Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ανθρωποκτονία από αμέλεια, Αμέλεια.
Περίληψη:
Ανθρωποκτονία από αμέλεια. Στοιχεία του εγκλήματος. Για να υπάρξει έγκλημα που τελέστηκε με παράλειψη, πρέπει η εξωτερική αμέλεια του δράστη να μην συνίσταται σε θετική ενέργεια, αλλά μόνο σε παράλειψη (ή παραλείψεις) και η παράλειψη αυτή να αποτελεί στη συγκεκριμένη περίπτωση το σύνολο της συμπεριφοράς του δράστη που προηγήθηκε του αποτελέσματος. Στην περίπτωση τέτοιου εγκλήματος, πρέπει για την πληρότητα της αιτιολογίας, να αναφέρεται στην απόφαση η συνδρομή ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης του δράστη προς αποτροπή του αποτελέσματος, καθώς και η πηγή της προέλευσής της και αν η πηγή αυτής είναι ρητή διάταξη νόμου, να προσδιορίζεται η διάταξη αυτή. Για τον προσδιορισμό αυτόν δεν είναι απαραίτητο να αναφέρεται και ο αριθμός του άρθρου του νόμου, αλλά αρκεί να αναφέρεται το περιεχόμενο της σχετικής διάταξης, το οποίο παραπέμπει ευθέως στο οικείο άρθρο. Μη συνειδητή και ενσυνείδητη αμέλεια. Πρέπει να προσδιορίζεται στην απόφαση ποιο είδος αμελείας συνέτρεξε, αλλιώς υπάρχει έλλειψη νόμιμης βάσης. Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη για το ανωτέρω έγκλημα του κατηγορουμένου, ο οποίος δεν έλαβε συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας, των οποίων το περιεχόμενο προβλέπεται ακριβώς από συγκεκριμένες διατάξεις του ΠΔ 1073/1981, οι οποίες άλλωστε αναφέρονται στο σημείο του σκεπτικού όπου περιέχονται οι διατάξεις που προβλέπουν και τιμωρούν την πράξη. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
ΑΡΙΘΜΟΣ 296/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Νοεμβρίου 2009, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Δήμητρα Χρονοπούλου, περί αναιρέσεως της 3018/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Με συγκατηγορούμενο τον Φ.
Με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1.Ζ1 και 2. Ζ2, κατοίκους ..., που δεν παραστάθηκαν.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 27 Νοεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 20 Μαΐου 2009 πρόσθετους λόγους, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 16/2009.
Αφού άκουσε Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό της διατάξεως του άρθρου 302 παρ. 1 του ΠΚ, στην οποία ορίζεται ότι από αμέλεια πράττει όποιος από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει είτε δεν πρόβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του, είτε το πρόβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν, συνάγεται ότι προς θεμελίωση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από αμέλεια απαιτείται: α) να μην καταβλήθηκε από το δράστη η επιβαλλόμενη κατ' αντικειμενική κρίση προσοχή, την οποία κάθε μέσος συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος οφείλει, κάτω από τις ίδιες πραγματικές καταστάσεις, να καταβάλει, με βάση τους νομικούς κανόνες, τις συνήθειες που επικρατούν στις συναλλαγές και την κοινή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων πείρα και λογική, β) να είχε αυτός τη δυνατότητα, με βάση τις προσωπικές του περιστάσεις, ιδιότητες, γνώσεις και ικανότητες και κυρίως εξαιτίας της υπηρεσίας του ή του