Θέμα
Έκδοση αλλοδαπού.
Περίληψη:
Το Συμβούλιο Εφετών Θράκης με την υπ’ αριθμ. 7/2016 απόφασή (βούλευμα) που γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω εκζητουμένου, υπηκόου της Δημοκρατίας του Καζακστάν προκειμένου να εκδικασθεί για τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 256 παρ. 2 και 174 παρ.1 του Π.Κ της Δημοκρατίας αυτής που αποτελούν και αξιόποινες πράξεις κατά το Ελληνικό Δίκαιο. Ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα έφεση η οποία έγινε δεκτή τύποις και απορρίφθηκε στην ουσία της.
Αριθμός 1289/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ-ΔΙΑΚΟΠΩΝ (ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Μπαλιτσάρη Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Γεώργιο Παπαηλιάδη - Εισηγητή, Αλεξάνδρα Κακκαβά, Κωστούλα Φλουρή - Χαλεβίδου και Παρασκευή Καλαϊτζή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε ως συμβούλιο στο Κατάστημά του την 1η και 4η Ιουλίου 2016, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεώργιου Μπόμπολη και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την έφεση του εκκαλούντος-εκζητουμένου D. K. του M., υπηκόου Καζακστάν... και προσωρινά κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Κομοτηνής, που παρέστη στο ακροατήριο αυτοπροσώπως χωρίς δικηγόρο, κατά της υπ’ αριθμ. 7/2016 απόφασης του Συμβουλίου Εφετών Θράκης.
Το Συμβούλιο Εφετών Θράκης με την ως άνω απόφασή του γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του ανωτέρω εκζητουμένου στο Κράτος της Δημοκρατίας του Καζακστάν.
Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκζητούμενος και τώρα εκκαλών, άσκησε την με αριθμό και ημερομηνία 33/16.5.2016 έφεση, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτήν, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Τμήματος Βουλευμάτων του Εφετείου Ευάγγελου Ζεβεσκίδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 6672016. Προκειμένης συζητήσεως
Αφού άκουσε
τον εκζητούμενο που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 451 του Κ.Π.Δ. κατά της οριστικής αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών, με την οποίαν τούτο γνωμοδοτεί επί αιτήσεως εκδόσεως αλλοδαπού υπηκόου, επιτρέπεται στον εκζητούμενο και στον Εισαγγελέα να ασκήσουν έφεση ενώπιον του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, μέσα σε 24 ώρες από τη δημοσίευση της αποφάσεως, με την σύνταξη εκθέσεως από τον γραμματέα Εφετών, στην οποίαν, όπως και στην έκθεση για κάθε ένδικο μέσο, πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Επομένως, η κρινομένη έφεση του εκκαλούντος - εκζητουμένου ( επώνυμο ) K. ( όνομα ) D. του ( πατρώνυμο ) M. και της ( μητρώνυμο ) K., υπηκόου Καζακστάν κατά της υπ’ αριθμ. 7/2016 αποφάσεως ( βουλεύματος ) του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, με το οποίο αυτό γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεώς του στις Δικαστικές Αρχές της Δημοκρατίας του Καζακστάν, ασκηθείσα νομοτύπως και εμπροθέσμως την 16-5-2016 ημέρα Δευτέρα και ώρα 13.00, που αποτελεί την πρώτη μη εξαιρετέα ημέρα από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης αποφάσεως την 13-5-2016 ημέρα Παρασκευή και ώρα 13.30 ( άρθρο 168 του Κ.Π.Δ. ), ενώπιον του αρμοδίου γραμματέα του Εφετείου Θράκης, είναι παραδεκτή και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν. Από τις διατάξεις των άρθρων 474 παρ. 2 και 502 παρ. 2 του Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της εφέσεως προσδιορίζεται από την έκταση και το περιεχόμενο των λόγων της, στην έρευνα των οποίων περιορίζεται το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, που έχει εξουσία να κρίνει επί εκείνων μόνον των μερών της πρωτόδικης αποφάσεως, στα οποία αναφέρονται οι προτεινόμενοι, από τον εκκαλούντα, λόγοι εφέσεως. Τούτο ισχύει και επί του ενδίκου μέσου της εφέσεως ενώπιον του κατ’ άρθρο 451 παρ. 1 του Κ.Π.Δ. αρμοδίου Τμήματος του Αρείου Πάγου, εναντίον της περί εκδόσεως αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών.
