Θέμα
Ισχυρισμός αυτοτελής, Αναιρέσεως προθεσμία άσκησης, Ψευδής καταμήνυση, Δυσφήμηση συκοφαντική, Τύπος.
Περίληψη:
Συκοφαντική δυσφήμιση δια του τύπου και κανονική, ψευδής καταμήνυση. Σύντμηση της προθεσμίας αναιρέσεως στα εγκλήματα δια του τύπου στο ήμισυ, όταν η δια του τύπου παράβαση διώκεται αυτοτελώς, όχι όταν συρρέει αυτή με άλλη αξιόποινη πράξη ή συρρέει ως μερικότερη πράξη εξακολουθούντος εγκλήματος που δεν υπάγεται στις περί τύπου διατάξεις. Ισχυρισμοί αυτοτελείς. Άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως (αρ. 367 παρ. 1 περ. γ' ΠΚ). Δεν εφαρμόζεται επί συκοφαντικής δυσφημήσεως. Ορθή και αιτιολογημένη η απόφαση. Απορρίπτει αίτηση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1396/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοϊνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο,- Εισηγητή, Ανδρέα Ξένο και Βασίλειο Καπελούζο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 24 Οκτωβρίου 2012, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Μ. Σ. του Α., κατοίκου ..., που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Κανελλόπουλο, περί αναιρέσεως της 351/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών. Με πολιτικώς ενάγουσα την Β. Κ.-Π. του Ν., κάτοικο ..., που δεν παρέστη.
Το Τριμελές Εφετείο Πατρών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 29 Μαρτίου 2012 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 519/12.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο μόνο παρ. 3 του Ν. 2243/1994, στα εγκλήματα που διαπράττονται δια του τύπου, οι προβλεπόμενες στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με ποινή ακυρότητας ή απαραδέκτου προθεσμίες που υπερβαίνουν τις πέντε ημέρες συντέμνονται στο ήμισυ. Το κλάσμα που τυχόν προκύπτει συμπληρώνεται ως την επόμενη ακέραιη μονάδα. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι επί αναιρέσεως κατά καταδικαστικής αποφάσεως για εγκλήματα που διαπράττονται δια του τύπου, η προς τούτο χορηγούμενη από το άρθρο 473 παρ. 1και 2 του ΚΠοινΔ προθεσμία των δέκα ημερών για αναίρεση από εκείνον που καταδικάστηκε ή των είκοσι ημερών, αν η αναίρεση ασκείται με δήλωση που επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, συντέμνεται στο ήμισυ, δηλαδή σε πέντε ή δέκα, αντιστοίχως, ημέρες και αρχίζει από τότε που η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωριστεί καθαρογραμμένη στο ειδικό βιβλίο που τηρείται από τη γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου. Κατά την αληθή έννοια της διατάξεως αυτής, η κατά τα άνω σύντμηση της προθεσμίας στο ήμισυ εφαρμόζεται επί πράξεων τελουμένων δια του τύπου όταν αυτές διώκονται αυτοτελώς. 'Όταν, όμως, η δια του τύπου τελούμενη παράβαση συρρέει με άλλη αξιόποινη πράξη ή συρρέει ως μερικότερη πράξη εξακολουθούντος εγκλήματος που δεν υπάγεται στις περί τύπου διατάξεις, και τα οποία εγκλήματα συνεκδικάσθηκαν και εκδόθηκε κοινή για όλα καταδικαστική απόφαση, τότε ως προς την προθεσμία ασκήσεως αναιρέσεως κατά της αποφάσεως αυτής κατισχύει η γενική ρύθμιση του άρθρου 473 παρ.1 και 2 του ΚΠοινΔ. Αντίθετη εκδοχή, ότι δηλαδή για καθένα από τα συρρέοντα εγκλήματα η προθεσμία αναιρέσεως κατά της καταδικαστικής αποφάσεως λαμβάνεται υπόψη αυτοτελώς, θα κατέληγε σε άτοπα και θα οδηγούσε σε φαλκίδευση των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου ο οποίος είτε θα έπρεπε να ασκήσει αυτοτελείς αιτήσεις αναιρέσεως τηρώντας τη νόμιμη προθεσμία για καθένα από τα εγκλήματα που συνεκδικάσθηκαν, είτε για τα συρρέοντα και μη υπαγόμενα στις περί τύπου διατάξεις εγκλήματα θα έπρεπε να υποχρεωθεί να ασκήσει την αίτηση αναιρέσεως εντός της βραχύτερης προθεσμίας των πέντε ημερών.
