Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Αποδεικτικά μέσα, Επανάληψη διαδικασίας, Υπεξαίρεση, Βούλευμα.
Περίληψη:
Ποινική Δικονομία. Καταδίκη για υπεξαίρεση. Αναίρεση κατά βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση για επανάληψη της διαδικασίας. Λόγοι αναίρεσης: Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Μέσα αποδείξεως. Η αίτηση πρέπει να περιέχει τους λόγους για τους οποίους ζητείται η επανάληψη καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν. Δε δημιουργεί αναιρετική πλημμέλεια, ως προς τα αποδεικτικά μέσα, η μη λήψη υπόψη από το Συμβούλιο, υπεύθυνης δήλωσης, ως νέου στοιχείου αφού δεν έγινε επίκληση αυτής στην αίτηση επανάληψης της διαδικασίας. Αιτιολογημένο το βούλευμα. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1515/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Μιτσιάλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα .
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 6 Νοεμβρίου 2013, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος -κατηγορουμένου Ε. Σ. του Λ., κατοίκου ..., περί αναιρέσεως του υπ' αριθμ. 218/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης.
Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτό, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση του βουλεύματος τούτου, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 7 Μαΐου 2013 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 726/13.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Παντελής εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κατσιρώδη με αριθμό 177 και ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2013, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: "Ι. Εισάγω στο Δικαστήριο Σας σε Συμβούλιο, σύμφωνα με τα άρθρα 485 παρ. 1 και 528 παρ. 1 εδαφ. γ' του Κ.Π.Δ., την 1/7-5-2013 αίτηση αναιρέσεως του Ε. Λ. Σ. κατοίκου ... (...), κατά του 218/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης και εκθέτω τα ακόλουθα: II. Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης με το προσβαλλόμενο βούλευμα του απέρριψε ως αβάσιμη στην ουσία της την από 4-3-2013 αίτηση του αναιρεσείοντα με την οποία ζητούσε να επαναληφθεί υπέρ του η διαδικασία της αμετάκλητης καταδίκης του σε φυλάκιση ενός έτους για υπεξαίρεση με την 3826/19-2-2008 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Το βούλευμα αυτό επιδόθηκε στον αναιρεσείοντα στις 27-4-2013 με θυροκόλληση και στις 9-5-2013 στον αντίκλητο δικηγόρο του Χ. Παπαδόπουλο με αυτούσια παράδοση και αυτός άσκησε την παραπάνω αναίρεση του στις 7-5-2013 δηλ. εμπρόθεσμα. Ο αναιρεσείων με την αίτηση του αυτή ζητά την αναίρεση του βουλεύματος αυτού του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης επειδή αυτό αναιτιολόγητα απέρριψε την παραπάνω αίτηση του επαναλήψεως της διαδικασίας υπέρ του (α. 484 παρ. 1 δ' του ΚΠΔ). Επειδή η αίτηση αυτή αναιρέσεως είναι εμπρόθεσμη και παραδεκτή πρέπει να εξετασθεί στην ουσία της. III. Σύμφωνα με το άρθρο 525 παρ. 1 αριθ. 2 του ΚΠΔ η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για κακούργημα επαναλαμβάνεται μετά από αίτηση του καταδικασθέντος προς όφελος του αν, εκτός των άλλων, μετά την καταδίκη αποκαλυφθούν νέα γεγονότα ή αποδείξεις, που ήσαν άγνωστα στο δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, από τα οποία προκύπτει φανερά ότι ο καταδικασθείς είναι αθώος. Νέα γεγονότα ή αποδείξεις, που είναι ταυτόσημες έννοιες, είναι εκείνα που είτε προϋπήρχαν της καταδίκης αλλά ήσαν άγνωστα είτε ανακαλύφθηκαν μετά την καταδίκη. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται καταθέσεις νέων μαρτύρων ή συμπληρωματικές και διευκρινιστικές καταθέσεις όσων έχουν καταθέσει, νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υποθέσεως τα οποία (νέα στοιχεία) είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με όσα προϋπήρχαν είναι βέβαιο και όχι πιθανό ότι οδηγούν στην αθώωση του κατ/voυ. Αν όμως τα νέα γεγονότα ή αποδείξεις υποβλήθηκαν ρητά ή έμμεσα στην κρίση του δικαστηρίου που καταδίκασε τον αιτούντα και απορρίφθηκαν από αυτό έστω και εσφαλμένα τότε δεν θεωρούνται νέα και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αποτελέσουν την βάση για επανάληψη της διαδικασίας (ΑΠ 733/2012, ΑΠ 734/2012, ΑΠ 23/2011, ΑΠ 447/2010, ΑΠ 358/2010, ΑΠ 1094/2006, ΑΠ 1139/2003, Π. Τσιρίδης "Η επανάληψη της διαδικασίας προς όφελος του καταδικασθέντος" Νοβ. 44. 778 και επ., Δαλακούρας "Περί των νέων και άγνωστων γεγονότων ή αποδείξεων στην επανάληψη της διαδικασίας" Υπέρ. 1995.673, Δασκαλόπουλος "Περί της εννοίας του εν ά. 525 παρ.1 αριθ. 2 ΚΠΔ όρου άγνωστον τω καταδικασθέντι δικαστή" ΠΧ! ΙΓ! 1, Δαλακούρας "Η επανάληψη διαδικασίας 2007. σελ. 214 και 215). Εξάλλου σύμφωνα με το α. 528 παρ. 1 του ΚΠΔ κατά της απόφασης του Συμβουλίου Εφετών που απορρίπτει αίτηση του κατηγορουμένου για επανάληψη της διαδικασίας υπέρ του επιτρέπεται σ' αυτόν να ασκήσει αναίρεση σύμφωνα με τα άρθρα 484 και 485 του ΚΠΔ δηλ. για τους λόγους που αναφέρονται στο α. 484 όπως π.χ. εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως (ΑΠ 201/1999, ΑΠ 90/1997, ΑΠ 504/1994), έλλειψη αιτιολογίας (ΑΠ 706/2005, 1708/2004, ΑΠ 1295/2003) και υπέρβαση εξουσίας (ΑΠ 1483/1984). Τέλος το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που απορρίπτει αίτηση του κατηγορουμένου για επανάληψη της διαδικασίας υπέρ του, έχει την απαιτούμενη (α. 93 παρ. 3 του Σ. και 139 του ΚΠΔ) ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία όταν αναφέρονται σε αυτό με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του για τη μη συνδρομή των απαιτουμένων για την επανάληψη της διαδικασίας νέων γεγονότων και αποδείξεων (ΑΠ 1239/2010, ΑΠ 1508/2009, ΑΠ 1908/2009, ΑΠ 155/2009). IV. Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης με το προσβαλλόμενο βούλευμα του, αναφερόμενο καθολικά στην ενσωματωμένη σε αυτό πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών και αξιολογώντας την αίτηση επαναλήψεως και τα έγγραφα που προσκόμισε ο αιτών, δέχθηκε τα ακόλουθα: "Ο αιτών Ε. Σ. του Λ. και της Ν. καταδικάστηκε με την αριθ. 3826/19-2-2008 απόφαση του Γ' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλακίσεως ενός έτους για την πράξη της υπεξαίρεσης (άρθρο 375 παρ. 1 του Π Κ). Κατά της ανωτέρω αποφάσεως άσκησε εκπρόθεσμα έφεση (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του γιατί δεν έλαβε γνώση της καταδικαστικής αποφάσεως γιατί κλήθηκε ως άγνωστης διαμονής). Η ανωτέρω έφεση του εκδικάστηκε μετά από 2 αναβολές στις 1/2/2011 και απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη με την αριθμ. 