Θέμα
Κλητήριο θέσπισμα, Μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο.
Περίληψη:
Μη Καταβολή Χρεών στο Δημόσιο. 1. Νόμιμη η επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος στον κατηγορούμενο και άρα νόμιμη η αναστολή της πενταετούς παραγραφής. 2. Όταν το αποδεικτικό επιδόσεως κλητηρίου θεσπίσματος απωλεσθεί ή δεν υπάρχει στη δικογραφία, γιατί αυτή με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του δικαστηρίου που συγκροτήθηκε, βάσει του υπ' αρ. ν.δ. 120/1966, έχει πολτοποιηθεί, ή αν βεβαιώνεται η απώλεια ή η πολτοποίηση της δικογραφίας και το περιεχόμενο του αποδεικτικού εγγράφου, αποδεικνύεται η επίδοση του εγγράφου και από σχετική υπηρεσιακή βεβαίωση του επιμελητή ή γραμματέα της αρμόδιας εισαγγελίας (ΑΠ 667/2002). 3. Κατά το άρθρο 57 του ΚΠΔ, το δεδικασμένο εξαντλείται όχι στην ταυτότητα του εγκλήματος, αλλά στην ταυτότητα της αξιοποίνου πράξεως για την οποία ασκήθηκε η ποινική δίωξη και δεν εμποδίζεται νέα δίωξη για άλλη αξιόποινη πράξη που δεν κρίθηκε, όπως εδώ της μη καταβολής προς το Δημόσιο βεβαιωμένων χρεών που στηρίζονται σε πρόστιμο ΚΒΣ, έστω και εάν στα στοιχεία της πράξεως αυτής περιλαμβάνεται και εκείνο που επίσης απετέλεσε στοιχείο του κριθέντος με αμετάκλητη απόφαση εγκλήματος αποδοχής εικονικών τιμολογίων, για το οποίο επιβλήθηκε το πρόστιμο. Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης.
ΑΡΙΘΜΟΣ 363/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο-Εισηγητή, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Μαρία Βασιλάκη και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Φεβρουαρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη, (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα-κατηγορουμένου Χ. Κ. του Κ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Μπαλίδη, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 15419/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Ιουνίου 2012 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 757/2012.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντα, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκειμένη αίτηση αναίρεσης,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τα άρθρα 111, 112 και 113 του ΠΚ, το αξιόποινο εξαλείφεται με την παραγραφή, η οποία για τα πλημμελήματα είναι πενταετής και αρχίζει από την ημέρα που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη, αναστέλλεται δε για όσο χρόνο διαρκεί η κύρια διαδικασία και μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση, όχι όμως περισσότερο από τρία έτη.
Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 320, 321, 339, 340 και 343 του ΚΠΔ, προκύπτει ότι η κύρια διαδικασία στο ακροατήριο αρχίζει είτε με την έναρξη της προπαρασκευαστικής διαδικασίας, δηλαδή με την επίδοση στον κατηγορούμενο της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος, είτε με τη χωρίς εναντίωση εμφάνιση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της κατ' αυτού υπόθεσης. Αν δε γίνει επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος στον κατηγορούμενο ή αν η επίδοση της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος είναι άκυρη, δεν αρχίζει η κύρια διαδικασία και δεν επέρχεται αναστολή της παραγραφής. Επίσης, από τις διατάξεις των άρθρων 154, 161 παρ. 1 και 162 του ΚΠΔ, σαφώς συνάγεται ότι η αρχή, περί απόδειξης της γενο΅ένης επίδοσης δι' αποδεικτικού (άρ.162), ως ΅οναδικού ΅έσου, κάμπτεται όχι ΅όνο στις περιπτώσεις που το αποδεικτικό προσβάλλεται ως πλαστό ή άκυρο, αλλά και όταν αυτό απωλεσθεί ή δεν υπάρχει στη δικογραφία γιατί αυτή ΅ε απόφαση της αρ΅όδιας επιτροπής του δικαστηρίου που συγκροτήθηκε, βάσει του υπ' αρ. ν.