Θέμα
Επανεξέταση λόγου αναιρέσεως.
Περίληψη:
Αίτηση επανεξέτασης λόγων αναίρεσης μη ερευνηθέντων από πρόδηλη παραδρομή. Απορρίπτει αίτηση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 601/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Ιανουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ...., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Σούφη, περί επανεξετάσεως λόγων αναίρεσης της 1252/2008 αποφάσεως του ΣΤ' τμήματος του Αρείου Πάγου. Με πολιτικώς ενάγουσες τις: 1. ...., που δεν παραστάθηκε, 2. ...... και 3. ...., που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γρηγόριο Γερασίμου.
Το ΣΤ' τμήμα του Αρείου Πάγου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί με την από 24 Ιουλίου 2008 αίτησή του, την επανεξέταση των λόγων αναίρεσης αυτής οι οποίοι περιέχονται στην από 28 Απριλίου 2005 αίτηση αναίρεσής του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1292/2008.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση επανεξέτασης λόγων αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τα άρθρα 370 και 514 ΚΠΔ, τα ποινικά δικαστήρια δεν μπορούν να επανεξετάσουν την οριστική τους απόφαση, όπως είναι και αυτή, με την οποία απορρίπτεται το ένδικο μέσο, ενώ κατά της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίπτεται αίτηση αναιρέσεως δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο, ούτε δεύτερη αίτηση αναιρέσεως κατά της ίδιας αποφάσεως. Όμως στην περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε, από παραδρομή, να ερευνήσει αναιρετικό λόγο, που προβλήθηκε παραδεκτά, μπορεί, ενόψει της αυτοτέλειας κάθε λόγου αναιρέσεως, που σωρευτικά διατυπώνεται με τους λοιπούς λόγους στο ίδιο δικόγραφο, να επανέλθει και να τον εξετάσει, χωρίς αυτό να έρχεται σε αντίθεση με τις παραπάνω διατάξεις, διότι επί του αναιρετικού λόγου που δεν εξετάστηκε δεν υπάρχει απόφαση. Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει και στην περίπτωση που ο Άρειος Πάγος, εκ παραδρομής, παρέλειψε να εξετάσει λόγο αναιρέσεως, που, κατ' άρθρο 511 ΚΠΔ, ερευνάται αυτεπαγγέλτως, ο οποίος δεν προτάθηκε, ανεξαρτήτως του αν ο αναιρεσείων με υπόμνημά του, που υποβλήθηκε στη συζήτηση της αιτήσεως αναιρέσεως, επεσήμανε την ύπαρξη τέτοιου λόγου και ζήτησε την αυτεπάγγελτη έρευνά του, καθόσον ο Άρειος Πάγος, μετά την εξέταση όλων των λόγων που παραδεκτά προβλήθηκαν και ελλείψει εκκρεμότητας λόγου που προτάθηκε παραδεκτά, απεκδύεται της εξουσίας του και δεν έχει δικαιοδοσία να επανέλθει εκ νέου προς εξέταση της υποθέσεως. Η δυνατότητα επανεξετάσεως από τον Άρειο Πάγο αιτήσεως αναιρέσεως του κατηγορουμένου, η οποία με προηγούμενη απόφασή του είχε απορριφθεί, σε σχέση με λόγο ή λόγους αναιρέσεως της αιτήσεως, που φέρονται ότι δεν ερευνήθηκαν, ούτε απορρίφθηκαν με την προηγούμενη απόφαση, προϋποθέτει ότι οι λόγοι αυτοί έχουν προταθεί παραδεκτά και είναι αυτοτελείς και διαφορετικοί από άλλους λόγους αναιρέσεως που απορρίφθηκαν και ακόμη να μην αφορούν βελτίωση, διευκρίνιση και συμπλήρωση πλημμελειών που προβλήθηκαν και απορρίφθηκαν. Η απόρριψη των λόγων αναιρέσεως, που αποκλείει την επανεξέτασή τους, δεν είναι απαραίτητο να προκύπτει με ρητή για καθένα από αυτούς απορριπτική σκέψη της αποφάσεως, αλλά μπορεί να συνάγεται από το όλο σκεπτικό της, είναι δε αδιάφορη για την κρίση της απορρίψεως η πληρότητα ή μη της αιτιολογίας. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτά επισκοπούνται από τον Άρειο Πάγο για την έρευνα της βασιμότητας ή μη της επανεξέτασης λόγου αναιρέσεως, κατά της 120-121/2005 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, με την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος πλαστογραφίας σε βαθμό κακουργήματος, με χρήση και σκοπό το όφελος άνω των 25.000.000 δραχμών, ασκήθηκε η από 28-4-2005 αίτηση αναιρέσεως με την οποία ζητήθηκε η αναίρεση της ως άνω τελεσιδίκου αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών,1) για έλλειψη της επιβαλλόμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας 2) εσφαλμένη εφαρμογή των ουσιαστικών και ποινικών διατάξεων του άρθρου 216 παρ.1 και 3 ΠΚ, που εφαρμόσθηκαν από το δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση 3) για απόλυτη ακυρότητα και 4) για υπέρβαση εξουσίας. Επί της αίτησης