Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Δυσφήμηση απλη.
Περίληψη:
Απλή δυσφήμηση. Λόγος αναιρέσεως για έλλειψη αιτιολογίας. Πότε είναι ορισμένος ο λόγος αναιρέσεως κατά αποφάσεων για έλλειψη αιτιολογίας. Δεν ιδρύει λόγο αναίρεσης η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων. Απόρριψη αίτησης ως απαράδεκτης.
Αριθμός 1552/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Μαΐου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Γιατράκο, περί αναιρέσεως της 333/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης.
Το Πενταμελές Εφετείο Κρήτης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 23 Φεβρουαρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 406/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η προκείμενη αίτηση αναίρεσης άλλως εάν κριθεί παραδεκτή, να απορριφθεί ως αβάσιμη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 2, 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 του ΚΠΔ, προκύπτει ότι, για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεων, πρέπει στη δήλωση ασκήσεώς της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτή ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος αναιρέσεως, από τους αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠΔ, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως εκ τέτοια απορρίπτεται, χωρίς άλλη παραπέρα έρευνα (476 παρ. 1, 513 παρ. 1 ΚΠΔ). Ειδικότερα, για να είναι σαφής και ορισμένος και εντεύθεν παραδεκτός ο προβλεπόμενος στην διάταξη του 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως, της ελλείψεως της απαιτούμενης, σύμφωνα με τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ Δ, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πρέπει, αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να προσδιορίζεται επιπλέον σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, αναφορικά με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια της αποφάσεως. Δεν αποτελούν όμως λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση των εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της αξιολογικής συσχετίσεως μεταξύ των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Στην προκειμένη περίπτωση, με την κρινόμενη από 23-2-2009 αίτηση (δήλωση) αναιρέσεως ο αναιρεσείων ... ζητεί την αναίρεση της 333/19-12-2008 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης, με την οποία καταδικάστηκε, για απλή δυσφήμηση, σε ποινή σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών, η οποία μετατράπηκε σε χρηματική προς 5 ευρώ ημερησίως. Ως λόγο αναιρέσεως διαλαμβάνει στην κρινόμενη αίτησή του, κατά λέξη, τα εξής: "Η προσβαλλομένη απόφασις, στερείται της επιβαλλομένης από το αρθρ. 93 παρ. 3 του Συντάγματος και το άρθρο 139 του Κ.Ποιν.Δικονομίας, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αφού δεν μνημονεύει κανένα στοιχείο, από το οποίο να προέκυψε σαφώς η περί ενοχής μου κρίση. Ειδικότερα. Η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως, εις την οποίαν εστήριξεν την ενοχήν μου, περί του ότι δήθεν, ο αναιρεσίβλητος μου, δεν συμμετείχε στην δίκη αύτη, κατά την οποία εδόθη η επίδικος μαρτυρική μου κατάθεσις, είναι εσφαλμένη διότι ο μηνυτής μου, δεν συμμετείχε δήθεν εις την δίκην αυτήν, ώστε να δικαιολογείται η κατάθεσις δυσφημιστικών γ' αυτόν περιστατικών. Η αιτιολογία αύτη της προσβαλλομένης απόφασης είναι ανεπίτρεπτος σε Εφετειακόν επίπεδον, διότι η υπ' αριθμ. 933/28/3/2002 απόφαση του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου, η οποία και αποτελεί το πρώτον αναγνωστέον έγγραφον στοιχείον, εξεδόθη κατόπιν της υπό χρον. 27/10/1997 μηνύσεως του, ... υπό την ιδιότητα του, ως εντολοδόχου διαχειριστού της Ο.Ε. υπό την επωνυμίαν ...και μάλιστα κατά την εκδίκασιν (της 28/9/2002) παρέστην ούτος, ως πολιτικώς ενάγων και εξητάσθη και μάρτυρας κατηγορίας. Επισυνάπτω επίσημον φωτοτυπικόν αντίγραφαν της μηνύσεως του αυτής, επί βάσει της οποίας εξεδόθη η αναγνωσθείσα απόφασις υπό του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης, με αριθμ. 933/28/3/2002 απόφασις του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου. Επομένως η συμμετοχή του στην δίκην αυτήν ήτο άμεσος. Τρίτον. Η παράλειψης του Εισαγγελέως Εφετών Κρήτης να κλητεύσει τους μάρτυρες κατηγορίας ιδρύει νόμιμον λόγο αναίρεσης.
