Θέμα
Ακυρότητα απόλυτη, Ηθική αυτουργία, Ψευδής καταμήνυση, Ψευδορκία.
Περίληψη:
Ψευδής καταμήνυση. Ψευδορκία μάρτυρα. Ηθική αυτουργία. Αόριστος ο λόγος για ανεπάρκεια αιτιο-λογίας. Απόρριψη λόγου για απόλυτη ακυρότητα, εκ της λήψεως υπόψη μη αναγνωσθέντος εγγράφου, γιατί το περιεχόμενό του προκύπτει από άλλα αποδεικτικά μέσα
Αριθμός 2015/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E΄ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό, Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 19 Οκτωβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει τις αιτήσεις των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων 1) Χ1, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Άννα Τσιράκη, 2) Χ2 και 3) Χ3, που δεν παρέστησαν στο ακροατήριο, για αναίρεση της με αριθμό 43/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1, που δεν παρέστη στο ακροατήριο. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 3 Ιουλίου 2007 αιτήσεις τους, τρείς (3) τον αριθμό, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1379/2007.
Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε Την πληρεξουσία δικηγόρο του παραστάντος αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, που πρότεινε α) να απορριφθούν ως ανυποστήρικτες οι από 3 Ιουλίου 2007 δύο αυτοτελείς αιτήσεις αναίρεσης των δευτέρου και τρίτου των αναιρεσειόντων και β) να απορριφθεί ως αβάσιμη εκείνη του πρώτου.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Α) Επί των αιτήσεων αναιρέσεως των: α) Χ2 και β) Χ3.
Κατά το άρθρο 513 παρ. 1 εδ. γ΄ ΚΠΔ, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους λοιπούς διαδίκους στο ακροατήριο του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου. Η κλήση αυτή γίνεται με επίδοση, σύμφωνα με τα άρθρα 155 - 161 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166. Κατά το άρθρο 514 εδ. α΄ του ίδιου Κώδικα, εάν ο αιτών την αναίρεση δεν εμφανισθεί, η αίτησή του απορρίπτεται.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα υπό ημερομηνία: α) ....... και β) ....... και ...... αποδεικτικά επιδόσεως του ....... το πρώτο και ........ τα λοιπά, Επιμελητών της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου προς τους αναιρεσείοντες Χ1 (το πρώτο) και Χ3 και τον αντίκλητο δικηγόρο του Σταύρο Πέτρου (τα λοιπά), οι αναιρεσείοντες αυτοί κλητεύθηκαν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου νομίμως και εμπροθέσμως για να εμφανισθούν στη συνεδρίαση που αναφέρεται στην αρχή της αποφάσεως αυτής, πλην όμως, δεν εμφανίστηκαν κατ΄ αυτήν και την εκφώνηση της υποθέσεως ενώπιον του δικαστηρίου τούτου. Κατά συνέπεια, οι κρινόμενες αιτήσεις αναιρέσεως των εν λόγω αναιρεσειόντων πρέπει να απορριφθούν και να επιβληθούν στους αναιρεσείοντες αυτούς τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ). Β). Επί της αιτήσεως αναιρέσεως του Χ1.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 171 παρ. 1, 329, 331 παρ. 2, 333, 364 και 367 ΚΠΔ προκύπτει ότι δημιουργεί απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. Ι Α΄ ΚΠΔ απορρέοντα λόγο αναιρέσεως, η λήψη υπόψη από το δικαστήριο της ουσίας, προς σχηματισμό της κρίσεώς του για την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορουμένου, εγγράφων τα οποία δεν αναγνώσθηκαν, γιατί έτσι ο κατηγορούμενος στερείται της δυνατότητας να εκθέσει τις σκέψεις του και να επιφέρει τις παρατηρήσεις του. Τέτοιας, όμως, μορφής ακυρότητα δεν επέρχεται, όταν τα ληφθέντα υπόψη, χωρίς να αναγνωσθούν έγγραφα, προέκυψαν από τα λοιπά αποδεικτικά μέσα ή το έγγραφο αναφέρεται απλώς ιστορικά στο αιτιολογικό της αποφάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση ο αναιρεσείων Χ1, με τον δεύτερο λόγο της αιτήσεώς του, ορθώς τούτου εκτιμωμένου, προβάλλει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, γιατί