Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ισχυρισμός αυτοτελής, Πλαστογραφία.
Περίληψη:
Απορριπτέα η αίτηση αναιρέσεως, αφού δεν ήταν απαραίτητο να αναφερθεί ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίον περιήλθε στην κατοχή του αναιρεσείοντος λευκή η επίδικη επιταγή, η οποία, κατά τις παραδοχές της αποφάσεως, συμπληρώθηκε από τον αναιρεσείοντα, ούτε υποβλήθηκαν εν προκειμένω αυτοτελείς ισχυρισμοί, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 § 2 και 333 § 2 ΚΠΔ. Οι προβληθέντες από τον αναιρεσείοντα ισχυρισμοί είναι αρνητικοί της κατηγορίας και το δικαστήριο απάντησε επ' αυτών με τις παραδοχές του επί της κατηγορίας - δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει αιτιολογημένα.
Αριθμός 1578/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Μπιχάκη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Δημητρούλα Υφαντή-Εισηγήτρια, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά, Δημήτριο Κράνη, και Βασίλειο Φράγγο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 3 Σεπτεμβρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Κολιοκώστα και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Εμμανουήλ Στρατή, για αναίρεση της 8024/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3 Ιουνίου 2010 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 960/2010.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης του Χ κατά της υπ'αριθ.8024/2009 απόφασης του Εφετείου Αθηνών με την οποία ο αναιρεσείων καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως 8 μηνών για το αδίκημα της πλαστογραφίας με χρήση ασκήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα κατ'αρθρ.473 παρ.2 και 3 Κ.Π.Δ. με επίδοσή της στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 14-6-2010 μετά την καταχώριση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης στις 25-5-2010 στο προς τούτο τηρούμενο ειδικό βιβλίο (βλέπετε την από 25-5-2010 βεβαίωση του αρμόδιου γραμματέα του Εφετείου Αθηνών).
ΙΙ. Η αναίρεση περιέχει ως λόγους παραδεκτούς: 1)την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας επί της κατηγορίας και της απορρίψεως των αυτοτελών ισχυρισμών του αναιρεσείοντος και 2)την έλλειψη ακροάσεως (αρθρ.510 παρ.1 στοιχ.α και δ του Κ.Π.Δ.).
ΙΙΙ. Η δικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.δ' του Κ.Π.Δ. λόγο αναίρεσης όταν σ'αυτή εκτίθενται με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, που αποδίδεται στον κατηγορούμενο, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προέκυψαν τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι σκέψεις και συλλογισμοί, υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε.
Προς τούτοις, η επιβαλλόμενη κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αποφάσεως πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο Δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τις διατάξεις των αρ.170 παρ.2 και 333 παρ.2 ΚΠΔ, και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης ή την άρση ή μείωση της ικανότητας καταλογισμού ή την εξάλειψη του αξιοποίνου της πράξης ή τη μείωση της ποινής. Η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού, πρέπει να αιτιολογείται ιδιαιτέρως. Όταν όμως ο αυτοτελής ισχυρισμός δεν προβάλλεται παραδεκτά και κατά τρόπο πλήρη και ορισμένο ή ο φερόμενος ως αυτοτελής ισχυρισμός δεν είναι στην πραγματικότητα αυτοτελής, κατά την έννοια που προαναφέρθηκε, αλλά αρνητικός της κατηγορίας, το Δικαστήριο δεν υποχρεούται να απαντήσει, και μάλιστα ιδιαίτερα και αιτιολογημένα, αφού δεν υπάρχει υποχρέωση ιδιαίτερης απάντησης σε απαράδεκτο ισχυρισμό ή σε ισχυρισμό αρνητικό της κατηγορίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης όπως παραδεκτά συμπληρώνεται από το διατακτικό, το Εφετείο ύστερα από εκτίμηση και αξιολόγηση των εις την απόφαση του αναφερόμενων κατ'είδος αποδεικτικών μέσων δέχθηκε τα εξής: "Επειδή από τις καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας που εξετάστηκαν ενόρκως στο Δικαστήριο τούτο τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, που αναγνώσθηκαν, καθώς και τα έγγραφα, που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά, και την όλη αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκε ότι: στην ... το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου του 2002 έχοντας στην κατοχή του την ... λευκή επιταγή του Eurobank, η οποία συρόταν σε λογαριασμό του Λ και ανήκε σε μπλόκ επιταγών του ιδίου, που είχε απωλέση, συμπλήρωσε ως τόπο έκδοσης ..., ημερομηνία έκδοσης "20-12-2002" οφειλόμενο ποσό "10.000 ευρώ" (αριθμητικώς και ολογράφως) εις διαταγή "24 HOURS AE" θέτοντας επι πλέον στη θέση υπογραφής του εκδότη και α'οπισθογράφησης, την υπογραφή του Λ και την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου της "24 ΩΡΕΣ Α.