Θέμα
Έκδοση αλλοδαπού.
Περίληψη:
Έκδοση υπηκόου Ουκρανίας σε Δικαστικές Αρχές Ουκρανίας, για να δικασθεί για εγκλήματα απάτης, με βάση Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης Δικαστηρίου Ουκρανίας. Απορρίπτει έφεση ως αβάσιμη.
Αριθμός 609/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - (ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Νικόλαο Ζαΐρη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη, Μαρία Βασιλάκη και Μαρία Γαλάνη - Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε ως συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 9 και 16 Απριλίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Κολιοκώστα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την έφεση του εκκαλούντος-εκζητουμένου I. P. ή P. V., Ουκρανού υπηκόου, κρατουμένου στο Γενικό Κατάστημα Κράτησης Κομοτηνής, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως δίχως δικηγόρο στο ακροατήριο, κατά της υπ' αριθμ. 2/2013 απόφασης του Συμβουλίου Εφετών Θράκης. Το Συμβούλιο Εφετών Θράκης με την ως άνω απόφασή του γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω στις Δικαστικές Αρχές της Ουκρανίας.
Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκζητούμενος και τώρα εκκαλών, άσκησε την με αριθμό και ημερομηνία 87/6.3.2013 έφεση, για τους λόγους που αναφέρονται σ' αυτήν, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Εφετείου Θράκης Ιωάννη Στεφανάκου και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 314/13. Προκειμένης συζητήσεως
Αφού άκουσε τον εκζητούμενο ζήτησε όσα αναφέρονται στο σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να απορριφθεί η έφεση.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 451 παρ. 1 του ΚΠΔ, κατά της οριστικής αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών, με την οποία τούτο γνωμοδοτεί επί αιτήσεως εκδόσεως, επιτρέπεται στον εκζητούμενο και τον Εισαγγελέα, να ασκήσουν έφεση ενώπιον του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου, μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες από τη δημοσίευση της αποφάσεως. Για την έφεση συντάσσεται έκθεση από τον Γραμματέα Εφετών, στην οποία πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Επομένως, η υπό κρίση με αριθμό εκθ. 87/6-3-2013 ασκηθείσα και νομίμως και εμπροθέσμως, ενώπιον του αρμοδίου γραμματέως του Εφετείου Θράκης έφεση, κατά της 2/6-3-2013 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, με την οποία τούτο γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως στις Ουκρανικές Αρχές του εκζητουμένου εκκαλούντος I. P. ή P., Ουκρανού υπηκόου, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί στην ουσία.
Κατά το άρθρο 436 του ΚΠοινΔ, αν δεν υπάρχει σύμβαση, οι όροι και η διαδικασία της εκδόσεως αλλοδαπών εγκληματιών ρυθμίζονται από τις διατάξεις των επόμενων άρθρων (αρθρ. 437-456 ΚΠοινΔ), οι οποίες εφαρμόζονται ακόμη και αν υπάρχει σύμβαση, αν δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή, καθώς και στα σημεία που δεν προβλέπει η σύμβαση. Εξάλλου, η από 13-12-1957 Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδόσεως, που υπογράφηκε στο Παρίσι και κυρώθηκε από την Ελλάδα την 6-5-1961 με το νόμο 4165/1961 και από την Ουκρανία στις 24-3-1997, από δε της κυρώσεως της διέπει το δίκαιο της εκδόσεως μεταξύ των πιο πάνω κρατών, ανεξαρτήτως του χρόνου τελέσεως της πράξεως για την οποία ζητείται η έκδοση, στο άρθρο 2 παρ. 1 αυτής, ορίζει ότι η έκδοση ενεργείται για πράξεις που τιμωρούνται από τους νόμους, τόσο του κράτους που ζητεί την έκδοση, όσον και του κράτους από το οποίο ζητείται αυτή, με ποινή στερητική της ελευθερίας ή με μέτρο ασφαλείας, ανωτάτου ορίου ενός τουλάχιστον έτους ή με αυστηρότερη ποινή και στο άρθρο 12 αυτής, με τον τίτλο "αιτήσεις και δικαιολογητικά στοιχεία" ορίζονται τα ακόλουθα: Η αίτηση με την οποία ζητείται η έκδοση πρέπει, αν δεν έχει συμφωνηθεί, δι' απευθείας συνεννοήσεως μεταξύ των μερών, άλλο μέσο, να διατυπωθεί εγγράφως και να υποβληθεί δια της διπλωματικής οδού και προς υποστήριξη της να προσαχθούν α) το πρωτότυπο ή επίσημο αντίγραφο, είτε εκτελεστής δικαστικής αποφάσεως, είτε εντάλματος συλλήψεως ή άλλης πράξεως, που έχει την ίδια ισχύ και που έχει εκδοθεί κατά τους τύπους, που καθορίζονται από τη νομοθεσία του αιτούντος κράτους β) έκθεση των αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες ζητείται η έκδοση, του τόπου και χρόνου διαπράξεως τους, του κατά νόμο χαρακτηρισμού τους και της παραπομπής στις νομοθετικές διατάξεις, που έχουν εφαρμογή, οι οποίες πρέπει να εμφανίζονται κατά το δυνατόν ακριβέστερα και γ) αντίγραφο των διατάξεων, που προβλέπουν την πράξη ή εφόσον τούτο δεν καθίσταται εφικτό, δήλωση περί του εφαρμοστέου δικαίου, καθώς και ο κατά το δυνατόν ακριβέστερος καθορισμός του προσώπου που καταζητείται και κάθε άλλη πληροφορία, που μπορεί να καθορίσει την