Θέμα
Αποδεικτικά μέσα, Ένδικο μέσο.
Περίληψη:
Η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας αποδεικτικών μέσων, ως αναγόμενη σε εκτίμηση πραγμάτων, δεν ελέγχεται αναιρετικώς. Απαράδεκτοι λόγοι αναιρέσεως από τους αριθμούς 12, 19 και 20 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. (Επικυρώνει Εφ. Κρήτης 211/2011).
Αριθμός 395/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 5 Δεκεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Ε. Χ. του Ν., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Ευτυχία Χίου - Γιαννίκου, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.
Του αναιρεσιβλήτου: Ι. Χ. του Χ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικήτα Φορτσάκη.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10/6/2004 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Βάμου, το οποίο εξέδωσε την 30/2005 απόφασή του που παρέπεμψε την υπόθεση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Χανίων λόγω αρμοδιότητας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 357/2009 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων και 211/2011 του Εφετείου Κρήτης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 14/12/2011 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 10/11/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη της αντιδίκου του στη δικαστική του δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.- Με την προσβαλλόμενη απόφαση, όπως από αυτήν προκύπτει, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε ότι κατόπιν συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς και δυνάμει της υπ' αριθμ. 281/29-7-1976 εκθέσεως του Εισηγητή Δικαστή που είχε διορισθεί με την υπ' αριθμ. 23/1976 προδικαστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χανίων επί της από 25-4-1975 αγωγής διανομής της μητέρας του αναιρεσιβλήτου - ενάγοντος κατά των αδελφών της, περιήλθαν στην τελευταία τα αναφερόμενα ακίνητα από την κληρονομία του πατέρα των τότε διαδίκων - αδελφών, ότι το ήδη επίδικο ακίνητο, ήτοι ένα αγροτεμάχιο εμβαδού 2500 τ.μ. περίπου που βρίσκεται στη θέση "Βολάκοι" ή "Αϊ Γιάννης" του χωριού ... Δήμου Βάμου Χανίων, δεν περιελήφθη στην ενώπιον του εισηγητή Δικαστή ως ανωτέρω διανομή των κληρονομιαίων ακινήτων, καθόσον ήταν χέρσο, παντελώς ακαλλιέργητο και μηδαμινής αξίας, συμφωνήθηκε δε από τους συμβληθέντες στη συμβιβαστική διανομή να περιέλθει (το επίδικο) στην αποκλειστική νομή της μητέρας του ενάγοντος, ως οιονεί παρακολούθημα της περιελθούσης σ' αυτήν (με την διανομή) πατρικής οικίας στη θέση "Επανοχώρι" του ίδιου χωριού μετά του συνεχομένου κήπου της, ότι αμέσως μετά η μητέρα του ενάγοντος παρέλαβε στη νομή της το επίδικο και ακολούθως την παρέδωσε στον δεκατετραετή τότε γιό της, ενάγοντα, ο οποίος είτε αυτοπροσώπως είτε με αντιπρόσωπο στη νομή τη μητέρα του ασκούσε έκτοτε επί του επιδίκου όλες τις αρμόζουσες στη φύση και τον προορισμό του εμφανείς πράξεις νομής, συλλέγοντας, ειδικότερα, τα χαρούπια από τις υπάρχουσες σ' αυτό χαρουπιές, βόσκοντας τα ζώα της οικογένειάς τους, και παραχωρώντας άλλοτε το επίδικο σε τρίτους, όπως στον ειδικά αναφερόμενο Ν. Π., για τη βοσκή των ζώων τους, επί χρόνο περισσότερο της εικοσαετίας, μέχρι την άσκηση της αγωγής (Ιούνιο 2004), και ότι έτσι ο αναιρεσίβλητος - ενάγων έγινε κύριος του επιδίκου με έκτακτη χρησικτησία (άρθρ. 974, 980 παρ. 1, 1045 του Α.Κ.). Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο, κατά παραδοχήν της έφεσης του αναιρεσιβλήτου - ενάγοντος, δέχθηκε την ένδικη αναγνωριστική αγωγή του τελευταίου κατά της αναιρεσείουσας και αναγνώρισε τον αναιρεσίβλητο κύριο του ως άνω επίδικου ακινήτου.
ΙΙ.- Κατά το άρθρο 561 παρ. 1 και 2 του Κ.Πολ.Δ. "Η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας πραγματικών γεγονότων και ιδιαίτερα του περιεχομένου εγγράφων δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, εκτός αν παραβιάστηκαν κανόνες δικαίου, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί, ή αν υπάρχει λόγος αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 19 και 20. Η εκτίμηση του περιεχομένου διαδικαστικών εγγράφων της ίδιας ή άλλης δίκης, ιδίως αγωγών, παρεμβάσεων, ένδικων μέσων, προτάσεων ή δικαστικών αποφάσεων, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο". Εξάλλου, ο λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 19 του ανωτέρω άρθρου 559 δεν δημιουργείται από την εκτίμηση, στάθμιση και αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που προσκόμισαν και επικαλέστηκαν οι διάδικοι, αφού η εκτίμηση αυτή δεν αποτελεί αιτιολογία, ώστε να ελέγχεται για ανεπάρκεια ή αντιφατικότητα κατά τη διάταξη αυτή, όπως δεν δημιουργείται και ο λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 20 του ίδιου άρθρου όταν το δικαστήριο, από το περιεχόμενο του αποδεικτικού εγγράφου, το οποίο σωστά διέγνωσε, συνάγει αποδεικτικό πόρισμα διαφορετικό από εκείνο που ο αναιρεσείων θεωρεί ορθό, αφού και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για παράπονο που αναφέρεται στην εκτίμηση πραγματικών γεγονότων, η οποία εκφεύγει τον αναιρετικό έλεγχο. Τέλος, ο αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 12 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. για παραβίαση από το δικαστήριο των ορισμών του νόμου σχετικά με τη δύναμη των αποδεικτικών μέσων δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο εκτιμά κάποιο αποδεικτικό μέσο ως περισσότερο αξιόπιστο από κάποιο άλλο.