Συνεπώς, η υπό κρίση έφεση θα εξετασθεί μόνον ως προς το βάσιμο των με αυτήν προβαλλομένων λόγων. Κατά το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ, σύμφωνα με τους όρους της καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού Ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Κατά το άρθρο 436 του Κ.Π.Δ. οι όροι και η διαδικασία εκδόσεως αλλοδαπών εγκληματιών, αν δεν υπάρχει σύμβαση, ρυθμίζονται από τις διατάξεις των επομένων άρθρων. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται ακόμη και αν υπάρχει σύμβαση, αν δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή, καθώς και στα σημεία που δεν προβλέπει η σύμβαση. Εξάλλου, η από 21-5-1981 Σύμβαση δικαστικής αρωγής σε αστικές και ποινικές υποθέσεις μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της άλλοτε Ενώσεως των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Νόμο 1242/1982 και εξακολουθεί να ισχύει τις επόμενες πενταετείς περιόδους από την ημερομηνία θέσεώς της σε ισχύ και να έχει εφαρμογή και ως προς την Ρωσική Ομοσπονδία ( ΡΟ ), αφού δεν καταγγέλθηκε, ούτε από αυτή μετά τη διάλυση της Ε.Σ.Σ.Δ. (Α.Π. 255/2009, Α.Π. 1906/2008, Α.Π. 293/2004, Α.Π. 155/2000, Α.Π. 2015/2001 ), ορίζει στα άρθρα 37 και 42 αυτής τα εξής : 1 ) Τα συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται μετά από αίτηση και σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Συμβάσεως να εκδίδουν αμοιβαίως πρόσωπα που ευρίσκονται στο έδαφός τους, για άσκηση ποινικής διώξεως ή εκτέλεση ποινής. Η έκδοση πραγματοποιείται για πράξεις που, σύμφωνα με τη νομοθεσία και των συμβαλλομένων μερών, αποτελούν εγκλήματα για τα οποία προβλέπεται ποινή στερητική της ελευθερίας άνω του ενός έτους ή άλλη βαρύτερη ποινή ( άρθρο 37 παρ. 1 και 2 εδ. α ). 2 ) Η αίτηση εκδόσεως πρέπει να συντάσσεται εγγράφως και να περιλαμβάνει : α ) την ονομασία του οργάνου από το οποίο προέρχεται η αίτηση, β ) το κείμενο του νόμου του Συμβαλλομένου Μέρους από το οποίο προέρχεται η αίτηση, που χαρακτηρίζει την πράξη ως έγκλημα, γ ) το ονοματεπώνυμο του προσώπου του οποίου ζητείται η έκδοση, πληροφορίες για την υπηκοότητά του, τον τόπο κατοικίας ή διαμονής του και άλλες πληροφορίες για το πρόσωπό του, όπως και, αν είναι δυνατό, περιγραφή της εξωτερικής του εμφανίσεως, φωτογραφία και τα δακτυλικά του αποτυπώματα, δ ) εκτίμηση του μεγέθους της ζημίας, εφόσον το έγκλημα προκάλεσε υλική ζημία ( άρθρο 42 παρ. 1 ). 3 ) Στην αίτηση εκδόσεως για άσκηση ποινικής διώξεως επισυνάπτεται κυρωμένο αντίγραφο της δικαστικής αποφάσεως που διατάσσει προσωρινή κράτηση και περιγραφή των πραγματικών περιστατικών που συνιστούν την εγκληματική πράξη ( άρθρο 42 παρ. 2 ). 4 ) Το Συμβαλλόμενο Μέρος από το οποίο προέρχεται η αίτηση, δεν υποχρεούται να επισυνάψει στην αίτηση εκδόσεως τις αποδείξεις ενοχής του εκζητουμένου ( άρθρο 42 παρ. 3 ). Από τις διατάξεις αυτές της πιο πάνω Συμβάσεως και τη διάταξη του άρθρου 12 της από 13-12-1957 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως εκδόσεως που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Νόμο 4165/1961 και από την άλλοτε Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ( Ε.Σ.Σ.Δ. ), με νόμο, του οποίου η ισχύς άρχισε την 7-11-1966, οι οποίες, ενόψει και του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος υπερισχύουν κάθε αντίθετης διατάξεως ημεδαπού νόμου, προκύπτει ότι στην περίπτωση κατά την οποίαν ζητείται η έκδοση αλλοδαπού εκζητουμένου για αξιόποινη πράξη, το Συμβούλιο, που επιλαμβάνεται της σχετικής αιτήσεως, δεν συγχωρείται να προβεί στην έρευνα αν υπάρχουν ή όχι στοιχεία ενοχής του εκζητουμένου ως προς την αποδιδομένη, σ’ αυτόν, κατηγορία, αφού όχι μόνον οι παραπάνω Συμβάσεις δεν διαλαμβάνουν, μεταξύ των δικαιολογητικών που πρέπει να συνοδεύουν την αίτηση εκδόσεως και τα αποδεικτικά στοιχεία ενοχής του εκζητουμένου, αλλά ρητώς ορίζει το αντίθετο το προαναφερόμενο άρθρο 42 παρ. 3 της διμερούς Συμβάσεως (Νόμος 1242/1982 ). Επομένως, ο λόγος της εφέσεως, κατ’ εκτίμηση του οποίου προβάλλεται ότι οι κατηγορίες που αποδίδονται στον εκκαλούντα - εκζητούμενο είναι ουσιαστικά αβάσιμες και εσφαλμένως το πρωτοβάθμιο Συμβούλιο Εφετών εκτίμησε τα υπάρχοντα στη δικογραφία στοιχεία, προεχόντως στηρίζεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, διότι το Συμβούλιο εκείνο δεν ερεύνησε, ούτε ήταν επιτρεπτό να ερευνήσει, την ουσία των αποδιδομένων στον εκκαλούντα