1465/2011 απόφαση του Α Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης δικάζοντος ως Εφετείου. Η ανωτέρω ποινή του ενός έτους που του είχε επιβληθεί με την προαναφερόμενη απόφαση είχε μετατραπεί προς 5 (πέντε) ευρώ ημερησίως. Προς τούτο ο αιτών και κατηγορούμενος υπέβαλε αίτηση χορηγήσεως προθεσμίας εξοφλήσεως του ποσού της μετατροπής σε δόσεις, (άρθρο 82 παρ. 4 του ΠΚ). Η αίτηση του αυτή έγινε δεκτή και ορίστηκε ως προθεσμία καταβολής τα δυο έτη μέχρι στις 17/7/2013 (βλ. την αρίθμ 38457/2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης). Ο αιτών στην αίτηση του επικαλείται για την παραδοχή της εκτός άλλων και ανθρωπιστικούς λόγους και συγκεκριμένα λόγω του ότι αυτός υπηρετεί ως Αγροφύλακας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και διατρέχει κίνδυνο απολύσεως λόγω της υφισταμένης καταδίκης του. Ο κίνδυνος επιβολής οιασδήποτε πειθαρχικής ποινής είναι αδιάφορος από την ποινική έκβαση της συγκεκριμένης υποθέσεως, η οποία ερευνά σύμφωνα με νομικούς λόγους την παραδοχή της συγκεκριμένης αιτήσεως και όχι σύμφωνα με τις κοινωνικές προεκτάσεις της πειθαρχικής τιμωρίας αυτού. Ο αιτών σύμφωνα με την αρίθμ 3826/2008 απόφαση του Γ' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της οποίας ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας στις 17/7/2003 είχε μισθώσει από την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία " …" ένα ΙΧΕ αυτοκίνητο με αρίθμ κυκλοφορίας ..., το οποίο δεν επέστρεψε αλλά κατακράτησε ιδιοποιούμενος αυτό χωρίς την ύπαρξη δικαιολογημένης αιτίας. Στις 17/8/2003 είχε οδηγηθεί ο ανωτέρω αιτών στο Τ.Α Θεσσαλονίκης για άλλη αιτία, όπου διαπιστώθηκε και η τέλεση της ανωτέρω πράξεως και κατασχέθηκε το ανωτέρω όχημα και αποδόθηκε στην ιδιοκτήτρια εταιρεία. Η εκδίκαση της ανωτέρω υποθέσεως συντελέστηκε στις 19/2/2008 σύμφωνα με τα ανωτέρω. Ο αιτών στην αίτηση του επικαλείται πως την παρακράτηση του αυτοκινήτου την γνώριζε ο εκπρόσωπος της εταιρείας και συνεπώς η παρακράτηση αυτού πραγματοποιήθηκε με την συγκατάθεση αυτού και έτσι δεν τελέστηκε το αποδιδόμενο σ' αυτόν έγκλημα της υπεξαίρεσης. Περαιτέρω στην αίτηση του ο αιτών επικαλείται πως η εξετασθείσα μάρτυρας κατηγορίας εκ μέρους της εταιρείας δεν γνώριζε την ιδιαίτερη φιλική σχέση αυτού με τον εκπρόσωπο της ιδιοκτήτριας εταιρείας και γι' αυτό κατέθεσε σε βάρος του, τα αναφερόμενα κατά την ακροαματική διαδικασία και τα οποία περιλαμβάνονται στα συνημμένα στην δικογραφία πρακτικά. Τα αναφερόμενα στην αίτηση του κατηγορουμένου (αιτούντος) δεν επιβεβαιώνονται από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας ένορκες βεβαιώσεις ή άλλα έγγραφα. Οι επικαλούμενοι λόγοι της μη εμφανίσεως του κατά την εκδίκαση της εφέσεως του παρ' ότι δεν συνιστούν λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας περί υπηρεσιακής απασχολήσεως του στις 1,2 και 3/2011 στην περιοχή των συνόρων λόγω αθρόας εισόδου αλλοδαπών εντούτοις δεν επιβεβαιώνονται από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας (προσκόμιση σχετικής υπηρεσιακής βεβαιώσεως).
Συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας του Ε. Σ. του Λ. και της Ν. υπαλλήλου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας κατοίκου ... λόγω μη συνδρομής των λόγων αυτής (αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας)".Με τις παραδοχές αυτές το Συμβούλιο Εφετών στο προσβαλλόμενο βούλευμα του διέλαβε την επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ'αυτό με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την πιο πάνω κρίση του, για τη μη συνδρομή των αναγκαίων για την επανάληψη της διαδικασίας νέων γεγονότων και αποδείξεων. Ειδικότερα αυτό αξιολόγησε το περιεχόμενο της αίτησης επαναλήψεως της διαδικασίας και τα έγγραφα που προσκόμισε ο αιτών και ορθά έκρινε ότι οι ισχυρισμοί αυτού, τους οποίους γνώριζε και μπορούσε να προβάλει στα δικαστήρια της ουσίας όπου ήταν μόνιμα απών, δεν αποτελούν νέα γεγονότα που δικαιολογούν την επανάληψη της διαδικασίας υπέρ του. Επίσης το ίδιο Συμβούλιο αξιολόγησε και την δήλωση του εκπροσώπου της παθούσας εταιρείας Θ. Ρ. που αποδεχόταν όσα αυτός ανέφερε στην αίτηση επαναλήψεως, για την οποία δέχθηκε ότι αυτός γνώριζε το περιεχόμενο της και μπορούσε να την προβάλει στα δικαστήρια της ουσίας στα οποία κατέθεσε μόνο σε βάρος του η εκπρόσωπος της ίδιας εταιρείας. Μετά από αυτά πρέπει το Δικαστήριο Σας σε Συμβούλιο, σύμφωνα με όσα παραπάνω εκτέθηκαν, και τα άρθρα 485 και 583 παρ. 1 του ΚΠΔ, όπως το τελευταίο αντ. από το άρθρο 55 παρ. 1 του Ν. 3160/2003 και το άρθρο 3 του Ν. 663/77 όπως αντ. από το άρθρο 18 του Ν. 969/79 και τις 134423/1992, 58553/2006 και 123827/23-12-2010 Α.Υ. Οικονομικών και Δικαιοσύνης: α) να απορρίψει την αίτηση αυτή αναιρέσεως ως αβάσιμη στην ουσία της και να διατάξει την εκτέλεση του προσβαλλόμενου βουλεύματος και β) να επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα σχετικά δικαστικά έξοδα από 250 Ευρώ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Προτείνω: Α) Να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της η 1/7-5-2013 αίτηση αναιρέσεως του Ε. Λ. Σ. κατοίκου ... (...), κατά του 218/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης Β) Να διαταχθεί η εκτέλεση του βουλεύματος αυτού και Γ) Να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα ύψους 250 Ευρώ.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αθανάσιος Κ. Κατσιρώδης".
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη, με αριθμό 1, από 7 Μαΐου 2013, αίτηση αναιρέσεως, του Ε. Σ., κατά του υπ' αριθμό 218/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, με το οποίο απορρίφθηκε κατ' ουσία, η από 4-3-2013 αίτηση του, για την υπέρ αυτού επανάληψη της διαδικασίας, που περατώθηκε με την υπ'αριθμό 3826/19-2-2008 αμετάκλητη απόφαση του Γ' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, και από πρόσωπο που δικαιούται προς τούτο και, κατά βουλεύματος, που υπόκειται σε αναίρεση, (άρθρα 463, 473 παρ.1, 474, 484 παρ.1 και 485 του Κ.Π.Δ), γι' αυτό πρέπει να γίνει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω για την ουσιαστική βασιμότητα της.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 525 παρ. 1 αρ. 2 Κ.Π.Δ. η ποινική διαδικασία, που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση, επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, αν, ύστερα από την οριστική καταδίκη του, αποκαλύφθηκαν νέα, άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν, γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία, μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως, κάνουν φανερό ότι αυτός που καταδικάσθηκε είναι αθώος ή καταδικάσθηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Νέες αποδείξεις, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, είναι εκείνες, οι οποίες δεν υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και ως εκ τούτου ήταν άγνωστες στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, την κρίση του δε αυτή σχηματίζει το δικαστήριο, που επιλαμβάνεται της αιτήσεως περί επαναλήψεως της διαδικασίας, από την έρευνα των πρακτικών της προηγούμενης δίκης, καθώς