Αυτόματη μετάφραση - Automatic translation (Google translate)

Σύνδεσμος απόφασης


<< Επιστροφή

Απόφαση 1582 / 2008    (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)

Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Δυσφήμηση συκοφαντική, Ψευδορκία μάρτυρα.




Περίληψη:
Ψευδορκία μάρτυρα κατ’ εξακολούθηση. Συκοφαντική δυσφήμηση κατ’ εξακολούθηση. Απορρίπτει μοναδικό λόγο αναίρεσης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.





Αριθμός 1582/2008


ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ


ΣΤ' Ποινικό Τμήμα


Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Γεωργίου Σαραντινού), ο οποίος ορίσθηκε με την 57/1-4-2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή-Εισηγητή και Νικόλαο Ζαΐρη, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Απριλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Τσώλη, περί αναιρέσεως της 1380/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1, που δεν παρέστη.
Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 29 Νοεμβρίου 2007 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 2105/2007.

Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.Η απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως, της καταδικαστικής αποφάσεως, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 Δ ΚΠΔ, υπάρχει όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενό τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο εκηρύχθη ένοχος ο κατηγορούμενος, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν τα περιστατικά, και, τέλος, οι σκέψεις και οι συλλογισμοί, βάσει των οποίων έγινε η υπαγωγή τους στην ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας α) είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως που αποτελούν ενιαίο σύνολο, και β) αρκεί να μνημονεύονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατ'είδος, χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από τον καθένα, αρκεί να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως και όχι μόνο μερικά από αυτά.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ'αρ. 1380/2007 απόφαση του τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Πειραιώς και μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων που κατ'είδος μνημονεύονται, ο αναιρεσείων καταδικάστηκε σε συνολική ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών μετατραπείσα σε χρηματική ποινή, προς 4,40 ευρώ ημερησίως για τις αξιόποινες πράξεις της ψευδορκίας μάρτυρα κατ'εξακολούθηση και της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ'εξακολούθηση, δεχθέντος ειδικότερα του Δικαστηρίου ανελέγκτως τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: 'Οτι ο κατηγορούμενος κατά την 13-3-2002 και 15-3-2002, στον Κορυδαλλό Αττικής, εξεταζόμενος ενόρκως, ως μάρτυρας ενώπιον αρμοδίας προς ένορκη εξέταση Αρχής, με γνώση του κατέθεσε ψέματα και απέκρυψε την αλήθεια. Ειδικότερα, εξεταζόμενος με όρκο ως μάρτυρας ενώπιον του Υ/Α του Τμήματος Διώξεως Εκβιαστών της Δ/νσεως Ασφαλείας Αττικής Γ1, που διεξήγαγε, αστυνομική προανάκριση, προς διακρίβωση των αιτίων που προκάλεσαν τις εκρήξεις της 8ης-1-2001 και 20ης-1-2001, στον περιφραγμένο ακάλυπτο χώρο της εταιρείας με την επωνυμία "...", που βρίσκεται στην ......, στο .. Αττικής, με γνώση του κατέθεσε τα εξής ψευδή: Α) Στις 13-3-2002 "Το καλοκαίρι του έτους 2001 και συγκεκριμένα τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο απ' ότι θυμάμαι, ήμουν στο κελί ..... μαζί με τους Δ1 και Δ2...Σε μια από τις συνομιλίες του Δ2 με κάποιον Ε1 από το κινητό τηλέφωνο άκουσα τον Δ2 να του λέει: Εγώ έστειλα όπως είχαμε συμφωνήσει τον ... και τον .... να κάνουν τη δουλειά σου στη χρηματιστηριακή, το μπαμ έγινε και ενώ είχαμε συμφωνήσει για τα 10.000.000 δρχ. που πήρες από τον Ψ1 εσύ δεν μου έχεις στείλει τα υπόλοιπα που μου χρωστάς.