κατηγοριών και κατόπιν τούτου ο σχετικός λόγος εφέσεως πρέπει να απορριφθεί. Κατά το άρθρο 38 της παραπάνω Διμερούς Συμβάσεως ( Νόμος 1242/1982 ) έκδοση δεν λαμβάνει χώρα αν : 1 ) το πρόσωπο για το οποίο έγινε η αίτηση εκδόσεως είναι υπήκοος του Συμβαλλομένου Μέρους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση ή πρόσωπο στο οποίο έχει χορηγηθεί από το κράτος αυτό το δικαίωμα του ασύλου, 2 ) η έκδοση δεν επιτρέπεται από τη νομοθεσία του κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση, 3 ) το έγκλημα για το οποίο ζητείται η έκδοση διώκεται κατά τη νομοθεσία και των δύο Συμβαλλομένων Μερών, μόνον κατ’ έγκληση, 4 ) κατά την στιγμή της αιτήσεως η ποινική δίωξη δεν μπορεί να ασκηθεί, σύμφωνα με τη νομοθεσία του Συμβαλλομένου Μέρους από το οποίο προέρχεται η αίτηση ή η απόφαση δεν μπορεί να εκτελεσθεί λόγω παραγραφής ή για άλλη νόμιμη αιτία..... Εξάλλου, κατά το άρθρο 438 του Κ.Π.Δ. το οποίο, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο 38 παρ. 2 της ως άνω Διμερούς Συμβάσεως, έχει εφαρμογή στην προκειμένη περίπτωση, " η έκδοση απαγορεύεται : α ) αν εκείνος για τον οποίον ζητείται ήταν ημεδαπός όταν τελέσθηκε η πράξη, β )..... γ ) αν πρόκειται για πολιτικό, στρατιωτικό.... ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, δ ) αν σύμφωνα με τους νόμους του κράτους που ζητεί την έκδοση ή του ελληνικού κράτους ή του κράτους που τελέσθηκε το έγκλημα, έχει προκύψει ήδη πριν από την απόφαση για την έκδοση νόμιμος λόγος που εμποδίζει τη δίωξη ή την εκτέλεση της ποινής ή αποκλείει ή εξαλείφει το αξιόποινο και ε ) αν πιθανολογείται ότι εκείνος για τον οποίον ζητείται η έκδοση θα καταδιωχθεί από το κράτος στο οποίο παραδίδεται για πράξη διαφορετική από εκείνη για την οποίαν ζητείται η έκδοση ". Κατά την έννοια της παραπάνω διατάξεως της παρ. γ του άρθρου 438 του Κ.Π.Δ. πολιτικοί είναι οι λόγοι, όταν με την έκδοση η Κυβέρνηση του εκζητούντος Κράτους επιδιώκει να εκδιωχθεί ή να καταστείλει την αντίδραση πολιτικού της αντιπάλου, εξαιτίας της αντιθέσεώς του προς αυτήν. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 3 παρ. 2 της από 13-12-1957 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως εκδόσεως δεν χωρεί έκδοση, αν η αξιόποινη πράξη για την οποίαν αιτείται η έκδοση, θεωρείται από το άλλο μέρος ως πολιτική τοιαύτη ή ως συναφής προς τοιαύτη παράβαση ή αν το καλούμενο προς έκδοση μέρος έχει σοβαρούς λόγους να πιστεύει, ότι η αίτηση εκδόσεως, που αιτιολογείται για κάποια παράβαση του κοινού δικαίου έχει υποβληθεί με τον σκοπό διώξεως ή τιμωρίας ατόμου για τα φυλετικά, θρησκευτικά, πολιτικά ή εθνικά του φρονήματα ή ότι η θέση του εν λόγω ατόμου διατρέχει κίνδυνο να επιδεινωθεί από τον ένα ή τον άλλο από τους λόγους αυτούς. Ακόμη, κατά το άρθρο 3 της Ε.Σ.Δ.Α. ( Νόμος 53/1974 ), κανένας δεν επιτρέπεται να υποβληθεί σε βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχείριση απάνθρωπες ή εξευτελιστικές. Κατά το άρθρο 6 αυτής κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα η υπόθεσή του να δικασθεί δίκαια, δημόσια και μέσα σε λογική προθεσμία από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, που έχει κατασταθεί από το νόμο, το οποίο θα αποφασίσει είτε για αμφισβητήσεις σχετικά με δικαιώματα και υποχρεώσεις του αστικής φύσεως είτε για τη βασιμότητα κάθε εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως. Ενώ, κατά το αυτό άρθρο 6 παρ. 3 περ. α αυτής ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να πληροφορηθεί, μέσα στην συντομότερη προθεσμία, σε γλώσσα που κατανοεί και με λεπτομέρεια, την φύση και τον λόγο της εναντίον του κατηγορίας. Από τα παραπάνω συνάγεται ότι απαιτείται τα εγκλήματα, για τα οποία ζητείται η έκδοση, να προσδιορίζονται κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο στην σχετική αίτηση και στην αντίστοιχη διωκτική πράξη, με επαρκή περιγραφή του χρόνου, τόπου, τρόπου και λοιπών περιστάσεων τελέσεώς τους και της μορφής συμμετοχής του εκζητουμένου σ’ αυτήν. Αυτό επιβάλλεται και από την αρχή της ειδικότητας, που καθιερώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 14 της Ε.Σ.