Θέμα
Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Αναιρέσεων συνεκδίκαση.
Περίληψη:
Απαράδεκτες οι 3 αιτήσεις αναίρεσης, λόγω παντελούς αοριστίας των
λόγων τους από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ, Ε, ΣΤ του ΚΠΔ.
ΑΡΙΘΜΟΣ 666/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο,- Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Μαρία Βασιλάκη και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 2 Απριλίου 2013, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση των αναιρεσειόντων -κατηγορουμένων 1. Ι. Μ. του Σ., κατοίκου Αμαρουσίου Αττικής, που δεν παρέστη στο συμβούλιο, 2. Π. Π. του Β., 3. Π. Π. του Π., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ασημάκη Ασημακόπουλο, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 1884/2012 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγον: Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "Οργανισμός Απασχολήσεως Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ)", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες -κατηγορούμενοι ζητούν τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 20 Ιουνίου 2012, 26 Ιουνίου 2012 και 26 Ιουνίου 2012 τρεις αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1046/12.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νικόλαος Παντελής εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σταύρου Μαντακιοζίδη με αριθμό 241 και ημερομηνία 15.11.2012, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: Εισάγω στο Συμβούλιό Σας, σύμφωνα με τα άρθρα 476.1 και 513 Κ.Π.Δ., τις υπ' αριθ. 40/20.6.2012, 45/26.6.2012 και 46/26.6.2012 αιτήσεις αναίρεσης των Ι. Μ., Π. Π. του Β. και Π. Π. του Π. κατά της υπ' αριθ. 1884/2012 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθήνας, με την οποία κηρύχθηκαν ένοχοι απάτης από κοινού κατ' εξακολούθηση σε βάρος του Δημοσίου, από την οποία η ζημία που προκλήθηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, αφού υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ και επιβλήθηκε στον καθένα τους κάθειρξη εννέα (9) ετών και εκθέτω τα εξής: Η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή όταν σ' αυτή περιέχεται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο τουλάχιστον ένας από τους προβλεπόμενους λόγους αναίρεσης (άρθρο 473.2, 474.2, 476.1, 509.1 και 510 Κ.Π.Δ.). Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 του Κ.Π.Δ. λόγους αναίρεσης, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια πρέπει να απορρίπτεται σύμφωνα με το άρθρο 513 Κ.Π.Δ. (ΑΠ 1547/2008, ΑΠ 1243/2008). Εξ άλλου, σύμφωνα με το άρθρο 476.1 ΚΠΔ, όπως αντικ. με το άρθρο 2.18 Ν. 2408/96, όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε το δικαίωμα ή εναντίον απόφασης ή βουλεύματος, για τα οποία δεν προβλέπεται ή όταν ασκήθηκε εκπρόθεσμα ή χωρίς να τηρηθούν οι διατυπώσεις που ορίζονται από τον νόμο για την άσκηση του, καθώς και όταν έγινε νόμιμα παραίτηση από το ένδικο μέσο ή σε κάθε άλλη περίπτωση που ο νόμος ρητά προβλέπει ότι το ένδικο μέσο είναι απαράδεκτο, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο και διατάσσει την εκτέλεση της απόφασης ή του βουλεύματος που έχει προσβληθεί και την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο (ΑΠ 1547/2008, ΑΠ 401/2006). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τις πιο πάνω υπό κρίση αιτήσεις αναίρεσης, οι αναιρεσείοντες επικαλούνται, ως λόγους αναίρεσης, επί λέξει τα εξής: α)ο πρώτος Ι. Μ.: "...α)έλλειψη από την απόφαση της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλεται από το Σύνταγμα και β)εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, δηλαδή των άρθρων 510 510 παρ. 1 εδ. Δ' και Ε' του ΚΠΔ ...", β)ο δεύτερος Π. Π. του Β.: "... Κατά το άρθρο 510 Κ. Ποιν. Δ. εδ. Δ') έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ΣΤ)παραβίαση δεδικασμένου Ε)εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης..." και γ)ο τρίτος Π. Π. του Π. "... Κατά άρθρο 510 510 Κ. Ποιν. Δ. εδ. Δ)έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ΣΤ) Παραβίαση δεδικασμένου Ε)εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης...".Οι προβαλλόμενοι πιο πάνω αναιρετικοί λόγοι των υπό κρίση αιτήσεων είναι παντελώς αόριστο} δεδομένου ότι οι αναιρεσείοντες: α)δεν αναφέρουν σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας στην προσβαλλόμενη απόφαση, β)ποιά ακριβώς ουσιαστική ποινική διάταξη δεν ερμηνεύθηκε και δεν εφαρμόσθηκε ορθά και γ) σε τι ακριβώς συνίσταται η παραβίαση του δεδικασμένου από την προσβαλλόμενη απόφαση. Θα πρέπει, συνεπώς, να απορριφθούν ως απαράδεκτες οι υπό κρίση αιτήσεις αναίρεσης και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος των αναιρεσειόντων.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Προτείνω: α)Να απορριφθούν οι κρινόμενες αιτήσεις αναίρεσης και β)Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος των αναιρεσειόντων.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σταύρος Μαντακιοζίδης".
