Θέμα
Έκδοση αλλοδαπού.
Περίληψη:
Έκδοση Αρμενίου υπηκόου στη Γεωργία βάσει της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως εκδόσεως (ν. 4165/1961) και συμβάσεως Δικαστικής Συνδρομής μεταξύ Ελλάδος και Αρμενίας (ν. 3007/2002). Πότε αποκτά την ελληνική ιθαγένεια τέκνο που γεννήθηκε από μητέρα ελληνίδα (ν. 3284/2004). Ορθό και αιτιολογημένο το εκκαλούμενο βούλευμα. Απόρριψη εφέσεως.
Αριθμός 1260/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - (ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Μιτσιάλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο - Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε ως συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 16 και 23 Οκτωβρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μποροδήμου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την έφεση του εκκαλούντος-εκζητουμένου V. E. ή E. του G. ή S., Αρμένιου υπηκόου, κατοίκου ... και ήδη κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Θεσσαλονίκης, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Καρίπογλου, κατά της υπ' αριθμ. 544/2013 απόφασης του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης.
Το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω στις Δικαστικές Αρχές της Αρμενίας. Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκζητούμενος και τώρα εκκαλών, άσκησε την με αριθμό και ημερομηνία 4/21 Αυγούστου 2013 έφεση, για τους λόγους που αναφέρονται σ' αυτήν, η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Τμήματος Βουλευμάτων του Εφετείου Θεσσαλονίκης Σουλτάνας Αλμαλιώτου και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1002/2013. Προκειμένης συζητήσεως
Αφού άκουσε τον πληρεξούσιο δικηγόρο του εκζητουμένου, που με προφορική ανάπτυξη ζήτησε όσα αναφέρονται στο σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη υπ' αριθ. εκθ. 4/21.8.2013 έφεση κατά της 544/2013 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, με την οποία αυτό γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως στις Δικαστικές Αρχές της Αρμενίας του εκζητουμένου - εκκαλούντος E. V. του S., υπηκόου Αρμενίας, για την εκτέλεση του από 13.7.1994 εντάλματος συλλήψεως του Περιφερειακού Εισαγγελέα της Stepanavan Αρμενίας και του νεότερου από 29.3.2011 εντάλματος συλλήψεως σε βάρος του, προκειμένου να δικαστεί για την αξιόποινη πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, την οποία φέρεται ότι τέλεσε στις 11.7.1994 στο χωριό Yaghdan της Αρμενίας σε βάρος του M. S., ασκήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως, ενώπιον της αρμοδίας Γραμματέως του Εφετείου Θεσσαλονίκης, και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί κατ' ουσίαν (άρθρο 451 παρ.1 του ΚΠοινΔ).
Κατά τις διατάξεις του άρθρου 436 του ΚΠοινΔ, αν δεν υπάρχει σύμβαση, οι όροι και η διαδικασία της εκδόσεως αλλοδαπών εγκληματιών ρυθμίζονται από τις διατάξεις των άρθρων 437-456 του ΚΠοινΔ, οι οποίες εφαρμόζονται ακόμη και αν υπάρχει σύμβαση, αν δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή, καθώς και στα σημεία που δεν προβλέπει η σύμβαση. Περαιτέρω, με το άρθρο πρώτο του ν. 3007/2002 κυρώθηκε η σύμβαση δικαστικής συνδρομής σε αστικές και ποινικές υποθέσεις μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Αρμενίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 21-7-2002 σύμφωνα με την υπ' αριθ. Φ.0544/24/ΑΣ731/Μ.5192 Ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών (ΦΕΚ Α 219/20-9-2002), από δε της κυρώσεώς της διέπει το δίκαιο της εκδόσεως μεταξύ των πιο πάνω Κρατών. Η σύμβαση αυτή στο άρθρο 24 ορίζει ότι: "1. Καθένα από τα Μέρη συμφωνεί να εκδίδει, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης και τους δικονομικούς κανόνες της εσωτερικής του νομοθεσίας, οποιοδήποτε πρόσωπο βρίσκεται στην επικράτεια του ενός εκ των δύο Μερών, εναντίον του οποίου έχει ασκηθεί ποινική δίωξη ή εκκρεμεί η εκτέλεση καταδικαστικής απόφασης. 