάρκτου νομικού προσώπου είναι μη οριστική και δεν χωρεί κατ' αυτής έφεση. Αναίρεση. Βάσιμος ο λόγος από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ γιατί το Εφετείο δεν κήρυξε απαράδεκτο ως προς τη συζήτηση.
Αριθμός 339/2018
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β2’ Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Απόστολο Παπαγεωργίου - Εισηγητή, Γεώργιο Μιχολιά, Θεόδωρο Τζανάκη και Νικόλαο Πιπιλίγκα, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο Κατάστημά του, στις 28 Νοεμβρίου 2017, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "... ΕΤΑΙΡΕΙΑ, και το διακριτικό τίτλο "... Α.Ε.", που εδρεύει στην ... και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Ρήγο, που κατέθεσε προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: Α1)Σ. (Μ.) Χ., κατοίκου ..., 2)Β. Α., κατοίκου ..., 3)Α. Π., κατοίκου ..., 4)Κ. Π., κατοίκου ..., 5)Α. Μ. - Π., 6)Π. Τ., κατοίκου ..., 7)Ν. Χ., κατοίκου ..., 7)Ν. Χ., κατοίκου ..., 8)Χ. Μ., κατοίκου ... και 9)Β. Χ., κατοίκου ..., και Β)1)Σ. Γ., 2)Κ. Σ., 3)Λ. Ν. 4)Μ. Χ., 5)Γ. Π., 6)Ν. Μ., 7)Μ. Ε., 8)Γ. Δ. και 9)Σ. Μ., κατοίκων απάντων .... Οι Α 1η, 2η, 3η, 7η, 9η, και Β 1η,3η ,7η, 8η και 9η εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αντώνιο Παπασταυρόπουλο και τους Α 4η, 5η, 6η, 8η και Β 2η, 4η, 5η και 6ος παραστάθηκαν με τον ίδιο ως άνω πληρεξούσιο δικηγόρο, που κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19/6/2013 αγωγή των ήδη Α αναιρεσιβλήτων και την από 18/7/2013 αγωγή των ήδη Β αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν.
Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1364/2015 του ίδιου Δικαστηρίου και 38/2017 του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.
Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 21/3/2017 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.
Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Με την από 21-3-2017 αίτηση αναίρεσης προσβάλλεται η 38/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατόπιν έφεσης των εναγόντων και ήδη αναιρεσιβλήτων κατά της 1364/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Με την προσβαλλομένη απόφαση, αφού έγινε δεκτή η έφεση και εξαφανίστηκε η εκδοθείσα κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών ως άνω απόφαση του Πρωτοδικείου, έγιναν δεκτές στη συνέχεια τυπικά κατ’ ουσίαν οι συνεκδικαζόμενες αγωγές των αναιρεσιβλήτων και υποχρεώθηκαν 1) ο ... Συνεταιρισμός με την επωνυμία "... Συνεταιρισμός Π.Ε - Ο ..." και 2) η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία ".......ΑΕ" και ήδη αναιρεσείουσα να τους καταβάλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον εντόκως τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσά, για αποδοχές και αποζημίωση απόλυσης. Η αίτηση ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 566 παρ.1 και 144 παρ. 1 ΚΠολΔ). Είναι συνεπώς παραδεκτή (άρθρ. 577 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 577 ΚΠολΔ). 2. Επειδή, σύμφωνα με το αρθ. 62 ΚΠολΔ ικανός να είναι διάδικος είναι όποιος έχει την ικανότητα να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και κατά το αρθ. 61 ΑΚ τα νομικά πρόσωπα αποκτούν προσωπικότητα με την τήρηση των όρων που αναγράφει ο νόμος. Συγκεκριμένα, προκειμένου περί ανωνύμων εταιρειών η ικανότητα αυτή αρχίζει μετά την σύστασή τους από την καταχώρηση στο Δελτίο Α.Ε και Ε.Π.