Θέμα
Αγωγή αναγνωριστική, Κυριότητα.
Περίληψη:
Αρνητική αναγνωριστική αγωγή κυριότητας ακινήτου. Λόγοι αναίρεσης: 1ος, 4ος, 5ος από τους αριθ. 1 και 19, 2ος από αριθ. 14, 3ος από αριθ. 10
Αριθμός 1238/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Μαζαράκη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα και κωλύματος του αρχαιοτέρου Αρεοπαγίτη), Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 15 Μαΐου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειουσών: 1) Μ. Α. του Γ. και 2) Α. Λ. του Σ., κατοίκων ..., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξουσία δικηγόρο τους Τριάδα Σταμάτη, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., χωρίς να καταθέσουν προτάσεις. Η ως άνω δικηγόρος διορίστηκε σύμφωνα με το ν. 3226/2004 και την 174/2012 Πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου.
Του αναιρεσίβλητου: Σ. Λ. του Π., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Σπηλιόπουλο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20/10/2005 αγωγή του ήδη αναιρεσίβλητου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κέρκυρας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 98/2007 του ιδίου Δικαστηρίου και 223/2009 του Εφετείου Κέρκυρας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείουσες με την από 10/3/2010 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Μπιχάκης ανέγνωσε την από 22/2/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσίβλητου ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη των αντιδίκων του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 118 αρ.4, 566 §1 και 577 §3 του Κ.Πολ.Δ. στο έγγραφο της αναιρέσεως πρέπει να αναφέρεται κατά τρόπο σαφή. ορισμένο και ευσύνοπτο η νομική πλημμέλεια, που αποδίδεται στο δικαστήριο της ουσίας, το οποίο εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν και ποιο λόγο αναιρέσεως από τους περιοριστικώς αναφερομένους στο άρθρο 559 του ΚΠολΔ θεμελιώνει η προβαλλόμενη αιτίαση. Ειδικότερα για να είναι ορισμένος ο λόγος αναιρέσεως με τον οποίο αποδίδεται στο δικαστήριο της ουσίας παραβίαση κανόνων ουσιαστικού δικαίου (αρθ. 559 αρ. 1 ΚΠολΔ), πρέπει να καθορίζονται, πλην των άλλων, η συγκεκριμένη διάταξη του ουσιαστικού δικαίου που παραβιάσθηκε και το αποδιδόμενο στο δικαστήριο νομικό σφάλμα περί την ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου καθώς επίσης, εφ' όσον το δικαστήριο έκρινε επί της ουσίας της υποθέσεως, την ελάσσονα πρόταση του νομικού του συλλογισμού, ήτοι τα πραγματικά γεγονότα, που αυτό δέχθηκε, υπό τα οποία και συντελέσθηκε η προβαλλόμενη παραβίαση των κανόνων του ουσιαστικού δικαίου, εάν δε απέρριψε την αγωγή ή γενικώς τον ισχυρισμόν ως μη νόμιμο το περιεχόμενο της αγωγής ή του ισχυρισμού, ώστε από το αναιρετήριο να προκύπτει η προβαλλόμενη νομική πλημμέλεια, δοθέντος ότι η αοριστία του λόγου της αναιρέσεως δεν δύναται να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλο δικαστικό έγγραφο (ΟλΑΠ 32/1996). Εξ άλλου, για να είναι ορισμένος ο λόγος αναίρεσης με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση, ότι η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση, πρέπει αυτός να διαλαμβάνει τις πραγματικές παραδοχές της απόφασης ή τη μνεία ότι αυτή στερείται παντελώς αιτιολογίας και εξειδίκευση του σφάλματος του δικαστηρίου, δηλαδή ποια επιπλέον περιστατικά έπρεπε να αναφέρονται στην απόφαση ή ως προς τι υπάρχει έλλειψη αιτιολογίας και αν πρόκειται για αντιφατικές ή ανεπαρκείς αιτιολογίες σε τι συνίσταται η αντίφαση, από ποια αντιτιθέμενα μέρη των αιτιολογιών προκύπτει και σε τι συνίσταται η ανεπάρκεια τους, ποιο, δηλαδή, στοιχείο αναγκαίο για την επάρκεια τους λείπει (ΟλΑΠ 27/1998 και 32/1996). Γενικές εκφράσεις για ανεπάρκεια ή αντιφατικότητα των αιτιολογιών της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης δεν αρκούν, όπως, επίσης, δεν αρκούν οι όλως περιορισμένες, μεμονωμένες και κατ' επιλογήν αποσπασματικές παραδοχές της απόφασης. Στην προκειμένη περίπτωση, με τους πρώτο, τέταρτο και πέμπτο λόγους αναίρεσης προσάπτονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι από τους αριθ. 