Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Περίληψη:
Καταδικαστική απόφαση για φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Απόρριψη του λόγου αναιρέσεως για ελλιπή αιτιολογία της αποφάσεως σχετικά με τους αυτοτελείς ισχυρισμούς ως προς το ευτελές της αξίας των πραγμάτων που καταστράφηκαν. Απορρίπτει την αναίρεση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 2053/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια - Εισηγητή, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 3 Μαρτίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κούρκουλο, περί αναιρέσεως της 854/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγουσα ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αντώνιο Παπαντωνίου.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Ιουνίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1149/2008.
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των ως άνω διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, η επιβαλλομένη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 Συντάγματος και 139 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αποφάσεως πρέπει να υπάρχει, όχι μόνον ως προς τα περιστατικά που απαρτίζουν την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς. Είναι δε αυτοτελείς οι ισχυρισμοί εκείνοι, οι οποίοι προβάλλονται, σύμφωνα με τα άρθρα 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, στο δικαστήριο της ουσίας από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορο του και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως, τον αποκλεισμό ή τη μείωση της ικανότητας προς καταλογισμό ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή την μείωση της ποινής. Οι ισχυρισμοί αυτοί πρέπει να προβάλλονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, δηλαδή με τα πραγματικά περιστατικά που είναι αναγκαία για τη θεμελίωση τους κατά την οικεία διάταξη, ώστε να μπορέσει ο δικαστής, ύστερα από αξιολόγηση, να κάμει δεκτούς ή να τους απορρίψει, άλλως το δικαστήριο της ουσίας δεν υπέχει υποχρέωση να απαντήσει αιτιολογημένα στην απόρριψη τους. Έτσι, αν ο αυτοτελής ισχυρισμός αναπτύχθηκε προφορικώς κατά τα ουσιώδη στοιχεία της νομικής και πραγματικής θεμελιώσεως του, ώστε να γίνει αντικείμενο έρευνας κατά τη συζήτηση και παραδόθηκε γραπτώς στον διευθύνοντα τη συζήτηση, καταχωρίσθηκε δε στα πρακτικά (άρθρο 141 παρ. 2 ΚΠΔ) και περιλαμβάνει τα αναγκαία πραγματικά περιστατικά για τη θεμελίωση του, όντας ορισμένος, το δικαστήριο της ουσίας έχει υποχρέωση να αιτιολογήσει ειδικά και εμπεριστατωμένα την παραδοχή ή την απόρριψη του (ΟλΑΠ 2/2005), η έλλειψη δε της αιτιολογίας αυτής ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, κατά την οποίαν εκδόθηκε η προσβαλλομένη 854/2008 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που δίκασε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα (δικηγόρο) σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, κατά την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, ανέπτυξε προφορικά και κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτοτελή ισχυρισμό, ο οποίος καταχωρίστηκε στα πρακτικά και ο οποίος έχει ως εξής: "Επί της αποδιδομένης κατηγορίας σε βάρος μου, μετά από μήνυση της πρώην συζύγου μου, ..., για το αδίκημα του άρθρου 381 παρ. 1 Π.Κ., έχω να επισημάνω τα εξής: Αληθούς υποτιθεμένης της κατηγορίας, δηλαδή ότι από πρόθεση κατέστρεψα δύο (2) φορέματα και ένα πουκάμισο της μηνύτριας και ένα κινητό τηλέφωνο, έχει εφαρμογή η παράγραφος 2 του άρθρου 381 Π.Κ., αφού κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ρουχισμός μεταχειρισμένος και κινητό τηλέφωνο μεταχειρισμένο συνιστά όλως ελαφρά περιουσιακή ζημία, αφού η αξία τους είναι απομειωμένη σημαντικά σε σχέση με την αξία κτήσης τους. Επομένως ζητώ παραδεκτά την μετατροπή της κατηγορίας και να τύχει εφαρμογής το άρθρο 381 παρ. 1 του Π.Κ.". Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την προσβαλλόμενη απόφαση του, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο και τον καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως τριών (3) μηνών με τριετή αναστολή, για να προβεί δε στην ως άνω καταδικαστική κρίση του, δέχθηκε κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του, εκτιμώντας τα κατ' είδος αναφερόμενα στην απόφαση του αποδεικτικά μέσα, ότι "κατά τη διάρκεια επεισοδίου που συνέβη στη συζυγική οικία και εν διαστάσει ευρισκομένων συζύγων πολιτικώς ενάγουσας και κατηγορουμένου, ο τελευταίος, με πρόθεση να καταστρέψει τα παρακάτω αντικείμενα, αφ' ενός μεν έσπασε το κινητό τηλέφωνο της πολιτικώς ενάγουσας για να μη δυνηθεί αυτή να επικοινωνήσει με τους γονείς της και τους ενημερώσει για το επεισόδιο και εφ' ετέρου έσχισε με ένα μαχαίρι τα ρούχα της εγκαλούσας που έβγαλε από τη ντουλάπα, ήτοι ένα φόρεμα, ένα πουκάμισο και μια φούστα συνολικής αξίας περί τα 2.500 ευρώ, τα οποία δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ευτελούς αξίας... . Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της αποδιδόμενης σ' αυτόν πράξης της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας (άρθρ. 381 παρ. 1 Π.Κ.) απορριπτομένου του ισχυρισμού του κατηγορουμένου ότι το αντικείμενο της φθοράς είναι ευτελούς αξίας... ". Με αυτά που δέχθηκε το δικαστήριο της ουσίας, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σ' αυτήν με πληρότητα και σαφήνεια, χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της ως άνω αξιόποινης πράξεως, για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων και καταδικάστηκε στην ως άνω ποινή, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προέκυψαν αυτά, και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των πραγματικών αυτών περιστατικών στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου, απάντησε δε και στον αυτοτελή ισχυρισμό του αναιρεσείοντος αιτιολογημένα, αφού ανελέγκτως δέχθηκε ότι η αξία των πραγμάτων που κατέστρεψε ο κατηγορούμενος ανερχόταν στο ποσό των 2.500 ευρώ, το οποίο δεν είναι ευτελές, η παράθεση δε της ως άνω αξίας των πραγμάτων ήταν επαρκής και δεν στερεί την απόφαση από την επιβαλλόμενη από τις ως άνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Επομένως, ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Ενόψει αυτών και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος αναιρέσεως προς έρευνα, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ) και στη δικαστική δαπάνη της πολιτικώς ενάγουσας, λόγω της ήττας του (άρθρο 176 ΚΠολΔ).
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 4 Ιουνίου 2008 αίτηση του ..., για αναίρεση της 854/2008 αποφάσεως του Α' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών (Πλημμελημάτων). Και ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, τα οποία ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων είκοσι ευρώ (220 €) και στη δικαστική δαπάνη της πολιτικώς ενάγουσας, που ορίζει σε πεντακόσια ευρώ (500 €).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 27 Οκτωβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