Στην προκείμενη περίπτωση με την από 29 Μαρτίου 2012 (με αριθ. πρωτ. 2524/2012) αίτηση του Μ. Σ. του Α. επιδιώκεται η αναίρεση της υπ' αριθ. 351/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών, με την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων για συκοφαντική δια του τύπου, ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση κατ' εξακολούθηση. Η ως άνω απόφαση καταχωρήθηκε καθαρογραμμένη στο ειδικό βιβλίο τελεσίδικων αποφάσεων στις 12 Μαρτίου 2012, όπως προκύπτει από την επ' αυτής υπηρεσιακή βεβαίωση του Γραμματέα του άνω Δικαστηρίου. Η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως ασκήθηκε με δήλωση που κοινοποιήθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου 30 Μαρτίου 2012, δηλαδή εντός της κατά το άρθρο 473 παρ.2 ΚΠοινΔ εικοσαήμερης προθεσμίας, και, επομένως, κατά τα προεκτεθέντα, είναι εμπρόθεσμη και παραδεκτή και κατά το μέρος που πλήττεται η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για την μερικότερη πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου. Με τις διατάξεις των άρθρων 362 και 363 του ΠΚ ορίζεται ότι όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλο γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του διαπράττει το έγκλημα της δυσφημήσεως, και αν το γεγονός αυτό είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι τούτο είναι ψευδές, τότε διαπράττεται το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως. Επομένως, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως απαιτείται α) ισχυρισμός ή διάδοση ενώπιον τρίτου για κάποιον άλλο γεγονότος που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του τελευταίου, β) το γεγονός αυτό να είναι ψευδές και γ) εκείνος που ισχυρίσθηκε ή διέδωσε το ψευδές γεγονός να προέβη ηθελημένα στην ενέργεια αυτή και να τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς του και της δυνατότητάς του να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου. Ως γεγονός νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά, αναφερόμενη στο παρελθόν ή το παρόν που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια. Περαιτέρω, ως αδικήματα που τελούνται δια του τύπου νοούνται τα αδικήματα που προβλέπονται και τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα ή από τους ειδικούς ποινικούς νόμους, όταν τελούνται με κατάχρηση του τύπου ως μέσου για την εκδήλωσή τους. Επί συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου, μεταξύ άλλων, τιμωρείται και ο συντάκτης του σχετικού δημοσιεύματος. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 229 παρ. 1 του ΠΚ, με την προβλεπόμενη σ' αυτή ποινή τιμωρείται όποιος εν γνώσει καταμηνύει άλλον ψευδώς ή αναφέρει γι' αυτόν ενώπιον της αρχής ότι τέλεσε αξιόποινη πράξη ή πειθαρχική παράβαση με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του γι' αυτήν. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη θεμελίωση του υπ' αυτής προβλεπόμενου εγκλήματος της ψευδούς καταμηνύσεως απαιτείται να έγινε μήνυση ή ανακοίνωση με οποιονδήποτε τρόπο σε αρχή ότι τελέσθηκε από άλλον αξιόποινη πράξη ή πειθαρχική παράβαση, το περιεχόμενο της μηνύσεως ή ανακοινώσεως να είναι αντικειμενικώς ψευδές και ο μηνύσας ή ανακοινώσας να είχε γνώση ότι είναι ψευδές και να έκανε τη μήνυση ή ανακοίνωση με σκοπό να προκληθεί ποινική ή πειθαρχική δίωξη σε βάρος εκείνου που καταμηνύεται, χωρίς να απαιτείται και πραγμάτωση του σκοπού αυτού.
Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεώς της από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠοινΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο, δεν υπάρχει δε έλλειψη αιτιολογίας και στην περίπτωση που αυτή εξαντλείται σε επανάληψη του διατακτικού της αποφάσεως, το οποίο, όμως, εκτός από τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου, περιέχει και πραγματικά περιστατικά τόσο αναλυτικά και με τόση πληρότητα, ώστε να καθίσταται περιττή η διαφοροποίηση της διατυπώσεως του σκεπτικού της. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, διότι ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και εξυπακούεται ότι υπάρχει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από την πραγμάτωση των περιστατικών αυτών, εκτός αν ο νόμος αξιώνει πρόσθετα στοιχεία για το αξιόποινο, όπως η γνώση ορισμένου περιστατικού ή σκοπός επελεύσεως ορισμένου πρόσθετου αποτελέσματος. Το τελευταίο συμβαίνει και στα εγκλήματα της συκοφαντικής δυσφημήσεως και της ψευδούς καταμηνύσεως, που προβλέπονται από τα άρθρα 363 σε συνδυασμό με 362 και 229§1 του ΠΚ, για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως των οποίων απαιτείται άμεσος δόλος, που περιλαμβάνει τη γνώση ότι τα ισχυριζόμενα, διαδιδόμενα ή καταγγελλόμενα είναι ψευδή. Η ύπαρξη τέτοιου δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς στην καταδικαστική απόφαση, με παράθεση των περιστατικών που δικαιολογούν τη γνώση αυτή, διαφορετικά η απόφαση στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης, κατά την ανωτέρω έννοια, αιτιολογίας. Υπάρχει, όμως, και στις περιπτώσεις αυτές η εν λόγω αιτιολογία, όταν, σύμφωνα με τις παραδοχές της αποφάσεως, ο σχετικός με το ψευδές γεγονός ισχυρισμός του δράστη θεμελιώνεται σε προσωπική πεποίθηση ή αντίληψη του ίδιου ή σε δική του πράξη ή παράλειψη, οπότε είναι αυτονόητη η σχετική γνώση του δράστη, χωρίς να απαιτείται παράθεση άλλων, σχετικών με τη γνώση, περιστατικών. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠοινΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει όταν το δικαστήριο αποδίδει σ' αυτήν διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, εσφαλμένη δε εφαρμογή συντρέχει όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε σωστά τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στη διάταξη που εφάρμοσε. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει και όταν η διάταξη αυτή παραβιάζεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό αυτής και ανάγεται στα στοιχεία και στην ταυτότητα του οικείου εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση (Ολ. ΑΠ 3/2008).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, το Τριμελές Εφετείο Πατρών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα, όπως αναφέρθηκε, συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου, ψευδούς καταμηνύσεως και συκοφαντικής δυσφημήσεως κατ' εξακολούθηση σε βάρος της Β. Κ., πράξεις που τέλεσε με το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, και τον καταδίκασε σε συνολική ποινή φυλακίσεως έξι (6) μηνών, ανασταλείσα. Στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Εφετείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, ανελέγκτως, κατά λέξη, τα εξής: "... αποδείχτηκαν τα εξής: Ο κατηγορούμενος, ο οποίος κατά το έτος 2007 διήγε το 23° έτος της ηλικίας του, ήταν μαθητής του εσπερινού Γυμνασίου Αιγίου, του οποίου διευθυντής ήταν ο εξετασθείς μάρτυρας υπερασπίσεως Π. Σ.. Με απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου της μέσης εκπαίδευσης απομακρύνθηκε ο ανωτέρω καθηγητής από τη θέση του διευθυντή κατά το θέρος του έτους 2007 και από το φθινόπωρο του ιδίου έτους τοποθετήθηκε ως διευθύντρια στην παραπάνω σχολική μονάδα η εγκαλούσα καθηγήτρια Β. Κ.. Οι μαθητές όμως του ως άνω σχολείου αντιδρώντας στην απομάκρυνση του διευθυντή Π. Σ. προέβησαν σε κατάληψη του σχολείου για συνεχόμενο διάστημα 51 ημερών. Μετά την λήξη της καταλήψεως του σχολείου τόσο ο απομακρυνθείς διευθυντής Π. Σ. όσο και η καθηγήτρια του εσπερινού γυμνασίου και μάρτυρας Θ. Κ. (πρώην διευθύντρια του Εσπερινού Λυκείου) απέστειλαν στον τοπικό τύπο και δημοσιεύθηκε κοινή επιστολή τους με την οποία ευχαριστούσαν τους μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου και Λυκείου για την κατάληψη του σχολικού συγκροτήματος και την δηλωθείσα με τον τρόπο αυτό συμπαράσταση τους προς το πρόσωπό τους (διευθυντών). Έτσι όταν η εγκαλούσα προσήλθε και ανέλαβε υπηρεσία στο Εσπερινό Γυμνάσιο Αιγίου βρέθηκε προ δυσμενούς κλίματος προκαλουμένου από την δυσπιστία των μαθητών προς το πρόσωπό της, καθόσον την θεωρούσαν ως υπαίτια για την απομάκρυνση του προηγούμενου διευθυντή, χωρίς όμως αυτό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εξάλλου και ελάχιστοι εκ των συναδέλφων της καθηγητών του γυμνασίου, συνέβαλαν στην παγίωση του δυσμενούς εις βάρος της κλίματος συντασσόμενοι, για δικούς τους προφανώς λόγους, με τους μαθητές. Στις 20 Νοεμβρίου 2008 οι μαθητές του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου του Εσπερινού Γυμνασίου Αιγίου, του οποίου πρόεδρος για το σχολικό έτος 2008-2009 είχε εκλεγεί ο κατηγορούμενος, συνέταξαν κείμενο το οποίο απέστειλαν προς δημοσίευση και δημοσιεύθηκε στο υπ' αριθ. 2353 φύλλο της 25ης Νοεμβρίου 2009 της εκδιδόμενης και κυκλοφορούσας στην πόλη του Αιγίου και της ευρύτερης περιοχής της Αιγιαλείας ημερήσιας εφημερίδας με τον τίτλο "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΑΙΓΙΟΧΟΣ". Στην σύνταξη του κειμένου αυτού συμμετείχε, όπως και ο ίδιος ανέφερε στην απολογία του, και ο κατηγορούμενος, ο οποίος το συνυπέγραψε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του μαθητικού συμβουλίου. To περιεχόμενο του συνταχθέντος και δημοσιευθέντος κειμένου είναι το ακόλουθο: "Οι αρμόδιοι βαθμολόγησαν με 20;;; Οι μαθητές σας με 0!!! Ένα χρόνο μετά την κατάληψη που κάναμε για την άδικη απομάκρυνση του διευθυντή μας κ. Σ. Π. μπορούμε να πούμε ότι για τις 51 ημέρες αγώνα που δώσαμε δικαιωθήκαμε πλήρως. Φρόντισε για αυτό με τον καλύτερο τρόπο η