Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Αγορανομικός Κώδικας.
Περίληψη:
Αναιρείται λόγω ελλείψεως αιτιολογίας και νόμιμης βάσεως η προσβαλλόμενη, καταδικαστική για παράβαση του άρθρου 30 παρ. 12 του Αγορανομικού Κώδικα απόφαση, διότι δεν αναφέρεται σ’ αυτήν αν κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως συνέτρεχε στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος η ιδιότητα του κυρίου, του διευθυντή ή του επόπτη της επιχειρήσεως, αφού μόνη η αναφερόμενη ιδιότητά του ως υπευθύνου και νομίμου εκπροσώπου δεν αρκεί και περαιτέρω, διότι αν και πρόκειται για παράβαση που διώκεται από δόλο ή από αμέλεια τελούμενη, δεν εκτίθεται το είδος της υπαιτιότητας του αναιρεσείοντος που έγινε δεκτό. Παραπέμπει.
Αριθμός 524/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου Αρείου Πάγου Μιχαήλ Δέτση), ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Θεοδώρα Γκοΐνη - Εισηγήτρια, Αναστάσιο Λιανό (που ορίσθηκε με τη με αριθμό 44/2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου), Ελευθέριο Μάλλιο και Αντώνιο Αθηναίο (που ορίσθηκε με τη με αριθμό 87/2008 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου), Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Μαΐου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Στέλιου Γκρόζου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Χρυσάνθη Παπουτσιδάκη - Πασσίδη, για αναίρεση της με αριθμό 3.071/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Μαΐου 2007 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1.021/2007.
Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την ισχύουσα παρ. 1 του άρθρου 36 (μετά την κατάργηση της παρ. 2 του ίδιου άρθρου) του Αγορανομικού Κώδικα (ν.δ.136/1946), για κάθε παράβαση των διατάξεων του διατάγματος αυτού και των "εις εκτέλεση αυτού διατάξεων", που γίνεται στα ξενοδοχεία φαγητού και ύπνου, τα εστιατόρια κάθε είδους και στα εκεί αναφερόμενα λοιπά καταστήματα, εργοστάσια και εργαστήρια, τιμωρούνται ως αυτουργοί "ο κύριος της επιχειρήσεως, ο διευθυντής και ο επόπτης του εστιατορίου ή ξενοδοχείου και λοιπών καταστημάτων, εργοστασίων, εργαστηρίων κλπ". Εξάλλου, κατά το άρθρο 30 παρ. 15 του ίδιου Κώδικα, τιμωρούνται με φυλάκιση ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο αυτές ποινές εκείνοι που παραβαίνουν τις εκδιδόμενες κατά τον Κώδικα αυτό αγορανομικές και άλλες αστυνομικές διατάξεις που ρυθμίζουν αγορανομικά αντικείμενα, αν δε η παράβαση αυτή τελέσθηκε από αμέλεια επιβάλλεται φυλάκιση το πολύ έξι μηνών ή χρηματική ποινή, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 33 του ίδιου Κώδικα. Ενόψει αυτών, για να έχει η καταδικαστική, για παράβαση του ανωτέρω άρθρου 30 παρ. 15, απόφαση την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, απαιτείται, εκτός άλλων, να αναφέρεται σ' αυτήν ότι ο κατηγορούμενος, κατά το χρόνο τελέσεως της πράξεως, είχε μια από τις τρείς προαναφερθείσες ιδιότητες, καθώς και τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν και προσδίδουν σ' αυτόν μία από τις ιδιότητες αυτές, περαιτέρω δε να αναφέρεται το είδος της υπαιτιότητας του κατηγορουμένου που γίνεται δεκτό, αν, δηλαδή, αυτός τέλεσε την πράξη από δόλο ή από αμέλεια.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 3.071/2007 απόφαση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης που την εξέδωσε σε δεύτερο βαθμό, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα για παράβαση της κατά το ν.