Ε., σύμφωνα με την οποίαν η έκδοση γίνεται για το έγκλημα που ορίζεται ειδικά ( ως προς τα στοιχεία που το συγκροτούν ) τόσο στην αίτηση εκδόσεως όσο και στην πράξη του Υπουργού Δικαιοσύνης που διατάσσει την έκδοση και όχι για οποιαδήποτε άλλη πράξη. Η αρχή της ειδικότητας, η οποία θεωρείται γενικά αναγνωρισμένος κανόνας του διεθνούς δικαίου και εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση εκδόσεως, περιορίζει την κυριαρχική εξουσία του κράτους που ζητεί την έκδοση, το οποίο δεν μπορεί να διώξει τον εκζητούμενο για πράξεις που τελέσθηκαν πριν από την παράδοσή του και είναι διαφορετικές από εκείνες για τις οποίες έγινε η έκδοση ( εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις ), αποτρέποντας έτσι και το ενδεχόμενο να διωχθεί το εκδιδόμενο πρόσωπο για πολιτικά εγκλήματα ή για πολιτικούς λόγους και σκοπούς. Πολιτικό δε έγκλημα είναι το έγκλημα που απευθύνεται αμέσως κατά της πολιτείας και αποσκοπεί να ανατρέψει ή να αλλοιώσει την υπαρκτή πολιτειακή και κοινωνικοοικονομική τάξη, ενώ συναφές προς πολιτικό έγκλημα είναι το έγκλημα που παρασκευάζει άμεσα τα μέσα για τη διάπραξη πολιτικού εγκλήματος. Επιπλέον η αρχή της ειδικότητας εξασφαλίζει την ορθή εφαρμογή των αρχών της διττής εγκληματικότητας και της αμοιβαιότητας, σύμφωνα με τις οποίες η έκδοση επιτρέπεται μόνον για όσες πράξεις είναι αξιόποινες και κατά το δίκαιο του εκδίδοντος κράτους ( Ολ. Α.Π. 462/1992 ). Ακόμη, η υποχρέωση για συγκεκριμενοποίηση της διωκόμενης πράξεως που αποδίδεται στον εκζητούμενο, βρίσκει έρεισμα και στις υπερνομοθετικής ισχύος ( άρθρο 28 του Συντάγματος ) διατάξεις του ανωτέρω άρθρου 6 παρ. 3 της Ε.Σ.Δ.Α. ( δικαίωμα του κατηγορουμένου να πληροφορηθεί λεπτομερειακά την φύση και τον λόγο της σχετικής κατηγορίας ) και του άρθρου 14 παρ. 3 περ. α του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη την 16-12-1966 και κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Νόμο 2462/1997 ( Α.Π. 638/2015, Α.Π. 311/2015, Α.Π. 203/2015, Α.Π. 1260/2013, Α.Π. 489/2013, Α.Π. 276/2011, Α.Π. 205/2009, Α.Π. 1814/2008 ). Στην προκειμένη περίπτωση από όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία, από τα οποία τα λοιπά προσκομίζονται σε επίσημη μετάφραση, από τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, σε συνδυασμό και με όσα εξέθεσε ο παραστάς εκζητούμενος μέσω διερμηνέα, προέκυψαν τα εξής : Το Κράτος της Δημοκρατίας του Καζακστάν με την 2-013610-16-25074/15-4-2016 έγγραφη αίτηση της Γενικής Εισαγγελίας του, συνοδευόμενη από επίσημα δικαιολογητικά έγγραφα, μεταφρασμένα στην Αγγλική και κατόπιν στην Ελληνική γλώσσα, που διαβιβάσθηκε δια της διπλωματικής οδού και ακολούθως με το έγγραφο 71/22-4-2016/Φ.Α.Κ.:11/2016 της Εισαγγελίας Εφετών Θράκης, ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, ζήτησε την έκδοση του υπηκόου της ( επώνυμο ) K. ( όνομα ) D. του ( πατρώνυμο ) M. και της ( μητρώνυμο ) K., που γεννήθηκε την 24-3-1982 στην ..., ήδη κρατουμένου στο Γενικό Κατάστημα Κράτησης Κομοτηνής βάσει της Β.Εκδ. 58/4-4-2016 εντολής προσωρινής συλλήψεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης και του 118/22-4-2016 εντάλματος συλλήψεως της Προεδρεύουσας Εφέτη Θράκης. Ο εκζητούμενος διώκεται δυνάμει του 2-20-116/06-05-2015 εντάλματος συλλήψεως του Επαρχιακού Δικαστηρίου του Kazybekbi, πόλη του Karaganda στο Καζακστάν, προκειμένου να δικασθεί για τα αδικήματα : α ) της προωθήσεως της τρομοκρατίας, υποκινήσεως τελέσεως τρομοκρατικών πράξεων, καθώς και β ) της υποκινήσεως φυλετικού μίσους, τα οποία προβλέπονται και τιμωρούνται σύμφωνα με τα άρθρα 256 παρ. 2 και 174 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα της Δημοκρατίας ( της 03-07-2014 ) του Καζακστάν, είναι δε αξιόποινες και κατά το Ελληνικό ποινικό δίκαιο ( άρθρα 186, 81Α στοιχ. α, εδ. β του Π.Κ. και 1 παρ. 1-4 του Νόμου 4285/2014 ). Ο εκζητούμενος συνελήφθη την 1-4-2016 στις Φέρες Έβρου από όργανα του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Φερών Έβρου λόγω της υπάρξεως του υπ’ αριθμ. 2015/38079 διεθνούς εντάλματος συλλήψεως - ερυθράς αγγελίας της Ιντερπόλ της Δημοκρατίας του Καζακστάν και του υπ’ αριθμ. 1533/16/601947 του Τμήματος Ιντερπόλ του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, όπως τούτο προκύπτει από την από 1-4-2016 έκθεση συλλήψεως του εκζητουμένου των ανακριτικών υπαλλήλων του ως άνω Τμήματος. Κατόπιν εκδόθηκε βάσει της Α-4554/6-2015/10-6-2015 Ερυθράς Αγγελίας Διεθνών Αναζητήσεων της Ιντερπόλ της Δημοκρατίας του Καζακστάν, που διαβιβάσθηκε στην Εισαγγελία Εφετών Θράκης με το υπ’ αριθμ. 1533/16/643519/1-4-2016 σήμα της Ιντερπόλ Ελλάδος, η Β.