Ε της ΕτΚ, της εγκριτικής Υπουργικής Αποφάσεως και του καταστατικού της ανώνυμης εταιρίας, παύει δε να υπάρχει από την λύση της εταιρείας με οποιονδήποτε τρόπο. Εξ άλλου, κατά το αρθ. 73 ΚΠολΔ το δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν συντρέχει η κατά το αρθ. 62 του ιδίου Κώδικα προϋπόθεση, ενώ κατά το αρθ. 230 ΚΠολΔ οι διατάξεις των αρθ. 228 και 229 του ιδίου Κώδικα εφαρμόζονται και για τον προσδιορισμό κάθε άλλης δικασίμου, τη συζήτηση της οποίας έχει δικαίωμα να επισπεύσει οποιοσδήποτε διάδικος, αλλά η κλήση για συζήτηση από μη διάδικο είναι άκυρη ανεξαρτήτως βλάβης, διότι με βάση την αρχή της πρωτοβουλίας των διαδίκων που καθιερώνεται στη διάταξη του αρθ. 108 ΚΠολΔ, κατά την οποία οι διαδικαστικές πράξεις ενεργούνται με επιμέλεια και με πρωτοβουλία των διαδίκων, εκτός αν ορίζει άλλως ο νόμος, συνάγεται ότι σε περίπτωση που κατά παράβαση της ανωτέρω αρχής επιχειρούνται διαδικαστικές πράξεις από μη διαδίκους επέρχεται ακυρότητα των πράξεων αυτών, ανεξαρτήτως βλάβης κατά τους ορισμούς του αρθ. 159 αριθ. 2 ΚΠολΔ, αν δε έλαβαν χώρα χωρίς να έχει γίνει νόμιμη έναρξη της δίκης, αυτές είναι αυτοδικαίως άκυρες. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η κλήση προς συζήτηση αγωγής που απευθύνεται κατά φυσικού προσώπου που έχει αποβιώσει ή κατά νομικού προσώπου που δεν υπάρχει είναι απαράδεκτη και απορριπτέα, διότι η ικανότητα να είναι κανείς διάδικος αποτελεί απαραίτητη δικονομική προϋπόθεση για την δυνατότητα εκδόσεως αποφάσεως επί της ουσίας. Περαιτέρω στο ν. 2190/1920 "περί ανωνύμων εταιρειών" προσετέθησαν με το Π.Δ. 498/1987, μεταξύ άλλων διατάξεων, και τέσσερα κεφάλαια 12, 12α, 12β και 12γ, αποτελούμενα από τα άρθρα 81, 82 - 87, 88 και 89 αντιστοίχως, και αναφερόμενα στη διάσπαση των ανωνύμων εταιρειών, προς προσαρμογή του νόμου αυτού στις διατάξεις της από 17.12.1982 έκτης οδηγίας του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Το άρθρο 81 ορίζει τα εξής: "1. Η διάσπαση ανωνύμων εταιρειών πραγματοποιείται είτε με απορρόφηση, είτε με σύσταση νέων εταιρειών, είτε με απορρόφηση και σύσταση νέων εταιρειών. 2. Διάσπαση με απορρόφηση είναι η πράξη με την οποία μία ανώνυμη εταιρεία (διασπώμενη), η οποία λύεται χωρίς να ακολουθήσει εκκαθάριση, μεταβιβάζει σε άλλες υφιστάμενες ανώνυμες εταιρείες (επωφελούμενες) το σύνολο της περιουσίας της (ενεργητικό και παθητικό) έναντι απόδοσης στους μετόχους της μετοχών εκδιδόμενων από τις επωφελούμενες εταιρίες και, ενδεχομένως, καταβολής ενός χρηματικού ποσού σε μετρητά προς συμψηφισμό μετοχών τις οποίες δικαιούνται.... 3. Διάσπαση με σύσταση νέων εταιρειών είναι η πράξη, με την οποία μία ανώνυμη εταιρεία (διασπώμενη), η οποία λύεται χωρίς να ακολουθήσει εκκαθάριση, μεταβιβάζει σε άλλες ανώνυμες εταιρείες, που συνιστώνται ταυτόχρονα (επωφελούμενες) το σύνολο της περιουσίας της (ενεργητικό και παθητικό) έναντι απόδοσης στους μετόχους της μετοχών εκδιδομένων από τις επωφελούμενες εταιρείες και, ενδεχομένως, καταβολής ενός χρηματικού ποσού σε μετρητά προς συμψηφισμό μετοχών τις οποίες δικαιούνται.. 4 ". Περαιτέρω, το άρθρο 85 ορίζει τα εξής: "1. Από την καταχώρηση στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της εγκριτικής απόφασης της διάσπασης, που προβλέπεται στην παρ. 4 του άρθρου 84, επέρχονται αυτοδίκαια και ταυτόχρονα χωρίς καμία άλλη διατύπωση τόσο για τις εταιρείες που συμμετέχουν στη διάσπαση όσο και έναντι τρίτων τα ακόλουθα αποτελέσματα: α) Η μεταβίβαση του συνόλου της περιουσίας (ενεργητικού και παθητικού) της διασπώμενης εταιρείας στις επωφελούμενες εταιρείες. β) ...