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και τον πληρεξούσιο δικηγόρο των δεύτερου κα τρίτου των αναιρεσειόντων, και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος του πρώτου αναιρεσείοντος,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ.2, 474 παρ.2, 476 παρ.1, 509 παρ.1 και 510 του ΚΠΔ προκύπτει ότι για το κύρος και κατ' ακολουθία το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως, πρέπει στη δήλωση ασκήσεως της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ λόγους αναιρέσεως, η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη χωρίς άλλη έρευνα, σύμφωνα με το άρθρο 513 του ίδιου Κώδικα. Η ανυπαρξία ή η αοριστία, εξάλλου, των λόγων αναιρέσεως δεν μπορεί να συμπληρωθεί με άλλα, έξω από την έκθεση αναιρέσεως, έγγραφα ή με την άσκηση πρόσθετων λόγων αναιρέσεως, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παρ. 2 ΚΠΔ, την ύπαρξη παραδεκτής αιτήσεως αναιρέσεως. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διατάξεως που προβλέπει το λόγο αναιρέσεως, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Ειδικότερα, για το ορισμένο του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγου αναιρέσεως για έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα και δεδομένου ότι ο λόγος αυτός δεν διαφοροποιείται ως προς το παραδεκτό του από τους άλλους λόγους αναιρέσεως, πρέπει να προσδιορίζεται με την αναίρεση σε τι συνίσταται η έλλειψη αυτή, ποιες είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία της αποφάσεως ήτοι οι αντιφατικές αιτιολογίες αυτής σε σχέση με τα προσβαλλόμενα κεφάλαιά της ή ποια αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το Δικαστήριο της ουσίας (Ολ.ΑΠ 2/2002). Για το ορισμένο δε του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠΔ προβλεπομένου λόγου αναίρεσης, πρέπει στη σχετική έκθεση αναίρεσης να διαλαμβάνεται συγκεκριμένα η ουσιαστική ποινική διάταξη που φέρεται ότι παραβιάσθηκε και να προσδιορίζεται ειδικότερα η νο΅ική πλη΅΅έλεια περί την εφαρμογή ή την ερμηνεία της εν λόγω διάταξης που αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση, δηλαδή να γίνεται ΅νεία σε τι συνίσταται η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία της διάταξης που εφαρμόσθηκε από την προσβαλλόμενη απόφαση. Αν τέλος προβάλλεται ως λόγος αναίρεσης η παραβίαση δεδικασ΅ένου, πρέπει να αναφέρεται η αμετάκλητη απόφαση ή το βούλευ΅α που δημιούργησαν το δεδικασ΅ένο.
Στην προκειμένη περίπτωση, στις κρινόμενες με αριθμ. εκθ. 40/20-6-2012, 45/26-6-2012 και 46/26-6-2012 τρεις αυτοτελείς αιτήσεις αναιρέσεως των τριών καταδικασθέντων για απάτη αναιρεσειόντων, κατά της με αριθμ. 1884/2012 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που συντάχθηκαν νόμιμα, αναφέρονται σ' αυτές, ότι ζητούν την αναίρεση, "για όσους λόγους επιφυλάσσονται να επικαλεσθούν προσθέτως και για τους λόγους που αναφέρουν και συγκεκριμένα, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, για παραβίαση δεδικασμένου και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης", σημειώνεται δε και το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠΔ .
Από το παραπάνω περιεχόμενο των κρινόμενων τριών αιτήσεων αναιρέσεως, στις οποίες δεν αναφέρεται ούτε επισυνάπτεται κάποιο άλλο έγγραφο, προκύπτει ότι δεν περιέχεται στις αιτήσεις αυτές κανένας νόμιμος λόγος αναιρέσεως από τους περιοριστικά αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠΔ, ούτε διατυπώνεται κάποια πλημμέλεια της προσβαλλόμενης αποφάσεως, οι δε αναφερόμενοι ως παραπάνω λόγοι εκτίθενται παντελώς αόριστα, με μόνη επίκληση και παράθεση του κειμένου της σχετικής διατάξεως του άρθρου 510 ΚΠΔ, που προβλέπει τους ανωτέρω λόγους αναιρέσεως, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν τις αόριστα επικαλούμενες πλημμέλειες. Η άσκηση των αναιρέσεων αυτών, πριν την καταχώρηση της προσβαλλόμενης αποφάσεως στο οικείο βιβλίο δημοσιεύσεων του Εφετείου Αθηνών την 16-7-2012, δε δικαιολογεί, ούτε νομιμοποιεί την αόριστη αναφορά στην έκθεση των λόγων αναιρέσεως, όπως διατείνονται οι δύο παρασταθέντες αναιρεσείοντες, με το κατατεθέν υπόμνημά τους, αφού μπορούσαν να ασκήσουν παραδεκτά και δεύτερη συμπληρωματική αναίρεση, με ορισμένους λόγους, μετά την καταχώρηση, πράγμα που δεν έπραξαν.
Συνεπώς, εφόσον ειδοποιήθηκαν οι αναιρεσείοντες, σύμφωνα με το άρθρο 476 παρ. 1 ΚΠΔ, όπως προκύπτει από την επισημείωση του αρμόδιου γραμματέα στο φάκελο της δικογραφίας, να παραστούν στο παρόν συμβούλιο κατά τη σημερινή δικάσιμο και από αυτούς δεν παρέστη ο Ι. Μ., πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες (αρθρ. 476 παρ. 1 και 513 παρ. 1α του ΚΠΔ) οι κρινόμενες αιτήσεις και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει ως απαράδεκτες τις με αριθμ. εκθ. 40/20-6-2012, 45/26-6-2012 και 46/26-6-2012 αιτήσεις των Ι. Μ. του Σ., Π. Π. του Β. και Π. Π. του Π. αντίστοιχα, για αναίρεση της με αριθμ. 1884/2012 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ τον καθένα.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 16 Απριλίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 26 Απριλίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