Θέμα
Ακυρότητα απόλυτη, Έννομο συμφέρον.
Περίληψη:
Έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει όχι μόνο για την άσκηση του ένδικου μέσου, αλλά και για την προβολή καθενός λόγου του ένδικου μέσου. Λήψη υπόψη εγγράφων που προσκομίσθηκαν από τον ένα συγκατηγορούμενο και θεμελίωση ενοχής ως προς αυτόν, χωρίς να προκύπτει η ανάγνωσή τους. Δεν συνιστά λόγο αναίρεσης, για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο ως προς τον άλλο. Άλλος συγκατηγορούμενος δεν έχει έννομο συμφέρον να προβάλλει αυτό το λόγο. Απορρίπτει αναίρεση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1263/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου, Γεωργίου Σαραντινού), ο οποίος ορίσθηκε με την 57/1.4.08 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη - Εισηγητή, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαϊρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Απριλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου - Πριάμου Λεκκού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1. χ1 , που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φώτη Πάλλα και 2. χ2 , που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φώτη Πάλλα, περί αναιρέσεως της 6914/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 15 Νοεμβρίου 2007 (δύο) αιτήσεις τους αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 188/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο των αναιρεσειόντων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν οι προκείμενες αιτήσεις αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες από 15/11/2007 αιτήσεις αναιρέσεως των 1) χ1, και 2) χ2, στρεφόμενες κατά της 6914/07 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών, έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, και πρέπει να συνεκδικασθούν, ως συναφείς.
Κατά το άρθρ. 463 ΚΠΔ, ένδικο μέσο μπορεί να ασκήσει μόνο εκείνος που ο νόμος του δίνει ρητά αυτό το δικαίωμα. Σε κάθε όμως περίπτωση είναι απαραίτητο ο δικαιούμενος να έχει συμφέρον για την άσκηση του ενδίκου μέσου. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει όχι μόνο για την άσκηση του ενδίκου μέσου, αλλά και για την προβολή καθενός λόγου του ενδίκου μέσου. Ειδικότερα για το συμφέρον αυτό απαιτούντα τα εξής: α) ο δικαιούμενος να ασκήσει το ένδικο μέσο να υφίσταται βλάβη από την προσβαλλόμενη απόφαση β) ο ίδιος να επιδιώκει ορισμένο όφελος από το ένδικο μέσο, γ) το συμφέρον πρέπει να είναι ατομικό, να αναφέρεται δηλαδή στο δικαίωμα και όχι σε άλλο διάδικο. Η ανυπαρξία εννόμου συμφέροντος για το ένδικο μέσο ή για τον προβαλλόμενο λόγο του ενδίκου μέσου, καθιστά αυτά απαράδεκτα κατ' άρθρ. 476 παρ.1 ΚΠΔ. Περαιτέρω, κατά την έννοια των άρθρων 171 παρ.1δ', 329, 331 παρ.1, 333, 364, 369 και 510 παρ. 1Α' του ΚΠΔ, δεν επέρχεται ή συνιστώσα λόγο αναίρεσης, απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, όταν το δικαστήριο, για τον σχηματισμό της περί ενοχής ή όχι του κατηγορουμένου κρίσης του, έλαβε υπόψη του μη αναγνωσθέντα δημοσίως έγγραφα, εφόσον αυτά προσκομίσθηκαν από τον κατηγορούμενο και αυτός δεν ζήτησε την ανάγνωσή τους προς απόκρουση της σε βάρος του κατηγορίας ή προς θεμελίωση αυτοτελούς ισχυρισμού του, δεδομένου ότι αυτός, ως επικαλούμενος και προσάγων ταύτα, γνωρίζει το περιεχόμενό τους και μπορεί, έτσι, να προβαίνει, κατ άρθρο 358 