το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, έλαβε υπόψη του για την καταδικαστική κρίση του, την από 6.2.2000 μήνυση, η οποία, όμως, δεν φέρεται αναγνωσθείσα. Όπως, όμως, προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της πληττομένης αποφάσεως και ειδικότερα από το διατακτικό αυτής, η πιο πάνω μήνυση καθώς και η από 7.7.2000 όμοια, η οποία φέρεται αναγνωσθείσα, αποτελέσαν το περιεχόμενό του, εις τον ως άνω αναιρεσείοντα, κοινοποιηθέντος κλητηρίου θεσπίσματος. Άρα, αφού τα διαλαμβανόμενα εις αυτήν (μήνυση) πραγματικά περιστατικά συνιστούν την εις βάρος του εν λόγω αναιρεσείοντος κατηγορία για ψευδή καταμήνυση κλπ,, της οποίας (κατηγορίας) έλαβε αυτός γνώση με την κοινοποίηση του κλητηρίου θεσπίσματος, ουδεμία ακυρότης της διαδικασίας επήλθε και ο αντίστοιχος, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 Α΄ ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος. Από τα άρθρα 148 - 153, 473 παρ. 2, 474 παρ.2 και 509 παρ. Ια ΚΠΔ προκύπτει ότι προϋπόθεση του κύρους της αιτήσεως ή δηλώσεως αναιρέσεως κατ΄ αποφάσεως είναι οι περιεχόμενοι σ΄ αυτές λόγοι, από τους περιοριστικώς διαλαμβανομένους στο άρθρο 510 παρ.1 του ιδίου Κώδικα, να διατυπώνονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, γιατί διαφορετικά η αίτηση είναι απαράδεκτη, από την ανωτέρω δε αξίωση του νόμου, να είναι δηλαδή σαφείς και ορισμένοι οι αναιρετικοί λόγοι, δεν εξαιρείται και ο προβλεπόμενος στο παραπάνω άρθρο 510 παρ. ΙΔ΄ τέτοιος της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ. Ενόψει τούτων, για το ορισμένο του προαναφερθέντος λόγου αναιρέσεως πρέπει: Α) αν ελλείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση αναιρέσεως η ανυπαρξία αυτής, σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της αποφάσεως, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση και Β) αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να διευκρινίζεται επί πλέον σε τί ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, αναφορικά με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια της αποφάσεως (Ολ.ΑΠ 19/2001).
Στην προκειμένη περίπτωση ο αναιρεσείων με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλει την αιτίαση ότι η πληττομένη απόφαση στερείται της, κατά το Σύνταγμα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απαιτουμένης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, γιατί δεν αναφέρει τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία έλαβε υπόψη και τα οποία δημιούργησαν την απαιτουμένη ....... δικανική πεποίθηση ότι τέλεσε την πράξη, για την οποία καταδικάστηκε. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως, όπως διατυπώνεται, είναι αόριστος και εντεύθεν απορριπτέος, ως απαράδεκτος, γιατί δεν διαλαμβάνεται εις αυτόν σε τί συνίσταται η ανυπαρξία ή η έλλειψη της αιτιολογίας σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της αποφάσεως τόσο μάλλον καθόσον ο αναιρεσείων έχει καταδικασθεί για τρείς αξιόποινες πράξεις (της ψευδούς καταμηνύσεως, της ψευδορκίας μάρτυρος και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία μάρτυρος) και δεν εξειδικεύει την ανυπαρξία ή την έλλειψη αιτιολογίας αναφορικά με κάθε πράξη. Απορρριπτομένων αμφοτέρων των λόγων της αιτήσεως και μη υπάρχοντος άλλου προς έρευνα, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τις από 3 Ιουλίου 2007 τρείς αιτήσεις των Χ1, Χ2 και Χ3, για αναίρεση της υπ΄ αριθμ. 43/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα, τα οποία προσδιορίζει στο ποσό των διακοσίων είκοσι (220) ευρώ για τον καθένα.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου 2007.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 13 Νοεμβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