Ε." αυθαίρετα, κατ'απομίμηση και χωρίς οποιαδήποτε γνώση ή συναίνεση αυτών καθώς και σφραγίδα της πιο πάνω εταιρίας, καταρτίζοντας έτσι πλαστό έγγραφο που μπορούσε να έχει έννομες συνέπειες με σκοπό να παραπλανήσει οποιονδήποτε τρίτο ότι η εν λόγω επιταγή είναι έγκυρη, ενώ στη συνέχεια έκανε χρήση της εν λόγω πλαστής επιταγής προσκομίζοντας την στους αρμόδιους υπαλλήλους του τμήματος χορηγήσεων της Τράπεζας "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΤΔ" (κατάστημα ...) όπου διατηρούσε τον ... αλληλόχρεο λογαριασμό και κατέθεσε την πλαστή επιταγή ως αξία ενεχύρου πείθοντας τους υπαλλήλους της Τράπεζας και η επιταγή είναι έγκυρη και να χρησιμοποιηθεί το ποσό των 10.000 ευρώ. Μετά την διαπίστωση όμως της πλαστότητας από την Τράπεζα ο κατηγορούμενος εξόφλησε πλήρως προς την Ελληνική Τράπεζε το ποσό της επιταγής πριν αυτή σφραγισθεί και ο φερόμενος ως εκδότης ουδεμία ζημιά (οικονομικά) υπέστη, εφόσον επιπλεόν δεν αντιμετώπισε πρόβλημα με τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ (βλ.και κατάθεσή του).
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί ένοχος και να απαλλαγεί της ποινής για τη β'πράξη της απάτης κατ'αρθρο 393 παρ.2 ΠΚ σύμφωνα με τον αυτοτελή ισχυρισμό του".
Με τον πρώτο λόγο της αίτησης αναίρεσης ο αναιρεσείων αιτιάται ότι η προβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας α) επί της κατηγορίας γιατί δεν αναφέρεται σ'αυτή ο τρόπος με τον οποίο περιήλθε στην κατοχή του λευκή η επίδικη πλαστή επιταγή για την οποία αυτός καταδικάστηκε για πλαστογραφία και β) επί της απορρίψεως των αυτοτελών ισχυρισμών του, με τους οποίους υποστήριξε ότι δεν τέλεσε την πράξη της πλαστογραφίας, ότι την επιταγή του την έδωσε κάποιος Αλβανός ονόματι Δ σε εξόφληση 3 δρομολογίων από ... και αντιστρόφως. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, ως προς όλα τα σκέλη του διότι η πληττόμενη απόφαση με τις ως άνω επί της ουσίας παραδοχές της έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία καθόσον εκτίθενται σ'αυτή, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, σχετικά με την αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο αξιόποινη πράξη, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε το δικαστήριο τα περιστατικά, οι σκέψεις και συλλογισμοί με τους οποίους έγινε η υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφαρμόσθηκαν του άρθρου 216 παρ.1 εδ. β' του ΠΚ. Δεν ήταν απαραίτητο δε να αναφερθεί ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο περιήλθε στην κατοχή του αναιρεσείοντος λευκή η επίδικη επιταγή η οποία, κατά τις παραδοχές της αποφάσεως, συμπληρώθηκε από τον αναιρεσείοντα, ούτε υποβλήθηκαν εν προκειμένω αυτοτελείς ισχυρισμοί, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παρ.2 και 333 παρ.2 του ΚΠΔ, δηλαδή ισχυρισμοί που τείνουν την άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή της ικανότητας για καταλογισμό ή στη μείωση αυτής ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Οι προβληθέντες από τον αναιρεσείοντα ισχυρισμοί είναι αρνητικοί της κατηγορίας και το δικαστήριο απάντησε επ'αυτών με τις παραδοχές του επί της κατηγορίας-δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει αιτιολογημένα.
Μετά από αυτά πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως ως αβάσιμη και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 3-6-2010 αίτηση αναίρεσης του Χ για αναίρεση της υπ'αριθ.8024/2009 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 24 Σεπτεμβρίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Οκτωβρίου 2010.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