κ. Κ. που ανέλαβε από τον περσινό Δεκέμβριο τη Διεύθυνση του Εσπερινού Γυμνασίου Αιγίου. Η περίπτωσή της αποδεικνύει περίτρανα πως όταν οι κρίσεις των διευθυντών, για τις οποίες διαμαρτυρηθήκαμε τόσο έντονα, γίνονται με τον τρόπο που γίνονται, αφήνουν εκτεθειμένους τους κρίνοντες και δημιουργούν προβλήματα στα σχολεία και τους μαθητές που έχουν την ατυχία να τους έχουν διευθυντές. Γιατί εμείς πιστεύουμε πως τη θέση αυτή πρέπει να την κατέχει όποιος μπορεί να διευθύνει πραγματικά για να καταφέρνει να κρατήσει το σχολείο στο επίπεδο που αρμόζει και να επιτελείται ο ρόλος του που είναι η μάθηση. Τα πρώτα δείγματα των "ικανοτήτων" της φάνηκαν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της αλλά κάναμε υπομονή για να μην θεωρηθεί ότι είμαστε προκατειλημμένοι, για να επέλθει η ηρεμία και για την ομαλή λειτουργία του σχολείου. Απεναντίας η Διευθύντρια κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να υπάρχει μονίμως αναβρασμός και να οξύνει τα πνεύματα με την απαράδεκτη συμπεριφορά της. Έχει καταφέρει να χωρίσει το σχολείο σε στρατόπεδα με το διαχωρισμό που κάνει μεταξύ των μαθητών που έχουν την εύνοια της και των μαθητών που θεωρεί τα μαύρα πρόβατα. Ανακατεύθηκε, πράγμα απαράδεκτο για Διευθύντρια σχολείου, στην ανάδειξη του δεκαπενταμελούς συμβουλίου με την προοπτική να εκλεγούν οι μαθητές που επιθυμούσε υποδεικνύοντας σε μαθητή ποιους συμμαθητές του θα έπρεπε με τον τρόπο του να αποκλείσει ακόμη και από την πεντάδα πόσο μάλλον από την προεδρία. Έθεσε βέτο να γίνουν δύο 15/μελή, ένα για κάθε σχολείο απαξιώνοντας τους μαθητές του Λυκείου αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να τους επικαλείται όταν τους έχει ανάγκη απαξιώνοντας με τη σειρά μας εμάς. Εκφράζεται με αισχρές λέξεις μπροστά σε μαθητές, τέτοιες που δεν μπορούμε ούτε να τις γράψουμε και δεν διστάζει να προσβάλει τους πάντες ακόμη να βρίζει και να χειροδικεί σε παιδιά που είναι από άλλη χώρα δείχνοντας ρατσιστική συμπεριφορά. Ζήτησε από μαθητές του Γυμνασίου να μην μιλάνε με κάποιους άλλους από το Λύκειο. Ακόμη δεν σεβάστηκε ούτε την ώρα της προσευχής του Λυκείου όταν σε απόσταση των δύο μέτρων από τα παιδιά επιτίθεται φραστικώς στη φύλακα του σχολείου σε αυταρχικό τόνο απαγορεύοντας την να μιλάει με τα παιδιά και δεν σταματούσε ούτε στην φιλότιμη παρότρυνση του Διευθυντή του Λυκείου. Την ανικανότητά της να διευθύνει μας τη δείχνει επίσης με το να βάζει τους μαθητές να δώσουν λύση σε προβλήματα που πρέπει να λύσει εκείνη ενώ η ίδια αδιαφορεί. Αυτό που μας ενόχλησε περισσότερο ήταν ότι δεν μας επέτρεψε να συμμετάσχουμε στην παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με το πρόσχημα πως η ενδυμασία της σημαιοφόρου δεν ήταν η κατάλληλη ενώ δεν φρόντισε η ίδια να συμβουλέψει τους μαθητές για το ντύσιμό τους. Αντιθέτως πρόσβαλε τη μαθήτρια δημοσίως και το συνέχισε την επόμενη μέρα στο χώρο του σχολείου πιάνοντας ξεχωριστά τους μαθητές εξιστορώντας τους το γεγονός προσβάλλοντας την προσωπικότητα της μαθήτριας και στην διαμαρτυρία των παιδιών για τη μη συμμετοχή μας απάντησε δεν πειράζει, άλλωστε η παρέλαση είναι μόνο για τη διαφήμιση του σχολείου. Τώρα βέβαια αναρωτιόμαστε δεν γνωρίζει τη σημασία των εθνικών επετείων ή θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα; θεωρούμε τη συμπεριφορά της αυταρχική, προσβλητική, ανεπίτρεπτη απαξιωτική για όλους και για όλα και πέρα για πέρα αντιπαιδαγωγική. Μια συμπεριφορά που αποσυντονίζει τους μαθητές από το στόχο τους που είναι η μάθηση και προκαλεί μόνο το χάος. Για όλους αυτούς τους λόγους διαμαρτυρόμαστε εντόνως και απαιτούμε από τον προϊστάμενο κ. Ο. να πάρει θέση άμεσα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με όποιο κόστος δίνοντας ένα τέλος σε όλα αυτά αποδεικνύοντάς μας πως εκτός από το να στέλνει μαθητές σε εισαγγελείς και αστυνομίες είναι σε θέση να επιλύει τα πραγματικά προβλήματα που έχουν τα σχολεία της περιοχής του. Κλείνοντας θα θέλαμε να δώσουμε μία συμβουλή στην κ. Κ.. Καλό θα ήταν να μην αναλώνεται σε μικροπρέπειες και εκφοβισμούς και να ασχοληθεί με τα πιο σοβαρά και φλέγοντα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο σχολείο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της γιατί πρέπει να τις θυμίσουμε πως το Εσπερινό Γυμνάσιο ήταν πρότυπο και λειτουργούσε άψογα σε κλίμα ομόνοιας και συνεργασίας μεταξύ μαθητών και καθηγητών, σε κλίμα οικογενειακό τολμούμε να πούμε το οποίο εξαφανίστηκε με την είσοδο της. Με την τακτική αυτή το μόνο που καταφέρνει είναι να μας δικαιώνει και να μας αναγκάζει να αναπολούμε την εποχή που στη διεύθυνση ήταν ένας ικανότατος εκπαιδευτικός και που σήμερα μας λείπει περισσότερο από ποτέ. Οι μαθητές του εσπερινού Γυμνασίου". Στο κείμενο αυτό του οποίου έλαβε γνώση