επαγγέλματός του, να προβλέψει και να αποφύγει το αξιόποινο αποτέλεσμα, το οποίο από έλλειψη της προαναφερθείσας προσοχής, είτε δεν πρόβλεψε οπότε πρόκειται για μη συνειδητή αμέλεια, είτε το πρόβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν οπότε πρόκειται για ευσυνείδητη αμέλεια και γ) να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ενέργειας ή της παραλείψεως του δράστη και του αποτελέσματος που επήλθε. Σε περίπτωση που η εξωτερική αμέλεια του δράστη, δηλαδή το σφάλμα της εξωτερικής του συμπεριφοράς συνίσταται μόνο σε παράλειψη και όχι και σε θετική ενέργεια, η δε παράλειψη αυτή αποτελεί στη συγκεκριμένη περίπτωση το σύνολο της συμπεριφοράς του δράστη η οποία προηγήθηκε του αποτελέσματος που επήλθε, τότε πρόκειται για έγκλημα αμέλειας που τελέστηκε με παράλειψη και για τη θεμελίωσή του απαιτείται η συνδρομή και των όρων του άρθρου 15 του ΠΚ, κατά το οποίο, όπου ο νόμος για την ύπαρξη αξιόποινης πράξης απαιτεί να έχει επέλθει ορισμένο αποτέλεσμα, η μη αποτροπή του τιμωρείται όπως η πρόκλησή του με ενέργεια, αν ο υπαίτιος της παράλειψης είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος. Από την τελευταία αυτή διάταξη συνάγεται ότι αναγκαία προϋπόθεση της εφαρμογής της, είναι η ύπαρξη ιδιαίτερης (δηλαδή ειδικής και όχι γενικής) νομικής (και όχι ηθικής) υποχρέωσης του υπαιτίου προς ενέργεια που τείνει στην παρεμπόδιση του αποτελέσματος, για την επέλευση του οποίου ο νόμος απειλεί ορισμένη ποινή. Η υποχρέωση αυτή μπορεί να πηγάζει από ρητή διάταξη νόμου ή από σύμπλεγμα νομικών καθηκόντων που συνδέονται με ορισμένη έννομη σχέση του υποχρέου ή από σύμβαση ή από ορισμένη προηγούμενη συμπεριφορά του υπαιτίου από την οποία δημιουργήθηκε ο κίνδυνος επέλευσης του εγκληματικού αποτελέσματος. Στην περίπτωση αυτή πρέπει, για την πληρότητα της αιτιολογίας και για τον έλεγχο της ορθής εφαρμογής του νόμου, να αναφέρεται στην απόφαση και η συνδρομή αυτής της υποχρέωσης, καθώς και η πηγή της προέλευσής της και, αν η πηγή της προέλευσης είναι ρητή διάταξη νόμου, να προσδιορίζεται η διάταξη αυτή. Για τον προσδιορισμό αυτό δεν είναι απαραίτητο να αναφέρεται και ο αριθμός του άρθρου του νόμου, αλλά αρκεί να αναφέρεται το περιεχόμενο της σχετικής διάταξης, το οποίο ευθέως παραπέμπει στο οικείο άρθρο. Περαιτέρω ενόψει της προαναφερθείσης διακρίσεως της αμέλειας σε μη συνειδητή και σε ενσυνείδητη, πρέπει το δικαστήριο της ουσίας, όταν απαγγέλλει καταδίκη για έγκλημα από αμέλεια, να εκθέτει στην απόφασή του με σαφήνεια πιο από τα δύο είδη αμέλειας συνέτρεξε στην συγκεκριμένη περίπτωση, διότι αν δεν εκθέτει τούτο σαφώς ή δέχεται και τα δύο είδη αμέλειας, δημιουργείται ασάφεια και αντίφαση, η οποία καθιστά ανέφικτο τον έλεγχο για την ορθή ή μη εφαρμογή της ανωτέρω ουσιαστικής ποινικής διατάξεως και ιδρύεται εκ τούτου λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως για έλλειψη νόμιμης βάσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ. Περαιτέρω, κατά τα άρθρα 37 παρ. 1 και 38 παρ. 1 του ΠΔ 1073/1981, οι χώροι και τα δάπεδα εργασίας πρέπει να κατασκευάζονται και να διατηρούνται ασφαλείς και πεζογέφυρες, εξέδρες, πλατύσκαλα κεκλιμένα επίπεδα, μόνιμες άνω διαβάσεις κ.λ.