Θέμα
Αγωγή διεκδικητική, Έγγραφα, Κληρονομία , Αποδείξεων εκτίμηση.
Περίληψη:
Αναιρετικοί λόγοι από τους αρ. 19 και 20 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. Πότε (δεν) ιδρύονται. Αναιρετικώς ανέλεγκτη η ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου κατ΄ άρθρ. 561 § 1 Κ.Πολ.Δ. (Επικυρώνει 5/2013 Μον. Εφ. Δυτ. Μακ/νίας).
Αριθμός 1110/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 22 Ιανουαρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Α. Κ. του Γ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Αγγελική Πετρούλα.
Της αναιρεσίβλητης: Ι. χήρας Ι. Κ., το γένος Γ. Κ., κατοίκου ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Παναγιώτα Κυριακίδου.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 5/7/2011 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Γρεβενών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 170/2011 του ίδιου Δικαστηρίου και 5/2013 του Μονομελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 1/6/2013 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 15/12/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Η πληρεξούσια του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, η πληρεξούσια της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθεμία δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 561 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας πραγματικών γεγονότων και ιδιαίτερα του περιεχομένου εγγράφων δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, εκτός αν παραβιάστηκαν κανόνες δικαίου ή αν υπάρχει λόγος αναιρέσεως κατά το άρθρο 559 αρ. 19 και 20. Από τους τελευταίους αυτούς λόγους ο πρώτος δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο διαλαμβάνει στην απόφασή του επαρκείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες οι οποίες στηρίζουν το αποδεικτικό του πόρισμα και επιτρέπουν τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής εφαρμογής των οικείων διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου. Ο δε δεύτερος δεν ιδρύεται επίσης όταν από το περιεχόμενο του εγγράφου, το οποίο σωστά διέγνωσε, το δικαστήριο συνάγει αποδεικτικό πόρισμα διαφορετικό από εκείνο που ο αναιρεσείων θεωρεί ορθό, αφού και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για παράπονο που αναφέρεται στην ανέλεγκτη κατά τα ανωτέρω εκτίμηση από το δικαστήριο πραγματικών γεγονότων.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε ότι ο πατέρας των διαδίκων, που απεβίωσε την 30-9-1992, με την υπ' αριθμ. .../9-11-1988 δημόσια διαθήκη του που δημοσιεύτηκε νόμιμα άφησε το επίδικο ακίνητο (οικόπεδο), εμβαδού 505,56.τ.μ., που βρίσκεται στη ... του Ν. Γρεβενών, με τα αναφερόμενα όρια, στην αναιρεσίβλητη ενάγουσα, ότι το ακίνητο αυτό αποτελούσε διακριτό τμήμα μεγαλύτερου ακινήτου, εμβαδού 700 τ.μ. περίπου, το υπόλοιπο του οποίου, εμβαδού 200τ.μ, με τη βρισκόμενη σ' αυτό οικία, στην οποία κατοικούσε ήδη, κατά παραχώρηση, ο αναιρεσείων- εναγόμενος από του γάμου του το έτος 1975, άφησε ο πατέρας των διαδίκων με την ανωτέρω διαθήκη του στον αναιρεσείοντα, ότι ο δικαιοπάροχος αυτός των διαδίκων, πατέρας τους, ουδέποτε μέχρι τον θάνατό του, αποξενώθηκε από τη νομή ολόκληρου του ως άνω ακινήτου, την οποία και ασκούσε μέχρι τότε (τον θάνατό του), και ότι επομένως, δέχεται το Εφετείο, η αναιρεσίβλητη ενάγουσα, που αποδέχθηκε την κληρονομία του πατέρα της και μετέγραφε τη σχετική συμβολαιογραφική πράξη, έγινε κυρία του επιδίκου, εμβαδού 505,56 τ.μ, με παράγωγο τρόπο (κληρονομική διαδοχή). Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο, κατά παραδοχήν της εφέσεως της αναιρεσίβλητης- ενάγουσας, δέχθηκε την ένδικη διεκδικητική του ανωτέρω ακινήτου αγωγή της τελευταίας, η οποία (αγωγή) είχε απορριφθεί πρωτοδίκως. Με τον πρώτο λόγο του αναιρετηρίου και υπό την επίκληση των αρ. 19 και 20 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ υποστηρίζεται ότι το Εφετείο με τις ως ανωτέρω παραδοχές του παραμόρφωσε το περιεχόμενο της ειρημένης δημόσιας διαθήκης, ως εγγράφου, σχετικά με την ταυτότητα των ακινήτων που ο πατέρας των διαδίκων άφησε σ' αυτούς, και ότι διέλαβε "αναληθείς και ανακριβείς" αιτιολογίες ως προς τα όρια του επίδικου ακινήτου που άφησε στην αναιρεσίβλητη. Ο λόγος αυτός της αναίρεσης, κατά το πρώτο σκέλος του, είναι απαράδεκτος, σύμφωνα με την προηγηθείσα νομική σκέψη, ως αναφερόμενος και μόνον στην ανέλεγκτη ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου σχετικά με το περιεχόμενο της διαθήκης (εκτίμηση περιεχομένου εγγράφου), κατά το δεύτερο δε σκέλος του, αβάσιμος, αφού υπό τις προπαρατεθείσες παραδοχές του το Εφετείο διέλαβε επαρκείς και χωρίς, αντιφάσεις αιτιολογίες ως προς το ουσιώδες ζήτημα των ορίων και επομένως της ταυτότητας του, επιδίκου, οι οποίες επιτρέπουν τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής εφαρμογής των οικείων διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου (άρθρα 1710, 1712, 1724 επ., 1193, 1198, 1199 του ΑΚ), τις οποίες και ορθώς εφήρμοσε το Εφετείο. Με τον δεύτερο, τέλος, και υπό την επίκληση του άρθρου 559 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ και 810 του ΑΚ λόγο του αναιρετηρίου προσβάλλεται η ουσιαστική και μόνον κρίση του Εφετείου ως προς την παραδοχή του ότι ο πατέρας των διαδίκων είχε μέχρι τον θάνατό του το όλον, ως ανωτέρω, ακίνητο στη νομή του και ότι είχε παραχωρήσει τούτο κατά χρήση (χρησιδάνειο) στον αναιρεσείοντα για να το καλλιεργεί, προς κάλυψη των σχετικών αναγκών του. Επομένως και ο λόγος αυτός της αναίρεσης είναι απαράδεκτος, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. Και πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου ( άρθρ. 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ), και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, κατά το νόμιμο αίτημα της τελευταίας (άρθρ. 176, 183, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 1-6-2013 αίτηση του Α. Κ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 5/2013 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας.
Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο Ταμείο που κατατεθέντος παραβόλου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 30 Απριλίου 2014. Και
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 27 Μαΐου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