Θέμα
Αγωγή διεκδικητική, Δικαιοπραξία , Χρησικτησία, Χρησικτησία έκτακτη.
Περίληψη:
Αναιρετικός λόγος από τον αρ. 1 του άρθρ. 560 Κ.Πολ.Δ. για παραβίαση των ερμηνευτικών διατάξεων των άρθρων 173 και 200 ΑΚ. Πότε ιδρύεται. Λόγος αναιρέσεως που πλήττει παραδοχή της απόφασης η οποία δεν στηρίζει το διατακτικό της απορρίπτεται ως αλυσιτελής (Επικυρώνει Πολ. Πρωτ. Ηλ. 118/2012).
Αριθμός 1118/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Φεβρουαρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "ΟΤΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Ασημίνα Αγγελοπούλου, η οποία δήλωσε με τις προτάσεις της ότι διορθώνει το όνομα της 2ης αναιρεσίβλητης στο ορθό "Α." από το εσφαλμένο "Α.".
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Σ. Τ. του Δ., 2) Α. Ν. του Δ., κατοίκων ... και 3) Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΕ", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα. Οι 1ος και 2η παραστάθηκαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Φραγκάκη και η 3η εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Χρυσούλα Βελλοπούλου.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19/7/2007 αγωγή των ήδη 1ου και 2ης των αναιρεσιβλήτων και την από 13/12/2007 κύρια παρέμβαση της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκαν στο Ειρηνοδικείο Ανδρίτσαινας και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1/2009 μη οριστική, 9/2010 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 118/2012 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηλείας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 25/2/2013 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 2/1/2014 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση ως απαράδεκτη, άλλως ως αβάσιμη κατ' ουσίαν.
Η πληρεξούσια της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, οι πληρεξούσιοι των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από το άρθρο 560 αρ.1 εδ. α' του ΚΠολΔ, που ορίζει ότι αναίρεση επιτρέπεται και αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών, προκύπτει ότι ο λόγος αυτός, του αριθμού 1 του άρθρου 560 του ΚΠολΔ, ιδρύεται και όταν το δικαστήριο της ουσίας δέχεται, έστω και εμμέσως (ΑΠ 115/2003, 1310/2011), την ύπαρξη κενού ή αμφιβολίας ως προς τη βούληση των δικαιοπρακτούντων και παρά ταύτα δεν προσφεύγει στους ερμηνευτικούς κανόνες των δικαιοπραξιών που θέτουν τα άρθρα 173 και 200 του ΑΚ για την ανεύρεση της αληθούς βουλήσεώς τους (ΑΠ 1310/2011). Παρέπεται ότι ο ανωτέρω λόγος αναιρέσεως δεν ιδρύεται αν το δικαστήριο δεν διαπιστώνει, έστω και εμμέσως, την ύπαρξη κενού ή αμφιβολίας ως προς την βούληση των μερών και δεν προσφεύγει στους ειρημένους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ για την ανεύρεση της βουλήσεώς τους. Εξάλλου, λόγος αναιρέσεως με τον οποίο πλήττεται παραδοχή του δικαστηρίου η οποία δεν στηρίζει το διατακτικό της απόφασής του είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής, αφού και υπό την εκδοχή της τυχόν βασιμότητάς του δεν οδηγεί στην ανατροπή (αναίρεση) της απόφασης.
