Θέμα
Κλητήριο θέσπισμα, Ακυρότητα σχετική.
Περίληψη:
Κλητήριο θέσπισμα. Ακυρότητα σχετική. Προβολή σχετικής ενστάσεως στην πρωτόδικη δίκη και απόρριψη ενστάσεως. Δεν επαναφέρεται με την έφεση. Καλύφθηκε η ακυρότητα. Απορρίπτει αναίρεση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1754/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, ο οποίος ορίσθηκε με την υπ' αριθμό 42/2009 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Γρηγορίου Μάμαλη), Νικόλαο Ζαΐρη, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο - Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ...., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Μαρία Πατεράκη - Ζυμβραγουδάκη, περί αναιρέσεως της 577/2008 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Γυθείου.
Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Γυθείου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 26 Αυγούστου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1458/2008.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 510 παρ, 1 στοιχ, Β' του ΚΠοινΔ, ως λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως μπορεί να προταθεί και η σχετική ακυρότητα που επήλθε κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο (άρθρο 170 παρ. 1), εφόσον δεν καλύφθηκε σύμφωνα με τα άρθρα 173 και 174 του ίδιου Κώδικα, Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 320, 321, 339, 330 και 343 του Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι η κύρια διαδικασία στο ακροατήριο αρχίζει είτε με την επίδοση, στον κατηγορούμενο του κλητηρίου θεσπίσματος ή της κλήσεως με τα οποία καλείται αυτός στο ακροατήριο, αδιαφόρως αν η υπόθεση αναβλήθηκε ή εκδικάστηκε, είτε με την εμφάνιση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και τη μη εναντίωσή του στη συζήτηση της υπόθεσης. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 173 παρ. 1 και 174 παρ. 2 του Κ.Π,Δ. προκύπτει ότι την ακυρότητα της επίδοσης της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος, η οποία είναι σχετική και αφορά σε διαδικαστική πράξη που κατ' ανάγκη επιδρά στο κύρος της διαδικασίας στο ακροατήριο και στην καταδικαστική απόφαση που θα εκδοθεί, αν δεν καλυφθεί, αν δηλαδή ο κατηγορούμενος εμφανιστεί στη δίκη και προβάλλει εγκαίρως αντίρρηση για την πρόοδο της, μπορεί, εφόσον η σχετική ένσταση του απορρίφθηκε, να την προτείνει επαναφέροντας την με λόγο έφεσης και στη δευτεροβάθμια δίκη. Αν δεν προταθεί η ακυρότητα αυτή με λόγο έφεσης καλύπτεται, με επακόλουθο η επίδοση της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος να θεωρείται πλέον έγκυρη. Επίσης, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 1 και 4 και 113 παρ. 2 και 3 του Π.Κ., το αξιόποινο της πράξεως εξαλείφεται με την παραγραφή, η οποία για τα πταίσματα είναι ενιαύσια και αρχίζει από την ημέρα που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη. Η προθεσμία της παραγραφής αναστέλλεται για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η κύρια διαδικασία και έως ότου γίνει αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση, όχι όμως περισσότερο από ένα χρόνο για τα πταίσματα. Προϋπόθεση της κατά τα ανωτέρω έναρξης αναστολής της παραγραφής αποτελεί - μεταξύ άλλων - και η έγκυρη επίδοση της κλήσης ή του κλητηρίου θεσπίσματος στον κατηγορούμενο.
