Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Ελαφρυντικές περιστάσεις, Ποινή, Αναίρεση μερική.
Περίληψη:
Έλλειψη αιτιολογίας ως προς την απόρριψη της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2δ΄ ΠΚ. Αναιρεί εν μέρει ως προς την ελαφρυντική περίσταση της ειλικρινούς μετάνοιας και επιδίωξης να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες των πράξεών του καθώς και ως προς την περί ποινής διάταξη. Παραπέμπει κατά το μέρος αυτό. Απορρίπτει κατά τα λοιπά.
Αριθμός \398/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνου Κούκλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό-Εισηγητή και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Οκτωβρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου-Πρίαμου Λεκκού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ...., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχάλη Δημητρακόπουλο, για αναίρεση της 2387/2007 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3 Μαρτίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, ως και στο από 6 Μαΐου 2008 δικόγραφο των προσθέτων λόγων, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 582/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης, ως προς το περί ποινής μέρος της και να απορριφθεί κατά τα λοιπά ως και οι πρόσθετοι λόγοι.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των εδαφ. β' και ζ' της παρ.1 του άρθρου 5 του ν.1729/1987 "Καταπολέμηση της διάθεσης ναρκωτικών..", όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 10 του ν.2161/1993, προβλέπονται ως βασικά εγκλήματα, πλην άλλων, η αγορά, η πώληση και η κατοχή ναρκωτικών ουσιών. Η αγορά των ουσιών αυτών πραγματώνεται με την, κατά τους όρους του άρθρου 513 του ΑΚ, μεταβίβαση της κυριότητας της ναρκωτικής ουσίας και τη, για το σκοπό αυτό, παράδοσή της από τον πωλητή στον αγοραστή με το τίμημα που συμφωνήθηκε. Ως κατοχή θεωρείται η φυσική εξουσία της ναρκωτικής ουσίας από το δράστη, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να διαπιστώνει την ύπαρξή της και να τη διαθέτει πραγματικά κατά τη δική του βούληση. Κατά δε το άρθρο 13 εδ. στ' του ΠΚ, όπως το εδάφιο αυτό προστέθηκε με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 2408/96, κατ' επάγγελμα τέλεση του εγκλήματος συντρέχει, όταν από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης, ή από την υποδομή που έχει διαμορφώσει ο δράστης με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης της πράξης προκύπτει σκοπός του δράστη για πορισμό εισοδήματος. Κατά συνήθεια τέλεση του εγκλήματος συντρέχει, όταν από την επανειλημμένη τέλεση της πράξης προκύπτει σταθερή ροπή του δράστη προς τη διάπραξη του συγκεκριμένου εγκλήματος, ως στοιχείο της προσωπικότητάς του. Για τη συνδρομή της επιβαρυντικής περίστασης της τέλεσης του συγκεκριμένου εγκλήματος κατ' επάγγελμα, απαιτείται αντικειμενικά μεν επανειλημμένη τέλεση αυτού, χωρίς απαραιτήτως να έχουν προηγηθεί και καταδίκες υποκειμενικά δε, σκοπός του δράστη να πορισθεί εντεύθεν εισόδημα. Κατ' επάγγελμα επίσης τέλεση συντρέχει και όταν μία φορά έχει διαπραχθεί η πράξη, όχι όμως ευκαιριακώς, αλλά βάσει σχεδίου, δηλαδή όταν από την υποδομή που έχει διαμορφώσει ο δράστης και την οργανωμένη ετοιμότητά του με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης, προκύπτει σκοπός του για πορισμό εισοδήματος. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠολΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε από καθένα, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Ειδικότερα, για την αιτιολόγηση της τελέσεως των παραπάνω εγκλημάτων της αγοράς, πώλησης και κατοχής ναρκωτικών ουσιών δεν απαιτείται ακριβής προσδιορισμός: α) του χρόνου τελέσεως των πράξεων αυτών, αν δεν τίθεται θέμα παραγραφής τους, αφού ο μη επακριβής προσδιορισμός του χρόνου δεν δημιουργεί ασάφεια και συνεπώς ούτε έλλειψη αιτιολογίας, β) της ταυτότητας των πωλητών ή των αγοραστών, του συμφωνηθέντος τιμήματος, του τρόπου καταβολής αυτού και του τρόπου παραδόσεως των ναρκωτικών ουσιών και γ) επί κατ' εξακολούθηση τελέσεως των επί μέρους πράξεων. Προς τούτοις, η επιβαλλόμενη κατά τα ανωτέρων ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αποφάσεως πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο Δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παρ.2 και 333 παρ.2 ΚΠοινΔ, και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή την άρση ή μείωση της ικανότητας καταλογισμού ή την εξάλειψη του αξιοποίνου της πράξεως ή τη μείωση της ποινής. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 2387/2007 αποφάσεώς του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ' είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν κατά πιστή αντιγραφή τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο κατηγορούμενος ... υπηκοότητας και άνεργος κατά το τελευταίο τρίμηνο πριν από την 13-1-2004 οπότε και συνελήφθη αγόρασε από άγνωστο ενδεχομένως ομοεθνή του, αντί τιμήματος το ύψος του οποίου δεν προσδιορίσθηκε με σκοπό την εμπορία α)2795 γραμμάρια ηρωίνης β)201 γραμμάρια κοκαΐνης και γ)15250 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης .Από την πιο πάνω ποσότητα ο κατηγορούμενος κατά το ίδιο ως άνω χρονικό διάστημα πώλησε σε άγνωστους αντί αγνώστου τιμήματος 5000 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης ενώ λίγη ώρα πριν από τη σύλληψή του επώλησε σε άγνωστο άτομο 250 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης αντί τιμήματος 500 ευρώ .Από τις πιο πάνω ποσότητες κατείχε υπό την έννοια ότι εξουσίαζε φυσικά εις τρόπο ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαπιστώνει την ύπαρξη και να διαθέτει αυτές κατά βούληση σε τρίτους α) κατά το τελευταίο τρίμηνο πριν την άνω σύλληψή του 5000 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης συσκευασμένη σε είκοσι αυτοσχέδια ισοβαρή δέματα των 250 γραμμαρίων το καθένα β) την 13-1-2004 εντός του με αριθμ. Κυκλοφορίας .... ΙΧΕ αυτοκινήτου στο 3ο χιλιόμετρο της λεωφόρου .... ένα αυτοσχέδιο δέμα με ακατέργαστη ινδική κάνναβη συνολικού βάρους 250 γραμμαρίων και γ) την 13-1-2004 εντός αποθήκης στο άνω 3ο χιλιόμετρο της λεωφόρου .... ηρωίνη βάρους 2795 γραμμαρίων συσκευασμένη σε τέσσερα αυτοσχέδια δέματα και σε τέσσερα νάυλον σακκουλάκια κοκκαίνη βάρους 201 γραμμαρίων συσκευασμένη σε τέσσερα νάυλον σακκουλάκια και 10000 γραμμάρια ακατέργαστης ινδικής κάνναβης συσκευασμένη σε τρία αυτοσχέδια δέματα και τριάντα οκτώ αυτοσχέδια δέματα σε νάυλον αεροστεγή συσκευασία .