Έκδ. 58/4-4-2016 εντολή προσωρινής συλλήψεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης. Κρατείται δε προσωρινά βάσει της προαναφερομένης εντολής προσωρινής συλλήψεως του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης και στην συνέχεια με το υπ’ αριθμ. 118/22-4-2016 ένταλμα συλλήψεως της Προεδρεύουσας Εφέτη Θράκης, μέχρι να εκδοθεί απόφαση για την αίτηση της εκδόσεώς του. Στην αίτηση εκδόσεως του εκζητουμένου και στα έγγραφα που την συνοδεύουν αναφέρονται τα παρακάτω για τις αξιόποινες πράξεις, οι οποίες αποδίδονται στον τελευταίο και συγκεκριμένα : " Το 2013 ο εκζητούμενος υπήκοος της Δημοκρατίας του Καζακστάν, πιστός της θρησκείας του Ισλάμ, έγινε οπαδός του μουσουλμανικού θρησκευτικού ρεύματος που ακολουθεί τις αντιλήψεις της " ενόπλου τζιχάντ " που αποτελεί μη παραδοσιακό ρεύμα του Ισλάμ ριζοσπαστικής κατευθύνσεως που προπαγανδίζει και προωθεί την ιδεολογία της τρομοκρατίας. Την περίοδο από τον Ιανουάριο έως τον Φεβρουάριο 2015 άρχισε να ανεβάζει ( upload ) για ελεύθερη πρόσβαση βιντεοταινίες, που προπαγανδίζουν την τρομοκρατία και καλούν σε διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών στη διαδικτυακή πλατφόρμα " Σε επαφή " ( ... ) στις σελίδες συνδέσμου " ... " ( ηλεκτρονική διεύθυνση : ... ). Οι ανεβασμένες από αυτόν βιντεοταινίες αντιγράφηκαν από απόσταση από την διαδικτυακή σελίδα " ... " και πάνω στο περιεχόμενό τους έγιναν ψυχολογικό - φιλολογική και θρησκειολογική εμπειρογνωμοσύνες. Σύμφωνα με το πόρισμα του εμπειρογνώμονα Αριθμ. ... της 21-4-2015 στις κατατεθείσες για μελέτη από τη Διεύθυνση της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας της περιοχής ... βιντεοταινίες υπάρχουν ενδείξεις τρομοκρατικής ή εξτρεμιστικής προπαγάνδας, υποκινήσεως εθνικού και θρησκευτικού μίσους. Οι ιδέες που εμπεριέχονται στα αρχεία: /.../, είναι χαρακτηριστικές για την εξτρεμιστική οργάνωση στο Ισλάμ " Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε " ( " ISIS " ). Οι ιδέες που εμπεριέχονται στο αρχείο : /.../ είναι χαρακτηριστικές για την φονταμενταλιστική οργάνωση " ... ". Οι ανεβασμένες από αυτόν βιντεοταινίες είχαν ελεύθερη πρόσβαση ( ... ), με αποτέλεσμα κάθε χρήστης του διαδικτύου να έχει δυνατότητα της ελεύθερης εισόδου στην συγκεκριμένη ιντερνέτ-σελίδα. Εκτός αυτού, αυτός γνωρίσθηκε με την χρήστρια της ιντερνέτ-σελίδας Σ. Ζ. Μ. και στη διάρκεια μακρών επαφών μαζί της επιβεβαίωσε ότι του ανήκει η ιντερνέτ-σελίδα " ... ". Η Σ. Ζ. Μ. χρησιμοποιώντας την ελεύθερη πρόσβαση παρακολούθησε τις βιντεοταινίες του με προπαγάνδα εξτρεμιστικού και τρομοκρατικού περιεχομένου και υποκινήσεως εθνικού και θρησκευτικού μίσους. Τα ως άνω γεγονότα σε σχέση με τον εκζητούμενο καταχωρήθηκαν στο ενιαίο μητρώο προδικαστικής ανάκρισης σύμφωνα με το άρθρο 179 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Δημοκρατίας του Καζακστάν.... Όπως σημειώθηκε παραπάνω, ο εκζητούμενος αυτή τη στιγμή αποτελεί αντικείμενο της διεξαγόμενης ποινικής ανάκρισης. Την 18-2-2015 και την 06-05-2015 η Διεύθυνση της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας καταχώρησε τα δεδομένα τελέσεως εγκλημάτων από αυτόν στο ενιαίο μητρώο προδικαστικής ανάκρισης και ξεκίνησε σχετικά με το άτομό του προδικαστική διερεύνηση. Την 04-05-2015 και την 06-5-2015 αυτός κηρύχθηκε ερήμην ύποπτος από το όργανο προδικαστικής ανάκρισης. Την 13-05-2015 το όργανο ποινικής διώξεως έλαβε απόφαση για την κατηγοριοποίηση των πράξεών του, σύμφωνα με το άρθρο 256, εδάφιο 2 ( προπαγάνδα της τρομοκρατίας ή δημόσια προτροπή στη διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών ) και σύμφωνα με το άρθρο 174, εδάφιο 1 ( υποκίνηση κοινωνικού, εθνικού, γενετικού, φυλετικού, ταξικού ή θρησκευτικού μίσους ) του Ποινικού Κώδικα της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Οι ως άνω δικογραφίες ενώθηκαν σε μία με απόκτηση ενιαίου αριθμού .... Την 06-05-2015 από το Δικαστήριο του τομέα ... της πόλεως Καραγκαντά εγκρίθηκε σε βάρος του το περιοριστικό μέτρο της προσωρινής κράτησης. Την 13-05-2015 ο ύποπτος εκζητούμενος κηρύχθηκε διεθνώς καταζητούμενος από το Δικαστήριο του τομέα ... της πόλεως Καραγκαντά. Ο εκζητούμενος έχει ενταχθεί στην λίστα των καταζητούμενων προσώπων της Ιντερπόλ από την 11-06-2015 ". Οι πράξεις που φέρονται ότι τελέσθηκαν κατά την περίοδο από τον Ιανουάριο έως τον Φεβρουάριο του έτους 2015 από τον εκζητούμενο προβλέπονται και τιμωρούνται σύμφωνα με το άρθρο 256 παρ. 1 ( προπαγάνδα της τρομοκρατίας ή δημόσια προτροπή