και από τα έγγραφα της δικογραφίας. Νέες αποδείξεις μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως καταθέσεις νέων μαρτύρων ή και νεότερες καταθέσεις, συμπληρωματικές ή διευκρινιστικές ή και τροποποιητικές εκείνων που τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου ή νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία, τα οποία διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υποθέσεως, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομισθεί στο δικαστήριο, που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, καθιστούν φανερό, δηλαδή σε σημείο που εγγίζει τη βεβαιότητα και όχι απλώς πιθανό, ότι ο καταδικασμένος είναι αθώος ή καταδικάσθηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας γεγονότα, τα οποία δεν ήταν άγνωστα στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, αλλ'αντίθετα ερευνήθηκαν αμέσως ή εμμέσως και απορρίφθηκαν απ αυτούς, έστω και κατ'εσφαλμένη εκτίμηση των τεθέντων υπόψη τους αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και εκείνα με τα οποία επιδιώκεται ο από ουσιαστικής και νομικής πλευράς έλεγχος της προσβαλλόμενης αποφάσεως με βάση το αποδεικτικό υλικό, το οποίο έλαβαν υπόψη τους οι εκδόσαντες αυτή δικαστές, καθόσον η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας, ως στρεφόμενη κατά αμετάκλητης αποφάσεως, δεν αποτελεί ένδικο μέσο, αλλά έκτακτη διαδικασία. Κατά τις ίδιες διατάξεις η αίτηση για επανάληψη της διαδικασίας, πρέπει να περιέχει τους λόγους για τους οποίους ζητείται η επανάληψη, καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν, διαφορετικά είναι απαράδεκτη.
Περαιτέρω, η απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία του, κατά το άρθρο 528 παρ.1 Κ.Π.Δ, βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, που απορρίπτει την κατά το άρθρο 525 παρ. 1 περ. 2 του ίδιου Κώδικα, αίτηση για επανάληψη της διαδικασίας, υπάρχει, όταν εκτίθενται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Συμβουλίου για τη μη συνδρομή των απαιτουμένων για την επανάληψη της διαδικασίας νέων, κατά τα ως άνω, γεγονότων και αποδείξεων. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας αρκεί να αναφέρονται γενικώς τα αποδεικτικά μέσα κατ'είδος, χωρίς να απαιτείται να εκτίθεται τι προέκυψε από το καθένα από αυτά. Δεν είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους ούτε χρειάζεται να προσδιορίζεται ποιο βαρύνει περισσότερο για το σχηματισμό της δικαστικής κρίσης. Απαιτείται, όμως, να προκύπτει με βεβαιότητα ότι το Δικαστικό Συμβούλιο, για το σχηματισμό δικανικής πεποίθησης, έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία είχαν τεθεί υπό την κρίση του και όχι μόνο μερικά από αυτά.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση των περιεχομένων στη δικογραφία εγγράφων, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ'αριθμό 3826/2008 απόφαση του, η οποία έχει καταστεί αμετάκλητη, αφού με την υπ'αριθμό 1465/2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκε η ασκηθείσα από τον ήδη αναιρεσείοντα έφεση, ως ανυποστήρικτη, ενώ παρήλθε άπρακτη η προθεσμία ασκήσεως αναιρέσεως κατά της εν λόγω εφετειακής αποφάσεως, κήρυξε ένοχο αυτόν και τον καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλάκισης ενός έτους την οποία μετέτρεψε σε χρηματική προς 5 ευρώ την ημέρα, για την πράξη της υπεξαίρεσης ( άρθρο375 παρ.1 του ΠΚ). Στη συνέχεια ο αναιρεσείων, ζήτησε με την από 4-3-2003, αίτηση του, προς τον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, την υπέρ αυτού επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε με την ως άνω καταδικαστική απόφαση, κατ'εφαρμογή της παραπάνω διάταξης του άρθρου 525 παρ.1 περ. 2 του Κ.Π.