απροσδιόριστος αριθμός αναγνωστών της εφημερίδας, διέλαβε (και) ο κατηγορούμενος συντάκτης του για την εγκαλούσα διευθύντρια ψευδείς ισχυρισμούς, τελών εν γνώσει της αναλήθειάς τους οι οποίοι ισχυρισμοί μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή της. Ειδικότερα ισχυρίσθηκε ότι η εγκαλούσα από την έναρξη της αναλήψεως των καθηκόντων ως διευθύντριας του Εσπερινού Γυμνασίου Αιγίου με την επιδειχθείσα συμπεριφορά της έναντι των μαθητών προκάλεσε μόνιμο αναβρασμό και όξυνση των πνευμάτων. Συγκεκριμένα της απέδιδε ότι χώρισε το σχολείο σε στρατόπεδα με το διαχωρισμό των μαθητών σε ευνοούμενους από αυτήν και σε "μαύρα πρόβατα". Ότι ανακατεύθηκε στην ανάδειξη του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου με την προοπτική να εκλεγούν μαθητές που επιθυμούσε υποδεικνύοντας ΣΕ μαθητή ποιους συμμαθητές του έπρεπε να αποκλείσει τόσο από την πεντάδα όσο και από την προεδρία. Ότι έθεσε βέτο για την εκλογή των 15μελών μαθητικών συμβουλίων, ένα για κάθε σχολείο (γυμνάσιο-λύκειο) απαξιώνοντας τους μαθητές του Λυκείου. Ότι εκφράζεται με αισχρές λέξεις μπροστά σε μαθητές, προσβάλλει τους πάντες, βρίζει και χειροδικεί εις βάρος αλλοδαπών μαθητών και επιδεικνύει ρατσιστική συμπεριφορά. Ότι κατά την διάρκεια της προσευχής του Λυκείου επιτέθηκε φραστικώς στην φύλακα του σχολείου ζητώντας της να μην μιλάει με τους μαθητές. Ότι αδιαφορεί για την επίλυση των προβλημάτων του σχολείου και βάζει τους μαθητές να τα επιλύσουν επιδεικνύοντας η ίδια ανικανότητα για την επίλυσή τους. Ότι δεν επέτρεψε στους μαθητές του γυμνασίου να λάβουν μέρος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2008 με πρόσχημα το ότι η ενδυμασία της σημαιοφόρου δεν ήταν η κατάλληλη και ότι προσέβαλε την ανωτέρω μαθήτρια δημοσίως. Ζητούσε δε, για τους ανωτέρω λόγους, από τον προϊστάμενο της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Ο. να απομακρύνει την εγκαλούσα από το Εσπερινό Γυμνάσιο. Οι ανωτέρω όμως ισχυρισμοί που διέλαβε (και) ο κατηγορούμενος στο επίμαχο κείμενο ήταν αναληθείς. Ειδικότερα η εγκαλούσα από την ανάληψη των καθηκόντων στην ως άνω σχολική μονάδα επέδειξε συμφιλιωτική και διαλλακτική συμπεριφορά και επεδίωξε να κατασιγάσει τον αναβρασμό που είχε προκληθεί από την απομάκρυνση του προηγούμενου διευθυντή και από την πολυήμερη κατάληψη του σχολείου. Δεν προέβη σε διαχωρισμό των μαθητών σε ευνοούμενους απ' αυτήν και σε κατατρεχόμενους, αλλά ούτε και αναμείχθηκε καθ' οιονδήποτε τρόπο στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου και πολύ περισσότερο δεν υπέδειξε σε οποιονδήποτε μαθητή ποιόν να ψηφίσει και μάλιστα για πρόεδρο. Ενδεικτικό του τελευταίου είναι και το γεγονός ότι, αν και τους περισσότερους σταυρούς κατά τις εκλογές συγκέντρωσε ο μαθητής Σ. Β., εντούτοις πρόεδρος του μαθητικού συμβουλίου εξελέγη ο κατηγορούμενος, ο οποίος είχε συγκεντρώσει λιγότερους σταυρούς προτιμήσεως σε σχέση με τον ανωτέρω. Εξάλλου η μη εκλογή δυο 15μελών συμβουλίων (ένα για το Γυμνάσιο και ένα για το Λύκειο) δεν οφειλόταν σε "Veto" της εγκαλούσας αλλά σε σχετική πρόβλεψη του νόμου για τον μαθητικό συνδικαλισμό. Περαιτέρω δεν αποδείχθηκε ότι η εγκαλούσα, κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της στο εσπερινό γυμνάσιο Αιγίου επεδείκνυε ανάρμοστη συμπεριφορά προς τους μαθητές εξυβρίζοντάς τους, χειροδικώντας κατ' αυτών και επιδεικνύοντας ρατσιστική συμπεριφορά εις βάρος των αλλοδαπών μαθητών. Αντιθέτως από τις καταθέσεις των περισσοτέρων εκ των εξετασθέντων συναδέλφων της αποδείχθηκε ότι η εγκαλούσα, καθόλη την διάρκεια του υπηρεσιακού της βίου υπήρξε προσηνής και ευγενής τόσον προς τους μαθητές όσο και προς τους συναδέλφους της καθηγητές και ότι δεν προκάλεσε οποιοδήποτε πρόβλημα σε όποιο σχολείο υπηρέτησε. Αντιθέτως στους ενήλικες μαθητές του σχολείου (και στον κατηγορούμενο) μιλούσε στον πληθυντικό και επεδίωκε συνεργασία μαζί του (λόγω της προεκτεθείσας θεσμικής του ιδιότητας) για την επίλυση των προβλημάτων των μαθητών. Δεν επεδείκνυε οποιαδήποτε ρατσιστική συμπεριφορά προς τους αλλοδαπούς μαθητές και ουδέποτε χειροδίκησε εις βάρος τους. Ενδεικτικό τούτου είναι και το γεγονός ότι ...Τέλος δεν αποδείχθηκε ότι η εγκαλούσα απαγόρευσε την συμμετοχή των μαθητών του εσπερινού γυμνασίου Αιγίου στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2008 προκειμένου να τους τιμωρήσει λόγω της ακατάλληλης ενδυμασίας της σημαιοφόρου. Αντιθέτως αποδείχθηκε ότι οι μαθητές του γυμνασίου συμμετείχαν την προηγουμένη της παρέλασης στην κατάθεση στεφάνου στο ηρώο της πόλεως του Αιγίου και ότι η μη συμμετοχή τους στην παρέλαση οφειλόταν στο ότι δεν συμπληρωνόταν ο απαιτούμενος αριθμός για τον σχηματισμό διμοιρίας παρελάσεως και όχι σε οποιαδήποτε τιμωρητική διάθεση της εγκαλούσας. Τούτο προκύπτει ευθέως και από ... Αλλά ούτε και δημόσια προσβολή της εγκαλούσας προς την μαθήτρια Ε. Χ. για την ενδυμασία της αποδείχθηκε. Αντιθέτως η μητέρα της παραπάνω μαθήτριας Α. Σ. κατέθεσε ... Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι στις 24-11-2008 ο κατηγορούμενος (μαζί με άλλους μαθητές του εσπερινού γυμνασίου) συνέταξε και απέστειλε προς τον προϊστάμενο της διευθύνσεως Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Αχαΐας το παρακάτω έγγραφο "κ. Προϊστάμενε της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως. Λόγω ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο με τη συμπεριφορά της κ. Κ. και αυτή τη στιγμή τελούμε υπό κατάληψη θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι: Στο σχολείο επικρατεί αναβρασμός και αναταραχή καθαρά με υπαιτιότητα δική της. Βάζει διχόνοια μεταξύ των μαθητών με ίντριγκες και κουτσομπολιά. Κάνει διαχωρισμούς στους μαθητές δείχνοντας εύνοια σε όσους συμπαθεί και σε άλλους απαξίωση. Μας απαγόρευσε να πάμε στην παρέλαση με αστείες δικαιολογίες και απαξιωτικές για το θεσμό της παρέλασης. Δεν διστάζει να βρίζει και να χειροδικεί σε παιδιά ακόμη και να βλασφημά. Δείχνει ρατσιστική συμπεριφορά σε παιδιά από άλλη χώρα λέγοντάς τους ότι τα μαθαίνει τζάμπα γράμματα. Εξευτελίζει την προσωπικότητα μαθητών κάνοντας κριτική δημόσια για το ντύσιμό τους. Για όλους αυτούς τους λόγους απαιτούμε να πάρετε θέση άμεσα και να επιλύσετε τα προβλήματα που δημιουργεί η υφισταμένη σας όπως άλλωστε έχετε υποχρέωση. Με τιμή Οι μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου". Οι αναγραφόμενοι όμως στο ανωτέρω κείμενο ισχυρισμοί για την εγκαλούσα ήσαν αναληθείς, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν αναλυτικά ανωτέρω, και πρόσφοροι να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη της εγκαλούσας, έλαβε δε γνώση αυτών ο προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Αχαΐας, ενώ περαιτέρω ο κατηγορούμενος τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς τους. Επίσης σε μη επακριβώς προσδιορισθέντα χρόνο και πάντως μετά την 24η Νοεμβρίου 2008 συνέταξε και απηύθυνε προς τον Πρόεδρο της ΕΛΜΕ Κ. Δ., μαζί με άλλους μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου Αιγίου έγγραφο με το ακόλουθο περιεχόμενο "Όπως, ήδη γνωρίζετε το σχολείο μας βρίσκεται σε κατάληψη από τις 19 Νοεμβρίου, ενημερώσαμε όλους τους αρμόδιους φορείς αλλά μέχρι ώρας δεν έχει πάρει κανένας υπεύθυνα θέση. Το πρόβλημα για το οποίο κάνουμε κατάληψη, είναι μόνο η απαράδεχτη συμπεριφορά της κ Διευθύντριας η οποία έχει δημιουργήσει στο σχολείο κλίμα αναταραχής. Ανακατεύτηκε πράγμα απαράδεκτο στην ανάδειξη του 15μελούς εκβιάζοντας ψυχολογικά τους μαθητές ποίοι θα θέσουν υποψηφιότητα και ποιους να εκλέξουν σύμφωνα με την υπόδειξη της. Βρίζει και μιλά αισχρά μπροστά στους μαθητές. Βλασφήμησε και χειροδίκησε σε μαθητές και απευθυνόμενη σε αυτούς είπε ότι τους κάνει χάρη που τους μαθαίνει τζάμπα γράμματα. Μας είπε ψέματα ότι έχει εντολή από το δήμο να κλειδώσει της τουαλέτες του σχολείου τ:ις μέρες της κατάληψης ενώ από το δήμο την διέψευσαν. Μας καλεί σε σχολικό συμβούλιο και μας απαγόρευσε να μιλήσουμε. Τηλεφώνησε στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων λέγοντάς της ότι της χρωστάει χάρη που έγραψε το παιδί της στο σχολείο. Μας απαγόρευσε την παρέλαση με αστείες δικαιολογίες. Μπορεί όλοι να κλείνουν τα αυτιά τους και να αδιαφορούν εμείς όμως επιμένουμε στην κατάληψη και έχουμε ζητήσει από τον Υπουργό την απομάκρυνσή της γιατί πιστεύουμε πως μετά από όλα αυτά δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε στον ίδιο χώρο. Για ότι αναφέρουμε στην επιστολή μας υπάρχουν μαρτυρίες και επιχειρήματα. Σας παρακαλούμε να πάρετε θέση και θα μας ευχαριστούσε πάρα πολύ αν μας κάνετε μια επίσκεψη στο σχολείο μας να τα πούμε και προσωπικά. Με τιμή οι μαθητές του Εσπερινού Γυμνάσιου Αιγίου". Δηλαδή στο ανωτέρω έγγραφο διέλαβε όλους τους αναληθείς ισχυρισμούς που αναφέρθηκαν αναλυτικά ανωτέρω. Επιπλέον αυτών ισχυρίσθηκε ότι η εγκαλούσα "τους είπε ψέματα ότι είχε εντολή από τον Δήμο να κλειδώσει τις τουαλέτες του σχολείου τις μέρες της κατάληψης", ότι τους "κάλεσε σε σχολικό συμβούλιο και τους απαγόρευσε να μιλήσουν και ότι τηλεφώνησε στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων λέγοντάς της ότι της χρωστάει χάρη που έγραψε το παιδί της στο σχολείο". Και οι ανωτέρω όμως ισχυρισμοί του ήσαν αναληθείς καθόσον πράγματι η εγκαλούσα με την προεκτεθείσα ιδιότητα της είχε λάβει εντολή από τον δήμο Αιγίου να κλειδώσει τις τουαλέτες του σχολείου προκειμένου να αποφευχθούν φθορές αυτών, ενώ ουδέποτε απαγόρευσε στον κατηγορούμενο να μιλήσει για τα προβλήματα του σχολείου στο σχολικό συμβούλιο. Αντιθέτως, όπως