στη διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών ) και σύμφωνα με το άρθρο 174 παρ. 1 ( υποκίνηση κοινωνικού, εθνικού, γενετικού, φυλετικού, ταξικού ή θρησκευτικού μίσους ) του Ποινικού Κώδικα της Δημοκρατίας του Καζακστάν και γι’ αυτές προβλέπονται στις άνω διατάξεις για την μεν πρώτη ποινή στερητική της ελευθερίας από τρία ( 3 ) έως επτά ( 7 ) έτη για δε τη δεύτερη από δύο ( 2 ) έως επτά ( 7 ) έτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 11 του Ποινικού Κώδικα της Δημοκρατίας του Καζακστάν, τα εγκλήματα για τη διάπραξη των οποίων είναι ύποπτος ο εκζητούμενος κατατάσσονται στην κατηγορία των σοβαρών εγκλημάτων. Ακόμη σύμφωνα με το άρθρο 71 του ιδίου ως άνω Ποινικού Κώδικα ο θεσμός της παραγραφής δεν εφαρμόζεται στα άτομα που έχουν διαπράξει τρομοκρατικά, εξτρεμιστικά εγκλήματα. Οι ίδιες πράξεις προσδιορίζονται, ως προς όλα τα ουσιώδη στοιχεία τους, με την απαιτούμενη σαφήνεια στα προαναφερόμενα έγγραφα, είναι αξιόποινες και κατά την ελληνική ποινική νομοθεσία, κατά την οποίαν συνιστούν τα εγκλήματα της προκλήσεως και προσφοράς για την εκτέλεση κακουργήματος ή πλημμελήματος, της δημόσιας υποκινήσεως βίας ή μίσους και της τελέσεως εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 186, 81Α στοιχ. α, εδ. β του Π.Κ. και 1 παρ. 1-4 του Νόμου 4285/2014 και επισύρουν ποινές στερητικές της ελευθερίας δέκα πέντε ( 15 ) μηνών έως πέντε ( 5 ) έτη ( για την πρόκληση και προσφορά για την εκτέλεση κακουργήματος - συνδυασμός άρθρων 186 και 81Α στοιχ. α, εδ. β του Π.Κ. ) και δέκα πέντε ( 15 ) μηνών έως τρία ( 3 ) έτη ( για τη δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους - συνδυασμός άρθρων 1 παρ. 1-4 του Νόμου 4285/2014 και 81Α στοιχ. α, εδ. β του Π.Κ. ). Επομένως, συντρέχουν οι προϋποθέσεις του διττού αξιοποίνου των εγκληματικών πράξεων, η δε απειλούμενη ποινή υπερβαίνει το ένα ( 1 ) έτος ( άρθρο 37 παρ. 2 του Νόμου 1242/1982 ) για τις οποίες ζητείται η έκδοση και του σαφούς προσδιορισμού τους στην αίτηση εκδόσεως και στα σχετικά δικαιολογητικά που την συνοδεύουν, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 της Ε.Σ.Ε., το άρθρο 37 της Συμβάσεως Δικαστικής Αρωγής Ελλάδος - Ε.Σ.Σ.Δ και το άρθρο 437 εδ. α του Κ.Π.Δ., η οποία εξακολουθεί να ισχύει τις επόμενες πενταετείς περιόδους από την ημερομηνία θέσεώς της σε ισχύ και να έχει εφαρμογή και ως προς την Ρωσική Ομοσπονδία και τη Δημοκρατία του Καζακστάν, αφού δεν καταγγέλθηκε ούτε από αυτή μετά την διάλυση της Ε.Σ.Σ.Δ., ούτε όμως και από τη Δημοκρατία του Καζακστάν μετά την απόσχισή της και της αυτονομήσεώς της ( 16-12-1991 ) ( Α.Π. 1906/2008, Α.Π. 293/2004, Α.Π. 155/2000, Α.Π. 2015/2001 ). Περαιτέρω, στο άρθρο 5 παρ. 1 και 2 του Π.Δ/τος 114/2010, όπως η παράγραφος 2 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 35 παρ. 4 του Π.Δ/τος 113/2013, ορίζονται τα εξής : " 1. Οι αιτούντες επιτρέπεται να παραμένουν στη Χώρα μέχρι την ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας εξετάσεως της αιτήσεως και δεν απομακρύνονται με οποιονδήποτε τρόπο. 2. Η προηγουμένη παράγραφος δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις, όπου οι αρμόδιες αρχές είτε παραδίδουν τον αιτούντα σε άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε. βάσει ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3251/2004, είτε εκδίδουν αυτόν σε τρίτη χώρα, με την εξαίρεση της χώρας καταγωγής του αιτούντος ή σε διεθνή ποινικά δικαστήρια, με βάση τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Η παράδοση ή η έκδοση δεν πρέπει να οδηγεί σε έμμεση ή άμεση επαναπροώθηση του ενδιαφερομένου κατά παράβαση του άρθρου 33 παρ. 1 της Συμβάσεως της Γενεύης ή σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης σύμφωνα με το άρθρο 15 του Π.Δ/τος 96/2008. Κανένας δεν εκδίδεται πριν εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αιτήσεώς του, εφόσον επικαλείται φόβο διώξεώς του στο εκζητούν κράτος ... ". Εξάλλου, στο άρθρο 15 του Π.Δ/τος 96/2008 ορίζεται : " 1. Επικουρική προστασία δικαιούνται τα πρόσωπα τα οποία έχουν υποστεί ή κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρή βλάβη. 2. Η σοβαρή βλάβη συνίσταται σε : α ) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή β ) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτούντος στην χώρα καταγωγής του, ή γ ) σοβαρή προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης συρράξεως ". Επίσης, στο άρθρο 9 του ιδίου Π.