δ. 120/1966, έχει πολτοποιηθεί, ή αν βεβαιώνεται η απώλεια ή η πολτοποίηση της δικογραφίας και το περιεχόμενο του αποδεικτικού εγγράφου, από υπηρεσιακή βεβαίωση του γρα΅΅ατέα ή του επιμελητή της αρμόδιας εισαγγελίας, με την οποία αποδεικνύεται η επίδοση του εγγράφου.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αναιρεσείων κατηγορούμενος με την κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, προσβάλλει την 15419/2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, που τον καταδίκασε σε δεύτερο βαθμό, για την πράξη της μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, σε φυλάκιση τριών ετών με τριετή αναστολή, για τους λόγους : α) υπερβάσεως εξουσίας (άρ. 510 παρ.1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ), γιατί το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε, με χρόνο τελέσεως την 1-6-2005, έχει υποπέσει σε πενταετή παραγραφή, διότι σε αυτόν το πρώτον του επιδόθηκε η κλήση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο στις 7-12-2010, που αναφέρει για να δικασθεί σύμφωνα με προεπιδοθέν κλητήριο θέσπισμα, χωρίς όμως αυτός να έχει λάβει ποτέ κλητήριο θέσπισμα και χωρίς την ύπαρξη σχετικού αποδεικτικού επιδόσεως, παρά μόνον απλής βεβαίωσης της αρμόδιας δικαστικής επιμελήτριας και β) παραβίασης δεδικασμένου αποφάσεων διοικητικών δικαστηρίων επί του ίδιου βεβαιωθέντος χρέους του και της με αρ. 2465/2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία αθωώθηκε αμετάκλητα, για την πράξη της αποδοχής εικονικών τιμολογίων (άρ. 510 παρ.1 στοιχ. ΣΤ του ΚΠΔ) και γ) υπερβάσεως εξουσίας (άρ. 510 παρ.1 στοιχ. Η' περ.β του ΚΠΔ), για το λόγο ότι απορρίφθηκε υποβληθέν υπ' αυτού αίτημα αναβολής της δίκης, με επίλυση από το ποινικό δικαστήριο προκαταρκτικού ζητήματος χρεών, που υπαγόταν στην αρμοδιότητα του ΣτΕ, στο οποίο εκκρεμούσε αίτηση αναιρέσεώς του κατά της με αρ. 4081/2001 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, σχετικά με το βεβαιωθέν χρέος του από αποδοχή εικονικών τιμολογίων, ενώ με τη με αρ. 1294/2000 απόφαση του Αρείου Πάγου, έγινε δεκτό ότι τα επίμαχα εικονικά τιμολόγια ήταν νόμιμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή, για τον έλεγχο της βασιμότητας των ανωτέρω σχετικών λόγων αναιρέσεως, επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, με την 4154/31-1-2011 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, καταδικάσθηκε σε πρώτο βαθμό, παριστάμενος μετά δικηγόρου, σε φυλάκιση τριών ετών, για μη καταβολή χρεών ύψους 438.286,24 ευρώ, προς το Δημόσιο, πράξη που φέρεται ότι τέλεσε την 1-6-2005, χωρίς ο κατηγορούμενος, να επικαλεσθεί μη επίδοση σε αυτόν του κλητηρίου θεσπίσματος και περαιτέρω πενταετή παραγραφή της πράξεως λόγω μη αναστολής αυτής.
Κατά της αποφάσεως αυτής ο καταδικασθείς κατηγορούμενος άσκησε νομότυπα και εμπρόθεσμα τη με αρ. 274/31-1-2011 τυπική έφεση, χωρίς ειδικό λόγο έφεσης, για μη επίδοση κλητηρίου θεσπίσματος και παραγραφή της πράξεως και η υπόθεση, μετ' αναβολή, εκδικάστηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, την 16-12-2011, ότε παρέστη ο εκκαλών κατηγορούμενος μετά πληρεξουσίου δικηγόρου, και πρότεινε: α) αναβολή της δίκης, μέχρι να εκδοθεί απόφαση του ΣτΕ επί ασκηθείσας αναιρέσεως της Α.