προαναφέρθηκε, επεδίωκε την ενεργή συμμετοχή του κατηγορουμένου στην επίλυση των σχολικών προβλημάτων. Επίσης δεν αποδείχθηκε ότι η εγκαλούσα είχε τηλεφωνήσει στην Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και ότι της είχε πει τα προεκτεθέντα. Τα όσα διέλαβε (και) ο κατηγορούμενος στο έγγραφο του προς τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ ήσαν πρόσφορα να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη της εγκαλούσας και αυτός τελούσε εν γνώσει της αναληθείας τους... Εξάλλου ο κατηγορούμενος τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας των όσων ισχυρίσθηκε για την εγκαλούσα, καθόσον, υπό την ιδιότητα του προέδρου του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου του εσπερινού γυμνασίου Αιγίου, είχε πλήρη ενημέρωση για τα όσα ελάμβαναν χώρα καθημερινά στην ως άνω σχολική μονάδα, δεδομένου ότι επικοινωνούσε καθημερινά τόσο με τους μαθητές όσο και με τους καθηγητές του σχολείου. Επιπλέον δε και ο ίδιος είχε άμεση καθημερινή επαφή με την εγκαλούσα και γνώριζε τα στοιχεία της προσωπικότητάς της αλλά και την συμπεριφορά της προς τους μαθητές ...".
Με αυτά που δέχθηκε, το Τριμελές Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των άνω εγκλημάτων της συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου, της ψευδούς καταμηνύσεως και της συκοφαντικής δυσφημήσεως κατ' εξακολούθηση, για τα οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 363 σε συνδυασμό με 362, 229 παρ. 1 και 98 του ΠΚ, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου, με ελλιπή, δηλαδή, ή αντιφατική αιτιολογία. Ειδικότερα: 1) Ως προς τη συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου: α) Παρατίθενται τα δυσφημιστικά για την εγκαλούσα γεγονότα, που περιλαμβάνονται στο ως άνω κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΑΙΓΙΟΧΟΣ" (προσβλητικές και εξυβριστικές εκφράσεις προς τους μαθητές, χειροδικίες σε βάρος τους, πρόκληση οξύνσεως, μη χορήγηση άδειας συμμετοχής στην παρέλαση, προσβολή της σημαιοφόρου, κ.λπ.), β) προσδιορίζεται ο τρόπος με τον οποίο ο αναιρεσείων ισχυρίστηκε και διέδωσε ενώπιον τρίτων προσώπων τα παραπάνω δυσφημιστικά γεγονότα, με την αναφορά ότι προέβη στην ενέργεια αυτή με όργανο τον τύπο και συγκεκριμένα με την καταχώριση αυτών στο με αριθ. 2353 φύλλο της 20.11.2008 της ως άνω εφημερίδας, το οποίο ήταν προσιτό σε απροσδιόριστο αριθμό αναγνωστών, γ) αιτιολογείται ειδικώς ο άμεσος δόλος του αναιρεσείοντος με την παραδοχή ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι τα ως άνω γεγονότα ήταν ψευδή και ότι αυτά μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη της εγκαλούσας, καθώς και την παράθεση συγκεκριμένων περιστατικών από τα οποία συνήγαγε την αναλήθεια των εν λόγω γεγονότων και εκείνων από τα οποία πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι τα γεγονότα αυτά ήταν ψευδή, εφόσον, ως πρόεδρος του δεκαπενταμελούς συμβουλίου και ερχόμενος καθημερινά σε επικοινωνία με μαθητές και καθηγητές, αλλά και με την εγκαλούσα, είχε άμεση αντίληψη της προσωπικότητας της εγκαλούσας, αλλά και της συμπεριφοράς της προς τους μαθητές. 2) Ως προς την ψευδή καταμήνυση: Εκτίθεται ο τρόπος με τον οποίο αυτή τελέσθηκε, ότι, δηλαδή, ο αναιρεσείων συνέταξε και απηύθυνε προς τον προϊστάμενο Διευθύνσεως Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Αχαΐας το από 24.11.2008 έγγραφο, καθώς και τα περιστατικά που αναφέρονται σ' αυτό και ήταν ψευδή, ήτοι ότι από υπαιτιότητα της εγκαλούσας επικρατούσε αναβρασμός στο σχολείο, ότι αυτή απαγόρευσε στους μαθητές να συμμετάσχουν στην παρέλαση, εξύβριζε τους μαθητές, χειροδικούσε, βλασφημούσε, επεδείκνυε ρατσιστική συμπεριφορά, κ.λπ., με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξη της εγκαλούσας για πειθαρχικές παραβάσεις. Και 3) ως προς τη συκοφαντική δυσφήμηση κατ' εξακολούθηση: Παρατίθενται στην απόφαση τα δυσφημιστικά για την εγκαλούσα γεγονότα, που περιλαμβάνονται στο ως άνω από 24.11.2008 έγγραφο, καθώς και στο έγγραφο που υποβλήθηκε στον Πρόεδρο της ΕΛΜΕ Κ. Δ., τα οποία προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη της εγκαλούσας, ότι δηλαδή η τελευταία επεδείκνυε την ανωτέρω συμπεριφορά, πράγμα το οποίο ήταν ψευδές, καθώς και ότι ο κατηγορούμενος τελούσε σε γνώση της αναληθείας των εν λόγω γεγονότων, όπως ανωτέρω έχει εκτεθεί. Η ειδικότερη αντίθετη αιτίαση του αναιρεσείοντος είναι αβάσιμη, αφού: Το γεγονός ότι στο διατακτικό της αποφάσεως ο κατηγορούμενος αναφέρεται ως αυτουργός του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου δεν είναι αντιφατικό προς το αναγραφόμενο στο σκεπτικό ότι αυτός συνέταξε το κείμενο, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΑΙΓΙΟΧΟΣ", μαζί (από κοινού) με τα υπόλοιπα μέλη του μαθητικού