π., ευρισκόμενες σε ύψος μεγαλύτερο των εβδομήντα πέντε εκατοστών του μέτρου από το δάπεδο, πρέπει να έχουν, χάριν προστασίας κατά της πτώσεως ανθρώπων, ασφαλές στηθαίο ύψους τουλάχιστον ενός μέτρου με χειρολισθήρα (κουπαστή), σανίδα μεσοδιαστήματος και θωράκιο (σοβατεπί), ενώ κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του ΠΚΔ 778/1980 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του ΠΔ 1073/1981, τα πέρατα των ξυλοτύπων και πλακών πρέπει να εξασφαλίζονται με ανθεκτικά προσωρινά κιγκλιδώματα και θωράκια ή με δίχτυα. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, όταν αναφέρονται σε αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, δέχτηκε με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 3018/2008 απόφασή του (για τον αναιρεσείοντα και το συγκατηγορούμενό του Π κατηγορούμενος (εννοείται ο αναιρεσείων) με το με αριθμ. ... ειδικό πληρεξούσιο της συμβολαιογράφου Αθηνών Αναστασίας Ράντου, ορίσθηκε αναπληρωτής διευθυντής στο Β μέτωπο του έργου "Εγνατία Οδός - τμήμα ..." που ανέλαβε ως ανάδοχος η κοινοπραξία κατασκευής έργου ΕΟ .... Η τελευταία ανέθεσε με το από ... ιδιωτικό συμφωνητικό στην εταιρία "Π. - Φ. Ο.Ε. - Κατασκευαστικής Ημαθίας" της οποίας ομόρρυθμος εταίρος και διαχειριστής είναι ο 2ος κατηγορούμενος, την υπεργολαβία κατασκευής των τοιχείων αντιστήριξης Τ1, Τ2, Τ3, Τ4, Τ5 και Τ6 στα στόμια εισόδου - εξόδου της σήραγγας Σ3 του εργοταξίου Β Στο έργο προσλήφθηκε από τον 2° κατηγορούμενο και εργαζόταν ως τεχνίτης οικοδομής στο εργατάξιο Β ο Ω. Στις 6-7-2004 και περί ώρα 10.30 στον εσωτερικό χώρο της σήραγγας Σ3 εργαζόταν ο ανωτέρω με τον ... σε εργασίες αποσυναρμολόγησης των στοιχείων του τοίχου αντιστήριξης Τ5 κοντά στο στόμιο εισόδου - εξόδου της σήραγγας, ξεκαλούπωμα πιθανόν κάποιου από τους μεταλλικούς σφικτήρες, εργασία που τους είχε αναθέσει ο 2ος κατηγορούμενος. Ειδικότερα επιχειρούσαν να αφαιρέσουν τους σφιγκτήρες που συνέδεαν μεταξύ τους τα μεταλλικά καλούπια ώστε να είναι δυνατή η αποσυναρμολόγηση ενώ κατόπιν τα καλούπια λόγω του μεγάλου βάρους τους απομακρύνονταν με γερανό. Ωστόσο οι κατηγορούμενοι αν και είχαν υποχρέωση παρέλειψαν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας και ειδικότερα δεν τοποθέτησαν στις εξέδρες εργασίας που είναι αγκιστρωμένες στα μεταλλικά καλούπια του τοίχου αντιστήριξης Τ5 σε ύψη 11,50 και 10 μέτρα από το έδαφος ασφαλές στηθαίο ύψους τουλάχιστον 1 μέτρου με χειρολισθήρα [κουπαστή], σανίδα μεσοδιαστήματος και θωράκιο (σοβατεπί) και δεν εξασφάλισαν τα πέρατα των δαπέδων εργασίας έναντι πτώσεως με ανθεκτικά προσωρινά κιγκλιδώματα και θωράκια ή με δίχτυα, με αποτέλεσμα κατά την εκτέλεση εργασίας της άνω εργασίας από τον άνω εργαζόμενο και τη άνοδο του σε δάπεδο εργασίας που αποτελούνταν από δύο ξύλινα μαδέρια εφαπτόμενα μεταξύ τους, πλάτους 0,30 εκατοστών ήτοι συνολικού πλάτους 0,60 εκατοστών, ο άνω εργαζόμενος να χάσει την ισορροπία του και ακολούθως λόγω της έλλειψης των άνω αναφερόμενων μέτρων ασφαλείας να μην μπορέσει να συγκρατηθεί από κάποιο σταθερό σημείο και να επιπέσει επί του εδάφους. Από την πτώση του αυτή ο ανωτέρω υπέστη κατάγματα κρανίου πλευρών, αιμοθώρακα, κάτω άκρων, εκ των οποίων τραυμάτων ως μόνης ενεργούς αιτίας επήλθε ο θάνατος του. Επομένως οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια". Στη συνέχεια στο διατακτικό της η προσβαλλόμενη απόφαση όρισε τα εξής: "
