Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Αποδεικτικά μέσα, Ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Περίληψη:
Ανθρωποκτονία από πρόθεση. Αναιρεί απόφαση, γιατί δεν προκύπτει ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του ιατρικές πραγματογνωμοσύνες.
ΑΡΙΘΜΟΣ 900/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 27 Ιανουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ...... και ήδη κρατούμενου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων ......, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ζήση Κωνσταντίνου, περί αναιρέσεως της 154, 155, 156, 180, 197, 198/2008 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1. Ψ1, 2. Ψ2 και 3. Ψ3, κάτοικους ......, που παραστάθηκαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Κιντή.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Ιουνίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1216/2008.
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των ως άνω διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ' αυτήν με πληρότητα σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματικά διαδικασία και που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προέκυψαν και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Ειδικότερα, ως προς την έκθεση των αποδεικτικών μέσων αρκεί η γενική κατά το είδος τους αναφορά τούτων, χωρίς να απαιτείται αναλυτική παράθεση τους και μνεία του τι προέκυψε από καθένα από αυτά. Ωστόσο, πρέπει, να προκύπτει από την απόφαση, ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε, για να καταλήξει στην καταδικαστική κρίση του, όχι μόνο μερικά, αλλά όλα τα αποδεικτικά μέσα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται κατά το άρθρο 178 περ. γ' ΚΠΔ και η πραγματογνωμοσύνη, η οποία όμως διατάσσεται κατά το άρθρο 183 ΚΠΔ, υπό προϋποθέσεις, από τον ανακριτικό υπάλληλο ή από το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση των διαδίκων ή του εισαγγελέα. Ως ιδιαίτερο δε είδος αποδεικτικού μέσου η πραγματογνωμοσύνη πρέπει να μνημονεύεται ειδικώς στην αιτιολογία μεταξύ των αποδεικτικών μέσων προκειμένου να υπάρχει βεβαιότητα ότι λήφθηκε υπόψη. Αντίθετα, η γνωμάτευση ή γνωμοδότηση που προκαλείται από τους διαδίκους και συντάσσεται από πρόσωπα που έχουν ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης δεν ταυτίζεται με το προβλεπόμενο από το άρθρο 178 ΚΠΔ αποδεικτικό μέσο, λαμβάνεται όμως υποχρεωτικά υπόψη και συνεκτιμάται ως απλό έγγραφο μαζί με τις λοιπές αποδείξεις για τη διαμόρφωση της κρίσης του δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 154, 155, 156, 180, 197, 198/2008 απόφαση, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών, που την εξέδωσε, καταδίκασε τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο για ανθρωποκτονία από πρόθεση, που αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, του επέβαλε δε τις ποινές της ισοβίου καθείρξεως, της συνολικής ποινής φυλακίσεως των δώδεκα μηνών και της χρηματικής ποινής των 1000 ευρώ. Όπως προκύπτει από την παραπάνω απόφαση, το Δικαστήριο, προκειμένου να στηρίξει την καταδικαστική κρίση του, διέλαβε στο προοίμιο του σκεπτικού, ότι τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά αποδείχθηκαν "από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο, τις χωρίς όρκο καταθέσεις των πολιτικώς εναγόντων, τα αναγνωσθέντα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και η με αριθμό έκθεσης ...... με ημερομηνία 29-10-2003 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας-νεκροτομής του ιατροδικαστή Α και την απολογία του κατηγορουμένου". Από τα πρακτικά όμως της προσβαλλόμενης αποφάσεως προκύπτει ότι μεταξύ των άλλων εγγράφων αναγνώσθηκαν α) η με αριθμό ...... τοξικολογική έκθεση του Κέντρου Τοξικολογικών Επιστημών και Έρευνας της Μονάδας Τοξικολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που αφορά βιολογικά δείγματα του Ω, β) η με αριθμό ...... έκθεση ανάλυσης DΝΑ της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, γ) η με αριθμό ...... και με ημερομηνία 10-1-2005 έκθεση εργαστηριακής εξέτασης του εργαστηρίου Εντυπωμάτων της Δ/νσης Εγκληματολογικών Ερευνών, που αφορά τα υποδήματα του κατηγορουμένου, την οποία συνέταξε ο Τεχνολόγος Εγκληματολογικών Ερευνών Υπαστυνόμος Β' Β, δ) οι με αριθμό ...... και ...... εκθέσεις δειγμάτων φυτικών αποσπασμάτων κάνναβης της Γ' Χημικής Υπηρεσίας Αθηνών του Γ.Χ.Κ και ε) η με αριθμό ...... και με ημερομηνία 27-11-07 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης του Τμήματος ανάλυσης Βιολογικών Υλικών της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών ερευνών του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίες συντάχθηκαν στο Τμήμα Εργαστηρίων της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών και της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Αθηνών, κατά τη διάρκεια της προανάκρισης και μετά από παραγγελία του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής της Δ/νσης Ασφαλείας Αττικής, που διενεργούσε αστυνομική προανάκριση. Περί των εκθέσεων αυτών, που αποτελούν κατά την προαναφερόμενη διάταξη ιδιαίτερο αποδεικτικό μέσο στην ποινική διαδικασία, δεν γίνεται καμία μνεία, ούτε στο προοίμιο του σκεπτικού της προσβαλλόμενης αποφάσεως, όπου προσδιορίζονται γενικά και κατ' είδος τα ληφθέντα υπόψη αποδεικτικά μέσα, ούτε στη συνέχεια στο κυρίως σκεπτικό, όπου παρατίθενται οι σκέψεις και τα πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών στην καταδικαστική για τον κατηγορούμενο κρίση του, αλλά ούτε από το όλο περιεχόμενο της προσβαλλόμενης αποφάσεως συνάγεται ότι λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν. Ενόψει αυτών, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την έκθεση των αποδεικτικών μέσων, από τα οποία το δικαστήριο της ουσίας κατέληξε στην ως άνω κρίση του και ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ σχετικός λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος. Μετά ταύτα, και για τους προεκτεθέντες λόγους, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 154, 155, 156, 180, 197, 198/2008 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο παραπάνω δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από δικαστές άλλους από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 31 Μαρτίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