Θέμα
Αγωγή διεκδικητική, Παραβίαση κανόνων ουσιαστικού δικαίου, Ανέλεγκτη η ουσιαστική εκτίμηση.
Περίληψη:
Απόφαση Ειρηνοδικείου. Αγωγή διεκδικητική ακινήτου των αναιρεσιβλήτων η οποία έγινε δεκτή τελεσίδικα από το Πολυμελές Πρωτοδικείο.
Λόγοι αναίρεσης:
1ος από 560 αριθ. 1 αόριστος
2ος από 560 αριθ. 1 αλυσιτελής
3ος από 560 αριθ. 1 απαράδεκτος (561 §1 Κ.Πολ.Δ.)
4ος από 560 αριθ. 1 παραβίαση ερμηνευτικών κανόνων (αρθρ. 173 και 200 ΑΚ) αόριστος
Αριθμός 404/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Ιανουαρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Π. Α. του Σ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Δήμητρα Χρονοπούλου, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., χωρίς να καταθέσει προτάσεις.
Των αναιρεσιβλήτων: 1)Δημητρίου Κουμουνδούρου του Γεωργίου, 2)Ιωάννη Σολωμού του Αθανασίου και 3)Λουκά Σολωμού του Αναστασίου, κατοίκων Μαυρομματίου Θήβας, που με εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξουσία δικηγόρο τους Βασιλική Τσόνογλου.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 30/11/2006 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Θηβών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 10/2007 του ιδίου Δικαστηρίου και 61/2009 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θηβών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 14/5/2010 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Μπιχάκης ανέγνωσε την από 16/11/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης.
Η πληρεξουσία των αναιρεσιβλήτων ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου τους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή από τις διατάξεις των άρθρων 118 αριθ.4, 566 παρ.1 και 577 παρ.3 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι στο έγγραφο της αναίρεσης πρέπει να αναφέρεται κατά τρόπο σαφή, ορισμένο και ευσύνοπτο, η νομική πλημμέλεια που αποδίδεται στο δικαστήριο της ουσίας, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν και ποιο λόγο αναίρεσης, από τους περιοριστικούς αναφερομένους στο άρθρο 560 ΚΠολΔ, θεμελιώνει η προβαλλόμενη αιτίαση. Ειδικά, για να είναι ορισμένος ο από τον αριθμό 1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης πρέπει να διαλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη συγκεκριμένη διάταξη του ουσιαστικού δικαίου που παραβιάστηκε και το αποδιδόμενο στο δικαστήριο νομικό σφάλμα περί την ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου, εφόσον δε το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν την υπόθεση, την ελάσσονα πρόταση του νομικού του συλλογισμού, δηλαδή τα πραγματικά γεγονότα που αυτό δέχθηκε, υπό τα οποία και συντελέστηκε η προβαλλόμενη παραβίαση των κανόνων του ουσιαστικού δικαίου (ΟλΑΠ 32/1996). Για το ορισμένο, επίσης, του λόγου της αναίρεσης σε περίπτωση παραβίασης περισσότερων της μιας διατάξεων πρέπει να εξειδικεύονται για καθεμιά απ' αυτές οι κρίσιμες ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου και το υπαγωγικό σφάλμα του τελευταίου.
Στην προκείμενη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο αναίρεσης αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθ. 1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί, το δικάσαν ως Εφετείο, Πολυμελές Πρωτοδικείο παρεβίασε τις διατάξεις των άρθρων 1710 παρ.1, 1846, 1193, 1195, 1198 και 1199 ΑΚ αφού δεν δέχτηκε ότι ο αναιρεσείων κατέστη κύριος του επιδίκου ακινήτου δυνάμει της επικαλούμενης συμβολαιογραφικής πράξης-αποδοχής κληρονομίας που μεταγράφηκε νόμιμα στο Υποθηκοφυλακείο Θεσπιών. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αόριστος, αφού δεν παρατίθενται οι κρίσιμες παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης υπό τις οποίες συντελέστηκε η προβαλλόμενη παραβίαση των ως άνω διατάξεων, ούτε προσδιορίζεται το αποδιδόμενο στο δικαστήριο νομικό σφάλμα περί την ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου, το οποίο οδήγησε σε εσφαλμένο διατακτικό.
Με το δεύτερο λόγο αναίρεσης προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθ.1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ αιτίαση, γιατί το ως άνω δικαστήριο της ουσίας παραβίασε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 1779 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία η μη τήρηση των διατάξεων των άρθρων 1769 έως 1778, που αναφέρονται στη δημοσίευση διαθήκης, δεν επιφέρει ακυρότητα της διαθήκης, με το να δεχτεί ότι η προσκομιζόμενη από τον αναιρεσείοντα από 20-7-1976 ιδιόγραφη διαθήκη της γιαγιάς του Γ. συζ. Π. Α. δεν λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο... .αλλά και από το γεγονός ότι η εν λόγω διαθήκη ενεχειρίστηκε και δημοσιεύτηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο εικοσιπέντε ολόκληρα έτη μετά το θάνατο της φερομένης ως άνω διαθέτιδος. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, γιατί όπως προκύπτει από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο με την κυρία αιτιολογία του, που στηρίζει αυτοτελώς το διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, δέχτηκε ότι η επίμαχη ιδιόγραφη διαθήκη δεν είχε γραφεί δια χειρός της διαθέτιδος αφού αυτή ήταν αγράμματη και επομένως εκ του λόγου αυτού ήταν άκυρη. Με τον τρίτο μέρος πρώτο λόγο αναίρεσης ψέγεται η προσβαλλόμενη απόφαση ότι έχει υποπέσει στη νομική πλημμέλεια της παραβάσεως των άρθρων 1041, 1042, 1043 και 1044 ΑΚ, αφού δέχτηκε τους ισχυρισμούς των αναιρεσιβλήτων για κτήση κυριότητας με χρησικτησία και έκρινε ότι όλες οι πράξεις νομής των αναιρεσιβλήτων για απόκτηση κυριότητας σε ακίνητο με τακτική και επικουρικά με έκτακτη χρησικτησία έγιναν, ενώ αντίθετα δεν δέχτηκε τις πράξεις νομής του αναιρεσείοντος. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, γιατί με αυτόν πλήττεται αποκλειστικά η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας πραγματικών γεγονότων που είναι αναιρετικά ανέλεγκτη (άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ).
Με το δεύτερο μέρος του τρίτου λόγου αναίρεσης προσάπτεται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθμ.1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το δικάσαν δικαστήριο παρέλειψε να εφαρμόσει τους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αόριστος, γιατί δεν αναφέρεται στο αναιρετήριο ότι το δικαστήριο της ουσίας διαπίστωσε ευθέως ή εμμέσως ότι υπάρχει κενό ή αμφίβολο σημείο σε δηλώσεις συμβαλλομένων και παρ' όλα αυτά δεν προσέφυγε στους ως άνω ερμηνευτικούς κανόνες.
Αφού απορρίπτεται η αναίρεση πρέπει ο αναιρεσείων να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14-5-2010 αίτηση του Π. Α. για αναίρεση της 61/2009 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θηβών, που δίκασε ως Εφετείο.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 6 Μαρτίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