Εν προκειμένω, με τον πρώτο λόγο του αναιρετηρίου και υπό την επίκληση του αριθμού 20 του άρθρου 559 και της παραγράφου 2 του άρθρου 561 του Κ.Πολ.Δ. σχετικά με την προρρηθείσα Εισηγητική έκθεση για τη συμβιβαστική διανομή των κληρονομιαίων ακινήτων προσβάλλεται και μόνον η ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου ως προς την κατά τα ανωτέρω άτυπη παραχώρηση της νομής του επιδίκου στη μητέρα του αναιρεσιβλήτου, το οποίο (επίδικο) άλλωστε και κατά τους ισχυρισμούς της αναιρεσείουσας δεν περιελήφθη στην έκθεση της διανομής, όπως δέχεται και το Εφετείο. Επομένως ο λόγος αυτός του αναιρετηρίου είναι απαράδεκτος, σύμφωνα με το άρθρο 561 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. Με τον δεύτερο, αρ. 2α' και 2β', λόγο του αναιρετηρίου και υπό την επίκληση των αριθμών 10 και 12, αλλά και 8,11 και 19 του ίδιου άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ., προβάλλεται η αιτίαση ότι το Εφετείο παραβιάζοντας τους ορισμούς του νόμου σχετικά με τη δύναμη των αποδεικτικών μέσων προσέδωσε μεγαλύτερη αποδεικτική δύναμη στο αναφερόμενο ιδιωτικό έγγραφο - χειρόγραφο σημείωμα του Ν. Π., μισθωτή, όπως προαναφέρθηκε, του επιδίκου, ενώ δεν έδωσε τέτοια δύναμη στην 5151/22-3-2006 ένορκη βεβαίωση ενώπιον συμβολαιογράφου του ιδίου Ν. Π., ενώ "επέλεξε" το Εφετείο την υπ' αριθμ. .../2006 ένορκη βεβαίωση του τελευταίου μεταξύ των άλλων ενόρκων βεβαιώσεων που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι. Ο προβαλλόμενος αυτός λόγος, ως λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 12 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. είναι αβάσιμος, αφού η ένορκη βεβαίωση ενώπιον Ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου, ως ιδιαίτερο αποδεικτικό μέσον, δεν έχει ηυξημένη αποδεικτική δύναμη έναντι των ιδιωτικών εγγράφων, το δε Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, συνεκτίμησε τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα και δεν προσέδωσε ηυξημένη αποδεικτική δύναμη στο ειρημένο ιδιωτικό έγγραφο εν σχέσει με την προμνησθείσα ένορκη βεβαίωση. Κατά τα λοιπά ο ίδιος αυτός δεύτερος λόγος του αναιρετηρίου είναι απαράδεκτος, ως λόγος μεν αναιρέσεως από τους επικαλούμενους ως άνω αριθμούς του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. λόγω παντελούς αοριστίας, αφού δεν αναφέρεται σ' αυτόν καμία συγκεκριμένη αναιρετική πλημμέλεια από τους αριθμούς αυτούς (ή άλλους), ως αναφερόμενος δε στην ουσία της υποθέσεως και στην επ' αυτής κρίση του δικαστηρίου (είναι απαράδεκτος) σύμφωνα με την προμνησθείσα διάταξη του άρθρου 561 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ. Απαράδεκτος, σύμφωνα με την τελευταία αυτή διάταξη, είναι και ο τρίτος λόγος του αναιρετηρίου με τον οποίο και υπό την επίκληση του αριθμού 20 του άρθρου 559 και της παραγράφου 2 του άρθρου 561 του Κ.Πολ.Δ. προσβάλλεται η εκτίμηση από το Εφετείο της ως άνω .../2006 ένορκης βεβαίωσης ως προς το αποδεικτικό της περιεχόμενο, ως προς το οποίο άλλωστε το ιδιαίτερο αυτό αποδεικτικό μέσο (ένορκη βεβαίωση) δεν ελέγχεται κατά τα άρθρα 559 αρ. 20 και 561 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.-
ΙΙΙ.- Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικαστεί η αναιρεσείουσα στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, κατά το νόμιμο αίτημα του τελευταίου (άρθρ. 176 και 183 του Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14-12-2011 αίτηση της Ε. Χ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 211/2011 απόφασης του Εφετείου Κρήτης. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700,00) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 6 Μαρτίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