ταυτότητα και εθνικότητα τούτου. Από τις διατάξεις αυτές, οι οποίες, από της επικυρώσεως της πιο πάνω διεθνούς συμβάσεως με το ν. 4165/1961, ενόψει και του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης ημεδαπού νόμου, προκύπτει ότι στην περίπτωση που ζητείται η έκδοση ατόμου καταδιωκόμενου για εγκλήματα, πρέπει αυτά για τα οποία ζητείται η έκδοση, να είναι αξιόποινα κατά τους νόμους του αιτούντος κράτους, αλλά και κατά του νόμους εκείνου από το οποίο ζητείται η έκδοση και να τιμωρούνται με ποινή στερητική της ελευθερίας τουλάχιστον ενός έτους, δεν απαιτείται δε να επισυνάπτονται στην αίτηση για την έκδοση και τα αποδεικτικά στοιχεία από τα οποία προκύπτουν οι ενδείξεις ενοχής του εκζητουμένου, αφού δεν μνημονεύονται αυτά στο πιο πάνω άρθρο 12 της συμβάσεως και επομένως το αρμόδιο Συμβούλιο, που επιλαμβάνεται της εξετάσεως της αιτήσεως εκδόσεως, δεν μπορεί να προβεί και στην έρευνα για την ύπαρξη ή μη ενδείξεων ενοχής του εκζητουμένου.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 386 παρ. 1 του Ελληνικού ΠΚ, "όποιος, με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, βλάπτει ξένη περιουσία, πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν η ζημία είναι ιδιαίτερα μεγάλη με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης απαιτούνται α) σκοπός του δράστη να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, χωρίς να προσαπαιτείται και η πραγματοποίηση του οφέλους, β) εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων, από την οποία, ως παραγωγό αιτία, να παραπλανήθηκε κάποιος και να προέβη σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή και γ)βλάβη ξένης, κατά το αστικό δίκαιο, περιουσίας, η οποία να τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με τις παραπλανητικές ενέργειες και τις παραλείψεις του δράστη, χωρίς να απαιτείται ταυτότητα παραπλανηθέντος και ζημιωθέντος. Ως γεγονότα, κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως, νοούνται τα πραγματικά περιστατικά που ανάγονται στο παρελθόν ή στο παρόν, όχι και εκείνα που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον, όπως είναι οι απλές υποσχέσεις ή συμβατικές υποχρεώσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση, ζητείται η έκδοση στην Ουκρανία του συλληφθέντος στην Ελλάδα Ουκρανού υπηκόου με την από 1-3-2005 απόφαση του Δικαστηρίου Zhovtnevy της περιφέρειας Luhansk Ουκρανίας, για να δικαστεί στην Ουκρανία για την αξιόποινη πράξη της απάτης σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα. Συγκεκριμένα ο συλληφθείς στην Ελλάδα εκζητούμενος Ουκρανός υπήκοος, ζητείται με την από 1-3-2005 απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου Zhovtnevy της Luhansk, για την άσκηση κατ' αυτού ποινικής δίωξης για το αδίκημα της απάτης, που προβλέπεται και τιμωρείται από την παρ.3 του άρθρου 190 του Π.Κ. της Ουκρανίας, όπως οι περιστάσεις τέλεσης αναλύονται στην παραπάνω απόφαση, διότι ο εκζητούμενος φέρεται ότι απέκτησε δικαιώματα σε περιουσιακά στοιχεία άλλων ανθρώπων χωρίς δικαίωμα, μέσω εξαπάτησης και κατάχρησης εμπιστοσύνης των παθόντων, σε μεγάλη κλίμακα. Ήτοι η παραπάνω πράξη συνιστά το αδίκημα της απάτης σύμφωνα με το άρθρο 386 του Ελληνικού Π.Κ. Στο ακροατήριο που παραστάθηκε κατά τη σημερινή συνεδρίαση της 16/4/2013 ο εκκαλών - εκζητούμενος, δήλωσεν ότι επιθυμεί την έκδοσή του στην Ουκρανία για να δικαστεί εκεί στα δικαστήρια της Ουκρανίας, χωρίς να αμφισβητήσει ότι δεν είναι το πρόσωπο του οποίου ζητείται η έκδοση και χωρίς να προβάλει κάποιο αυτοτελή ισχυρισμό ή λόγο, που να εμποδίζει την έκδοσή του. Επομένως, συντρέχουν όλες οι θετικές προϋποθέσεις του νόμου και καμία αρνητική, για να γνωμοδοτήσει το Συμβούλιο υπέρ της έκδοσης, δεν πιθανολογείται ότι ο εκζητούμενος θα διωχθεί για άλλο αδίκημα από το παραπάνω της απάτης που ζητείται, ούτε προκύπτει ότι η έκδοση του εκκαλούντος ζητείται για πολιτικούς λόγους ή για τα πολιτικά του φρονήματα.
Κατ' ακολουθίαν, το Συμβούλιο Εφετών που με την προσβαλλόμενη απόφασή του, γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του εκκαλούντος, δεν έσφαλε και γι' αυτό η κρινόμενη έφεση πρέπει ν' απορριφθεί ως κατ' ουσίαν αβάσιμη, ο δε εκκαλών καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα, κατ' άρθρο 583 παρ.2 ΚΠΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ'ουσίαν τη με αρ.εκθ.87/6-3-2013 έφεση του I. P. ή P. V. και της M., υπηκόου Ουκρανίας, κατά της με αρ.2/2013 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, με την οποίαν αυτό γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω στις Ουκρανικές Δικαστικές Αρχές, για να διωχθεί για το έγκλημα της απάτης σε μεγάλη κλίμακα.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Απριλίου 2013.
Εκδόθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 16 Απριλίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