γ) Η διασπώμενη εταιρεία παύει να υπάρχει 2. Οι εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται αυτοδικαίως από τις επωφελούμενες εταιρείες ή κατ’ αυτών, κατά την προβλεπόμενη κατανομή από το σχέδιο σύμβασης διάσπασης της παρ. 2 του άρθρου 82 ή από τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 82. χωρίς καμιά ειδικότερη διατύπωση από μέρους των εταιρειών αυτών για τη συνέχιση, χωρίς να επέρχεται βιαία διακοπή της δίκης και χωρίς να απαιτείται δήλωση για την επανάληψή τους". Από τις διατάξεις αυτές του ν. 2190/1920 προκύπτει ότι σε περίπτωση διασπάσεως ανωνύμου εταιρείας με σύσταση νέων εταιρειών και από το χρονικό σημείο της καταχωρήσεως στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της σχετικής εγκριτικής αποφάσεως της διασπάσεως, η μεν διασπώμενη εταιρεία λύεται και παύει να υπάρχει, οι δε επωφελούμενες νέες εταιρείες, κατά το μέρος της περιουσίας, η οποία μεταβιβάζεται σε κάθε μία από αυτές, καθίστανται, ακόμη και έναντι τρίτων, αυτοδικαίως και ταυτοχρόνως χωρίς καμία άλλη περαιτέρω διατύπωση, καθολικοί διάδοχοι αυτής (ΟλΑΠ 12/1999, ΣτΕ 1954/2013, ΑΠ 828/2011, ΑΠ 830/2011, ΑΠ 736/2002). Ακόμη κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, από την καταχώρηση στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της σχετικής εγκριτικής αποφάσεως της διασπάσεως, επί δικών που έχουν αρχίσει με την συμμετοχή της απορροφούμενης εταιρίας, νομιμοποιείται παθητικώς για την απεύθυνση κατ’ αυτής μόνο η απορροφούσα εταιρία ως οιονεί καθολική διάδοχος της απορροφούμενης, αφού η τελευταία έχει παύσει να υπάρχει ως αυτοτελές νομικό πρόσωπο και επομένως δεν έχει ικανότητα να είναι διάδικος (ΑΠ 913/2001). Περαιτέρω σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 513 παρ. 1 ΚΠολΔ η έφεση επιτρέπεται μόνον κατά των αποφάσεων που εκδίδονται στον πρώτο βαθμό : α) εκείνων που παραπέμπουν την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο λόγω αναρμοδιότητας, β) των οριστικών αποφάσεων που περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνον τη δίκη για την αγωγή ή για την ανταγωγή. Επομένως, δεν προσβάλλονται με έφεση παραδεκτώς μη οριστικές αποφάσεις που εκδίδονται στον πρώτο βαθμό, ήτοι αποφάσεις που δεν περατώνουν την δίκη. Μη οριστική απόφαση είναι και εκείνη που κηρύσσει απαράδεκτη την συζήτηση της αγωγής. Εφόσον ασκηθεί έφεση κατά μη οριστικής απόφασης πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, αυτή είναι απαράδεκτη και το δικαστήριο την απορρίπτει ως τέτοια και αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 532 ΚΠολΔ. Τέλος κατά τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 562 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 και εφαρμόζεται στην υπό κρίση υπόθεση ως εκ του χρόνου άσκησης της αίτησης αναίρεσης μετά την 1.1.2016, η οποία αποσκοπεί στο να μην παραμείνει άθικτη απόφαση που εμφανίζει σοβαρό ελάττωμα από το ότι δεν προβλήθηκε σχετικός λόγος αναίρεσης, ο Άρειος Πάγος κατ’ εξαίρεση ερευνά και αυτεπαγγέλτως, μεταξύ άλλων, και λόγο αναίρεσης που ιδρύεται από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής : Με τις από 19-6-2013 (αριθμ. καταθ. .../2013) και από 18-7-2013 (αριθμ. καταθ. .../2013) αγωγές τους, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσίβλητοι ζήτησαν να υποχρεωθούν τα εναγόμενα νομικά πρόσωπα, α) ο ... Συνεταιρισμός περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία "... Συνεταιρισμός Π.