Κηρύσσει τους κατηγορουμένους ενόχους του ότι: Στην Κ/Ξ κατασκευής έργου Επαρχιακής οδού ... (μέτωπο Β) - εργοτάξιο κατασκευής τμήματος Εγνατίας Οδού στις 6-7-2004 και περί ώρα 10.30 και οι δύο κατηγορούμενοι, ο πρώτος εξ αυτών Χ ως διευθυντής και εκπρόσωπος της Κοινοπραξίας κατασκευής Εργου Ε.Ο ..., που εδρεύει στο ... και ο δεύτερος εξ αυτών Π ως νόμιμος εκπρόσωπος της κατασκευαστικής ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία "Π. - Φ. Ο.Ε. - Κατασκευαστική Ημαθίας" που εδρεύει στην ... από έλλειψη της προσοχής που όφειλαν από τις περιστάσεις και μπορούσαν να καταβάλουν δεν πρόβλεψαν το αξιόποινο αποτέλεσμα που πραγματοποιήθηκε από την πράξη τους, αν και είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσουν την επέλευση αυτού και επέφεραν το θάνατο άλλου και συγκεκριμένα με τις άνω ιδιότητες τους ενώ είχαν αναλάβει η μεν πρώτη άνω κοινοπραξία ως γενικός εργολάβος του έργου "Εγνατία οδός Τμήμα ..." ανάδοχος του οποίου ήταν η εδρεύουσα στο ... Κοινοπραξία "Ακτωρ ΑΤΕ -Μηχανική ΑΕ - Μοχλός ΑΕ - ΑΛΤΕ ΑΕ" και η δεύτερη εταιρία ως υπεργολάβος κατασκευής μέρους του έργου που περιλαμβάνει την κατασκευή των Τοιχείων αντιστήριξης Τ1, 12, 13, 14, 15 και Τ6 στα στόμια εισόδου - εξόδου της σήραγγας Σ3 του εργοταξίου Β και είχαν αναθέσει στον τεχνίτη οικοδόμο Ω κατοίκου εν ζωή ... Ημαθίας εργασίες αποσυναρμολόγησης των στοιχείων του τοίχου αντιστήριξης Τ5 κοντά στο στόμιο εισόδου - εξόδου της σήραγγας Σ3 (ξεκαλούπωμα πιθανόν κάποιου από τους μεταλλικούς σφικτήρες), και ενώ είχαν υποχρέωση να έχουν τοποθετήσει στις εξέδρες εργασίας που είναι αγκιστρωμένες στα μεταλλικά καλούπια του τοίχου αντιστήριξης Τ5 σε ύψη 11,50 και 10 μέτρα από το έδαφος, ασφαλές στηθαίο ύψους τουλάχιστον 1 μέτρου με χειρολισθήρα [κουπαστή], σανίδα μεσοδιαστήματος και θωράκιο (σοβατεπί) και να έχουν εξασφαλίσει τα πέρατα των δαπέδων εργασίας έναντι πτώσεως με ανθεκτικά προσωρινά κιγκλιδώματα και θωράκια ή με δίχτυα, δεν φρόντισαν και παρέλειψαν να λάβουν τα παραπάνω απαιτούμενα μέτρα, με αποτέλεσμα κατά την εκτέλεση
της άνω εργασίας από τον άνω θανόντα και τη άνοδο του σε δάπεδο εργασίας που αποτελούνταν από δύο ξύλινα μαδέρια εφαπτόμενα μεταξύ τους, πλάτους 0,30 εκατοστών ήτοι συνολικού πλάτους 0,60 εκατοστών, ο άνω θανών να χάσει την ισορροπία του και ακολούθως λόγω της έλλειψης των άνω αναφερόμενων μέτρων ασφαλείας να μην μπορέσει να συγκρατηθεί από κάποιο σταθερό σημείο και να επιπέσει επί του εδάφους. Από την πτώση του αυτή ο ανωτέρω θανών υπέστη κατάγματα κρανίου πλευρών, αιμοθώρακα, κάτω άκρων, εκ των οποίων τραυμάτων ως μόνης ενεργούς αιτίας επήλθε ο θάνατός του". Ακολούθως το Δικαστήριο καταδίκασε τον ήδη αναιρεσείοντα σε ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε επί τριετίαν. Από την παραδεκτή αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της προσβαλλόμενης ως άνω αποφάσεως, προκύπτει ότι το δικάσαν Τριμελές Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, γιατί αναφέρει, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, για το οποίο καταδίκασε