2. Στην περίπτωση εκκρεμούς ποινικής δίωξης η έκδοση χορηγείται μόνο για αδίκημα το οποίο, σύμφωνα με τη νομοθεσία και των δύο Μερών, τιμωρείται με φυλάκιση άνω του ενός έτους. Στην περίπτωση που ποινή φυλάκισης ή άλλο μέτρο στερητικό της ελευθερίας ή μέτρο ασφαλείας έχει επιβληθεί από τα δικαστήρια του αιτούντος Μέρους, η έκδοση χορηγείται μόνο εάν η ποινή αυτή είναι διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών. 3. Εάν το αίτημα για έκδοση σχετίζεται με περισσότερα αδικήματα, καθένα από τα οποία τιμωρείται από τη νομοθεσία και των δύο Μερών, αλλά κάποια από αυτά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις σχετικά με τη διάρκεια της ποινής, το Μέρος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση μπορεί να χορηγήσει έκδοση και για αυτά τα αδικήματα. Εξάλλου, στο άρθρο 28 αυτής, με τον τίτλο "τύπος της αίτησης έκδοσης", στην παρ.1 ορίζονται τα ακόλουθα: α) 1. Η αίτηση για έκδοση διατυπώνεται γραπτώς και συνοδεύεται από τα ακόλουθα δικαιολογητικά: α) Το πρωτότυπο ή επικυρωμένο αντίγραφο της εκτελεστής απόφασης ή του εντάλματος σύλληψης ή άλλου εγγράφου που έχει την ίδια ισχύ και αποτέλεσμα και έχει εκδοθεί από το αιτούν Μέρος σύμφωνα με τη νομοθεσία του Μέρους αυτού, β) έκθεση των γεγονότων για τα οποία ζητείται η έκδοση. Ο τόπος και η ημερομηνία της διάπραξης του αδικήματος. Ο νομικός του χαρακτηρισμός, το κείμενο των νομικών διατάξεων που εφαρμόζονται ως προς αυτό, καθώς και το τμήμα της ποινής που υπολείπεται προς έκτιση εξειδικεύονται με τον ακριβέστερο δυνατό τρόπο, γ) ακριβή περιγραφή της ταυτότητας, κατοικίας και εθνικότητας του προσώπου που πρόκειται να εκδοθεί. Τέλος, κατά το άρθρο 25 παρ. 1 περ. στ της ίδιας συμβάσεως, δεν μπορεί να χορηγηθεί έκδοση όταν το αξιόποινο της πράξης ή η ποινή παραγράφηκαν κατά το δίκαιο ενός εκ των μερών. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις των άρθρων 3, 4, 5, 6 και 10 της από 13-12-1957 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Εκδόσεως, που υπογράφηκε στο Παρίσι από την Ελλάδα στις 6-5-1961 (και κυρώθηκε με το ν. 4165/1961) και από την Αρμενία την 25-1-2002, η έκδοση είναι ανεπίτρεπτη, αν πρόκειται για πολιτικές πράξεις και συναφείς με τέτοιες πράξεις παραβάσεις, αν η σχετική αίτηση για την έκδοση, αποβλέπει στη δίωξη του εκζητουμένου για τα πολιτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά του φρονήματα, αν η θέση του ατόμου διατρέχει κίνδυνο να επιδεινωθεί, εξαιτίας κάποιου από τους παραπάνω λόγους, αν αφορά στρατιωτικές και φορολογικές παραβάσεις (με τη Διεθνή Σύμβαση Schengen, που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν. 2514/1997, η έκδοση είναι επιτρεπτή και για ορισμένες φορολογικές παραβάσεις), αν αναφέρεται σε υπηκόους του κράτους παρά του οποίου ζητείται η έκδοση και αν κατά τη νομοθεσία της αιτούσης χώρας ή εκείνης προς την οποία υποβάλλεται η αίτηση, χώρησε παραγραφή της πράξεως. Από τις διατάξεις αυτές, οι οποίες, ενόψει και του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερισχύουν κάθε αντίθετης διατάξεως του ημεδαπού δικαίου, συνάγεται με σαφήνεια ότι, σε περίπτωση εκδόσεως αλλοδαπού, κατά τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Εκδόσεως, ως κατηγορούμενου, πρέπει τα εγκλήματα για τα οποία αυτός διώκεται να είναι αξιόποινα, τόσο κατά το νόμο του αιτούντος κράτους, όσο και κατά το του