Ε - Ο ..." και β) η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "...", να τους καταβάλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον το καθένα, το πρώτο από την ιδιότητα του ως αρχικού εργοδότη τους και το δεύτερο, λόγω μεταβίβασης σ’ αυτό της ασκούμενης από το πρώτο επιχείρησης, τα αναφερόμενα στην αγωγή για τον καθένα ποσά, που αφορούν δεδουλευμένες αποδοχές τους και αποζημίωση απόλυσης, βάσει των περιγραφομένων στις αγωγές, καταρτισθεισών μεταξύ αυτών και του πρώτου εναγομένου, εγγράφων συμφωνιών. Οι αγωγές επιδόθηκαν στους ανωτέρω εναγομένους η πρώτη στις 28-6-2013 και η δεύτερη στις 25 και 26-7-2013, αντίστοιχα. Από με τις με αριθμούς .../31-12-2013 αποφάσεις διάσπασης της Αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αττικής, που δημοσιεύθηκαν στις 8-1-2014 στο ΦΕΚ ΤΑΕ & ΕΠΕ 53/8-1-2014, προκύπτει ότι εγκρίθηκε η διάσπαση της δεύτερης εναγομένης ανώνυμης εταιρείας σε δύο τμήματα- κλάδους και ο μεν κλάδος εκμετάλλευσης ακινήτων αυτής μεταβιβάστηκε στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "...-... ΑΕ", ο δε εμπορικός κλάδος, που ενδιαφέρει στην προκειμένη υπόθεση, μεταβιβάστηκε στην ανώνυμη εταιρεία- με την επωνυμία "... ... Τεχνική Κτηματική Μελετών Εισαγωγών Εξαγωγών ..." με δ.τ, "... ΑΕ", σύμφωνα με τις από 27-12-2013 αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων της διασπώμενης και των επωφελούμενων Α.Ε., κατά τις διατάξεις των άρθρων 81-88 του Κ.Ν 2190/20, τις διατάξεις των άρθρων 1-5 του Ν 2166/1993 και το υπ’ αριθμ. .../30-12-2013 συμβόλαιο διάσπασης του συμβολαιογράφου Αθηνών Δ. Κ.. Επομένως, από την ανωτέρω καταχώρηση, ήτοι από 8-1-2014, η δεύτερη εναγομένη ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία " ..." έπαυσε να υφίσταται ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και υπεισήλθε στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αυτής, η αναιρεσείουσα ανώνυμη εταιρεία " ... ... Τεχνική Κτηματική Μελετών Εισαγωγών Εξαγωγών ...", ως καθολική διάδοχος αυτής κατά το τμήμα που της μεταβιβάστηκε. Μετά από διαδοχικές ματαιώσεις της συζήτησης των αγωγών, με τις από 13-3-2014 δύο κλήσεις των εναγόντων-αναιρεσιβλήτων, που επιδόθηκαν επίσης στα ίδια ως άνω αρχικά εναγόμενα νομικά πρόσωπα, ορίστηκε η συζήτηση αυτών στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο για τη δικάσιμο της 4-11-2014. Κατά τη συζήτηση των αγωγών στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο (4-11-2014) η αναιρεσείουσα εταιρεία παρέστη, επικαλέστηκε το περιστατικό της διάσπασης και ζήτησε την απόρριψή των αγωγών ως απαραδέκτων, επικουρικά δε προέβαλε τους ισχυρισμούς της κατ’ αυτών (των αγωγών ). Οι ως άνω κλήσεις δεν απευθύνθηκαν ούτε επιδόθηκαν στην νέα επωφελούμενη εταιρεία-αναιρεσείουσα αλλά στην διασπώμενη αρχική δεύτερη εναγομένη (βλ. τις υπ’ αριθ. ...11-6-2014 και .../11-6-2014 εκθέσεις επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά Δ. Γ.). Επειδή η νέα επωφελούμενη εταιρεία που προέκυψε από τη διάσπαση καθίσταται πλέον διάδικος στην ανοιγείσα δίκη ως καθολική διάδοχος της αρχικής διαδίκου, κατά τα προδιαληφθέντα, η επίδοση των παραπάνω κλήσεων στην αρχική διάδικο δεύτερη εναγομένη εταιρεία είναι άκυρη. Εν όψει τούτων, οι προκείμενες κλήσεις για συζήτηση των ως άνω αγωγών είναι απαράδεκτες, ως απευθυνόμενες κατ’ ανύπαρκτου νομικού προσώπου, και πρέπει να απορριφθούν και κατ’ αυτεπάγγελτη έρευνα του παραδεκτού τους. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την 1364/2015 απόφασή του 1) κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της υπόθεσης ως προς τη δεύτερη εναγομένη κρίνοντας ότι οι επίδικες από 13-3-2014 κλήσεις, με τις οποίες έγινε η επίσπευση της συζήτησης των ένδικων αγωγών, συνιστούν άκυρες διαδικαστικές πράξεις, ως ασκηθείσες κατά ανύπαρκτου νομικού προσώπου, καθώς η εταιρεία αυτή "...", μετά την κατά τα ανωτέρω διάσπαση της, δεν υφίστατο ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, η δε αναιρεσείουσα εταιρεία "... ... Τεχνική Κτηματική Μελετών