Στον ίδιο χώρο κατείχε και μία ζυγαριά ακριβείας την οποία χρησιμοποιούσε για ζύγιση των προς πώληση ποσοτήτων ναρκωτικών .Όλες τις πιο πάνω πράξεις ρητά ομολόγησε ο κατηγορούμενος τόσο προανακριτικά όσο και ενώπιον του πρωτοβαθμίου αλλά και εν μέρει και του παρόντος δευτεροβαθμίου δικαστηρίου .Περαιτέρω από τα αυτά ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι συντρέχουν στο πρόσωπο του κατηγορουμένου επιβαρυντικές περιστάσεις η κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεση των παραπάνω πράξεων (άρθρο 8 του Ν.1729/87) καθόσον από την επανειλημμένη τέλεση των άνω πράξεων προκύπτει σκοπός αυτού για πορισμό εισοδήματος αφενός και αφετέρου σταθερή ροπή αυτού για την διάπραξη των συγκεκριμένων εγκλημάτων στοιχείο της προσωπικότητος του δράστη, ενόψει ιδίως του ότι α)επί τριάντα μήνες πριν τη σύλληψή του στις 13-1-2004 απησχολείτο όπως ο ίδιος ομολόγησε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εμπορία ναρκωτικών β)είχε διοργανώσει δίκτυο προώθησης (πώλησης)των ναρκωτικών ουσιών με σκοπό πορισμό εισοδήματος αφού κανένα άλλο επάγγελμα δεν ασκούσε, χρησιμοποιώντας ζυγαριά ακριβείας ΙΧΕ αυτοκίνητα των οποίων εμίσθωνε τη χρήση ή αυτό του αδελφού του και γ) οπλοφορούσε προκειμένου να διασφαλίσει την ασφαλή μεταπώληση των ναρκωτικών ουσιών και την είσπραξη του εκάστοτε ανταλλάγματος αυτών .Περαιτέρω και ενόψει των αντιφάσεων στις οποίες περιέπεσε ο κατηγορούμενος το Δικαστήριο καταλήγει ότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη τρίτου προσώπου που να εξανάγκασε τον κατηγορούμενο και μάλιστα εξακολουθητικά τα άνω εγκλήματα και ως εκ τούτου ο σχετικός ισχυρισμός αυτού είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί . Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την κατά τα ανωτέρω απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων, για τα οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 4 παρ.1, 3 πιν. Α6, 5 παρ.1 εδάφ. β' ζ' ν.1729/1987, όπως ισχύει, και 26 παρ.1 α, 27 παρ.1, 94 παρ.9, 98 ΠΚ .Επίσης πλήρως αιτιολογείται η απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού του αναιρεσείοντος, ότι βρισκόταν υπό την επιβολή τρίτου προσώπου ο οποίος του επέβαλλε απειλώντας την υγεία τη ζωή τόσο τη δική του όσο και των γονέων του να προβαίνει στις ανωτέρω πράξεις . Τέλος, αναφορικά με την αποδιδόμενη στον αναιρεσείοντα επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 8 του ν. 1729/1987 και συγκεκριμένα της κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεσης των πράξεων, για τις οποίες καταδικάσθηκε, η προσβαλλόμενη απόφαση έχει πλήρη αιτιολογία, αφού, σύμφωνα με τις παραδοχές της, ο αναιρεσείων α) επί τριάντα μήνες πριν τη σύλληψή του στις 13-1-2004 απησχολείτο με την εμπορία ναρκωτικών β)είχε διοργανώσει δίκτυο προώθησης (πώλησης) των ναρκωτικών ουσιών με σκοπό πορισμό εισοδήματος αφού κανένα άλλο επάγγελμα δεν ασκούσε, χρησιμοποιώντας ζυγαριά ακριβείας ΙΧΕ αυτοκίνητα των οποίων εμίσθωνε τη χρήση ή αυτό του αδελφού του και γ) οπλοφορούσε προκειμένου να διασφαλίσει την ασφαλή μεταπώληση των ναρκωτικών ουσιών και την είσπραξη του εκάστοτε ανταλλάγματος αυτών. Επομένως, οι σχετικοί από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγοι της αιτήσεως αναιρέσεως και του δικογράφου των προσθέτων για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας είναι αβάσιμοι. Η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, πρέπει να εκτείνεται και στον περί συνδρομής ορισμένης ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ.2 του ΠΚ, αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου, αφού η παραδοχή του οδηγεί στην επιβολή μειωμένης ποινής, κατά το μέτρο του άρθρου 83 του ίδιου Κώδικα. Ως ελαφρυντικές περιστάσεις, κατά το άρθρο 84 παρ.2 ΠΚ θεωρούνται, μεταξύ άλλων, "το ότι ο υπαίτιος επέδειξε ειλικρινή μετάνοια και επιδίωξε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του"(περ. δ) και ότι "ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του" (περ.ε) . Στην πρώτη από τις περιπτώσεις αυτές η μετάνοια του υπαιτίου, πρέπει, όχι μόνο να είναι ειλικρινής, αλλά και να εκδηλώνεται εμπράκτως, δηλαδή, να συνδυάζεται με πραγματικά περιστατικά, τα οποία μαρτυρούν ότι επιζήτησε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του, δίχως να αρκεί η απλή έκφραση θλίψης ή συγγνώμης. Επίσης, στην δεύτερη περίπτωση, πρέπει, να αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά της καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνο μετά την τέλεση της πράξης. Εξάλλου, το ουσιαστικό δικαστήριο δεν υποχρεούται να απαντήσει και δη να παραθέσει την, κατά τα προαναφερθέντα, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία προς απόκρουση αυτοτελών ισχυρισμών, όπως είναι και τα πιο πάνω αιτήματα για την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ.2 ΠΚ, που προτείνονται κατ' άρθρο 170 παρ.2 και 333 παρ.2 ΚΠοινΔ, αν οι ισχυρισμοί αυτοί δεν είναι σαφείς και ορισμένοι και μάλιστα με την επίκληση των θεμελιούντων αυτούς πραγματικών περιστατικών. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης και των ενσωματωμένων σε αυτήν πρακτικών ο αναιρεσείων, ο οποίος καταδικάστηκε για τις πράξεις που προαναφέρθηκαν, κατέθεσε εγγράφως τους πιο κάτω ισχυρισμούς για την αναγνώριση σ' αυτόν ελαφρυντικών περιστάσεων, τους οποίους ανέπτυξε και προφορικώς: Α) "Στην προκειμένη περίπτωση, έδωσα αληθείς και συγκεκριμένες πληροφορίες στην Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών Πειραιώς (βλ. την υπ' αρ. πρωτ. 2836/2004 βεβαίωση υποδιεύθυνσης δίωξης ναρκωτικών, σχετ. 5), συνεπεία των οποίων διαλευκάνθηκε άλλη υπόθεση δίωξης ναρκωτικών. Από κάθε άποψη η ενέργεια μου αυτή προέκυψε ύστερα από τη συνειδητοποίηση της απαξίας της πράξης μου, για την οποία δηλώνω και πάλι συντετριμμένος και πραγματικά απογοητευμένος, αποτυπώνει δε, την αληθινή μου πίστη και διάθεση συνδρομής στην αντιμετώπιση και στην καταστολή παρόμοιων συμπεριφορών. Άλλως, αποδεικνύει την ειλικρινή μετάνοια και επιδίωξη μου να άρω και να μειώσω τις συνέπειες της πράξης μου, πραγματικά και όχι προσχηματικά".
Β)"Από τις τελέσεως των πράξεων, που μου αποδίδονται, έχω επιδείξει καλή συμπεριφορά, απόλυτη υποταγή και σεβασμό στους σωφρονιστικούς κανόνες και ειρηνική και ήρεμη διαβίωση στη φυλακή, όπως προκύπτει από το αναγνωσθέν πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς της Δ/νσης των Δικαστικών Φυλακών Αγίου Στεφάνου (σχετ. 6).