Συνεπώς, αν η τοιαύτη επίδοση είναι άκυρη και κηρυχθεί τέτοια, δεν αρχίζει η κύρια διαδικασία ούτε επέρχεται αναστολή της παραγραφής. Τέλος, κατά την εφαρμοζόμενη και στην αναίρεση κατ' άρθρο 509 ΚΠΔ, διάταξη του άρθρ. 474 παρ. 2 του αυτού Κώδικα, κατά την οποία στην έκθεση ασκήσεως του ένδικου μέσου πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι για τους οποίους ασκείται το ένδικο αυτό μέσο, προκύπτει ότι είναι απαράδεκτοι και ως τέτοιοι απορριπτέοι νέοι λόγοι έφεσης, οι οποίοι δεν περιλαμβάνονται στην έκθεση, αλλά προτείνονται για πρώτη φορά στο ακροατήριο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπεί ο Αρειος Πάγος για την έρευνα της βασιμότητας των λόγων αναιρέσεως, προκύπτουν τα ακόλουθα: Με το από 24-10-06 κλητήριο θέσπισμα του Δημοσίου Κατηγόρου Αρεόπολης, ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ...., παραπέμφθηκε στο ακροατήριο του Πταισματοδικείου Γυθείου, προκειμένου να δικαστεί για παράβαση του άρθρ. 3 της 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης (άδεια λειτουργίας μουσικών οργάνων).
Περαιτέρω, όπως προκύπτει από τα πρακτικά και την υπ' αριθ. 403/2007 πρωτόδικη απόφαση του Πταισματοδικείου Γυθείου που συνεδρίασε στη μεταβατική έδρα του στην Αρεόπολη Λακωνίας στις 5-12-2007, ο κατηγορούμενος - αναιρεσείων προέβαλε, την παρακάτω ακυρότητα της επίδοσης σε αυτόν του κλητηρίου θεσπίσματος, με το οποίο παραπέμπονταν να δικαστεί για την (πταισματική) παράβαση του άρθρου 3 της αριθ. 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης (άδεια λειτουργίας μουσικών οργάνων), ισχυριζόμενος ότι αυτό του επιδόθηκε με θυροκόλληση στην κατοικία του στον ..., ενώ θα έπρεπε να του επιδοθεί διαμέσου του διοικητού του, κατ' εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 157 Κ.Π.Δ., δεδομένου ότι αυτός κατά το χρόνο της επίδοσης υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο πολεμικό ναυτικό. Ακολούθως, ισχυρίστηκε ότι, αφού ακύρως του επιδόθηκε το κλητήριο θέσπισμα, δεν ανεστάλη η ενιαύσια παραγραφή της ανωτέρω πράξης και ως εκ τούτου αυτή έχει παραγραφεί. Η ένσταση του αυτή απορρίφθηκε από το ανωτέρω δικαστήριο, το οποίο με την προαναφερόμενη απόφαση του τον καταδίκασε σε ποινή προστίμου 450 ευρώ. Κατά της πρωτόδικης αυτής απόφασης άσκησε την υπ' αριθ. 9/5-12-2007 έφεση του, με την οποία ζήτησε την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης μόνο για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, χωρίς επιπλέον να προσβάλει με ειδικό λόγο εφέσεως την απόρριψη της ανωτέρω ενστάσεώς του. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω και σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην προηγηθείσα μείζονα σκέψη, εφόσον αφενός μεν η επικαλούμενη από τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο ως άνω ακυρότητα της επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος είναι σχετική και δεν ερευνάται αυτεπαγγέλτως, αφετέρου δε η υπόθεση κατά το κεφάλαιο τούτο, όπως προκύπτει από την οικεία έκθεση εφέσεως, δεν μεταβιβάσθηκε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο με λόγο εφέσεως (η ακυρότητα προβλήθηκε μόνον εκ των υστέρων κατά τη συζήτηση ενώπιον του δικάσταντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου), η τυχόν ακυρότητα της επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος προς τον εκκαλούντα καλύφθηκε και ως εκ τούτου η κατά τα ανωτέρω ένσταση καλώς απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.
Κατά συνέπεια, ζήτημα παραγραφής της προαναφερθείσας πταισματικής παράβασης, λόγω μη έγκυρης επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος εντός έτους από την τέλεση της πράξης, δεν γεννάται.
Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (ΚΠΔ 583 παρ. 1).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 26 Αυγούστου 2008 (υπ' αριθμ. πρωτ. 2281/2008 αίτηση του ... για αναίρεση της με αριθμό 577/2008 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Γυθείου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 24 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 3 Αυγούστου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