Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Επανάληψη διαδικασίας.
Περίληψη:
Επανάληψη διαδικασίας. Αναίρεση κατά βουλεύματος που απέρριψε την αίτηση, με την επίκληση λόγου ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Αοριστία λόγου αναιρέσεως. Απορρίπτει την αναίρεση ως απαράδεκτη.
Αριθμός 153/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη και Νικόλαο Ζαΐρη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 4 Δεκεμβρίου 2007, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασίλειο Ράλλη, περί αναιρέσεως του με αριθμό 129/2007 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λαρίσης.
Το Συμβούλιο Εφετών Λαρίσης με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτό και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητά τώρα την αναίρεση του βουλεύματος τούτου, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 18 Μαΐου 2007 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1039/2007. Έπειτα ο Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου Βασίλειος Μαρκής εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με τη με αριθμό 302/8.8.2007 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: "Εισάγω κατ' άρθρο 485 &1 ΚΠΔ την με αριθμό 5/2007 αίτηση αναίρεσης του Χ1, ιδιωτικού υπαλλήλου, αίτηση αναίρεσης κατά του με αριθμ. 129/2007 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας με το οποίο απορρίφθηκε η με ημερομηνία 12-1-2007 αίτηση του για επανάληψη διαδικασίας της με αριθμ. 1409/2004 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων με την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών για υπεξαίρεση και εκθέτω τα εξής:Η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε, νόμιμα και εμπρόθεσμα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 473 & 1, 474 και 528 & 1 ΚΠΔ αφού ασκήθηκε από τον κατηγορούμενο ενώπιον του Γραμματέα του Δικαστηρίου που εξέδωκε το προσβαλλόμενο βούλευμα, την 18-5-2007 ενώ το βούλευμα επιδόθηκε σ' αυτόν την 14-5-2007. Περαιτέρω από τις διατάξεις των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 2, 474, 476 παρ. 1 και 509 παρ. 1 ΚΠοινΔ, προκύπτει, ότι η αίτηση, η οποία περιέχει δήλωση άσκησης του ένδικου μέσου της αναίρεσης, πρέπει αναγκαίως να περιλαμβάνει, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο και τους λόγους, για τους οποίους ασκείται το ένδικο μέσο. Οι ασαφείς και αόριστοι λόγοι αναίρεσης, αναπλήρωση των οποίων δεν μπορεί να γίνει από κείμενο άλλου εγγράφου, απορρίπτονται, ως απαράδεκτοι. Η απλή αναφορά του λόγου δεν αρκεί όπως δεν αρκεί και η κατά τρόπο συγκεχυμένο και ασαφή έκθεση περιστατικών τα οποία δεν είναι δυνατόν να υπαχθούν σε συγκεκριμένο λόγο και να εκτιμηθούν σαν περιστατικά δυνάμενα να στηρίξουν συγκεκριμένο αναιρετικό λόγο και περαιτέρω δεν είναι δυνατό να στηρίξουν αναιρετικό λόγο περιστατικά τα οποία ανάγονται σε έκθεση ιστορικού άσχετου με αναιρετικούς λόγους επί της συγκεκριμένης υπόθεσης η οποία εξετάζεται. Ειδικά δε στην περίπτωση που προβάλλεται έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας στο προσβαλλόμενο βούλευμα ή απόφαση, πρέπει να γίνεται ειδικότερος προσδιορισμός της έλλειψης αυτής, ενώ, όταν προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, πρέπει να προσδιορίζεται η διάταξη, που παραβιάστηκε και σε τι ακριβώς συνίσταται η παραβίασή της, σε σχέση με τις ουσιαστικές παραδοχές της απόφασης ή του βουλεύματος .(ΑΠ 90/2000, ΑΠ 1449/2000, ΑΠ 1602/2000 Πράξη και Λόγος 2000). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το αναιρετήριο, ο αναιρεσείων προβάλλει τις εξής αιτιάσεις για την αναίρεση το με αριθμ. 129/2007 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας με το οποίο απορρίπτεται η με ημερομηνία 12-1-2007 αίτηση του για επανάληψη διαδικασίας της με αριθμ. 