αυτής εκδόθηκε η 1252/2008 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία την απέρριψε. Με την κρίση του αυτή ο Άρειος Πάγος αντιμετώπισε και απέρριψε, κατ' ουσίαν, όλους τους από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α', Δ', Ε' και Η' ΚΠΔ λόγους της ως άνω αιτήσεως αναιρέσεως. Με την κρινόμενη αίτηση του, φερομένη ως αίτηση για επανεξέταση των λόγων που προβλήθηκαν, με την από 28-4-2005 αίτηση αναιρέσεως, ο αναιρεσείων επικαλείται ότι ο Άρειος Πάγος παρέλειψε, με την 1252/2008 απόφασή του, να κρίνει επί των ειδικότερων ισχυρισμών του, που περιλήφθηκαν στο δικόγραφο της αναιρέσεως και αναφέρονται στο ότι 1) το Πενταμελές Εφετείο Πατρών εσφαλμένα εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 216 παρ 1 και 3 του ΠΚ, αφού η πράξη για την οποία καταδικάσθηκε συνιστά εκείνη της απάτης στο δικαστήριο, πλημμεληματικού χαρακτήρα και 2) η προσβαλλομένη απόφαση στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, γιατί α) δεν καθίσταται απολύτως βέβαιο ότι το παραπάνω δικαστήριο, προκειμένου να καταλήξει στην περί ενοχής κρίση του, έλαβε υπόψη τις, δίχως όρκο, καταθέσεις των πολιτικώς εναγόντων και β) δεν προσδιορίζεται ο ακριβής χρόνος κατά τον οποίο τέλεσε την πράξη για την οποία καταδικάσθηκε. Όμως οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αβάσιμοι, αφού ο Άρειος Πάγος με την εν λόγω απόφασή του δέχθηκε, ότι το Πενταμελές Εφετείο, που δίκασε επί της ουσίας την υπόθεση, δεν υπέπεσε σε πλημμέλεια από εκείνες του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' ΚΠΔ και συνεπώς ότι 1) ορθώς τα πραγματικά περιστατικά τα οποία δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν υπήχθησαν στις διατάξεις του άρθρου 216 παρ.1,3 του ΠΚ και 2 ) ότι η απόφαση, η οποία προσδιορίζει και ως χρόνο τέλεσης της πράξεως το χρονικό διάστημα από 25-12-1995 έως και 5-2-1996, δεν στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, η ειδικότερη αιτίαση του αναιρεσείοντος, για την οποία δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στην 1252/2008 απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία, από τις αιτιολογίες της προσβαλλομένης απόφασης, δεν καθίσταται βέβαιο αν το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και τις καταθέσεις των πολιτικώς εναγουσών, είναι αβάσιμη και για τον πρόσθετο λόγο, ότι από την επισκόπηση του αιτιολογικού της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου και των πρακτικών αυτής, καθίσταται απολύτως βέβαιο, ότι το δικαστήριο εκείνο έλαβε υπόψη του και τις καταθέσεις των πολιτικώς εναγουσών, αφού στο προοίμιο του σκεπτικού βεβαιώνεται ότι το Δικαστήριο κατέληξε στην κρίση του "από τις καταθέσεις όλων των παραπάνω μαρτύρων, οι οποίοι εξετάσθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού..." στους παραπάνω δε μάρτυρες, δίχως αμφιβολία, περιλαμβάνονται και οι πολιτικώς ενάγουσες, λαμβανομένου μάλιστα υπόψη, ότι το δικαστήριο, μεταξύ των άλλων, δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν και πραγματικά περιστατικά, για τα οποία, προφανώς, είχαν άμεση γνώση οι πολιτικώς ενάγουσες, όπως "όλοι γνώριζαν ότι ο θανών δεν είχε αφήσει διαθήκη ιδιόγραφη, καθόσον ήταν υπέργηρος και σχεδόν αγράμματος", "αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα τους οι θυγατέρες του ερεύνησαν την πατρική οικία και δεν βρήκαν κάποια διαθήκη", και "ότι ποτέ ο θανών δεν θα αποκλήρωνε ουσιαστικά τη σύζυγο του, την οποία υπεραγαπούσε". Επομένως η υπό κρίση αίτηση για την εξέταση λόγων αναίρεσης, που προβλήθηκαν παραδεκτά με την παραπάνω αίτηση, η οποία απορρίφθηκε με την 1252/2008 απόφαση του Αρείου Πάγου, πρέπει να απορριφθεί, να καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρ, 583 παρ.1 ΚΠΔ) και στη δικαστική δαπάνη των πολιτικώς εναγουσών (άρθρα 176,183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-7-2008 αίτηση του ...., για επανεξέταση λόγων αναιρέσεως, που περιέχονται στην από 28 Απριλίου 2005 αίτηση του Και
Καταδικάζει τον αιτούντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη των πολιτικώς εναγουσών, την οποία ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Φεβρουαρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 26 Φεβρουαρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