Το γεγονός ότι ως κατηγορούμενος κατά το χρονικό αυτό διάστημα βρισκόμουν έγκλειστος σε σωφρονιστικό κατάστημα δεν μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα
". Τους πιο πάνω ισχυρισμούς το Δικαστήριο της ουσίας τούς απέρριψε με την προσβαλλόμενη απόφασή του, με την εξής αιτιολογία: Για Την κατάφαση συνδρομής της ελαφρυντικής περίστασης της ειλικρινούς μεταμέλειας μετά την πράξη, πρέπει η μετάνοια του κατηγορουμένου όχι μόνο να είναι ειλικρινής αλλά και να εκδηλώνεται εμπράκτως, δηλαδή να συνδυάζεται με περιστατικά, τα οποία να μαρτυρούν ότι ο κατηγορούμενος επεζήτησε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξης του, χωρίς να αρκεί η έκφραση συγνώμης, γεγονότα που δεν αποδείχτηκε ότι συντρέχουν εν προκειμένω . Η καλή διαγωγή του υπαιτίου στις φυλακές δεν μπορεί να θεμελιώσει την οικεία ελαφρυντική περίσταση διότι είναι εξαναγκαστική συμμόρφωση με τις διέπουσες την κράτηση των κατηγορουμένων διατάξεις νόμων και κανονισμών και όχι ελεύθερη επιλογή καθόσον δεν προέρχεται από αγαθή συνείδηση αλλά τις περισσότερες φορές είναι υποκριτική για την επίτευξη του σχετικού στόχου . Με το πιο πάνω περιεχόμενο ο με τα στοιχεία Β ισχυρισμός (ότι ο αναιρεσείων συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του), είναι αόριστος, αφού δεν εκτίθενται περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει ότι αυτός συμπεριφέρθηκε καλά για μεγάλο σχετικά διάστημα μετά τις πράξεις του αυτές. Η απλή αναφορά, της καλής του συμπεριφοράς του στη φυλακή, ως μόνο συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό δεν αρκεί για να καταστήσουν ορισμένο τον ανωτέρω ισχυρισμό του. Το Δικαστήριο της ουσίας, εντούτοις, αν και δεν ήταν υποχρεωμένο να απαντήσει, λόγω της αοριστίας του ισχυρισμού αυτού, απάντησε, ως εκ περισσού, στον πιο πάνω ισχυρισμό του αναιρεσείοντος, με την προαναφερόμενη αιτιολογία του .Σε σχέση με τον πρώτο αυτοτελή ισχυρισμό του αναιρεσείοντος, για την αναγνώριση ελαφρυντικής περιστάσεως (84 παρ.2δ ΠΚ), που ήταν σαφής και ωρισμένος, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν διέλαβε σ' αυτήν την απαιτουμένη ειδική αιτιολογία, ενόψει του ότι δεν εκθέτει αρνητικά περιστατικά που να δικαιολογούν την μη συνδρομή στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος της εν λόγω ελαφρυντικής περιστάσεως . Επομένως ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠοινΔ σχετικός λόγος της αναιρέσεως και του δικογράφου των προσθέτων, κατά το μέρος που πλήττει την προσβαλλόμενη απόφαση για την απόρριψη της ως άνω ελαφρυντικής περιστάσεως αναιτιολόγητα, είναι βάσιμος.
Συνεπώς πρέπει να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση, μόνον όσον αφορά την απόρριψη του ως άνω αυτοτελούς ισχυρισμού περί συνδρομής στο πρόσωπό του αναιρεσείοντος της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2 δ ΠΚ. και όχι ως προς την περί ενοχής διάταξη, ως και προς την περί ποινής διάταξη και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση ενώπιον του αυτού Δικαστηρίου, συντιθεμένου από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (ΚΠΔ 519).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί εν μέρει την 2387/2007 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, ως προς την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού του αναιρεσείοντος περί συνδρομής στο πρόσωπό του της ελαφρυντικής περιστάσεως του ότι επέδειξε ειλικρινή μετάνοια και επεδίωξε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες των πράξεών του, καθώς και ως προς την περί ποινής διάταξη της απόφασης αυτής.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα κρίση, κατά το ως άνω μέρος της, στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως. Και
Απορρίπτει κατά τα λοιπά την από 3 Μαρτίου 2008 αίτηση αναιρέσεως του ανωτέρω και τους από 6 Μαΐου 2008 προσθέτους αυτής λόγους .
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 14 Νοεμβρίου 2008
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Φεβρουαρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