Ε. που αυτός εκπροσωπούσε κατά αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της ΑΕ κατά αποφάσεως επιβολής προστίμου ΚΒΣ του Προϊσταμένου της ΔΟΥ ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, από την οποία πηγάζουν και τα επίδικα καθυστερούμενα χρέη προς το Δημόσιο και β) παραγραφή της πράξεως, λόγω μη αναστολής της παραγραφής σε οκταετή, για το λόγο ότι δεν του επιδόθηκε ποτέ το κλητήριο θέσπισμα. Το δικάσαν σε δεύτερο βαθμό, Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την προσβαλλόμενη 15419/16-12-2011 απόφασή του, απέρριψε το άνω αίτημα αναβολής της δίκης και τον προβληθέντα ως παραπάνω αυτοτελή ισχυρισμό, περί παραγραφής της πράξεως με την παρακάτω, κατά πιστή αντιγραφή, αιτιολογία: "Από το 7210/29-11-2011 έγγραφο της Γραμματέας του Β' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που με μέριμνα της Εισαγγελίας συσχετίστηκε με την υπό κρίση υπόθεση, αποδεικνύεται ότι η 73/03-01-2005 αίτηση αναίρεσης της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "ΕΚΕ Τεχνική Εταιρία ΑΕ", της οποίας ο εκκαλών κατηγορούμενος τυγχάνει διευθύνων σύμβουλος, συζητήθηκε, μετά από πολλές αναβολές, στις 16-11-2011, ενώ παραμένει άγνωστος ο χρόνος που θ' απαιτηθεί για τη δημοσίευση της απόφασης. Σημειωτέον ότι η άνω αναίρεση στρέφεται κατά της 959/28-05-2004 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε τελεσίδικα η προσφυγή της άνω ανώνυμης εταιρίας κατά της 191/25-09-1995 αποφάσεως επιβολής προστίμου ΚΒΣ του Προϊσταμένου της ΔΟΥ ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, από την οποία πηγάζουν τα βεβαιωμένα προς το Δημόσιο χρέη της εν λόγω εταιρίας, της οποίας, όπως ήδη αναφέρθηκε, ο εκκαλών κατηγορούμενος τυγχάνει διευθύνων σύμβουλος. Επομένως, και έχοντας ως δεδομένο ότι ο χρόνος τέλεσης της υπό κρίση πράξης είναι η 1η Ιουνίου του 2005 επιβάλλεται να συζητηθεί η υπό κρίση έφεση, με τα υπάρχοντα αποδεικτικά μέσα, τα οποία κατά την κυρίαρχη κρίση του Δικαστηρίου είναι ικανά να οδηγήσουν, με βάση την αρχή της ηθικής απόδειξης, στον σχηματισμό πλήρους δικανικής πεποίθησης. Κατόπιν αυτών, το υπό κρίση αίτημα πρέπει ν' απορριφθεί ως ουσιαστικά βάσιμο. Περαιτέρω, από την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, σε συνδυασμό και με την απολογία του κατηγορουμένου προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος στη Θεσσαλονίκη, την 1-6-2005, με πρόθεση καθυστέρησε την καταβολή των βεβαιωμένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (ΔΟΥ) χρεών του προς το Δημόσιο (και συγκεκριμένα στη ΔΟΥ ΦΑΕ Θεσσαλονίκης), για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Συγκεκριμένα, ως διευθύνων σύμβουλος της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "ΕΚΕ Τεχνική Εταιρία ΑΕ", με έδρα την ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου, δεν κατέβαλε τα παρακάτω ποσά, το ύψος των οποίων συνολικώς ανέρχεται σε 438.301,99 ευρώ, ήτοι υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ, που αφορούν σε λοιπούς φόρους και χρέη γενικά και που αναλυτικά διαλαμβάνονται στον επισυναπτόμενο πίνακα χρεών (όπου μνημονεύεται και η αιτία εκάστης οφειλής), αποτελούντα αναπόσπαστο μέρος της παρούσας. Συγκεκριμένα το καταβλητέο στις 31-01-2005 ποσό ανέρχονταν σε 438.401,99 και καθυστέρησε την καταβολή του για χρονικό διάστημα πέραν των τεσσάρων μηνών, δηλαδή πέραν της 01-06-2005. Ο επισυναπτόμενος πίνακας χρεών (όπου μνημονεύεται και η αιτία εκάστης οφειλής) έχει ως εξής:
Α/Α Α.Φ.Μ. Στοιχεία Βεβαίωσης Αρχική βεβαίωση Ληξιπρ. Κεφάλαια ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΑΙΤΗΤΟ Τρόπος πληρωμής Αριθ. Ημερ. Ηαεο. Διαγραφέν ΑΠΑΙΤΗΤΟ Αρ.ληξιπ.Δόσεων Ιδιότητα Οικον. Έτος Εισπραχθέν Συνεισπραττόμενα Ημ/νια λήξης Α' δλισγδόσης Ε ίδος φόρου Υπολ. Οφειλής Α'δόσης οφειλής Ημ/νια λήξης τελ. δόσης 1 094146142 ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 5832/10-11-2004 1993 ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΚΒΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 285.260,00 0,00 0,00 285.260,00 285.260,00 153.041,99 438.301,99 2 Μηνιαίες Δόσεις 2 31/12/2004 31/01/2005 ΣΥΝΟΛΑ 285.260,00 0,00 0,00 285.260,00 285.260,00 153.041,99 438.301,99 ΣΥΝΟΛΟ: ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΟΚΤΩ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΑ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΛΕΠΤΑ Σημειωτέον ότι το άνω ποσό έχει μειωθεί κατά κεφάλαιο κατά το ποσό των 10,25 ευρώ και ως εκ τούτου το οφειλόμενο ως κεφάλαιο ποσό παραμένει αμετάβλητο, ενώ το οφειλόμενο ποσό των προσαυξήσεων μειώθηκε από 153.041,99 ευρώ σε 153.036,49 ευρώ, δηλαδή το συνολικά οφειλόμενο ποσό ανέρχεται σε 438.286,24 ευρώ. Ο αυτοτελής ισχυρισμός περί συμπλήρωσης του χρόνου της πενταετούς παραγραφής μέχρι την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος στον κατηγορούμενο πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον η πράξη αποδεικνύεται ότι τελέστηκε στις 01-06-2005 και το κλητήριο θέσπισμα επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στις 12-04-2010, δηλαδή πριν τη συμπλήρωση της πενταετίας. Περαιτέρω το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος αθωώθηκε για την πράξη της αποδοχής εικονικών τιμολογίων, για τα οποία επιβλήθηκε από τη ΦΑΕ Θεσσαλονίκης πρόστιμο και αποτελεί την αιτία του οφειλόμενου πλέον των προσαυξήσεων χρέους, δεν ασκεί έννομη επιρροή, καθόσον πρόκειται για διαφορετικά ποινικά αδικήματα.
Επομένως ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της αποδιδόμενης σ' αυτόν πράξης της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, που προβλέπεται και τιμωρείται στο άρθρο 25§1 Ν. 1882/1990 ως αντικ. το άρθρο αυτό από τις διατάξεις του άρθρου 23§1γ του Ν. 2523/1997 και περαιτέρω η παρ.1 του άρθρου 25 του Ν. 1882/90 από την παρ.1 του αρθρ. 34 του Ν. 3220/2004, του οποίου πληρούται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση".
Με τις παραπάνω παραδοχές, το δικάσαν σε δεύτερο βαθμό Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την προσβαλλόμενη 15419/2011 απόφασή του: α) με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και χωρίς να υπερβεί την εξουσία του, απέρριψε το υποβληθέν αίτημα αναβολής της δίκης για να αποφανθεί προηγουμένως το ΣτΕ επί ασκηθείσας αναιρέσεως της Α.Ε., που εκπροσωπούσε ο κατηγορούμενος κατά αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της ΑΕ κατά αποφάσεως επιβολής στον κατηγορούμενο προστίμου ΚΒΣ για αποδοχή εικονικών τιμολογίων, στα οποία στηρίζεται και το βεβαιωθέν και καθυστερούμενο προς το Δημόσιο χρέος του. Με την απόρριψη του αιτήματος αυτού, δε συνάγεται ότι το δικαστήριο έκρινε με την προσβαλλόμενη απόφασή του παρεπιμπτόντως προκαταρκτικό ζήτημα που δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία του, αλλά υπαγόταν στη δικαιοδοσία του ΣτΕ και έτσι το δικαστήριο δεν υπερέβη, κατ' άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Η' α, β του ΚΠΔ, την εξουσία του, όπως αβάσιμα αιτιάται ο αναιρεσείων, β) δεν παραβιάστηκε το, από την επικαλούμενη με αρ. 2465/2001 αμετάκλητη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που αθώωσε τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο για την αξιόποινη πράξη της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων(τιμολογίων), προκύπτον δεδικασμένο, διότι κατά το άρθρο 57 του ΚΠΔ, το δεδικασ΅ένο εξαντλείται όχι στην ταυτότητα του εγκλήματος, αλλά στην ταυτότητα της αξιοποίνου πράξεως για την οποία ασκήθηκε η ποινική δίωξη και δεν εμποδίζεται νέα δίωξη για άλλη αξιόποινη πράξη που δεν κρίθηκε, όπως εδώ της μη καταβολής προς το Δημόσιο βεβαιωμένων χρεών που στηρίζονται σε πρόστιμο ΚΒΣ, έστω και εάν στα στοιχεία της πράξεως αυτής περιλαμβάνεται και εκείνο που επίσης απετέλεσε στοιχείο του κριθέντος εγκλήματος αποδοχής εικονικών τιμολογίων, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της ανωτέρω με αρ. 2465/2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Δεν