ΚΠΔ, σε δηλώσεις και εξηγήσεις, αναφορικά με τα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία. Στην προκειμένη περίπτωση, οι αναιρεσείοντες με την προσβαλλόμενη απόφαση καταδικάσθηκαν για από κοινού κλοπή αυτοκινήτου και εμπρησμό του, ιδιοκτησίας ......., σε ποινή φυλάκισης 3 ετών, ο καθένας, ποινή η οποία ανεστάλη επί τριετία, ως προς τον αναιρεσείοντα χ2 και μετατράπηκε σε χρηματική προς 5 ευρώ ημερησίως, ως προς τον αναιρεσείοντα χ1. Προβάλλουν δε, με τις συνεκδικαζόμενες αιτήσεις τους, την μόνη αιτίαση ότι η προσβαλλομένη απόφαση πάσχει από απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, διότι στο αιτιολογικό της και προκειμένου να στηρίξει την ενοχή του κατηγορουμένου αναιρεσείοντος χ2, αναφέρει επί λέξη: "Ο ισχυρισμός του τρίτου κατηγορουμένου (δηλαδή του χ2) ότι απουσίαζε στη ....., όπου διατηρεί επιχείρηση ενοικιαζόμενων δωματίων από 2/6/2002 έως 29/6/2002, επιστηριζόμενος και στα προσκομιζόμενα αντίγραφα και πρωτότυπα εισιτηρίων και την από ..... Βεβαίωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κεφαλονιάς... δεν κρίνεται πειστικός". Επομένως, κατά τους ισχυρισμούς των αναιρεσειόντων, η προσβαλλόμενη, καταδικαστική γι' αυτούς, απόφαση, "αναφέρεται σε έγγραφο και ειδικότερα σε αυτό της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κεφαλονιάς το οποίο δεν φέρεται ότι ανεγνώσθη στο ακροατήριο", και εξ αυτού πάσχει από απόλυτη ακυρότητα κατ' άρθρο 510 παρ. Α Κ.Π.Δ. Οι αιτιάσεις αυτές των αναιρεσειόντων πρέπει να απορριφθούν. Ειδικότερα, ως προς με τον αναιρεσείοντα χ1, πρέπει να απορριφθούν, προεχόντως, διότι απαραδέκτως προβάλλονται, αφού και κατά τους ισχυρισμούς του ιδίου, η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρει τα έγγραφα αυτά "προκειμένου να αιτιολογήσει την ενοχή του συγκατηγορουμένου του", και όχι αυτού και, συνεπώς, αυτός δεν έχει έννομο συμφέρον να προβάλει λόγο αναίρεσης με τις εν λόγω αιτιάσεις. Ως προς τον αναιρεσείοντα χ2, οι πιο πάνω αιτιάσεις, κατά τις οποίες το εκδόσαν την πληττόμενη απόφαση Δικαστήριο έλαβε υπόψη του, προς σχηματισμό της κρίσης του περί ενοχής του, τα προσκομισθέντα από τον τελευταίο έγγραφα, για τα οποία δεν προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ότι ζήτησε την ανάγνωσή τους, προκειμένου ο εν λόγω αναιρεσείων να θεμελιώσει αρνητικό της σε βάρος του κατηγορίας ισχυρισμό (ότι δηλαδή απουσίαζε από την Αθήνα κατά τον κρίσιμο χρόνο), δεν θεμελιώνουν τον από το άρθρο 510 παρ.1 περ. Α' ΚΠΔ λόγο αναίρεσης.
Επομένως, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος, ο από το άρθρο 510 παρ.1Α' ΚΠΔ μοναδικός λόγος αναίρεσης, με τις προβαλλόμενες από τους αναιρεσείοντες πιο πάνω αιτιάσεις. Κατόπιν αυτών, πρέπει ν' απορριφθούν οι συνεκδικαζόμενες αιτήσεις και να επιβληθούν στους αναιρεσείοντες τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠΔ,)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τις από 15/11/2007 αιτήσεις αναιρέσεως των 1) χ1, και 2) χ2, στρεφόμενες κατά της 6914/07 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών. Και Επιβάλλει στους αναιρεσείοντες τα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ δικαστικά έξοδα στον καθένα.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 13 Μαϊου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 13 Μαϊου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