Δ, επικαλούμενος ως νέα στοιχεία, άγνωστα στο δικαστήριο που τον καταδίκασε, τα στοιχεία που θα προκύψουν από την νέα μαρτυρική κατάθεση του πατέρα του, Σ. Λ., της μάρτυρος Κ. και του εκπροσώπου της παθούσας εταιρείας Θ. Ρ., από τα οποία προκύπτει η αθωότητα του. Η αίτηση του αυτή, απορρίφθηκε με το προσβαλλόμενο 218/2013 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης,το οποίο,αναφερόμενο παραδεκτά εξ' ολοκλήρου στην ενσωματωμένη σ' αυτό πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης για να καταλήξει στην κρίση του αυτή, δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του τα ακόλουθα: Στην προκείμενη περίπτωση από την αίτηση του κατηγορουμένου (αιτούντα) και τα συνημμένα σ' αυτήν στοιχεία έχουν προκύψει τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. 0 αιτών Ε. Σ. του Λ. και της Ν. καταδικάστηκε με την αρίθμ 3826/19/2/2008 απόφαση του Γ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλακίσεως ενός έτους για την πράξη της υπεξαίρεσης (άρθρο 375 παρ. 1 του ΠΚ) Κατά της ανωτέρω αποφάσεως άσκησε εκπρόθεσμα έφεση (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του γιατί δεν έλαβε γνώση της καταδικαστικής αποφάσεως γιατί κλήθηκε ως άγνωστης διαμονής). Η ανωτέρω έφεση του εκδικάστηκε μετά από 2 αναβολές στις 1/2/2011 και απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη με την αρίθμ. 1465/2011 απόφαση του Α' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης δικάζοντος ως Εφετείου. Η ανωτέρω ποινή του ενός έτους που του είχε επιβληθεί με την προαναφερόμενη απόφαση είχε μετατραπεί προς 5 (πέντε) ευρώ ημερησίως. Προς τούτο ο αιτών και κατηγορούμενος υπέβαλε αίτηση χορηγήσεως προθεσμίας εξοφλήσεως του ποσού της μετατροπής σε δόσεις, (άρθρο 82 παρ. 4 του ΠΚ) Η αίτηση του αυτή έγινε δεκτή και ορίστηκε ως προθεσμία καταβολής τα δυο έτη μέχρι στις 17/7/2013. (βλ. την αριθ.38457/2011απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Ο αιτών στην αίτηση του επικαλείται για την παραδοχή της εκτός άλλων και ανθρωπιστικούς λόγους και συγκεκριμένα λόγω του ότι αυτός υπηρετεί ως Αγροφύλακας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και διατρέχει κίνδυνο απολύσεως λόγω της υφισταμένης καταδίκης του. Ο κίνδυνος επιβολής οιασδήποτε πειθαρχικής ποινής είναι αδιάφορος από την ποινική έκβαση της συγκεκριμένης υποθέσεως, η οποία ερευνά σύμφωνα με νομικούς λόγους την παραδοχή της συγκεκριμένης αιτήσεως και όχι σύμφωνα με τις κοινωνικές προεκτάσεις της πειθαρχικής τιμωρίας αυτού. 0 αιτών σύμφωνα με την αρίθμ 3826/2008 απόφαση του Γ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της οποίας ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας στις 17/7/2003 είχε μισθώσει από την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία " … " ένα ΙΧΕ αυτοκίνητο με αρίθμ κυκλοφορίας ..., το οποίο δεν επέστρεψε αλλά κατακράτησε ιδιοποιούμενος αυτό χωρίς την ύπαρξη δικαιολογημένης αιτίας. Στις 17/8/2003 είχε οδηγηθεί ο ανωτέρω αιτών στο Τ. Α Θεσσαλονίκης για άλλη αιτία, όπου διαπιστώθηκε και η τέλεση της ανωτέρω πράξεως και κατασχέθηκε το ανωτέρω όχημα και αποδόθηκε στην ιδιοκτήτρια εταιρεία. Η εκδίκαση της ανωτέρω υποθέσεως συντελέστηκε στις 19/2/2008 σύμφωνα με τα ανωτέρω. Ο αιτών στην αίτηση του επικαλείται πως την παρακράτηση του αυτοκινήτου την γνώριζε ο εκπρόσωπος της εταιρείας και συνεπώς η παρακράτηση αυτού πραγματοποιήθηκε με την συγκατάθεση αυτού και έτσι δεν τελέστηκε το αποδιδόμενο σ' αυτόν έγκλημα της υπεξαίρεσης. Περαιτέρω στην αίτηση του ο αιτών επικαλείται πως η εξετασθείσα μάρτυρας κατηγορίας εκ μέρους της εταιρείας δεν γνώριζε την ιδιαίτερη φιλική σχέση αυτού με τον εκπρόσωπο της ιδιοκτήτριας εταιρείας και γι' αυτό κατέθεσε σε βάρος του, τα αναφερόμενα κατά την ακροαματική διαδικασία και τα οποία περιλαμβάνονται στα συνημμένα στην δικογραφία πρακτικά. Τα αναφερόμενα στην αίτηση του κατηγορουμένου (αιτούντος) δεν επιβεβαιώνονται από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας ένορκες βεβαιώσεις ή άλλα έγγραφα. Οι επικαλούμενοι λόγοι της μη εμφανίσεως του κατά την εκδίκαση της εφέσεως του παρ' ότι δεν συνιστούν λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας περί υπηρεσιακής απασχολήσεως του στις 1,2 και 3/2011 στην περιοχή των συνόρων λόγω αθρόας εισόδου αλλοδαπών (εντούτοις δεν επιβεβαιώνονται από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας (προσκόμιση σχετικής υπηρεσιακής βεβαιώσεως).