τον ανωτέρω κατηγορούμενο, τις αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 28, 302 παρ. 1 και 15 του ΠΚ, τις οποίες ορθά εφάρμοσε και δεν τις παραβίασε είτε ευθέως είτε εκ πλαγίου. Ειδικότερα αναφέρει τα περιστατικά που στοιχειοθετούν την αμέλεια του αναιρεσείοντος, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με το αποτέλεσμα του θανάτου του παθόντος και η οποία συνίσταται στο ότι από έλλειψη της προσοχής που όφειλε από τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, δεν πρόβλεψε το αξιόποινο ως άνω αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του αν και είχε, υπό την ιδιότητά του ως πολιτικός μηχανικός και διευθυντής και εκπρόσωπος της κατασκευάστριας του συγκεκριμένου έργου εταιρίας, ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να αποτρέψει τον εν λόγω αποτέλεσμα, το οποίο οφείλεται στην παράλειψή του να λάβει τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας για την εκτέλεση της εργασίας από τον παθόντα και συγκεκριμένα δεν τοποθέτησε στις εξέδρες εργασίας που βρίσκονταν σε ύψη 11,50 και 10 μέτρα από το έδαφος, ασφαλές στηθαίο ύψους τουλάχιστον ενός μέτρου με χειρολισθήρα (κουπαστή), σανίδα μεσοδιαστήματος και θωράκιο (σοβατεπί) και δεν εξασφάλισε τα πέρατα των δαπέδων εργασίας έναντι πτώσεως με ανθεκτικά προσωρινά κιγκλιδώματα και θωράκια ή με δίχτυα. Από τις ανωτέρω παραδοχές της αποφάσεως προκύπτει από το Δικαστήριο δέχτηκε μη συνειδητή αμέλεια του αναιρεσείοντος, αφού αναφέρει ότι αυτός δεν πρόβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του. Επίσης δέχτηκε την ύπαρξη ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης του αναιρεσείοντος να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος, η οποία πηγάζει από τις προαναφερθείσες ιδιότητές του και από υποχρέωση λήψεως μέτρων που το περιεχόμενό τους προβλέπεται ακριβώς από τα άρθρα 1, 37 παρ. 1, 38 παρ. 1 του ΠΔ. 1073/1981, σε συνδυασμό με το άρθρο 17 παρ. 1 του ΠΔ 778/1980. Επομένως προσδιορίζονται στην απόφαση οι διατάξεις του νόμου από τις οποίες πηγάζει η ως άνω ιδιαίτερη νομική υποχρέωση του αναιρεσείοντος, αλλά πέρα από αυτό αναφέρονται και ρητώς οι ανωτέρω διατάξεις του ΠΔ 1037/1981 στην απόφαση και συγκεκριμένα στο σημείο του σκεπτικού όπου περιέχονται οι διατάξεις που προβλέπουν και τιμωρούν την πράξη.
Συνεπώς οι αντίθετες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι δεν προσδιορίζονται στην απόφαση αφενός η ύπαρξη ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης αυτού για παρεμπόδιση της επέλευσης του αποτελέσματος και η πηγή προέλευσής της και αφετέρου το είδος της αμέλειάς του, είναι αβάσιμες και έτσι είναι αβάσιμοι και οι σχετικοί λόγοι αναιρέσεως του κύριου δικογράφου και του δικογράφου των πρόσθετων λόγων από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠΔ, οι οποίοι στηρίζονται στις αιτιάσεις αυτές. Μετά από αυτά πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθ. 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 27-11-2008 αίτηση και τους από 20-5-2009 πρόσθετους λόγους του Χ, για αναίρεση της υπ' αριθ. 3018/2008 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 12 Φεβρουαρίου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