Εν προκειμένω, από την προσβαλλόμενη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, που δίκασε ως Εφετείο και έκανε δεκτή την ένδικη διεκδικητική αγωγή των δύο πρώτων αναιρεσιβλήτων κατά της τρίτης, απορρίπτοντας την κύρια παρέμβαση που άσκησε η αναιρεσείουσα στην εκκρεμή εκείνη δίκη, προκύπτει ότι το δικαστήριο δέχθηκε ότι το επίδικο ακίνητο, εμβαδού 66,03 τ.μ., που βρίσκεται στην …, περιήλθε στην κυριότητα των εναγόντων - αναιρεσιβλήτων με παράγωγο τρόπο (αναφερόμενοι τίτλοι κυριότητας, νομίμως μεταγεγραμμένοι) αλλά και πρωτότυπο, και δη με τακτική και έκτακτη χρησικτησία, κατά τα αναφερόμενα ειδικότερον στην απόφαση, και ότι το ίδιο ακίνητο δεν περιλαμβάνεται στο υπ' αριθμ. …/2003 νομίμως μεταγεγραμμένο συμβόλαιο το οποίο η αναιρεσείουσα επικαλείται ως τίτλο κυριότητας, ούτε η φερόμενη ως άμεση δικαιοπάροχός της τρίτη αναιρεσίβλητη Ο.Τ.Ε. Α.Ε. ούτε ο απώτερος δικαιοπάροχός της Δήμος Ανδρίτσαινας είχαν ποτέ στη νομή τους το επίδικο, του οποίου επομένως η κυριότητα δεν περιήλθε στην αναιρεσείουσα, ούτε με παράγωγο ούτε με πρωτότυπο (τακτική χρησικτησία) τρόπο, όπως αβασίμως, κατά τις παραδοχές του δικαστηρίου, είχε υποστηρίξει η αναιρεσείουσα με την απορριφθείσα ως άνω κυρία παρέμβασή της. Από την ίδια (προσβαλλόμενη) απόφαση προκύπτει ότι το δικαστήριο δεν δέχθηκε ούτε εμμέσως την ύπαρξη κενού ή αμφιβολίας ως προς τη βούληση των συμβληθέντων στο προαναφερθέν υπ' αριθμ…/2003 συμβόλαιο και εκείνο του δικαιοπαρόχου της αναιρεσείουσας ΟΤΕ υπ' αριθμ. …/87 συμβόλαιο σχετικά με την ταυτότητα του ακινήτου που απέκτησαν με τα διαδοχικά αυτά συμβόλαια και στα οποία κατά τις παραδοχές του δικαστηρίου δεν εμπεριέχεται το επίδικο τμήμα, επομένως δε το δικαστήριο της ουσίας δεν είχε υποχρέωση να προσφύγει στους ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ για την ανεύρεση της αληθούς βουλήσεως των συμβληθέντων, τους οποίους και δεν παραβίασε με την μη προσφυγή του σ' αυτούς (ερμηνευτικούς κανόνες), και είναι αβάσιμα τα αντίθετα που η αναιρεσείουσα υποστηρίζει με τον πρώτο από τον αρ. 1 του άρθρου 560 του ΚΠολΔ, λόγο της αιτήσεώς της. Τέλος, με τον δεύτερο και υπό την επίκληση του ίδιου άρθρου 560 αρ. 1 του ΚΠολΔ λόγο της αιτήσεως υποστηρίζεται ότι το δικαστήριο της ουσίας με τις αναφερόμενες παραδοχές του παραβίασε τις διατάξεις του άρθρου 1041, 1042 και 1044 του ΑΚ ως προς την έννοια της καλής πίστεως, ως στοιχείου της τακτικής χρησικτησίας επί του επιδίκου που επικαλέστηκε η αναιρεσείουσα. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος προεχόντος ως αλυσιτελής, αφού το δικαστήριο δέχεται ότι ελλείπει στην πλευρά της αναιρεσείουσας και ο νόμιμος τίτλος, ως απαραίτητο κατά νόμον (ανωτέρω διατάξεις) στοιχείο της τακτικής χρησικτησίας η παραδοχή δε αυτή, η οποία και μόνη στηρίζει το διατακτικό της απόφασης ως προς την κυριότητα της αναιρεσείουσας, κτηθείσα με τακτική χρησικτησία (απόρριψη σχετικής βάσεως της κύριας παρέμβασης), δεν προσβάλλεται με λόγον αναιρέσεως. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου (αρθρ. 495 παρ.4 του ΚΠολΔ), και να καταδικαστεί η αναιρεσείουσα στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη των δύο πρώτων αναιρεσιβλήτων, κατά το νόμιμο αίτημα των τελευταίων (αρθρ. 176, 183, 191 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 25-2-2013 αίτηση της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "ΟΤΕ ΑΚΙΝΗΤΑ Α.Ε." για αναίρεση της υπ' αριθμ. 118/2012 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πύργου. Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στη δικαστική δαπάνη των δύο πρώτων αναιρεσιβλήτων, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 6 Μαΐου 2014. Και ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 27 Μαΐου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