συμβουλίου, γιατί, ως προς αυτόν, στοιχειοθετείται η υποκειμενική και η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος είτε ενέργησε από κοινού με άλλους είτε μόνος, ούτε η εγκαλούσα ήταν υποχρεωμένη να εγκαλέσει και τα λοιπά μέλη του συμβουλίου. Άλλωστε, στο σκεπτικό της αποφάσεως ρητά αναφέρεται ότι στη σύνταξη του κειμένου συμμετείχε "και" ο κατηγορούμενος. Επομένως, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠοινΔ, πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και νόμιμης βάσεως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Η επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ' του ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, πρέπει να εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, δηλαδή εκείνους που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορό του και τείνουν στην άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξης ή της ικανότητας προς καταλογισμό ή στη μείωση αυτής ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής, υπό την προϋπόθεση ότι οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν προβληθεί κατά τρόπο σαφή και ορισμένο. Εφόσον δεν αιτιολογείται ειδικώς η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως για έλλειψη αιτιολογίας. Περαιτέρω, αυτοτελής είναι και ο ισχυρισμός που προβλέπεται από το άρθρο 367 παρ.1 περ. γ' του ΠΚ, κατά τον οποίο δεν αποτελούν άδικη πράξη οι εκδηλώσεις που γίνονται για τη διαφύλαξη δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον, και, επομένως, πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς η απόρριψη ενός τέτοιου ισχυρισμού. Όπως, όμως, συνάγεται από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, ο ισχυρισμός αυτός μπορεί να προταθεί μόνο όταν στοιχειοθετείται η αντικειμενική υπόσταση της απλής δυσφημήσεως (άρθ.362 ΠΚ) και όχι όταν οι εκδηλώσεις αυτές περιέχουν τα συστατικά στοιχεία της πράξεως του άρθρου 363 του ΠΚ, δηλαδή όταν υπάρχει διάδοση ή ισχυρισμός ενώπιον τρίτων ψευδούς γεγονότος, εν γνώσει του ψευδούς. Στην τελευταία περίπτωση, εφόσον ο σχετικός ισχυρισμός δεν είναι νόμιμος, η απόρριψή του δεν χρήζει ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, από την επιτρεπτή επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, μετά την εξέταση των μαρτύρων και πριν από την απολογία του, πρόβαλε, δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου, τον αυτοτελή ισχυρισμό ότι το επίμαχο κείμενο συντάχθηκε από δικαιολογημένο ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της τάξεως στο σχολείο, η οποία αφορούσε το σύνολο των μαθητών, αλλά και των γονέων και κηδεμόνων και ολόκληρο το σχολικό περιβάλλον και, επομένως, ότι αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξεώς του. Όμως, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, ο ισχυρισμός αυτός δεν ήταν νόμιμος, γιατί ο κατηγορούμενος καταδικάσθηκε για το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως, και το Δικαστήριο δεν υπεχρεούτο να απαντήσει και, πολύ περισσότερο, να αιτιολογήσει την απορριπτική του κρίση. Παρά ταύτα, ως εκ περισσού, τον απέρριψε με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, συνιστάμενη στο ότι: "Ο τελευταίος προέβαλε στο ακροατήριο τον αυτοτελή ισχυρισμό του άρθρου 367§1 περ. γ' Π.Κ. και συγκεκριμένα ότι διέλαβε τους ανωτέρω ισχυρισμούς για την εγκαλούσα στο κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΑΙΓΙΟΧΟΣ", στο από 24-11-2008 έγγραφό του προς τον Προϊστάμενο της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως και στο έγγραφό του προς τον Πρόεδρο της ΕΛΜΕ από δικαιολογημένο ενδιαφέρον για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου. Ο παραπάνω όμως ισχυρισμός του κρίνεται απορριπτέος καθόσον οι ισχυρισμοί που διέλαβε στα ανωτέρω έγγραφά του για την εγκαλούσα ήσαν αναληθείς και ο ίδιος τελούσε εν γνώσει της αναληθείας τους και συνεπώς στοιχειοθετείται στην προκειμένη περίπτωση το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως επί του οποίου δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 367 §1 Π.Κ. (...)". Επομένως, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ, δεύτερος (τελευταίος) λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του ως άνω αυτοτελούς ισχυρισμού, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της η κρινόμενη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 29 Μαρτίου 2012 (με αριθ. πρωτ. 2524/2012) αίτηση του Μ. Σ. του Α., για αναίρεση της υπ' αριθ. 351/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πατρών. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 31 Οκτωβρίου 2012. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 14 Νοεμβρίου 2012.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