Συνεπώς πρέπει να απορριφθεί η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας του Ε. Σ. του Λ. και της Ν. υπαλλήλου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας κατοίκου ... λόγω μη συνδρομής των λόγων αυτής (αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας).
Mε αυτά που δέχθηκε το Συμβούλιο Εφετών, διέλαβε στο προσβαλλόμενο βούλευμα του, την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με πληρότητα και σαφήνεια αλλά και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, και περιέχει τους συλλογισμούς και τις σκέψεις που θεμελιώνουν, την απορριπτική, της αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας, κρίση του.
Συνεπώς, ο από το άρθρο 484 παρ. 1 στοιχ. δ' του ΚΠΔ προβαλλόμενος 3ος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο το προσβαλλόμενο βούλευμα πλήττεται για έλλειψη της επιβαλλόμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας είναι αβάσιμος και ως τέτοιος πρέπει να απορριφθεί. Με το 2° λόγο αναιρέσεως, προβάλλεται η αναιρετική πλημμέλεια, ότι το εκδόν το προσβαλλόμενο βούλευμα Συμβούλιο, δεν έλαβε υπόψη και δεν εκτίμησε, το νέο αποδεικτικό στοιχείο που προσκόμισε και επικαλέστηκε ο αιτών, για την παραδοχή της αίτησης του, ήτοι την υπεύθυνη δήλωση του εκπροσώπου της παθούσας εταιρείας Θ. Ρ., με την οποία αυτός φέρεται να προσεπιβεβαιώνει το περιεχόμενο της αίτησης, ότι δηλαδή, ο αιτών, είχε τη συναίνεση του, για την κατοχή του αυτοκινήτου, το οποίο χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του, και συνεπώς δεν υπήρξε πρόθεση παράνομης ιδιοποίησης του. Ως προς το λόγο αυτό, πρέπει να σημειωθούν τα παρακάτω: Το Συμβούλιο Εφετών, για την απόρριψη της αίτησης, με το προσβαλλόμενο βούλευμα του, παρέπεμψε εν όλω στην εισαγγελική πρόταση. Ο Εισαγγελέας Εφετών, είχε υποβάλει την πρόταση του προς το Συμβούλιο την 27-3-2013 και, ως εκ τούτου, αναφέρθηκε στα προς αποδεικτική αξιολόγηση στοιχεία που υπήρχαν στη δικογραφία μέχρι το χρόνο υποβολής της προτάσεως του. Ειδικότερα στην πρόταση του, την οποία υιοθέτησε και το Συμβούλιο, δέχεται ότι " τα αναφερόμενα στην αίτηση του κατηγορουμένου (αιτούντος) δεν επιβεβαιώνονται από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας ένορκες βεβαιώσεις ή άλλα έγγραφα". Ο αιτών και ήδη αναιρεσείων, προσκόμισε και επικαλέστηκε, το πρώτον, κατά την αυτοπρόσωπη εμφάνιση του, ενώπιον του Συμβουλίου που εξέδωσε το προσβαλλόμενο βούλευμα, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των οικείων πρακτικών συνεδριάσεως του παραπάνω Συμβουλίου, ως νέο αποδεικτικό στοιχείο, προς θεμελίωση της αίτησης του, την από 5-3-2013, υπεύθυνη δήλωση του εκπροσώπου της παθούσας εταιρείας, Θ. Ρ., με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής αυθημερόν από το IB' Τ.Α. Θεσ/νίκης, με την οποία αυτός φέρεται να δηλώνει ότι το περιεχόμενο της αίτησης επανάληψης της διαδικασίας είναι αληθές. Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, που διασκέφθηκε και εξέδωσε το προσβαλλόμενο βούλευμα στις 18-4-2013, δεν έκανε αναφορά στην προσκομισθείσα, το πρώτον ενώπιον του, ως άνω υπεύθυνη δήλωση του εκπροσώπου της παθούσας εταιρείας, Θ. Ρ., αφού κατά τα εκτεθέντα έκανε αναφορά στην εισαγγελική πρόταση και ως προς τα αποδεικτικά μέσα. Η παράλειψη όμως αναφοράς του ως άνω αποδεικτικού μέσου, ήτοι της από 5-3-2013 υπεύθυνης δήλωσης, που προσκομίστηκε ως νέο αποδεικτικό στοιχείο, για την παραδοχή της αίτησης, και η μη αξιολόγηση του, από το Συμβούλιο, δεν δημιουργεί την αναιρετική πλημμέλεια της έλλειψης αιτιολογίας ως προς τα αποδεικτικά μέσα, που αυτό έλαβε υπόψη του για το σχηματισμό της κρίσης του, όπως αβάσιμα διατείνεται ο αναιρεσείων, αφού δεν είχε γίνει επίκληση της κατά τα άνω υπεύθυνης δήλωσης στην αίτηση, όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 527 παρ.3 Κ.Π.Δ. η προσκομιδή και επίκληση της δε, το πρώτον κατά την ενώπιον του Συμβουλίου εμφάνιση του αναιρεσείοντα, όπως προαναφέρθηκε, είναι απαράδεκτη, σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προαναφέρθηκαν. Ως εκ τούτου, το Συμβούλιο δεν είχε υποχρέωση να συνεκτιμήσει το ως άνω αποδεικτικό μέσο, ως έγγραφο, αφού δεν είχε γίνει επίκληση αυτού στην αίτηση. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί, ως και κατ'ουσία αβάσιμος, ο παραπάνω, από το άρθρο 484 παρ. 1 στοιχ. δ' του ΚΠΔ 2ος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ως προς τα αποδεικτικά μέσα. Τέλος, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος ο προβαλλόμενος 1ος λόγος αναιρέσεως με τον οποίον πλήττεται το προσβαλλόμενο βούλευμα για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 525 παρ.1 περ. 2 ΚΠΔ, καθόσον τέτοιος λόγος αναιρέσεως δεν προβλέπεται από το άρθρο 484 του ίδιου κώδικα για δικονομικές διατάξεις, όπως είναι οι προδιαληφθείσες, η παραβίαση των οποίων θα συνιστά λόγο αναιρέσεως, είτε για απόλυση ακυρότητα, είτε για παραβίαση δεδικασμένου είτε για παράνομη απόρριψη της έφεσης κατά βουλεύματος ως απαράδεκτης, είτε τέλος για υπέρβαση εξουσίας, περί των οποίων εδώ δεν πρόκειται. Περαιτέρω, με τις λοιπές αιτιάσεις, πλήττει τις σκέψεις της άνω αποφάσεως, με τις οποίες το δικαστήριο ήχθη στην άνω καταδικαστική κρίση του, που όμως δεν εμπίπτουν σύμφωνα με όσα στη μείζονα σκέψη εκτέθηκαν, στην έννοια του λόγου επαναλήψεως της διαδικασίας που θεσπίζει η διάταξη του άρθρου 525 παρ.1 περ.2 του ΚΠΔ.
Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί ως αβάσιμη και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 παρ.1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει, την από 7-5-2013, με αριθμό 1/2013, αίτηση του Ε. Σ. του Λ., κατοίκου ..., για αναίρεση του υπ'αριθμό 218/2013, βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 13 Νοεμβρίου 2013.
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 11 Δεκεμβρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