κράτους παρά του οποίου ζητείται η έκδοση και να τιμωρούνται με ποινή στερητική της ελευθερίας, ανωτάτου ορίου τουλάχιστον ενός έτους. Τέλος, κατά το άρθρο 438 εδ. γ' και δ' του ΚΠοινΔ, η έκδοση απαγορεύεται, αν πρόκειται για έγκλημα που, κατά τους ελληνικούς νόμους, χαρακτηρίζεται, πολιτικό, στρατιωτικό, φορολογικό ή του τύπου ή διώκεται μόνο ύστερα από έγκληση αυτού που αδικήθηκε, ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για πολιτικούς λόγους και αν, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους που ζητεί την έκδοση ή του ελληνικού κράτους ή του κράτους που τελέστηκε το έγκλημα, έχει προκύψει ήδη πριν από την απόφαση για την έκδοση νόμιμος λόγος που εμποδίζει τη δίωξη ή την εκτέλεση της ποινής ή αποκλείει ή εξαλείφει το αξιόποινο. Αποδεικτικά στοιχεία της ενοχής του εκζητούμενου δεν είναι αναγκαίο να προσκομίζονται, αφού τα στοιχεία αυτά δεν διαλαμβάνονται στις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις, ούτε το Συμβούλιο που επιλαμβάνεται της σχετικής αιτήσεως έχει την εξουσία να ερευνήσει τη βασιμότητα της κατηγορίας. Εξάλλου, κατά το άρθρο 450 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, το Συμβούλιο γνωμοδοτεί αιτιολογημένα για την αίτηση της εκδόσεως και αποφαίνεται για το αν εκείνος που έχει συλληφθεί και δικάζεται είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο που εκζητείται (εκείνο δηλαδή του οποίου ζητείται η έκδοση), υπάρχουν τα απαιτούμενα για την έκδοση δικαιολογητικά έγγραφα, το έγκλημα που αποδίδεται στον εκζητούμενο ή για το οποίο αυτός έχει καταδικαστεί είναι από εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η έκδοση και αν έχει προκύψει λόγος που εμποδίζει τη δίωξη ή την εκτέλεση της ποινής ή αποκλείει ή εξαλείφει το αξιόποινο.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης, με την προσβαλλόμενη 544/2013 απόφασή του, γνωμοδότησε, κατά παραδοχή του υπ' αριθ. πρωτ. 21/14-415-13/2.7.2013 αιτήματος της γενικής Εισαγγελίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που υποβλήθηκε με την με αριθμό 1/407/2013 από 14.8.2013 ρηματική διακοίνωση της Πρεσβείας της Αρμενίας στην Αθήνα, η οποία διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης με το υπ' αριθ. πρωτ. 70522 ΦΕΑ 1477/9.8.2013 έγγραφο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, υπέρ της εκδόσεως στις Δικαστικές Αρχές του κράτους της Δημοκρατίας της Αρμενίας του εκζητουμένου και τώρα εκκαλούντος E. V. του S., υπηκόου Αρμενίας, ο οποίος συνελήφθη στην Ελλάδα (Σέρρες), για την εκτέλεση του από 13.7.1994 εντάλματος συλλήψεως του Περιφερειακού Εισαγγελέα της Stepanavan Αρμενίας και του νεότερου από 29.3.2011 εντάλματος συλλήψεως σε βάρος του, προκειμένου να δικαστεί για την αξιόποινη πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, την οποία φέρεται ότι τέλεσε στις 11.7.1994 στο χωριό Yaghdan της Αρμενίας σε βάρος του M. S.. Συγχρόνως δε αποφάνθηκε ότι, α) ο εκζητούμενος είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο που είχε συλληφθεί και κρατείται, β) υπάρχουν όλα τα έγγραφα που απαιτούνται για τη έκδοσή του, γ) το έγκλημα που του αποδίδεται, είναι από εκείνα για τα οποία επιτρέπεται η έκδοση και δ) δεν υπάρχει λόγος που να εμποδίζει τη δίωξη ή να αποκλείει ή να εξαλείφει το αξιόποινο της πράξεως. Με την ίδια αίτηση είχε ζητηθεί η έκδοση του ανωτέρω για να δικασθεί και για τις πράξεις της προκλήσεως σωματικής βλάβης χωρίς υπαιτιότητα και της παράνομης προμήθειας, μεταφοράς ή κατοχής όπλων, πυρομαχικών, εκρηκτικών υλών ή εκρηκτικών συσκευών, για τις οποίες, όμως, απορρίφθηκε αυτή γιατί αυτές είχαν υποπέσει σε παραγραφή κατά το ελληνικό δίκαιο.