Δ/τος ( 96/2008 ) ορίζεται : " 1. Οι πράξεις διώξεως κατά την έννοια του άρθρου ΙΑ της συμβάσεως της Γενεύης πρέπει : α ) να είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσεως ή της επαναλήψεώς τους, ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών ( Ν.Δ/μα 53/1974 ) ή β ) να αποτελούν σώρευση διαφόρων μέτρων, όπου να περιλαμβάνεται παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία να είναι αρκούντως σοβαρή, ούτως ώστε να θίγεται το άτομο κατά τρόπο αντίστοιχο με τον αναφερόμενο στο στοιχείο α’ . 2. Οι πράξεις που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως πράξεις διώξεως σύμφωνα με την προηγουμένη παράγραφο έχουν ιδίως τη μορφή : α ) πράξεων σωματικής ή ψυχολογικής βίας, συμπεριλαμβανομένων πράξεων σεξουαλικής βίας, β ) νομοθετικών, διοικητικών, αστυνομικών ή δικαστικών μέτρων, τα οποία εισάγουν διακρίσεις αφ’ εαυτά ή εφαρμόζονται κατά τρόπο που εισάγει διακρίσεις, γ ) αβάσιμης ποινικής διώξεως ή δυσανάλογης ή μεροληπτικής επιβολής ποινής, δ ) ελλείψεως δυνατότητας ασκήσεως ενδίκων μέσων, ε ) ποινικής διώξεως ή επιβολής ποινής για την άρνηση εκπληρώσεως στρατιωτικής θητείας σε σύρραξη, ή αν η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας θα συμπεριελάμβανε εγκλήματα ή πράξεις που εμπίπτουν στις ρήτρες αποκλεισμού, όπως προβλέπονται στο άρθρο 12 παρ. 2, στ ) πράξεων που στρέφονται κατά προσώπου λόγω φύλου ή παιδικής ηλικίας ". Ακόμη, στο άρθρο 10 παρ. 1 και 2 του Π.Δ/τος 96/2008 αναφέρεται ότι κατά την αξιολόγηση των λόγων διώξεως, οι αρμόδιες αρχές λαμβάνουν υπόψη : α ) Την έννοια της φυλής, β ) την έννοια της θρησκείας, γ ) την έννοια της ιθαγένειας, δ) την ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα και ε ) τις πολιτικές πεποιθήσεις. Στην έννοια των πολιτικών πεποιθήσεων περιλαμβάνεται ιδίως η υποστήριξη απόψεως, ιδέας ή πεποιθήσεως για ζήτημα που σχετίζεται με τους ενδεχόμενους φορείς διώξεως, όπως αυτή προσδιορίζεται στο άρθρο 9 και με τις πολιτικές ή τις μεθόδους τους, ανεξάρτητα από το εάν ο αιτών έχει εκδηλώσει έμπρακτα την σχετική άποψη, ιδέα ή πεποίθηση. Κατά την αξιολόγηση δε της βασιμότητας του φόβου του αιτούντος, ότι θα υποστεί δίωξη, δεν ασκεί επιρροή αν ο αιτών χαρακτηρίζεται πράγματι από το φυλετικό, θρησκευτικό, εθνικό, κοινωνικό ή πολιτικό στοιχείο, το οποίο προκαλεί τη δίωξη, με την προϋπόθεση ότι το σχετικό χαρακτηριστικό αποδίδεται πράγματι σ’ αυτόν από τον φορέα της διώξεως. Από τις προαναφερόμενες διατάξεις προκύπτει ότι με την θέσπισή τους ορίσθηκαν οι ελάχιστες απαιτήσεις για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των ανιθαγενών ως προσφύγων ή ως προσώπων που έχουν ανάγκη διεθνούς προστασίας, τα οποία διώκονται από τις αρχές του εκζητούντος κράτους, λόγω των πολιτικών φρονημάτων τους, του φύλου, της φυλής, της εθνοτικής καταγωγής, της ιθαγένειας, της θρησκείας κ.λ.π. και των οποίων κινδυνεύει η ζωή, η σωματική ακεραιότητα, η ελευθερία και η αξιοπρέπειά τους, σε περίπτωση που εκδοθούν και παραδοθούν στο κράτος αυτό. Η αυξημένη όμως προστασία αυτή δεν καταλαμβάνει και τις παραβατικές συμπεριφορές, που έχουν αξιόποινο χαρακτήρα και δεν φέρουν τα χαρακτηριστικά των εξαιρετικών περιπτώσεων, κατά τις οποίες συντρέχουν πολιτικοί, φυλετικοί, κοινωνικοί ή άλλοι λόγοι, που συναρτώνται με την ζητούμενη έκδοση και συνεπάγονται κίνδυνο διώξεως στο εκζητούν κράτος, κατά τρόπο που να συνιστά σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, την σωματική ακεραιότητα και την ελευθερία του εκζητουμένου. Στην προκειμένη περίπτωση, η υποβολή από τον εκζητούμενο της αιτήσεως για χορήγηση πολιτικού ασύλου δεν εμποδίζει την έκδοσή του, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 38 παρ. 1 της Συμβάσεως Δικαστικής Αρωγής Ελλάδος - Ε.Σ.Σ.Δ. αυτό προϋποθέτει χορήγηση δικαιώματος πολιτικού ασύλου από το Ελληνικό κράτος και όχι απλώς υποβολή αντίστοιχης αιτήσεως για εξέταση από τις Ελληνικές αρχές ή από τις αρχές άλλου κράτους (Α.