- Β) στις 15-3-2002: "Αναφέρομαι στην από 13-3-2002 ένορκη μαρτυρική μου κατάθεση, της οποίας το περιεχόμενο επιβεβαιώνω ακόμη και σήμερα... Άκουσα τον Δ1 και τον Δ2 να τον αποκαλούν στο τηλέφωνο με αυτό το όνομα (Ε1) και άλλες φορές με το όνομα Ε1. Μετά τα τηλεφωνήματα σχολίαζαν πολλές φορές μεταξύ τους λέγοντας "Είδες τον πούστη το Ε1, πάει να μας φάει τα υπόλοιπα λεφτά του Ψ1"...". Όλα τα παραπάνω ήταν ψευδή γεγονότα, των οποίων ο κατηγορούμενος γνώριζε την αναλήθεια, ως και ότι αυτά (γεγονότα) μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος. Τα προαναφερόμενα ψευδή γεγονότα, τα ισχυρίστηκε ενώπιον τρίτων, δηλαδή των αστυνομικών υπαλλήλων και διαφόρων τρίτων, με αποτέλεσμα να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, ο οποίος μάλιστα, πρέπει να σημειωθεί, δεν είχε καμία σχέση με τις ως άνω εκρήξεις. Άλλωστε, δυνάμει του υπ' αριθμ. 12/2004 αμετακλήτου βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών απεφασίσθη να μη γίνει κατηγορία κατά του εγκαλούντος για ηθική αυτουργία σε έκρηξη κατά συναυτουργία που έλαβε χώρα στις 15-7-01 και επεκύρωσε το υπ' αριθμ. 3848/2002 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών, που είχε αποφανθεί να μη γίνει κατηγορία κατά του εγκαλούντος για την ίδια πράξη κατά συρροή που έλαβε χώρα στις 8-1-2001 και 20-1-2001 στον ίδιο χώρο της εταιρείας "......". Ενόψει, λοιπόν, των όσων προεκτέθηκαν, το δικαστήριο τούτο καταλήγει στην κρίση ότι ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος των διωκομένων και αποδιδόμενων σ' αυτόν αξιοποίνων πράξεων, δηλαδή α) της ψευδορκίας μάρτυρα κατ' εξακολούθηση και β) της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ' εξακολούθηση, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσης", Με αυτά που δέχθηκε η προσβαλλομένη απόφαση διέλαβε την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει σε αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συνιστούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της ψευδορκίας μάρτυρα κατ'εξακολούθηση και της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ'εξακολούθηση, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά και τους νομικούς συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα περιστατικά αυτά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφάρμοσε, ήτοι των άρθρων 26 παρ.1, 27 παρ.1, 94, 98, 224 παρ.2-1, 363-362 ΠΚ, Ειδικότερα, στο αιτιολογικό, το οποίο δεν είναι ταυτόσημο με το διατακτικό, υπάρχει πληρότητα αιτιολογίας μα αναφορά σε περιστατικά, από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε την κρίση του, ότι ο αναιρεσείων κατηγορούμενος τελούσε σε γνώση της αναλήθειας των φερομένων ως ψευδών περιστατικών, που κατέθεσε εξεταζόμενος ενώπιον του Υ/Α του τμήματος Διώξεως Εκβιαστών Γ1, και αποτελούν συγχρόνως και τα συκοφαντικά γεγονότα, που έβλαψαν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος και ως ενισχυτικό στοιχείο της απάτης αυτής αναφέρονται, α) το υπ'αρ. 3848/2002 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών και β) το υπ'αρ. 12/2004 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, με τα οποία κρίθηκε αμετακλήτως, ότι ο εγκαλών δεν είχε σχέση με τις πράξεις που ανέφερε ο κατηγορούμενος, εν γνώσει της αναληθείας αυτών.
Συνεπώς, ο μοναδικός εκ του άρθρου 510 παρ.1 στ. Δ' ΚΠΔ λόγος αναίρεσης της ένδικης αίτησης, με τον οποίο προβάλλονται αντίθετες αιτιάσεις, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Μετά από αυτά πρέπει, η υπ'αρ. 700/2007 αίτηση αναίρεσης, να απορριφθεί ως αβάσιμη και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρ. 583 παρ.1 ΚΠΔ).


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ'αρ. 700/2007 αίτηση του Χ1, για αναίρεση της υπ'αρ. 1380/2007 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Πειραιώς. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου 2008.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 13 Ιουνίου 2008.


Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

<< Επιστροφή