Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Παραβίαση απορρήτου προφορικής συνομιλίας.
Περίληψη:
Παραβίαση απορρήτου τηλεφωνημάτων (άρθρο 370Α του Π.Κ.). Αναίρεση καταδικαστικής αποφάσεως με την επίκληση του λόγου της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και απόλυτης ακυρότητας. Επάρκεια αιτιολογίας. Δεν υπάρχει ακυρότητα, με την ανάγνωση των εγγράφων και ενώ δόθηκε η δυνατότητα στον αναιρεσείοντα να αντικρούσει το περιεχόμενό τους. Απορρίπτει.
Αριθμός 1158/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαΐρη- Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 19 Φεβρουαρίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Αποστολόπουλο, περί αναιρέσεως της 197/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κρήτης. Με συγκατηγορούμενους τους 1. ..... και 2. ..... .
Το Τριμελές Εφετείου Κρήτης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Ιουνίου 2007 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1334/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ'του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις, με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Η αιτιολογία αυτή μπορεί να συμπληρώνεται από το διατακτικό της αποφάσεως, με το οποίο το σκεπτικό αποτελεί ενιαίο όλο. Ως προς τα αποδεικτικά μέσα, ειδικότερα, αρκεί ο προσδιορισμός τους κατ' είδος, χωρίς να απαιτείται αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τι προκύπτει από το καθένα χωριστά. Πρέπει όμως, να προκύπτει ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνο μερικά από αυτά, προκειμένου να μορφώσει την καταδικαστική για τον κατηγορούμενο κρίση του. Στην προκείμενη περίπτωση, το Τριμελές Εφετείο (για Πλημμελήματα) Κρήτης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης απόφασης, σε συνδυασμό με το διατακτικό της, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα εξής: " ότι ο κατηγορούμενος, από κοινού (με τους μη διαδίκους στην παρούσα δίκη συγκατηγορούμενούς του), αθέμιτα παγίδευσαν την τηλεφωνική συσκευή του ΟΤΕ με αριθμό ....., που ευρίσκετο στην κατοχή της συνδρομήτριας του ως άνω Οργανισμού ...... και του συζύγου της ....., προκειμένου να πληροφορηθούν τις συνδιαλέξεις αυτών με τρίτα πρόσωπα. Έτσι, παραβίασαν το ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ, οι κατηγορούμενοι, ήτοι ότι μία γυναίκα και δυο άντρες οι οποίοι ευρίσκοντο μέσα σε ένα αυτοκίνητο τύπου ..... Μέσα στο αυτοκίνητο αυτό, βρέθηκε ένα μικροτσίπ, όμοιο δε αυτού βρέθηκε στο ΚΑΦΑΟ, που είχε παραβιαστεί, επίσης δε και οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν μέσα στο αυτοκίνητο, επί πλέον δε εντός αυτού υπήρχαν δυο μαγνητόφωνα, γουόκμαν, μπαταρίες, κασέτες, ήτοι εργαλεία απόρρητα για να μαγνητοφωνηθούν κλεμμένες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Τόσο από τα κατατεθέντα από τους μάρτυρες, κυρίως δε από τον ......, όσο και από τα αντιφατικά κατατεθέντα από τον τρίτο κατηγορούμενο και τον μάρτυρα υπεράσπισης του, ο οποίος ουδέν δικαιολογητικό, από το οποίο να προκύπτει η νόμιμη απασχόληση του στην ........ της Κρήτης, αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι από κοινού ενεργούντες, τέλεσαν την πράξη της παραβίασης του απορρήτου των τηλεφωνημάτων, όπως ειδικότερα στο διατακτικό περιγράφεται η πράξη". Στη συνέχεια, το Δικαστήριο κήρυξε τον αναιρεσείοντα ένοχο της πράξης της παραβίασης του απορρήτου των τηλεφωνημάτων από κοινού και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών, την εκτέλεση της οποίας, ανέστειλε για 3 έτη. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Κρήτης, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του, την, από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ, επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο και στοιχειοθετούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του παραπάνω εγκλήματος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία πείστηκε γι' αυτά και τους νομικούς συλλογισμούς, με βάση τους οποίους τα υπήγαγε στην ουσιαστική ποινική διάταξη των άρθρων 26 παρ.1(tm), 27 παρ.1, 45, και 370 Α παρ.1 του Π.