Θέμα
Αναιρέσεως απόρριψη, Δυσφήμηση συκοφαντική, Αίτηση αναίρεσης Εισαγγελέα , Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Περίληψη:
Συκοφαντική δυσφήμηση από κοινού. Αναίρεση Εισαγγελέα. Λόγοι αναιρέσεις
έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστιι
ποινικής διατάξεως εκ πλαγίου. Αβάσιμοι οι λόγοι. Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 1436/2017
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σακκά, Προεδρεύων Αεροπαγίτη, (σύμφωνα με την υπ’ αριθμό 136-Α/2016 πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου), Βασίλειο Καπελούζο, Δημήτριο Γεώργα - Εισηγητή, Δημήτριο Τζιούβα και Ιωάννη Μπαλιτσάρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 19 Οκτωβρίου 2016, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θεοδώρου, (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Καραγιάννη, περί αναιρέσεως της 74286, 78401/2015 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Με κατηγορουμένους τους: 1. Ο. Χ. του Α., κάτοικο ... και 2. Π. Σ. του Χ., κάτοικο ..., που δεν παραστάθηκαν. Με πολιτικώς ενάγων τον Χ. Σ. του Κ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Μαρία Καλφοπούλου.
Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παναγιώτης Καραγιάννης ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό … και ημερομηνία 30 Δεκεμβρίου 2015, έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Δ. Χ., και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό …2016.
Αφού άκουσε
Την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και την πληρεξούσια δικηγόρο του πολιτικώς ενάγοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 505 παρ. 2 του Κ.Ποιν.Δ., ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε αποφάσεως, μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, δηλαδή μέσα σε τριάντα ημέρες από την καταχώριση της αποφάσεως καθαρογραμμένης στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 του Κ.Ποιν.Δ.. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται να ασκεί αναίρεση κατά πάσης αποφάσεως, αθωωτικής ή καταδικαστικής, οποιουδήποτε ποινικού δικαστηρίου και για όλους τους λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 Κ.Ποιν.Δ., μεταξύ των οποίων και η έλλειψη της από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ. απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και η εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Ειδικά, προκειμένου για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου αθωότητας που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ (Ν.Δ. 53/74), έλλειψη αιτιολογίας που ιδρύει τον από τον άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του Κ.Ποιν.Δ. λόγο αναιρέσεως, συντρέχει όταν δεν εκτίθενται καθόλου στην απόφαση πραγματικά περιστατικά, είτε όταν δεν αιτιολογεί το δικαστήριο με σαφήνεια και πληρότητα γιατί δεν πείστηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που προσδιορίζονται στα πρακτικά. Όμως, δεν απαιτείται για την πληρότητα της αιτιολογίας της αθωωτικής αποφάσεως να εκθέτει το δικαστήριο σ’ αυτή τα περιστατικά από τα οποία πείστηκε για την αθωότητα του κατηγορουμένου, δεδομένου ότι αντικείμενο απόδειξης στην ποινική δίκη είναι η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου. Ως προς τις αποδείξεις δε, αρκεί αυτές να αναφέρονται στην απόφαση κατ’ είδος, χωρίς να είναι απαραίτητο να διευκρινίζεται από ποιο ή ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε η κάθε παραδοχή. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η συμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο. Ωστόσο, δεν αποτελούν λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού μέσου χωριστά και η παράλειψη της αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών μέσων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές, με την επίφαση της ελλείψεως αιτιολογίας, πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Εξάλλου, εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του Κ.Ποιν.Δ. λόγο αναιρέσεως υπάρχει όχι μόνο όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αποδεδειγμένα στη διάταξη που εφαρμόστηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάστηκε εκ πλαγίου, όταν δηλαδή στο πόρισμα της απόφασης που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως. Περαιτέρω από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 362 και 363 του Π.Κ. προκύπτει ότι για την πραγμάτωση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως απαιτείται: α) ισχυρισμός ή διάδοση με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου για κάποιον άλλον γεγονότος που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη αυτού, β) το γεγονός αυτό να είναι ψευδές και ο δράστης να τελεί εν γνώσει της αναλήθειάς του και γ) δολία προαίρεση, η οποία περιλαμβάνει τη γνώση του δράστη ότι το ισχυριζόμενο ή διαδιδόμενο γεγονός είναι πρόσφορο να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου και τη θέληση να ισχυρισθεί ή διαδώσει αυτό το βλαπτικό γεγονός. Τέλος, από τις άνω διατάξεις σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 366 παρ. 1 και 3 και 367 παρ. 1 και 2β του Π.Κ. προκύπτουν τα εξής: α) αν το δυσφημιστικό γεγονός που ισχυρίσθηκε ή διέδωσε ο υπαίτιος δεν είναι ψευδές, καταλειπομένων αμφιβολιών περί της αληθείας ή αναληθείας αυτού, δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως (αρθρ. 363), δεν τιμωρείται δε ούτε ως απλή δυσφήμηση, αρκεί να μην απαγορεύεται η απόδειξη της αλήθειας, η οποία όμως επιτρέπεται πάντοτε στον κατηγορούμενο για συκοφαντική δυσφήμηση (αρθρ. 366 παρ. 1 Π.Κ.). Δεν αποκλείεται όμως να τιμωρηθεί ο υπαίτιος για εξύβριση, αν από τον τρόπο που εκδηλώθηκε ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέσθηκε η δυσφήμηση προκύπτει σκοπός εξύβρισης (αρθρ. 366 παρ. 3). Στην προκειμένη περίπτωση, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, με την από 30 Δεκεμβρίου 2015 ενώπιον της Γραμματέως του Αρείου Πάγου δήλωσή του, για την οποία συντάχθηκε η με αριθμό ...2015 έκθεση, ασκεί αναίρεση σύμφωνα με το άρθρο 505 παρ. 2 του Κ.Ποιν.Δ. κατά της αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών με αριθμούς 74286/2015 και 78401/2015 που κήρυξε αθώους τους κατηγορουμένους της αξιόποινης πράξεως της συκοφαντικής δυσφημήσεως από κοινού, η οποία καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο στις 1-12-2015 και ζητεί την αναίρεσή της για τους λόγους που αναφέρει στην αναίρεσή του και συγκεκριμένα λόγω ελλείψεως της απαιτούμενης από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και λόγω εκ πλαγίου εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Η αναίρεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω. Όπως προκύπτει από την ως άνω προσβαλλόμενη απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η οποία για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου παραδεκτά επισκοπείται από το Δικαστήριο αυτό, οι κατηγορούμενοι Ο. Χ. του Α. και Π. Σ. του Χ. κηρύχθηκαν αθώοι της αξιόποινης πράξεως της συκοφαντικής δυσφημήσεως που φέρεται ότι τέλεσαν σε βάρος του εγκαλούντος Χ. Σ. του Κ.. Το δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, για να στηρίξει την ως άνω απαλλακτική κρίση του, διέλαβε στο σκεπτικό της αποφάσεώς του, την εξής, κατά λέξη, αιτιολογία: "Από την αποδεικτική διαδικασία και ειδικότερα από τα έγγραφα των οποίων έγινε η ανάγνωση στο ακροατήριο, τις καταθέσεις του πολιτικώς ενάγοντος και των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που νομότυπα εξετάστηκαν στο ακροατήριο σε συνδυασμό με τις απολογίες των κατηγορουμένων και την εν γένει συζήτηση της υπόθεσης αποδείχθηκαν τα εξής: Ο πολιτικώς ενάγων είναι αντιδήμαρχος ... και επίτιμος Πρόεδρος του συλλόγου με την επωνυμία "...". Η πρώτη κατηγορουμένη είναι μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου ... και Πρόεδρος της Ένωσης ...". Στην έκτακτη γενική συνέλευση του Συνδέσμου ... που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 21.3.2010 η πρώτη κατηγορουμένη ισχυρίστηκε για τον πολιτικώς ενάγοντα τα ακόλουθα γεγονότα, τα οποία συνοψίζονται στα εξής: α) ότι αυτός επί πέντε χρόνια δεν επέτρεπε να γίνουν εκλογές στον σύλλογο "...", εμποδίζοντας έτσι τη δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου, β) ότι οι εκλογές που διεξήχθησαν πρόσφατα στο σύλλογο ήταν "μαϊμού", καθόσον δεν εξελέγη εφορευτική επιτροπή για να διεξάγει τις εκλογές, γ) ότι δεν υπήρχε εκ μέρους του εγκαλούντος ενημέρωση για το θέμα της αγοράς των οικοπέδων, ο οποίος δεν λογοδοτούσε τι πληρώθηκε για τα οικόπεδα που είχαν αγοραστεί, ποια ήταν τα συμβολαιογραφικά έξοδα κ.λπ., και ότι έχει εξαπατήσει πολλούς από τους νεοπρόσφυγες και δ) ότι έκανε μια προβοκάτσια στην Καλλιθέα με ανυπόγραφα φέιγ βολάν του Ε. Β. στο άγαλμα και ότι ο Δήμαρχος για τον λόγο αυτό τον έβγαλε από υπεύθυνο του Κέντρου Στήριξης και τον απέπεμψε από την παράταξη. Περαιτέρω και ο δεύτερος κατηγορούμενος, ο οποίος ήταν ως το 1999 μέλος του ως άνω συλλόγου, ισχυρίστηκε για τον πολιτικώς ενάγοντα στην ως άνω έκτακτη γενική συνέλευση ότι εκμεταλλεύτηκε οικονομικά και ιδεολογικά τους Ποντίους, ιδίως αναφορικά με το θέμα των οικοπέδων που αγόρασαν οι τελευταίοι για την δημιουργία του οικισμού ισχυρίστηκε επί λέξει ότι "τα οικόπεδα που αγοράσανε αν πάτε εκεί στο χωριό μέσα και ρωτήσετε πόσο κάνει το οικόπεδο θα σας πει ο μεσίτης 2.000. Αυτός τους τα πούλησε 6.000 τρία χιλιόμετρα χωματόδρομο και έξω από το χωριό ...". Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα δεν προέκυψε η αναλήθεια των αναφερόμενων στις ανωτέρω δηλώσεις των κατηγορουμένων γεγονότων και ως εκ τούτου δεν συντρέχει περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης. Σε κάθε δε περίπτωση οι κατηγορούμενοι πίστευαν ότι τα ανωτέρω γεγονότα που ισχυρίστηκαν ήσαν αληθή και ισχυρίστηκαν αυτά όχι με σκοπό να πλήξουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος αλλά προκειμένου να διαφυλάξουν δικαιολογημένο ενδιαφέρον τους. Δηλαδή οι ανωτέρω δηλώσεις των κατηγορουμένων στο πλαίσιο της ανωτέρω γενικής συνέλευσης μπορούσαν μεν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, πλην όμως αυτές έγιναν από δικαιολογημένο ενδιαφέρον, αφού, όπως προαναφέρθηκε, οι κατηγορούμενοι, με τις ως άνω ιδιότητές τους, είχαν το δικαίωμα να ασκήσουν κριτική στον τρόπο λειτουργίας του ως άνω ποντιακού συλλόγου, ακόμη και με οξείς εκφράσεις, για τη στάση και τις ενέργειές του, τόσο όσον αφορά τη λειτουργία και την δράση του συλλόγου, όσο και όσον αφορά το οικονομικό θέμα της αγοράς των οικοπέδων, στην οποία ο εγκαλών είχε άμεση ανάμειξη. Εξάλλου αποδείχθηκε ότι οι ως άνω κατηγορούμενοι αποσκοπούσαν με τις ανωτέρω δηλώσεις τους να διαφυλάξουν τα οικονομικά συμφέροντά τους, ιδίως αναφορικά με την αγορά των ακινήτων για την δημιουργία του οικισμού, δεδομένου ότι οι τελευταίοι είχαν δώσει χρήματα για την αγορά οικοπέδων, τα οποία διαχειριζόταν ο εγκαλών. Από δε τον τρόπο που διατυπώθηκαν οι δηλώσεις αυτές δεν προκύπτει ότι οι κατηγορούμενοι είχαν σκοπό εξύβρισης του εγκαλούντος, δηλαδή δεν προέκυψε πρόθεση αυτών που να κατευθύνεται ειδικά στην προσβολή της τιμής και της υπολήψεως του τελευταίου, έστω και αν ορισμένες εκφράσεις που χρησιμοποιήθηκαν, είναι οξείς. Οι εν λόγω δηλώσεις δηλαδή κατέτειναν όχι στην προσωπική μείωση του εγκαλούντος, αλλά στην ενημέρωση των παρισταμένων στην ως άνω έκτακτη συνέλευση για τα επίμαχα ως άνω θέματα του συλλόγου και στη διαφύλαξη των ως άνω συμφερόντων τους. Ως εκ τούτου δεν στοιχειοθετείται ούτε το αδίκημα της εξύβρισης, αφού δεν προέκυψε σκοπός εξύβρισης. Πρέπει επομένως να κηρυχθούν αθώοι οι κατηγορούμενοι". Ακολούθως, με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως του, το δικαστήριο της ουσίας κήρυξε αθώους τους κατηγορουμένους, επί λέξει, για το ότι: "... στην Αθήνα, στις 21.03.2010, ισχυρίστηκαν ενώπιον τρίτων, για άλλο πρόσωπο, ψευδή γεγονότα που μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή του, τελώντας σε γνώση του ψεύδους. Ειδικότερα στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, ισχυρίσθηκαν ενώπιον της έκτακτης γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου ..., για τον εγκαλούντα Σ. Χ., τα ακόλουθα: Α) Η πρώτη κατηγορουμένη ισχυρίστηκε τα εξής: "Θέλουμε να θέσουμε ένα ακόμη θέμα και μιλάω στον πληθυντικό γιατί είναι και αρκετά μέλη από τον ποντιακό σύλλογο …, ένα θέμα δημοκρατικής λειτουργίας του συλλόγου, δεν υπάρχει καμία δημοκρατική λειτουργία εκεί. Πρόσφατα έγιναν εκλογές αφού επέτρεψε ο κ. Σ., αλλά ήταν εκλογές μαϊμού .... Η μία έκφανση είναι η δικτατορική λειτουργία του συλλόγου εξαιτίας του ανθρώπου αυτού και δεύτερον η οικονομική εκμετάλλευση πολλών μελών με έναν οικοπεδικό συνεταιρισμό που έχει φτιαχτεί... Το ένα σκέλος αφορά τη δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου … και έχει να κάνει με το γεγονός ότι επί πέντε χρόνια ο Χ Σ. δεν επέτρεπε να κάνουμε εκλογές το απαγόρευε, ενώ το ζητούσε συνεχώς η κ. Κ. Σ., η πρώην Πρόεδρος, εκείνος απαγόρευε να συγκαλέσουμε γενική συνέλευση. Το δεύτερο είναι ότι τον Σεπτέμβρη συγκάλεσε μετά από πάρα πολλές παρακλήσεις γενική συνέλευση, στην οποία δεν επέτρεψε στην προηγούμενη πρόεδρο να κάνει απολογισμό, αντίθετα την έδιωξε με τον χειρότερο τρόπο, με