1409/2004 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων με την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών για υπεξαίρεση ότι α. αναιρεσιβάλλει το παραπάνω βούλευμα γιατί εσφαλμένα και παρά τον νόμο δεν έλαβε υπόψη τις κείμενες διατάξεις των άρθρων 525 & 1-2-3 και δεν παραθέτει τις διατάξεις των άρθρων αυτών β. ότι άσκησε αναίρεση κατά της με αριθμ 1409/2004 του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων η οποία απορρίφθηκε και ότι υπέβαλλε αίτηση ανάκλησης της και γ. αναφέρει και εκθέτει γεγονότα αναφερόμενα στην διαδικασία που έλαβε χώρα ενώπιον του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων σχετικά με το αίτημα του για κλήση προς εξέταση μάρτυρα ότι ο μάρτυρας αυτός δεν εξετάστηκε, όπως και ότι δεν υπήρχε ασφαλιστική συμφωνία βάσει της οποίας αυτός να υποχρεούνταν σε απόδοση στον ασφαλισμένο του ποσού για το οποίο καταδικάστηκε για υπεξαίρεση. Τα παραπάνω τα οποία επικαλείται σαν αναιρετικούς λόγους κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας με το οποίο απορρίφθηκε η αίτηση του για επανάληψη της διαδικασίας της με αριθμό 1409/2004 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων και γενικά όσα εκθέτει σαν λόγους τους οποίους εκθέτει και επικαλείται στο αναιρετήριο του το μεν είναι και ασαφή και συγκεχυμένα το δε δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί ότι έχουν καμιά δικονομική σχέση με το προσβαλλόμενο βούλευμα το οποίο έχει περιεχόμενο την απόρριψη της αίτησης του για επανάληψη διαδικασίας της παραπάνω απόφασης και η οποία απορρίφθηκε για το ότι δεν περιείχε έκθεση σαφών και συγκεκριμένων νέων γεγονότων. Και για τον λόγο αυτό η αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί σαν απαράδεκτη. Αν όμως ήθελε γίνει δεκτό ότι η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε παραδεκτά ως προς την ουσία της αναφέρω τα παρακάτω. Οι λόγοι τους οποίους επικαλείται έστω και αν με μεγάλη προσπάθεια μπορούν να τυποποιηθούν στην έλλειψη ειδικής αιτιολογίας και τούτο γιατί για την αναφερόμενη εσφαλμένη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 525 δεν είναι δυνατόν να γίνει λόγος αφού αφ' ενός δεν είναι διατάξεις ουσιαστικού ποινικού δικαίου και αφ' ετέρου δεν εκτίθεται στην έκθεση αναιρέσεως σε τι συνίσταται η παραβίασης τους όπως και ποιες διατάξεις κατά την κρίση του αναιρεσείοντα στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε να εφαρμοστούν. Στην προκειμένη περίπτωση όπως αναφέρθηκε παραπάνω με το πληττόμενο βούλευμα απορρίφθηκε η με ημερ.. 12-1-2007 αίτηση του αναιρεσείοντα για επανάληψη διαδικασίας της με αριθμ. 1409/2004 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων με την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών για υπεξαίρεση. Ο αιτήσας την επανάληψη της διαδικασίας όπως προκύπτει από το πληττόμενο βούλευμα για την υποστήριξη της αίτησης δεν επικαλέστηκε νέα γεγονότα ή τουλάχιστον τα όσα αναφέρει στην αίτησή του δεν είναι δυνατό να εκτιμηθούν σαν νέα γεγονότα γιατί και ασαφή και συγκεχυμένα είναι αλλά και ότι όσα αναφέρει αποτελούν αντικείμενο διαδικασιών ενώπιον του κατ' έφεση δικάσαντος δικαστηρίου άλλα και αντικείμενο τη αίτησης αναίρεσης την οποία είχε ασκήσει και η οποία απορρίφθηκε και της αίτησης ανάκλησης της την οποία έχει υποβάλλει στον Άρειο Πάγο και η οποία εκκρεμεί. Περαιτέρω προκύπτει από την επιτρεπτή επισκόπηση του πληττομένου βουλεύματος ότι το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας εξέτασε τα όσα ο αναιρεσείων ανέφερε και με σαφή πλήρη και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογία προχώρησε στην απόρριψη της αίτησης του αναφέροντας τους λόγους για τους οποίους την απέρριψε και για τον λόγο αυτό η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης πρέπει ν' απορριφθεί στην ουσία της. Δ ι α τ α ύ τ α Προτείνω όπως: Α. Να απορριφθεί σαν απαράδεκτη η με αριθμό 5/2007 αίτηση αναίρεσης του Χ1, ιδιωτικού υπαλλήλου αίτηση αναίρεσης κατά του με αριθμ. 129/2007 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας, με το οποίο απορρίφθηκε η με ημερομηνία 12-1-2007 αίτησή του για επανάληψη διαδικασίας της με αριθμ. 1409/2004 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων, με την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών, για υπεξαίρεση λόγω του ότι δεν περιέχει σαφείς και συγκεκριμένους λόγους αναίρεσης άλλως να απορριφθεί στην ουσία της. Αθήνα την 88-8-2007
Ο Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου Ιωάννης Χρυσός".