Από όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία, μεταξύ των οποίων και τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, και από τις υπ' αριθ. 12135 και 12136/14.10.2013 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων Ν. χήρας Γ. Λ., το γένος Β. (η πρώτη) και Β. Μ. του Χ. και H. G. του R. (η δεύτερη) ενώπιον του Συμβολαιογράφου Σερρών Ιωάννη Λάινα, σε συνδυασμό με όσα εξέθεσε προφορικά στο ακροατήριο ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος, τα οποία περιλαμβάνονται στα πρακτικά της αποφάσεως αυτής, αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Η έκδοση ζητείται, όπως αναφέρθηκε, προκειμένου να δικασθεί ο εκζητούμενος για την πράξη της ανθρωποκτονίας με πρόθεση. Σε σχέση με την πράξη αυτή έχουν εκδοθεί από τις Δικαστικές Αρχές της Δημοκρατίας της Αρμενίας και συνυποβλήθηκαν με την αίτηση εκδόσεως, σε επικυρωμένη μετάφραση, αντίγραφο του εντάλματος συλλήψεως που εκδόθηκε από τον περιφερειακό Εισαγγελέα της Stepanavan Αρμενίας με βάση την από 12-7-1994 με αριθμό 53200594 ποινική δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος του εκζητούμενου, έκθεση σε επίσημη μετάφραση των αξιόποινων πράξεων με βάση τις οποίες ζητείται η έκδοση (από τις οποίες την παρούσα δίκη αφορά μόνο η ανθρωποκτονία, όπως αναφέρθηκε), του τόπου και της ημερομηνίας διαπράξεως των αδικημάτων, του νομικού τους χαρακτηρισμού, καθώς και το κείμενο των νομικών διατάξεων που εφαρμόζονται ως προς αυτές και ακριβής περιγραφή της ταυτότητας, της κατοικίας και εθνικότητας του εκζητούμενου. Από τα έγγραφα αυτά προκύπτει ότι στον εκζητούμενο αποδίδεται ότι στις 11.7.1994 και ώρα 19.00 στο χωριό Yaghdan, αποσκοπώντας στην κλοπή μιας χήνας, διαπληκτίσθηκε με τους Μ. S. και S. K., μαχαίρωσε στο αριστερό μέρος της πλάτης τον Μ. S. και στο αριστερό μέρος του στήθους και το δεξιό ώμο τον S. K.. Ο Μ. S. απεβίωσε και ο S. K. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με ελαφρά σωματικά τραύματα, με διαταραχή της υγείας του για μικρή χρονική περίοδο. Στις 13-7-1994 απαγγέλθηκε κατηγορία σε βάρος του με βάση τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα της Δημοκρατίας της Αρμενίας, ακολούθως δε κατά τη διάρκεια της ανάκρισης διαπιστώθηκε ότι το μαχαίρι με τον οποίο έπληξε τους ανωτέρω παθόντες, κατασκευάσθηκε από τον ίδιο και είναι ψυχρό όπλο και ως εκ τούτου στις 4-1-1995 μεταβλήθηκε η κατηγορία σε βάρος του και του απαγγέλθηκε νέα κατηγορία με βάση το 4ο μέρος του άρθρου 99 και 2ου εδαφίου του άρθρου 232 του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα της Αρμενίας, ενώ την 24-3-2011 αντιστοιχίσθηκε η πράξη του ανωτέρω με βάση τις διατάξεις του Νέου Ποινικού Κώδικα της Αρμενίας που τέθηκε σε ισχύ το έτος 2003 και εκδόθηκε το από 29-3-2011 νέο πλέον ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου γενικής δωσιδικίας της περιοχής Lori της Αρμενίας. Περαιτέρω, το έγκλημα της ανθρωποκτονίας, για το οποίο διώκεται ο εκζητούμενος, προβλέπεται και τιμωρείται από τη διάταξη του άρθρου 104 μέρος 2 εδ. 1 του Αρμενικού Ποινικού Κώδικα με ποινή ισόβιας φυλακίσεως ή φυλακίσεως 12 - 20 ετών, ενώ κατά τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα η πράξη αυτή προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 299 παρ. 1 αυτού με ποινή ισόβιας καθείρξεως, δηλαδή με στερητική της ελευθερίας