βρισιές και με μεθοδεύσεις άλλες που δεν θα αναφερθώ, και έκανε ο ίδιος ο οποίος είναι απλά ο επίτιμος πρόεδρος, έναν απολογισμό που δεν ήταν απολογισμός, ήταν τα ανδραγαθήματα του Χ. Σ., δεν είχε μορφή απολογισμού. Από τη μια αυτό. Και όπως όλοι ξέρουμε πρέπει να εκλεγεί εφορευτική επιτροπή και για να γίνουν εκλογές. Δεν εξελέγη καμία εφορευτική επιτροπή παρά μόνο στην συνέχεια έβαζε τις υπαλλήλους του Κέντρου Στήριξης να τηλεφωνούν και να παίρνουν τον κόσμο που θεωρούσε του χεριού του, εμένα δεν με πήρε ούτε τον άντρα μου που είμαστε μέλη, να πηγαίνουν να ψηφίζουν επί περίπου μία εβδομάδα στο Κέντρο Στήριξης ούτε καν στον σύλλογο χωρίς εφορευτική επιτροπή, χωρίς τίποτα. Όπως καταλαβαίνετε έβγαλε αυτούς που ήθελε. Μου είχε πει η κ. Σ.. ξέρω ποιους θα βγάλει, ποιες μαριονέτες. Αυτό έγινε τον Σεπτέμβρη... Εν τω μεταξύ στη συνέλευση διακαώς ζητούμε ο κόσμος να μπει το θέμα των οικοπέδων γιατί πριν από περίπου επτά χρόνια με πρόταση του Χ. Α. που ήταν τότε, τον οποίο τον έδιωξε κακήν κακώς, ξεκίνησε να αγοράζεται μια περιοχή στην Εύβοια, κομμάτι, κομμάτι... Παρόλο που πέρασαν επτά χρόνια έκανε μία γενική συνέλευση πριν από τέσσερα χρόνια από εκεί και έπειτα τίποτα, ο κόσμος ζητούσε συνεχώς συνέλευση και ενημέρωση την επιτροπή την είχε γραμμένη στα παλιά του παπούτσια, μόνο για αγγαρείες τους έστελνε, φέρτε μου από την τράπεζα 20 χιλιάδες, 30 χιλιάδες και για όποιες ενέργειες γίνονταν ενεργούσε εκείνος. ... Ούτε λογοδοτεί τι πληρώθηκε για τα κομμάτια που έχουν αγοραστεί, τι έξοδα έγιναν για τα συμβολαιογραφικά, δεν δίνει λογαριασμό κανέναν το τι συμβαίνει οικονομικά αυτό είναι το παραμύθι που πουλάει, αυτός είναι ο σωτήρας των νεοπροσφύγων, χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτα, έχει αυτοδιοριστεί εν πάση περιπτώσει ο μεσίας τους...Και σε αλλεπάλληλες προσπάθειες να μας ενημερώσει η απάντηση ήταν κόψτε τον λαιμό σας και με βρισιές άλλες, με κάποια τσιράκια του ... Το πράγμα είναι ως εξής, είπε κόψτε τον λαιμό σας πηγαίνετε στα δικαστήρια. .. Σε κάποιους πουλάει όνειρο και είναι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα οι περισσότεροι. Αλλά στο μεταξύ ο άνθρωπος αυτός δεν φέρεται έντιμα και κάποιος πρέπει να του κόψει την φόρα... ο άνθρωπος αυτός έχει εξαπατήσει πολλούς από εμάς, η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει κάποια πράγματα για τους νεοπρόσφυγες, αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Από εκεί και πέρα να αυτοδιορίζεται Σ. και να κάνει τα ακατονόμαστα αυτό δεν γίνεται. Πέρυσι κάποιους από εμάς πραγματικά μας εξαπάτησε στην εκδήλωση αυθημερόν που έγινε της γενοκτονίας, δηλαδή καπέλωσε μέχρι βαθμού που δεν συζητιέται το πράγμα και φέρθηκε πάρα πολύ άσχημα... τελευταία έκανε και μία προβοκάτσια στην Καλλιθέα με ανυπόγραφα φέιγ βολάν του Ε. Β. στο άγαλμα και πρόσφατα ο δήμαρχος για ένα από αυτούς τους λόγους τον έβγαλε από υπεύθυνο του Κέντρου Στήριξης και τον απέπεμψε από την παράταξη...". Β) Ο δεύτερος κατηγορούμενος ισχυρίσθηκε τα εξής: "...Σίγουρα δεν είναι έκπληξη για μας. Πριν τέσσερα χρόνια κατήγγειλα αυτό το γεγονός ότι γίνεται εκμετάλλευση των Ποντίων στον Σύλλογο …, δεν ήμουνα πια εκεί γιατί είχα φύγει. Είχα φύγει γιατί οποιαδήποτε ιδέα δική μας αν έβγαινε αυτή η ιδέα δεν θα εφαρμοζότανε γιατί δεν ήταν ιδέα του Σ..
