Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Επανεξέταση λόγου αναιρέσεως.
Περίληψη:
Η αίτηση ανακλήσεως αποφάσεως του Αρείου Πάγου, επειδή, κατά τις διατάξεις των άρθρων 370 και 514 του ΚΠΔ, τα ποινικά δικαστήρια δεν μπορούν να επανεξετάσουν την οριστική τους απόφαση και να ανακαλέσουν αυτήν, συνάγεται ότι είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη, αφού μετά την παραδοχή στη συγκεκριμένη περίπτωση ως βάσιμης της αιτήσεως αναιρέσεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης και την αναίρεση της συγχωνευτικής αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης, το Δικαστήριο τούτο έχει απεκδυθεί της εξουσίας του και δεν έχει πλέον δικαιοδοσία για την εκ νέου έρευνα της υποθέσεως. Απορρίπτει αίτηση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 67/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως (κωλυομένης της Αντιπροέδρου Θεοδώρας Γκοΐνη), Ιωάννη Παπαδόπουλο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Ανδρέα Ξένο και Βασίλειο Φράγγο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 9 Δεκεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Κολιοκώστα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αιτούντος - κατηγορουμένου ... και ήδη κρατούμενου στις Φυλακές ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Άννα - Μαρία Νταϊλάκη, περί ανακλήσεως της 706/2008 αποφάσεως του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου.
Το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αιτών - κατηγορούμενος ζητεί την ανάκληση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 13 Ιουλίου 2009 αίτησή του ανακλήσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1263/2009.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αιτούντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση ανάκλησης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 1, 10, 485 παρ.1 και 516-519 του ΚΠοινΔ προκύπτει, ότι ο Άρειος Πάγος δικάζει τις αιτήσεις αναιρέσεως κατά αποφάσεων και βουλευμάτων, ελέγχοντας τη νομική ορθότητα αυτών και προβαίνοντας, σε περίπτωση που διαπιστώνει νομικό σφάλμα, στην αναίρεσή τους, ακολούθως δε είτε στην αναπομπή της υποθέσεως για νέα συζήτηση ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου της ουσίας, είτε στην προσήκουσα εφαρμογή του ποινικού νόμου που παραβιάστηκε από το δικαστήριο της ουσίας. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 370 και 514 του ΚΠοινΔ, συνάγεται ότι τα ποινικά δικαστήρια δεν μπορούν να επανεξετάσουν την οριστική τους απόφαση και να ανακαλέσουν αυτήν, όπως είναι και αυτή με την οποία απορρίπτεται ένδικο μέσο, ενώ κατά της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίπτεται ή γίνεται δεκτή αίτηση αναιρέσεως, δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο, ούτε δεύτερη αίτηση αναιρέσεως κατά της ιδίας αποφάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση με την κρινόμενη από 17-3-2009 αίτηση επιδιώκεται η ανάκληση της 706/2008 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία έγινε δεκτή αίτηση του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης και αναιρέθηκε η 189/2007 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης, περί συγχωνεύσεως ποινών, που είχαν επιβληθεί στον καταδικασθέντα νυν αιτούντα την ανάκληση, για εσφαλμένη εφαρμογή νόμου (άρθρων 105, 108, 109, 94 παρ.1, 97 ΠΚ και 551 παρ.1 ΚΠοινΔ), περί καθορισμού συνολικής ποινής, καθόσον έκρινε, ότι, η συμπέσασα κατά το χρόνο δοκιμασίας του δυνάμει του 226/2003 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκιδικής υφόρον απολυθέντος καταδίκου, νεότερη επιβληθείσα ποινή ανώτερη των έξι μηνών, για πράξη από δόλο, δεν επιτρέπει την κατάγνωση μίας συνολικής ποινής, αλλά ολόκληρο το υπόλοιπο της ποινής που έχει ανασταλεί υφόρον, θα εκτιθεί αθροιστικά, παρόλο που συναντώνται οι δύο αυτές ποινές κατά την εκτέλεση και άρα εσφαλμένα έγινε από το Εφετείο συγχώνευση αυτής. Ως λόγος ανακλήσεως, προβάλλεται ότι από παραδρομή του Αρείου Πάγου, δεν εξετάστηκε το γεγονός της ανακλήσεως του άνω βουλεύματος με το νεότερο 222/2007 βούλευμα του ιδίου Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκιδικής, οπότε σύννομα μπορούσε κατά νόμο να χωρήσει και εγένετο η άνω συγχώνευση των ποινών και η αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης, ήταν απορριπτέα.
Η αίτηση αυτή ανακλήσεως, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, πρέπει, κατ' εφαρμογή του άρθρου 476 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, να απορριφθεί ως απαράδεκτη, αφού, μετά την παραδοχή ως βάσιμης της αιτήσεως αναιρέσεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης και την αναίρεση της συγχωνευτικής αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης, το Δικαστήριο τούτο έχει απεκδυθεί της εξουσίας του και δεν έχει πλέον δικαιοδοσία για την εκ νέου έρευνα της υποθέσεως.
Μετά ταύτα, πρέπει ο αιτών να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 476 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 13-7-2009 αίτηση του ..., για ανάκληση της 706/2008 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου. Και
Καταδικάζει τον αιτούντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 13 Ιανουαρίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 14 Ιανουαρίου 2010.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