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλειες, γιατί το Εφετείο, δέχτηκε α) ότι κύριοι του επιδίκου ακινήτου είναι ο αναιρεσίβλητος χωρίς την ύπαρξη νομίμου τίτλου και την άσκηση νομής του με καλή πίστη β) στέρησε την απόφαση του από νόμιμη βάση αφού διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση υποθετικές, ανεπαρκείς, ουσιαστικές και ασαφείς αιτιολογίες και γ) παραβίασε το άρθρο 157 ΑΚ που ορίζει ότι το δικαίωμα να ζητήσει κάποιος την ακύρωση της δικαιοπραξίας λόγω πλάνης, απάτης ή απειλής αποσβέννυται όταν παρέλθουν δύο χρόνια από την κατάρτιση της δικαιοπραξίας. Οι εξεταζόμενοι λόγοι αναίρεσης είναι απορριπτέοι ως αόριστοι, γιατί στο αναιρετήριο στον πρώτο λόγο δεν καθορίζεται η συγκεκριμένη διάταξη του ουσιαστικού δικαίου που παραβιάστηκε και στους τέταρτο και πέμπτο λόγους δεν αναφέρεται το αποδιδόμενο στο δικαστήριο νομικό σφάλμα περί την ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου καθώς και οι παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, υπό τις οποίες συντελέστηκε η παραβίαση του ουσιαστικού νόμου, ενώ ως προς τον τέταρτο λόγο από τον αριθ. 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ δεν διαλαμβάνονται οι πραγματικές παραδοχές της απόφασης και η εξειδίκευση του σφάλματος του δικαστηρίου ως προς τις ανεπαρκείς και ασαφείς αιτιολογίες.- Με τους δεύτερο και έκτο μέρος δεύτερο λόγους αναίρεσης προβάλλεται η από τον αριθ.14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το Εφετείο δε απέρριψε την ένδικη αναγνωριστική αγωγή κυριότητας ακινήτου ως αόριστη, ελλείψει των ρηθέντων στον λόγο αυτόν στοιχείων. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αόριστος, αφού δεν αναφέρεται στο αναιρετήριο ότι ο ισχυρισμός περί αοριστίας της αγωγής προτάθηκε από τις αναιρεσείουσες στο Εφετείο. (άρθρο 562 παρ.2 ΚΠολΔ).
Με τον τρίτο λόγο αναίρεσης ψέγεται η προσβαλλόμενη απόφαση για τον από τον αριθ. 10 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγο, γιατί το Εφετείο δέχτηκε ως αληθινό το γεγονός ότι ο αναιρεσίβλητος είναι κύριος του επιδίκου ακινήτου, χωρίς τούτο να έχει αποδειχθεί επαρκώς, αφού αυτοί δεν επικαλέστηκε ούτε προσκόμισε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία περί αποδοχής της κληρονομίας με δημόσιο έγγραφο κατά το 1/4 εξ αδιαιρέτου. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως επί εσφαλμένης προϋπόθεσης ερειδόμενος, αφού όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση το Εφετείο δέχτηκε ότι κύριος του επιδίκου ακινήτου κατέστη ο αναιρεσίβλητος με έκτακτη χρησικτησία.- Με τον έκτο μέρος πρώτο και τρίτο λόγο αναίρεσης πλήττεται η εκτίμηση των αποδείξεων και επομένως ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος (άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ).
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να καταδικαστούν οι ηττηθείσες αναιρεσείουσες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 10-3-2010 αίτηση των Μ. Α. κ.λπ. για αναίρεση της 223/2009 απόφασης του Εφετείου Κέρκυρας.
Καταδικάζει τις αναιρεσείουσες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Ιουνίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