Εισαγωγών Εξαγωγών ...", είχε υποκατασταθεί αυτοδικαίως σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της, ως καθολική διάδοχος αυτής, γεγονός που μπορούσαν να γνωρίζουν οι ενάγοντες λόγω της δημοσίευσης του στο ανωτέρω ΦΕΚ και 2) έκανε δεκτές τις αγωγές κατ’ ουσίαν ως προς τον ερημοδικασθέντα πρώτο εναγόμενο συνεταιρισμό και τον υποχρέωσε να καταβάλει στον καθένα των εναγόντων τα αναφερόμενα ποσά. Κατά της ως άνω 1364/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου οι ενάγοντες άσκησαν την από 29-10-2015 έφεση την οποία απηύθυναν κατά του πρώτου εναγομένου συνεταιρισμού και κατά της αναιρεσείουσας ως καθολικής διαδόχου της δεύτερης αρχικής εναγομένης για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζήτησαν να γίνει δεκτή η έφεση και να εξαφανιστεί η πρωτόδικη απόφαση , ώστε να γίνουν δεκτές στο σύνολο τους οι αγωγές και ως προς την αναιρεσείουσα. Το εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, αφού έκρινε τυπικά παραδεκτή την έφεση, δέχθηκε στη συνέχεια ότι οι ως άνω κλήσεις των αναιρεσιβλήτων ως προς την δεύτερη εναγομένη ,με τις οποίες επισπευδόταν η συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, δεν είναι άκυρες και ότι συνεπώς δεν είναι απαράδεκτη η συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αφού η αναιρεσείουσα παρέστη και δήλωσε ότι παρίσταται ως καθολική διάδοχος αυτής χωρίς να επικαλεστεί οιαδήποτε δικονομική βλάβη, κάνοντας δεκτό κατ’ ουσίαν τον σχετικό λόγο της έφεσης.
Έτσι που έκρινε, το Εφετείο με το να δεχθεί ότι είναι τυπικά παραδεκτή η έφεση των αναιρεσιβλήτων κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία έχει κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση, παρά τον νόμο δεν απέρριψε ως απαράδεκτη την έφεση. Και τούτο διότι, η 1364/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου είναι μη οριστική και συνεπώς δεν χωρεί κατ’ αυτής έφεση. Επομένως, ο πρώτος λόγος της αναίρεσης, από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός.
Συνεπώς πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και γι’ αυτό παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων της αίτησης αναίρεσης.
3. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015, "Αν ο Άρειος Πάγος αναιρέσει την απόφαση για οποιονδήποτε άλλο λόγο, εκτός από εκείνους που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 (για υπέρβαση δικαιοδοσίας και για παράβαση των διατάξεων των σχετικών με την αρμοδιότητα) μπορεί να κρατήσει την υπόθεση και να την δικάσει, αν κατά την κρίση του δεν χρειάζεται άλλη διευκρίνιση". Στην προκειμένη περίπτωση κατά τα προεκτεθέντα, εφόσον δεν χρειάζεται άλλη διευκρίνιση, επιβάλλεται, μετά την αναίρεση της προσβαλλόμενης απόφασης, να κρατηθεί και να δικαστεί η έφεση κατά της 1364/2015 απόφασης του Πρωτοδικείου ως προς την πρώτη εναγομένη από τον Άρειο Πάγο και να απορριφθεί αυτή, ως απαράδεκτη προκειμένου να συνεχισθεί η δίκη στο Πρωτοδικείο. Τέλος πρέπει να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων, κατ’ άρθρο 179 εδ. τελευταίο του ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθ. 38/2017 απόφαση του Εφετείου Αθηνών ως προς την δεύτερη εναγομένη.
Κρατεί και δικάζει την υπόθεση.
Απορρίπτει την από 29-10-2015 με αριθμό κατάθ. .../30-10-2015 έφεση των αναιρεσιβλήτων κατά της 1364/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ως προς την δεύτερη εναγομένη.
Και
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 16 Ιανουαρίου 2018.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 13 Φεβρουαρίου 2018.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