Θέμα
Αγωγή διεκδικητική.
Περίληψη:
Διεκδικητική αγωγή ακινήτου. Απόφαση Ειρηνοδικείου. Λόγοι αναίρεσης απορρίπτονται ως απαράδεκτοι
Αριθμός 97/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Δεκεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ό. Σ. Τ. του Α., κατοίκου …, που παραστάθηκε με από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Ανδρέου.
Των αναιρεσιβλήτων: 1)Κ. Σ. Τ., χήρας Κ., το γένος Π., και 2)Α. Σ. συζ. Γ., το γένος Κ. Σ. Τ., κατοίκων …, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξουσία δικηγόρο τους Σοφία Αγγέλου.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10/11/2006 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Αμβρύσσου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 14/2007 του ιδίου Δικαστηρίου και 103/2008 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 12/2/2009 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Μπιχάκης ανέγνωσε την από 20/9/2011 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, η πληρεξουσία των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Eπειδή, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 560 ΚΠολΔ κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων, καθώς και των αποφάσεων των πρωτοδικείων, που εκδίδονται σε εφέσεις κατά των αποφάσεων των ειρηνοδικείων επιτρέπεται αναίρεση μόνο: 1) αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών, αδιάφορο αν πρόκειται για νόμο ή έθιμο, ελληνικό ή ξένο, εσωτερικού ή διεθνούς δικαίου. Η παράβαση των διδαγμάτων της κοινής πείρας αποτελεί λόγο αναίρεσης μόνο αν τα διδάγματα αυτό αφορούν την εφαρμογή των κανόνων δικαίου ή την υπαγωγή των πραγματικών γεγονότων σ' αυτούς ο λόγος αυτός αναίρεσης προβληθεί σε μικροδιαφορές, 2) αν το δικαστήριο δεν συγκροτήθηκε όπως ορίζει ο νόμος ή δίκασε ειρηνοδίκης του οποίου είχε γίνει δεκτή η εξαίρεση, 3) αν το δικαστήριο έχει υπερβεί τη διαδικασία των πολιτικών δικαστηρίων ή δεν είχε καθ' ύλην αρμοδιότητα, 4) αν παράνομα αποκλείστηκε η δημοσιότητα της διαδικασίας. Οι, κατά την ανωτέρω διάταξη, τέσσερις λόγοι αναιρέσεως αντιστοιχούν προς τους λόγους των αριθμ. 1, 2, 4, 5 και 7 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προς τους οποίους, όμως, μερικοί δεν ταυτίζονται απολύτως. Η απαρίθμηση των προαναφερομένων λόγων αναιρέσεως είναι περιοριστική, όπως συνάγεται από τη λέξη "μόνον", και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προβληθεί οποιοσδήποτε άλλος λόγος αναιρέσεως κατά των ως άνω αποφάσεων. Στην προκειμένη περίπτωση με τον πρώτο λόγο αναίρεσης αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθ.1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο με το να δεχτεί ότι ο αναιρεσείων ασκούσε εμφανείς υλικές πράξεις στο επίδικο ακίνητο, έχοντας εγκαταστήσει σ'αυτό ορνιθώνα, πατητήρια και περιβόλι οπωροκηπευτικών από 30ετία και επί πλέον είχε περιτοιχίσει και περιφράξει αυτό, πλήν όμως οι πράξεις αυτές εντάσσονταν στο δικαίωμα της χρήσης που είχε ο αναιρεσείων δυνάμει συμβάσεως χρησιδανείου με το δικαιοπάροχο των αναιρεσιβλήτων, αδελφό του Κ. Σ. Τ., αφού τέτοια σύμβαση χρησιδανείου μεταξύ του αναιρεσείοντος και του δικαιοπαρόχου των αναιρεσιβλήτων δεν επικαλέστηκαν οι αναιρεσίβλητοι σε οποιοδήποτε στάδιο της δίκης, ούτε αποδείχθηκε, παραβίασε ευθέως τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 1045, 974 και 810 επ. ΑΚ. Ο λόγος αυτός κατά το πρώτο μέρος του αν και γίνεται επίκληση του άρθρου 560 παρ.1 ΚΠολΔ, στηρίζεται στον αριθ.8α του άρθρου 559 ΚΠολΔ και είναι απαράδεκτος, αφού δεν περιλαμβάνεται στους περιοριστικά αναφερόμενους ως άνω λόγους για τους οποίους επιτρέπεται αναίρεση κατά των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων, ενώ και κατά το δεύτερο μέρος του είναι επίσης απορριπτέος ως απαράδεκτος, γιατί πλήττεται η εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας πραγματικών γεγονότων, η οποία είναι αναιρετικά ανέλεγκτη (άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ).
Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 118 αριθ.4, 566 παρ. 1 και 577 παρ.3 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι στο έγγραφο της αναίρεσης πρέπει να αναφέρεται κατά τρόπο σαφή, ορισμένο και ευσύνοπτο, η νομική πλημμέλεια που αποδίδεται στο δικαστήριο της ουσίας, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν και ποιο λόγο αναίρεσης, από τους περιοριστικώς αναφερομένους στο άρθρο 560 ΚΠολΔ θεμελιώνει η προβαλλόμενη αιτίαση. Ειδικά, για να είναι ορισμένος ο από τον αριθμό 1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης πρέπει να διαλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη συγκεκριμένη διάταξη του ουσιαστικού δικαίου που παραβιάστηκε και το αποδιδόμενο στο δικαστήριο νομικό σφάλμα περί την ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού νόμου, εφόσον δε το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν την υπόθεση, την ελάσσονα πρόταση του νομικού του συλλογισμού, δηλαδή τα πραγματικά γεγονότα που αυτό δέχθηκε, υπό τα οποία και συντελέστηκε η προβαλλόμενη παραβίαση των κανόνων του ουσιαστικού δικαίου (ΟλΑΠ 32/1996). Για το ορισμένο, επίσης, του λόγου της αναίρεσης σε περίπτωση παραβίασης περισσότερων της μιας διατάξεων πρέπει να εξειδικεύονται για καθεμιά απ' αυτές οι κρίσιμες ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου και το υπαγωγικό σφάλμα του τελευταίου. Στην προκειμένη περίπτωση με το δεύτερο λόγο αναίρεσης προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από του αριθ.1 του άρθρου 560 ΚΠολΔ αιτίαση, γιατί το Πολυμελές Πρωτοδικείο που δίκασε ως Εφετείο παραβίασε ευθέως την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 1045 ΑΚ την οποία εφάρμοσε, αφού στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου τα πραγματικά περιστατικά τα οποία απαιτούνται βάσει της διάταξης αυτής για την απόκτηση του δικαιώματος κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία στο τμήμα του επιδίκου ακινήτου, το οποίο δεν καλύπτεται με τίτλο, επίσης δε παραβίασε και τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 1033, 1193 και 1045 ΑΚ γιατί ως προς τον παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας από τις αναιρεσίβλητες από την κληρονομία του συζύγου και πατέρα τους αντίστοιχα η προσβαλλόμενη απόφαση δεν περιέχει καθόλου αιτιολογίες, αναφορικά με την κυριότητα του δικαιοπαρόχου τους μέχρι πρωτοτύπου τρόπου κτήσης κυριότητας, ενόψει της αμφισβητήσεως αυτής από τον αναιρεσείοντα, για το τμήμα του επιδίκου ακινήτου, που δεν καλύπτεται από τον υφιστάμενο τίτλο κυριότητας (αγοραπωλητήριο συμβόλαιο). Ο λόγος αυτός κατά το πρώτο μέρος του είναι απορριπτέος ως αόριστος, αφού δεν εκτίθεται καθόλου οι πραγματικές παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης και το αποδιδόμενο νομικό σφάλμα του δικαστηρίου της ουσίας το οποίο οδήγησε σε εσφαλμένο διατακτικό, κατά δε το δεύτερο μέρος του είναι επίσης απορριπτέος ως απαράδεκτος, αφού η προβαλλόμενη αιτίαση από τον αριθ.19 του άρθρου 559 δεν περιλαμβάνεται στους περιοριστικά αναφερόμενους λόγους για τους οποίους επιτρέπεται αναίρεση κατά των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων.
Αφού απορρίπτεται η αίτηση αναίρεσης πρέπει ο ηττηθείς αναιρεσείων να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 12.2.2009 αίτηση του Ο. Σ. ή Τ. για αναίρεση της 103/2008 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, που δίκασε ως Εφετείο.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιανουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 23 Ιανουαρίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