Συνεπώς, δεν εκμεταλλεύτηκε μόνο οικονομικά τους Ποντίους, τους εκμεταλλεύτηκε ιδεολογικά και εδώ πάσχει ο ποντιακός χώρος. Και περισσότερο σε εμάς στην Καλλιθέα μας κατέστρεψε σαν Ποντίους το λέω τώρα εδώ γιατί βρίσκω γόνιμο έδαφος να το πω γιατί στην προηγούμενη συνέλευση δεν μπορούσα να το πω, δεν θέλατε να το ακούσετε. Η Καλλιθέα ιδεολογικά σαν Πόντιοι έχει καταστραφεί από τον Σ.... Ο Σ. είναι καρκίνωμα....θα πεθάνουμε μαζί του.... Να πω το εξής. Τα οικόπεδα που αγοράσανε αν πάτε εκεί στο χωριό μέσα και ρωτήσετε πόσο κάνει το οικόπεδο θα σας πει ο μεσίτης 2000. Αυτός τους τα πούλησε 6000 τρία χιλιόμετρα χωματόδρομο και έξω από το χωριό...". Πλην, όμως, τα ανωτέρω ήταν ψευδή, ενώ η αλήθεια ήταν ότι στον εν λόγω Σύλλογο υπήρχε δημοκρατική λειτουργία χωρίς απαγορεύσεις, παρατυπίες και δήθεν "μαϊμούδες" και δεν έγινε καμιά εκμετάλλευση μελών του Συλλόγου με τα αγορασθέντα οικόπεδα, ούτε εξαπάτησε κάποιον ο εγκαλών. Οι κατηγορούμενοι δε, γνώριζαν το ψεύδος των ισχυρισμών τους, των οποίων έλαβαν γνώση όλα τα παρευρισκόμενα στη συνέλευση μέλη, μπορούσαν δε να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, καθόσον ενείχαν αμφισβήτηση της επαγγελματικής και προσωπικής του εντιμότητας και αξιοπρέπειας". Με αυτά που δέχθηκε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του, την κατά τις παραπάνω διατάξεις πλήρη, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και δεν παραβίασε ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου, τις προαναφερθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 362, 363, 366, και 367 του Π.Κ., τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε, αφού εκθέτει στην προσβαλλόμενη απόφασή του με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και εκτίθενται και οι σκέψεις για τις οποίες δέχθηκε το δικαστήριο ότι τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά δεν συγκροτούν εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου ούτε την αξιόποινη πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως, για την οποία ασκήθηκε κατά των κατηγορουμένων ποινική δίωξη, ούτε την αξιόποινη πράξη της απλής δυσφήμησης, αλλ’ ούτε και την αξιόποινη πράξη της εξυβρίσεως, αφού δέχεται κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του ότι ήταν αληθή τα όσα ισχυρίστηκαν οι κατηγορούμενοι για τον εγκαλούντα και ότι ισχυρίστηκαν αυτά τα αληθή γεγονότα στα πλαίσια της γενικής συνελεύσεως του συλλόγου (σωματείου) στο οποίο είναι μέλη, όχι με σκοπό να πλήξουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος και να τον εξυβρίσουν, αλλά ως έχοντες το δικαίωμα ως μέλη του συλλόγου να ασκήσουν κριτική στον τρόπο λειτουργίας του, ακόμη και με οξείς εκφράσεις, για τη στάση και τις ενέργειες του εγκαλούντος, τόσο όσον αφορά τη λειτουργία και την δράση του συλλόγου, όσο και όσον αφορά το οικονομικό θέμα της αγοράς των οικοπέδων, στην οποία ο εγκαλών είχε άμεση ανάμειξη, προκειμένου να διαφυλάξουν δικαιολογημένο ενδιαφέρον των ιδίων, αλλά και των υπολοίπων μελών του συλλόγου τους και περαιτέρω δέχεται ότι αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι αποσκοπούσαν, με τα όσα αληθή ισχυρίστηκαν κατά τα προδιαληφθέντα, να διαφυλάξουν τα οικονομικά συμφέροντά τους, ιδίως αναφορικά με την αγορά των ακινήτων για την δημιουργία του οικισμού, δεδομένου ότι αυτοί, όπως και τα άλλα μέλη του συλλόγου, είχαν δώσει χρήματα για την αγορά οικοπέδων, τα οποία διαχειριζόταν ο εγκαλών και ότι από τον τρόπο που διατυπώθηκαν οι αληθείς ισχυρισμοί που αφορούσαν τη συμπεριφορά του εγκαλούντος, δεν προκύπτει ότι οι κατηγορούμενοι είχαν σκοπό εξύβρισης του εγκαλούντος, δηλαδή δέχεται, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι δεν προέκυψε πρόθεση των κατηγορουμένων που να κατευθύνεται ειδικά στην προσβολή της τιμής και της υπολήψεως του εγκαλούντος.
Επομένως, ενόψει όλων των ανωτέρω, οι σχετικοί από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’ του Κ.Ποιν.Δ. λόγοι αναιρέσεως για έλλειψη της επιβαλλομένης από το Σύνταγμα και το νόμο ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως του άρθρου 367 παρ. 1 του Π.Κ., είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι και αφού δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 30 Δεκεμβρίου 2015 αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που ασκήθηκε με τη σύνταξη της ...2015 εκθέσεως αναιρέσεως ενώπιον της Γραμματέως του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της με αριθμούς 74286/2015 και 78401/2015 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου 2016.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΕΡΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Σεπτεμβρίου 2017.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