υφίσταται δηλαδή στα εν λόγω δύο αδικήματα ταυτότητα πράξεως και ως εκ τούτου δεν απορρέει δεδικασ΅ένο, διότι τα περισσότερα αποτελέσματα ΅ιας φυσικής πράξεως της αποδοχής εικονικών τιμολογίων έχουν αυτοτελή υλική υπόσταση και αποτελούν εξωτερικώς αφενός έγκλημα αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων και αφετέρου μη καταβολής βεβαιωθέντων χρεών προς το Δημόσιο από βεβαιωθέν μεταγενέστερα στην αρμόδια ΔΟΥ πρόστιμο για την παραπάνω φορολογική παράβαση, που δεν τέθηκε υπό την κρίση του δικαστηρίου. γ) Κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως η αξιόποινη πράξη που καταδικάστηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, έχει χρόνο τελέσεως την 1-6-2005 και το κλητήριο θέσπισμα επιδόθηκε στον κατηγορούμενο στις 12-4-2010, πριν συμπληρωθεί πενταετία, ήτοι ανεστάλη η κύρια διαδικασία επί τριετία. Επομένως ορθά κρίθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι στις 16-12-2011 που εκδικάστηκε η υπόθεση στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, δεν είχε συμπληρωθεί οκταετία και επομένως δεν είχε παραγραφεί η ανωτέρω αξιόποινη πράξη και ορθώς απορρίφθηκε προβληθείς από τον κατηγορούμενο αυτοτελής ισχυρισμός περί παραγραφής της πράξεως. Το γεγονός ότι στη δικογραφία δεν υπάρχει το επικαλούμενο στις παραδοχές για αναστολή παραγραφής επί τριετία, από 6-4-2010, αποδεικτικό επιδόσεως προς τον κατηγορούμενο του κλητηρίου θεσπίσματος, δεν αναιρεί την ορθότητα της παραπάνω κρίσεως, αφού από το υπάρχον στη δικογραφία με αρ. ΕΓ 32-09-308-3575 Κλητήριο Θέσπισμα και από την υπάρχουσα στη δικογραφία από 15-12-2011 βεβαίωση της επιμελήτριας δικαστηρίων της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ..., προκύπτει βεβαίωση της εν λόγω αρμόδιας για τις επιδόσεις υπαλλήλου, σύμφωνα με την οποία "προκύπτει από το βιβλίο χρεώσεων κλήσεων του γραφείου της Εισαγγελίας ότι χρεώθηκα το ΕΓ 32-09-308-3575 Κλητήριο Θέσπισμα, προκειμένου να επιδοθεί στον κατηγορούμενο Κ. Χ., στην οδό ... και την ίδια ημέρα επιδόθηκε στον κατηγορούμενο το παραπάνω αναφερόμενο Κλητήριο Θέσπισμα, και στις 12-4-2010 παραδόθηκε στο αρμόδιο γραφείο προσδιορισμού 155, προκειμένου να συσχετισθεί στη δικογραφία". Ήτοι, λόγω απώλειας του σχετικού αποδεικτικού επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος στον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο για το εν λόγω αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, αποδεικνύεται παραδεκτά η γενόμενη την 6-4-2010 επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος στον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο, από το παραπάνω διαδικαστικό έγγραφο της δικογραφίας (την από 15-12-2011 βεβαίωση της επιμελήτριας δικαστηρίων της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης) και εντεύθεν προκύπτει η επελθούσα αναστολή της παραγραφής της πράξεως που τελέστηκε την 1-6-2005, με την επίδοση αυτή, την 6-4-2010, προ της παρέλευσης δηλαδή της πενταετίας, οπότε ορθά και απορρίφθηκε κατά τα παραπάνω ο ισχυρισμός περί παραγραφής της πράξεως, αφού κατά την εκδίκαση της υποθέσεως την 16-12-2011 δεν είχε παρέλθει ούτε η οκταετία (5+3 έτη).
Επομένως, οι συναφείς από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. ΣΤ' και Η' του ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως, με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.3 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τη με αρ. εκθ. 18/14-6-2012 αίτηση του Χ. Κ. του Κ., για αναίρεση της 15419/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 14 Φεβρουαρίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Μαρτίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