Θέμα
Υπέρβαση εξουσίας, Κατηγορούμενος, Συρροή εγκλημάτων.
Περίληψη:
Υπέρβαση εξουσίας. Συρροή εγκλημάτων: Χείρων η θέση του κατηγορουμένου - εκκαλούντος, ο οποίος κατεδικάσθη από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο σε μία ποινή ενώ το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο επέβαλε δύο ποινές. Αποδοχή λόγου αναιρέσεως.
Αριθμός 301/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Βασίλειο Φράγγο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13 Ιανουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Τσάγγα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Παπαλάμπρο, για αναίρεση της 8853/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών.
Με πολιτικώς ενάγοντες τους 1)... και 2)... που παρέστησαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Πατεραντωνάκη.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Ιουνίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1000/2009.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξουσίους των διαδίκων που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 470 εδ. α' ΚΠΔ "στην περίπτωση που ασκήθηκε ένδικο μέσο εναντίον καταδικαστικής αποφάσεως από εκείνον που καταδικάσθηκε η υπέρ αυτού, δεν μπορεί να γίνει χειρότερη η θέση του ούτε να ανακληθούν τα ευεργετήματα που δόθηκαν με την απόφαση που προσβάλλεται". Από τη διάταξη αυτή, η παραβίαση της οποίας συνιστά υπέρβαση εξουσίας και ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως, προκύπτει ότι χειροτερεύει η θέση του κατηγορουμένου όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, που κρίνει επί ενδίκου μέσου που άσκησε ο ίδιος ή ασκήθηκε υπέρ αυτού, επιβάλλει μεγαλύτερη ποινή από εκείνη που του επιβλήθηκε πρωτοδίκως, έστω και εσφαλμένα. Έτσι, επί συρροής δύο εγκλημάτων, αν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επέβαλε εσφαλμένα μία ποινή, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν μπορεί σύμφωνα με την άνω διάταξη να επιβάλει δύο ποινές.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για την έρευνα του βασίμου του προβαλλόμενου αναιρετικού λόγου, με την υπ' αριθ. 52822/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο κατηγορούμενος-αναιρεσείων καταδικάσθηκε για ψευδή καταμήνυση κατά συρροή σε μία ποινή φυλακίσεως 12 μηνών, για ψευδή ανόμωτι κατάθεση σε ποινή φυλακίσεως 12 μηνών και ψευδορκία μάρτυρος σε ποινή φυλακίσεως επίσης 12 μηνών επιβλήθηκε δε σ' αυτόν συνολική εκτιτέα ποινή φυλακίσεως 20 μηνών, αποτελουμένη από την ποινή βάση των 12 μηνών προσαυξανόμενη κατά 4 μήνες από καθεμία από τις άνω του ίδιου είδους και ίσης διάρκειας λοιπές δύο ποινές, ανασταλείσα επί 3ετία. Κατά της αποφάσεως αυτής ο αναιρεσείων άσκησε το ένδικο μέσο της εφέσεως. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του επέβαλε ποινή φυλακίσεως 6 μηνών για κάθε μία από τις δύο ψευδείς καταμηνύσεις και από 6 μήνες για κάθε μία από τις λοιπές αξιόποινες πράξεις (ψευδή ανόμωτι κατάθεση και ψευδορκία μάρτυρα) και συνολική εκτιτέα ποινή 12 μηνών, αποτελουμένη από την ποινή βάσης των 6 μηνών, προσαυξανόμενη κατά 2 μήνες από τις λοιπές συντρέχουσες 3 ποινές (6+2+2+2). Έτσι, όμως, κρίνοντας το δικαστήριο, επιβάλλοντας δύο ποινές για την ψευδή καταμήνυση κατά συρροή, ενώ το πρωτοβάθμιο είχε επιβάλει για τις ίδιες πράξεις μία ποινή κατέστησε χείρονα τη θέση του κατηγορουμένου, υποπίπτοντας στην από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠΔ πλημμέλεια.
Συνεπώς πρέπει να γίνει δεκτός ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως του κατηγορουμένου και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά τις επιβληθείσες για τις πράξεις της ψευδούς καταμηνύσεως ποινές και ως προς την συνολική εκτιτέα ποινή. Μετά από αυτά πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της για νέα κρίση, στο ίδιο δικαστήριο του οποίου είναι δυνατή η συγκρότηση από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί κατά ένα μέρος την υπ' αριθ. 8853/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών, κατά τις διατάξεις της, που αναφέρονται στο σκεπτικό.
Παραπέμπει την υπόθεση κατά το αναιρούμενο μέρος της, για νέα κρίση, στο ίδιο Δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Φεβρουαρίου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