Αφού άκουσε τον παραπάνω Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, που αναφέρθηκε στην προαναφερόμενη έγγραφη εισαγγελική πρόταση κι έπειτα αποχώρησε.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 474 παρ. 2 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι στην έκθεση ασκήσεως αναιρέσεως πρέπει να διατυπώνονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι αναιρέσεως, από τους αναφερόμενους στα άρθρα 484 και 510 ΚΠοινΔ, αφού οι αόριστοι λόγοι καθιστούν την αίτηση απαράδεκτη. Ειδικότερα, καθόσον αφορά τον από το άρθρο 484 παρ.1 στοιχ. δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής αιτιολογίας βουλεύματος, πρέπει, αν λείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση η ανυπαρξία αυτής σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια του βουλεύματος, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση, ενώ, αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά προβάλλεται ότι αυτή δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να προσδιορίζεται επί πλέον σε τί ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, ποιές είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία του ή οι αντιφατικές αιτιολογίες του σε σχέση με τις παραδοχές του, ή ποιά αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το Συμβούλιο (Ολ.ΑΠ 2/2002, Ολ.ΑΠ 19/2001). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 484 παρ. 1 ΚΠοινΔ, προκύπτει, ότι στους λόγους αναιρέσεως δεν συμπεριλαμβάνεται η εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών ή των αποδείξεων, αφού στην περίπτωση αυτή πλήττεται η ουσιαστική κρίση του δικαστικού Συμβουλίου, που δεν ελέγχεται αναιρετικώς. Στην προκείμενη περίπτωση, με το προσβαλλόμενο 129/2007 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας, απορρίφθηκε κατ' ουσία, η από 12-1-2007 αίτηση του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου για επανάληψη υπέρ αυτού της διαδικασίας της με αριθμό 1409/2004 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων, με την οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 μηνών για την πράξη της υπεξαίρεσης. Στην υπ' αριθ. 5/18-5-2007 έκθεση αναιρέσεως αναφέρεται ως λόγος αναιρέσεως η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, χωρίς, όμως, να προσδιορίζεται σε τί συνίσταται αυτή και δη ποιες είναι οι ελλείψεις και ασάφειες στην αιτιολογία του βουλεύματος σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαιά του. Αντίθετα, με την κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, προβάλλονται οι αιτιάσεις, πρώτον, ότι το προβαλλόμενο βούλευμα δεν έλαβε υπόψη του τις διατάξεις του άρθρου 525 Κ.Π.Δ, δεύτερον ότι ο αναιρεσείων άσκησε αναίρεση κατά της υπ' αριθμό 1409/2004 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας, η οποία απορρίφθηκε, τρίτον ότι αυτός υπέβαλε αίτηση ανακλήσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου, που απέρριψε την αναίρεσή του και, τέταρτον, εκτίθενται στο δικόγραφο της αναιρέσεως, γεγονότα που έλαβαν χώρα ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας, σχετικά με την κλήτευση του μάρτυρα, που τελικά δεν εξετάστηκε. Υπό την επίκληση δε του λόγου αυτού, το προσβαλλόμενο βούλευμα πλήττεται, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της ανωτέρω εκθέσεως, για εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδείξεων και ειδικότερα, αναφορικά με το ότι δεν υπήρχε σχετική συμφωνία για την απόδοση του χρηματικού ποσού, για το οποίο ο ίδιος καταδικάσθηκε. Επομένως, η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως είναι, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, απαράδεκτη. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η ένδικη αίτηση ως απαράδεκτη και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 παρ. 1, 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 18 Μαΐου 2007 αίτηση του Χ1, για αναίρεση του υπ' αριθμό 129/2007 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου 2008. Και
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