Π. 1906/2008 ). Στον εκζητούμενο δεν έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, αλλά όπως προκύπτει από το υπ’ αριθμ. …/12-4-2016 έγγραφο του Γενικού Καταστήματος Κράτησης, αυτός έχει καταθέσει αίτηση χορηγήσεως πολιτικού ασύλου, η οποία απευθύνεται προς το Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου του Νοτίου Έβρου. Ο εκζητούμενος κατέθεσε αίτηση χορηγήσεως ασύλου, για πρώτη φορά, για τις ανάγκες της ένδικης εκδόσεως, αφού έγινε η σύλληψή του στην Ελλάδα, ισχυριζόμενος ότι αδυνατεί να επιστρέψει στο Καζακστάν, επειδή υπάρχει βάσιμος κίνδυνος της ζωής του ιδίου και της οικογενείας του, επειδή είναι καταζητούμενος βάσει εντάλματος συλλήψεως που εκδόθηκε με δικαστική απόφαση από το επαρχιακό Δικαστήριο του Καζακστάν. Η υποβολή όμως της αιτήσεως για χορήγηση ασύλου από την Ελλάδα δεν εμποδίζει το Δικαστήριο τούτο, να εκδώσει απόφαση για την έκδοσή του μέχρι να ολοκληρωθεί η προβλεπομένη διοικητική διαδικασία για την εξέτασή της, αφού, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχει χορηγηθεί σ’ αυτόν πολιτικό άσυλο από τις αρμόδιες Ελληνικές αρχές. Εξάλλου, από την αίτηση εκδόσεως, από τα έγγραφα που επισυνάπτονται σ’ αυτήν, από τα λοιπά έγγραφα, από όσα ανέπτυξε προφορικά στο ακροατήριο ο εκζητούμενος μέσω διερμηνέα και από όλα γενικά τα αποδεικτικά στοιχεία του φακέλου δεν προέκυψε και το παρόν Δικαστήριο δεν πείσθηκε ότι η δίωξη του εκζητουμένου είναι προσχηματική, ότι οι κατηγορίες για τις οποίες ζητείται η έκδοση είναι ψευδείς και κατασκευασμένες από παράγοντες του Καζακστάν και ότι στην πραγματικότητα στην ένδικη αίτηση εκδόσεως υποκρύπτεται η εκδικητική βούληση των Αρχών του Καζακστάν να τον διώξουν και να τον τιμωρήσουν για τις αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις του, για την καταγωγή του και για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ούτε επίσης προέκυψε ότι με την έκδοση και παράδοση του εκζητουμένου στις αρμόδιες δικαστικές αρχές του Καζακστάν, προκειμένου αυτός να δικασθεί για τις προαναφερόμενες αξιόποινες πράξεις, που φέρεται ότι τέλεσε, απειλείται η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα ή η ελευθερία του εξαιτίας της καταγωγής του ή των πολιτικών του, ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, ή ότι πρόκειται να επιδεινωθεί η θέση του για τέτοιους λόγους ή να υποβληθεί αυτός σε βασανιστήρια ή εξευτελιστική μεταχείριση, κατά την έννοια των άρθρων 33 παρ. 1 της Συμβάσεως της Γενεύης, 3 παρ. 1 και 2 της Ε.Σ.Ε., 9 και 15 του Π.Δ/τος 96/2008 και 5 παρ. 1 και 2 του Π.Δ/τος 114/2010, όπως ισχύει. Αντιθέτως, συνάγεται σκοπός ποινικού κολασμού του για τις ως άνω πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Επιπροσθέτως, από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας συνάγεται ότι ο ανωτέρω ( επώνυμο ) K. ( όνομα ) D. του (πατρώνυμο ) M. και της (μητρώνυμο ) K., που γεννήθηκε στις 24-3-1982 στην ..., είναι το αυτό πρόσωπο με τον εκζητούμενο από τη Δημοκρατία του Καζακστάν και δεν έχει υποβάλλει αίτηση για αποποίηση της υπηκοότητας της Δημοκρατίας του Καζακστάν και δεν είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο ατόμων που έχουν απολέσει την υπηκοότητα αυτής της χώρας. Επομένως, συντρέχουν όλες οι θετικές προϋποθέσεις του νόμου και καμία αρνητική και για το λόγο αυτόν γνωμοδότησε το Συμβούλιο Εφετών Θράκης υπέρ της εκδόσεως του εκζητουμένου στη Δημοκρατία του Καζακστάν, υπό τον όρο ότι αυτός δεν θα καταδιωχθεί ή καταδικασθεί σε αυτήν, ούτε θα παραδοθεί σε άλλο κράτος για άλλες πράξεις, εκτός από τα παραπάνω για την οποίαν εκδόθηκε, που έχει τελεσθεί προ της εκδόσεώς του στο ανωτέρω Κράτος ( άρθρα 440 του Κ.Π.Δ. και 14 του Νόμου 4165/1961 ).
Συνεπώς, το Συμβούλιο Εφετών Θράκης που με την προσβαλλομένη απόφασή του, δέχθηκε τα ίδια και γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του εκκαλούντος, δεν υπέπεσε σε νομικό ή πραγματικό σφάλμα και η έφεση αυτού, με τους λόγους της οποίας υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και να καταδικασθεί ο εκκαλών στα δικαστικά έξοδα ( άρθρο 583 παρ. 1 του Κ.Π.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τύπους την από 16-5-2016 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 33/16-5-2016 έφεση του εκζητουμένου (επώνυμο ) Κ. ( όνομα ) D. του ( πατρώνυμο ) M. και της (μητρώνυμο ) K., που γεννήθηκε στις 24-3-1982, στην ... κατά της υπ’ αριθμ. 7/2016 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θράκης και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν στην ουσία της.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα ( 250 ) ΕΥΡΩ.
ΚΡΙΘΗΚΕ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΗΚΕ στην Αθήνα στις 4 Ιουλίου 2016.
ΕΚΔΟΘΗΚΕ στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 4 Ιουλίου 2016.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