ποινή, για την οποία επιτρέπεται η έκδοση κατά το άρθρο 24 παρ. 2 της Συμβάσεως (φυλάκιση άνω του έτους). Ο εκζητούμενος, με την κρινόμενη έφεσή του, υποστηρίζει: Α) Ότι το εκζητούν Κράτος δεν απέστειλε στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης τα πρωτότυπα των εγγράφων που αφορούν την παρούσα υπόθεση, άλλως νομίμως επικυρωμένα αντίγραφα αυτών. Β) Ότι το εκζητούν Κράτος δεν απέστειλε σε νόμιμη μετάφραση τις διατάξεις περί παραγραφής του εγκλήματος του φόνου, για το οποίο ζήτησε την έκδοσή του και το οποίο παραγράφεται 15 έτη από την τέλεσή του. Γ) Ότι το εν λόγω έγκλημα έχει παραγραφεί, γιατί από την τέλεσή του έχουν παρέλθει 19 έτη, ενώ δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του λόγοι αναστολής της παραγραφής, η δε περί του αντιθέτου κρίση του Συμβουλίου Εφετών είναι εσφαλμένη. Δ) Ότι το εκζητούν Κράτος ζητεί να τον δικάσει για έγκλημα διαφορετικό από το αναφερόμενο στα έγγραφα που προσκομίστηκαν. Συγκεκριμένα, εφόσον από την πράξη του φέρεται ότι απεβίωσε ένας άνθρωπος, έπρεπε να ζητείται η έκδοσή του για απλό φόνο και όχι για την επιβαρυντική περίπτωση της ανθρωποκτονίας δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Ε) Ότι δεν επιτρέπεται η έκδοσή του γιατί έχει την ελληνική ιθαγένεια, αφού η μητέρα του είναι Ελληνίδα. Όλοι οι παραπάνω λόγοι της εφέσεως πρέπει να απορριφθούν, ως αβάσιμοι. Ειδικότερα: Α) Ο πρώτος γιατί με την 517/13.8.2013 απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, αναβλήθηκε η συζήτηση για τις 20.8.2013 (οπότε εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση), κατόπιν αιτήματος του πληρεξουσίου δικηγόρου του εκκαλούντος, για να λάβει αυτός γνώση των δικαιολογητικών, τα οποία είχαν αποσταλεί στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης το μεσημέρι της 9.8.2013. Όπως δε προκύπτει από το υπ' αριθ. πρωτ. 70522 ΦΕΑ 1477/9.8.2013 έγγραφο του Τμήματος Ειδικών Ποινικών Υποθέσεων και Διεθνούς Δικαστικής Συνεργασίας σε Ποινικές Υποθέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα δικαιολογητικά έγγραφα, επίσημα μεταφρασμένα στην ελληνική γλώσσα, απεστάλησαν στην ανωτέρω Υπηρεσία με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τρόπο κατά πάντα νόμιμο. Β) Ο δεύτερος, γιατί οι διατάξεις που αφορούν την παραγραφή της πράξεως προσκομίστηκαν, σε επίσημη μετάφραση, από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του εκζητούμενου, οπότε δεν ασκεί επιρροή το ότι δεν είχαν συνυποβληθεί με τα λοιπά δικαιολογητικά από το εκζητούν Κράτος. Γ) Ο τρίτος γιατί ναι μεν, κατά το άρθρο 15 παρ. 1 περ. 4 του Ποινικού Κώδικα της Αρμενίας, το έγκλημα του φόνου, ως ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα, παραγράφεται μετά από 15 έτη από την τέλεσή του. Όμως, κατά την παρ. 4 του αυτού άρθρου 75, η προθεσμία παραγραφής αναστέλλεται, εάν το άτομο αποφεύγει την έρευνα ή τη δίκη, αλλά δεν μπορεί αυτό να υποβληθεί σε ποινική ευθύνη, όταν πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα, αν έχουν περάσει 20 έτη από την τέλεση της πράξεως, εφόσον η παραγραφή δεν έχει διακοπεί με την τέλεση νέων εγκλημάτων. Στην προκειμένη περίπτωση, η πράξη που αποδίδεται στον εκζητούμενο φέρεται ότι τελέστηκε στις 11.7.1994. Πλην, αυτός απέφυγε την σε βάρος του ποινική διαδικασία, η οποία άρχισε με την άσκηση εναντίον του ποινικής διώξεως από τον ανακριτή της