Κ, που εφαρμόστηκαν, τις οποίες ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου παραβίασε, με ασαφείς ή ελλιπείς ή αντιφατικές παραδοχές. Ειδικότερα, και, σε σχέση με την επί μέρους αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση, δεν διαλαμβάνεται οποιαδήποτε αιτιολογία για τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία το Δικαστήριο στήριξε την κρίση του περί ενοχής, γιατί, κατά την πλημμέλεια που αυτός αποδίδει, έχει διαγραφεί από τη Γραμματέα που τήρησε τα πρακτικά, το αντίστοιχο σημείο της απόφασης, το οποίο εμφανίζεται κενό, πρέπει να επισημειωθούν τα εξής. Από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, προκύπτει ότι στην αμέσως επόμενη σελίδα, που όμως δεν αριθμείται, αλλά αποτελεί ενιαίο σύνολο, περιλαμβάνεται πλήρης και επαρκής αιτιολογία, όπως ανωτέρω εκτέθηκε αυτή και παρατίθεται στη σελίδα 7 των πρακτικών. Επομένως, ο προβαλλόμενος από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του Κ.Π.Δ, πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Από τις διατάξεις των άρθρων 329, 333 παρ.2, 358, 364 και 369 Κ.Π.Δ, προκύπτει ότι η συνεκτίμηση από το δικαστήριο, ως αποδεικτικού μέσου, εγγράφου που δεν αναγνώστηκε κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας, κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ.δ του ίδιου Κώδικα, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α του Κ.Π.Δ λόγο αναιρέσεως, διότι αποστερείται ο κατηγορούμενος του δικαιώματος να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις σχετικά με το αποδεικτικό αυτό μέσο. Περαιτέρω, στα πρακτικά της δίκης δεν είναι απαραίτητο να καταχωρείται το περιεχόμενο του εγγράφου που αναγνώσθηκε, πρέπει όμως να αναφέρονται τα στοιχεία που εξατομικεύουν, ώστε να μπορεί να διαγνωσθεί αν το συγκεκριμένο έγγραφο πράγματι αναγνώσθηκε. Διαφορετικά παραβιάζονται οι ως άνω διατάξεις που επιβάλλουν την ανάγνωση των εγγράφων στο δικαστήριο, για το σχηματισμό της κρίσεως του περί ενοχής ή αθωότητας του κατηγορουμένου. Έτσι, εφόσον, βεβαιώνεται στα πρακτικά ότι έγινε η ανάγνωση τέτοιου εγγράφου, νοείται ότι παρασχέθηκε και η δυνατότητα στον κατηγορούμενο να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις σχετικά με το αποδεικτικό αυτό μέσο, ενόψει του ότι η δυνατότητα του αυτή δεν εξαρτάται από τον τρόπο που αναφέρεται το έγγραφο αυτό στα πρακτικά, αλλά από το αν αναγνώσθηκε. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης, το Δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, στήριξε την περί ενοχής κρίση του και καταδίκη του αναιρεσείοντος και στα έγγραφα που αναγνώστηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα με αριθμούς 1) το από ...... έγγραφο Τεχν. Τμήματος ΕΛ ..... και 7)αποσπάσματα ατομικού βιβλιαρίου ασφάλισης 2002-2006. Μετά τη, με τη μνεία αυτή, καταχώριση των εγγράφων αυτών στα πρακτικά, για την ανάγνωση των οποίων άλλωστε ο αναιρεσείων δεν προέβαλε οποιαδήποτε αντίρρηση, δεν δημιουργείται καμία αμφιβολία ως προς την ταυτότητά τους, όπως και δεν ήταν αναγκαία οποιαδήποτε άλλη αναφορά, σχετική με τα πρόσθετα στοιχεία αυτών, όπως ο συντάκτης τους, ή ο τόπος και ο χρόνος της εκδόσεως τους, αφού, με την ανάγνωσή τους, προσδιορίστηκε η ταυτότητα τους και κατά το περιεχόμενό τους, οπότε ο αναιρεσείων είχε τη δυνατότητα να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις αναφορικά με το περιεχόμενο τους. Επομένως, ο δεύτερος και τελευταίος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση (άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α του Κ.Π.Δ, και άρθρο 171 παρ.1 εδ.δ του ίδιου Κώδικα), είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Μετά από αυτά, και εφόσον, δεν υπάρχει προς έρευνα άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα(άρθρο 583 παρ.1 του Κ.Π.Δ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16 Ιουνίου 2007 αίτηση του Χ1, για αναίρεση της υπ' αριθμό 197/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου(για Πλημμελήματα) Κρήτης και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 28 Φεβρουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 23 Απριλίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