Συνεπώς η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως περί του ότι δήθεν ο μηνυτής μου δεν συμμετείχε εις την δίκην αυτήν είναι απολύτως εσφαλμένη, και τούτο εκτός των άλλων σημαίνει, ότι ηγνόησεν πλήρως την ομολόγησιν της αποφάσεως αυτής και ουδόλως ελήφθη υπ' όψιν το περιεχόμενον της, αλλά πλήρως ηγνοήθη, όλως αναιτιολογήτως, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να δεχθή την αθωότητα μου, και για τον λόγον αυτόν απέκλεισεν την εφαρμογήν του όρθρο 267 Π.Κ., και ούτως περιέπεσεν εις την παράβασιν του κεφ. Δ διατάξεως του όρθρου 510 Κ.Ποιν.Δικ. και τυγχάνει αναιρετέα. Τα αυτά ισχύουν και δια την πρόταση του Εισαγγελέως της έδρας, ο οποίος παρέλειψεν να κλητεύσει τον μάρτυρα του κατηγορητηρίου και το δε Δικαστήριον παρέλειψεν αναιτιολόγητα, να διατάξει την βιαίαν προσαγωγήν του, ως ουσιώδους Δεύτερον. Η αναιρεσιβαλλομένη απόφασις, περιέχει αντιφατικές κρίσεις και αιτιολογίες, και τυγχάνει αναιρετέα. Διότι. Δέχτηκε το Πενταμελές Εφετείον την αθωότητα μου, ως προς το πρώτον δήθεν έγκλημα της ψευδορκίας και της συκοφαντικής δυσφημίσεως και κατ'επιτρεπτήν μεταβολήν του κατηγορητηρίου. Ενώ αντιθέτως εδέχθη την ενοχήν μου, για την απλήν δήθεν δυσφήμησιν. Από τα διαλαμβανόμενα όμως πραγματικά περιστατικά, εις την κατάθεσιν μου είναι αληθή και μάλιστα πλήρως αποδεδειγμένα, τόσο από το περιεχόμενον των αναγνωσθέντων εγγράφων, και συγκεκριμένα από την προαναφερθεισαν με αριθμ. 933/2004 απόφασιν του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου αλλά και τα ... υπ' αριθμ. 1-2-3-4-5-7-8-10-11-14- 15-18- έγραφα που κατέθεσα, ως και τα με αριθμ. ... δελτία του Επόπτη Εργασίας του .... Από την εκτίμησιν του περιεχομένου των οποίων, αποδεικνύεται πλήρως η αθωότητα μου, τα οποία όμως απαραδέκτως, το εκδόσαν την αναιρεσιβαλλόμενην απόφασιν Δικαστήριον, παρέλειψεν εντελώς να αιτιολογήσει, την παράλειψιν, της αξιολόγησης των, κατά παράβασιν της παρ. 1 του αρθρ. 510 Κ. Ποιν. Δικ. και η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, τυγχάνει αναιρετέα για έλλειψη της απαιτουμένης ειδικής αιτιολογίας".
Με αυτό, όμως, το περιεχόμενο η κρινόμενη αίτηση, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, δεν περιέχει σαφή και ορισμένο λόγο αναιρέσεως, από τους περιοριστικά αναφερόμενους στη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 του ΚΠΔ. Ειδικότερα, η αιτίαση του αναιρεσείοντος κατά την οποία, όπως προκύπτει από τα εκτιθέμενα στην αίτησή του, "η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως, εις την οποίαν εστήριξεν την ενοχήν μου, περί του ότι δήθεν, ο αναιρεσίβλητος μου, δεν συμμετείχε στην δίκη αύτη, κατά την οποία εδόθη η επίδικος μαρτυρική μου κατάθεσις, είναι εσφαλμένη", είναι απορριπτέα προεχόντως ως απαραδέκτως προβαλλόμενη, αφού η τυχόν εσφαλμένη παραδοχή πραγματικών περιστατικών δεν συνιστά παραδεκτό λόγο αναίρεσης. Το ίδιο ισχύει και ως προς τους ισχυρισμούς του αναιρεσείοντος ότι τα διαλαμβανόμενα στην επίμαχη κατάθεσή του πραγματικά περιστατικά είναι αληθή και από την εκτίμηση των αναφερομένων από αυτόν αποδεικτικών καταθέσεων προκύπτει πλήρως η αθωότητά του. Επίσης η αιτίαση του αναιρεσείοντος ότι "η παράλειψη του Εισαγγελέως Εφετών Κρήτης να κλητεύσει τους μάρτυρες κατηγορίας ιδρύει νόμιμο λόγο αναίρεσης", ανεξαρτήτως της αοριστίας της (δεν μνημονεύονται οι μάρτυρες των οποίων τη κλήτευση παραλήφθηκε), είναι απορριπτέα, επίσης, ως απαράδεκτη, διότι η μη κλήτευση μαρτύρων κατηγορίας από τον εισαγγελέα δεν ιδρύει λόγο αναίρεσης από τους περιοριστικώς αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠΔ. Εξάλλου οι αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι δημιουργείται αντίφαση από το γεγονός ότι το Πενταμελές Εφετείο Κρήτης έκρινε ότι δεν τελέστηκε το αδίκημα της ψευδορκίας και της συκοφαντικής δυσφήμησης και κατ' επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας τον έκρινε ένοχο την απλής δυσφημήσεως, είναι αόριστες αφού δεν εκθέτει σε τι συνίσταται η αντίφαση αυτή, ενώ η αποδιδόμενη στην προσβαλλόμενη απόφαση πλημμέλεια ότι αυτή "απέκλεισε την εφαρμογή του άρθρου 267 ΠΚ" (προφανώς εννοεί το άρθρο 367 του ΠΚ), είναι επίσης απορριπτέα, ως αόριστη, διότι δεν αναφέρεται σαφώς, αν προβλήθηκε - και με ποιό περιεχόμενο- ισχυρισμός από τη διάταξη αυτή. Κατά τα λοιπά οι αιτιάσεις του αναιρεσείοντος απαραδέκτως προβάλλονται, καθόσον, με την επίφαση της ελλείψεως αιτιολογίας της αποφάσεως, πλήττεται η περί τα πράγματα εκτίμηση του Δικαστηρίου της ουσίας.
Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί, ως απαράδεκτη, η αίτηση αναιρέσεως, και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 23/2/2009 αίτηση (δήλωση) αναιρέσεως (με αρ. πρωτ. 1715/24-2-2009) του ... κατοίκου ..., κατά της 333/19-12-2008 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κρήτης.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 25 Ιουνίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