Εισαγγελίας του Stepanavan στις 12.7.1994, αρχικά με την απόκρυψή του από τις Αρχές της Χώρας του και, στη συνέχεια, με την, κατά μήνα Σεπτέμβριο του 1994, ήτοι δύο μόλις μήνες μετά την πράξη, αναχώρησή του από την Αρμενία και έλευσή του στην Ελλάδα, ματαιώνοντας, με τον τρόπο αυτό, τη σύλληψή του, οπότε η συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής επέρχεται με τη συμπλήρωση εικοσαετίας από την τέλεση της πράξεως, ήτοι στις 10.7.2014. Δ) Ο τέταρτος γιατί ο νομικός χαρακτηρισμός του διδομένου στην πράξη από κάθε μία νομοθεσία των εμπλεκομένων στην έκδοση κρατών είναι αδιάφορος, αρκεί μόνον η ταυτότητα της πράξεως. Στην παρούσα δε περίπτωση, ασκήθηκε η ποινική δίωξη για φόνο του μέρους 2 εδ. 1 και όχι του μέρους 1 του άρθρου 104 του Αρμενικού Ποινικού Κώδικα, γιατί ο εκζητούμενος προσπάθησε να φονεύσει, με πρόθεση, δύο ανθρώπους, από τους οποίους ο S. S. υπέστη μόνο τραυματισμό και η πράξη του φόνου δύο ατόμων δεν ολοκληρώθηκε από λόγους που δεν εξαρτιόνταν από τον εκζητούμενο. Ε) Όσον αφορά τον πέμπτο: Όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη, σε μετάφραση στην ελληνική, βεβαίωση καταχωρήσεως ληξιαρχικής πράξεως γεννήσεως στο Ληξιαρχείο της πόλεως Αλαβερντί Αρμενίας, ο εκζητούμενος γεννήθηκε στο Αλαβερντί στις 6.2.1942 από τον Β. Σ. του Α., εθνικότητας αρμενικής, και την Β. Μ. του Π., εθνικότητας ελληνικής. Σύμφωνα, όμως, με το σημείο 1 του άρθρου 10 της Νομοθεσίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας για την "υπηκοότητα της Δημοκρατίας της Αρμενίας" ο εκζητούμενος είναι υπήκοος Αρμενίας εάν μέχρι τις 5.7.1995 δεν έλαβε την υπηκοότητα άλλης Χώρας ή δεν την απέρριψε στη διάρκεια ενός έτους από την ημέρα που κατατάχθηκε στο στρατό, ήτοι από 16.11.1995 μέχρι 16.11.1996 (βλ. από 23.7.2013 έγγραφο Τμήματος Διαβατηρίων και Θεωρήσεων Διαβατηρίων της Αστυνομίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας), από κανένα δε στοιχείο δεν προκύπτει ότι αυτός απέκτησε την ιθαγένεια άλλης Χώρας ή απέβαλε την αρμενική εντός του άνω χρονικού διαστήματος. Αλλά και κατά τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγενείας (ν. 3284/2004), τέκνο που γεννήθηκε πριν από την 8.5.1984 από μητέρα Ελληνίδα κατά το χρόνο του τοκετού ή της τέλεσης του γάμου από τον οποίο γεννήθηκε το τέκνο, γίνεται Έλληνας, αν δηλώσει τη σχετική βούλησή του στον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας ή στην Ελληνική Προξενική Αρχή του τόπου της κατοικίας του ή της διαμονής του (άρθρο 14 παρ. 1). Σε τέτοια δήλωση δεν προκύπτει ότι προέβη ο εκζητούμενος, ο οποίος, επομένως, και για την Ελλάδα, θεωρείται υπήκοος Αρμενίας.
Κατ' ακολουθίαν, το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης που, με την προσβαλλομένη απόφασή του, δέχθηκε τα ίδια και γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του εκκαλούντος δεν υπέπεσε σε νομικό ή πραγματικό σφάλμα και η έφεση αυτού, με τους λόγους της οποίας υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ' ουσίαν και να καταδικασθεί ο εκκαλών στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ' ουσίαν την με αριθ. εκθ. 4/21 Αυγούστου 2013 έφεση του εκζητουμένου V. E. ή E. του G. ή S. και της M., υπηκόου Αρμενίας, κατά της 544/2013 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 23 Οκτωβρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