δ.136/1946 εκδοθείσης υπ' αριθ. 14/1989 αγορανομικής διατάξεως σε συνδυασμό προς το άρθρο 30 παρ. 15 του ν.δ. 136/1946 και συγκεκριμένα για το ότι στη ....., στις 8.6.2003, ως υπεύθυνος της εταιρίας "ΑΛΕΣΙΣ ΑΒΕΕ ΑΡΤΟΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ", κατείχε και διέθεσε προς πώληση και κατανάλωση αγαθά τα οποία ήταν ακατάλληλα για βρώση και μπορούσαν να προκαλέσουν κίνδυνο ή βλάβη στην υγεία των ανθρώπων και ειδικότερα μία ζαμπονοτυρόπιτα βάρους 50 γραμ. (κατεψυγμένη), την οποία αγόρασε η Α από το Σούπερ - Μάρκετ ..... στο ....., ..... και η οποία περιείχε ξένο σώμα, χρώματος καφέ, μήκους 2 έως 3 εκατοστά, άγνωστης προελεύσεως, μη προσδιορίσιμο, που, σύμφωνα με την εξέτασή της από τον ΕΦΕΤ που ακολούθησε, χαρακτηρίσθηκε ρυπαρό τρόφιμο και κατατάχθηκε στα επιβλαβή για την υγεία των ανθρώπων τρόφιμα και ακατάλληλα για βρώση. Όμως, ούτε στο σκεπτικό, ούτε στο διατακτικό της ανωτέρω αποφάσεως, που αλληλοσυμπληρώνουν παραδεκτά την αιτιολογία της, αναφέρεται αν ο αναιρεσείων, κατά τον ανωτέρω χρόνο τελέσεως της πράξεως, είχε μία από τις τρείς προαναφερθείσες ιδιότητες, δηλαδή του κυρίου της επιχειρήσεως ή του διευθυντή ή του επόπτη αυτής, ενώ μόνη η αναφερόμενη ιδιότητά του στο μεν σκεπτικό ως νομίμου εκπροσώπου και υπευθύνου της εταιρίας "ΑΛΕΣΙΣ ΑΒΕΕ ΑΡΤΟΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ", στο δε διατακτικό ως υπευθύνου της εν λόγω εταιρίας δεν μπορεί να θεμελιώσει ευθύνη του για την ως άνω αγορανομική παράβαση. Επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έχει την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και, συνακολούθως, ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ συναφής λόγος της αιτήσεως είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός (αν και προβαλλόμενος με την επίκληση άλλων αιτιάσεων και όχι της ανωτέρω), της πλημμέλειας αυτής εξεταζομένης και αυτεπαγγέλτως (άρθρο 511 ΚΠοινΔ), ενόψει του ότι η ένδικη αίτηση περιέχει σαφείς και ορισμένους λόγους αναιρέσεως. Περαιτέρω, παρά το ότι το ανωτέρω αγορανομικό αδίκημα τιμωρείται και από αμέλεια, ούτε στο σκεπτικό ούτε στο διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως αναφέρεται αν ο αναιρεσείων τέλεσε την ως άνω πράξη από δόλο ή από αμέλεια, με συνέπεια να μην έχει και εξ αυτού του λόγου η απόφαση την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, στερούμενη συγχρόνως κατά τούτο και νόμιμης βάσεως, αφού ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή όχι εφαρμογής των ανωτέρω ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, που εφαρμόσθηκαν, δεν είναι εφικτός.
Συνεπώς είναι βάσιμοι και οι συναφείς εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' ΚΠοινΔ λόγοι της αιτήσεως. Πρέπει, μετά ταύτα, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων της αιτήσεως, και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, του οποίου η συγκρότηση από άλλους δικαστές, από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως, είναι εφικτή (άρθρο 519 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 3.071/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Και
Παραπέμπει την υπόθεση, για νέα συζήτηση, στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους από εκείνους που τη δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 20 Φεβρουαρίου 2009.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
και ήδη ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