Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Έγγραφα, Δυσφήμηση συκοφαντική, Ακροάσεως έλλειψη, Τύπος.
Περίληψη:
Συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου. Έννοια γεγονότος. Αβάσιμος κατ’ ουσία ο περί ελλείψεως αιτιολογίας λόγος αναιρέσεως ως προς την κατηγορία και επί εσφαλμένης προϋποθέσεως ως προς αυτοτελείς ισχυρισμούς (δεν προτάθηκαν τέτοιοι). Αβάσιμος ο περί ελλείψεως ακροάσεως λόγος αναιρέσεως διότι ο κατηγορούμενος δεν προσκόμισε κατά την αποδεικτική διαδικασία έγγραφα με αίτημα αναγνώσεως αυτών, δεν είχε δε υποχρέωση το δικαστήριο να αναγνώσει έγγραφα που ο κατηγορούμενος είχε επισυνάψει σε προδικαστικό υπόμνημά του, εφόσον αυτά δεν υποβλήθηκαν στο ακροατήριο κατά την αποδεικτική διαδικασία. Απορρίπτει.
Αριθμός 1925/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Μιχαήλ Δέτση), ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Θεοδώρα Γκοΐνη - Εισηγήτρια, Αθανάσιο Πολυζωγόπουλο (ορισθέντα με την υπ' αριθ. 30/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την υπ' αριθ. 75/2008 πράξη), Βιολέττα Κυτέα (ορισθείσα με την υπ' αριθ. 44/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου) και Ελευθέριο Μάλλιο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Μαΐου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κυριάκου Καρούτσου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σπυρίδωνα Κλουδά, περί αναιρέσεως της 3979/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αθανάσιο Ζαχαριάδη. Το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14.1.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 354/2008.
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με τις διατάξεις των άρθρων 362 και 363 του ΠΚ ορίζεται ότι όποιος με οποιοδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλο γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του διαπράττει το έγκλημα της δυσφημήσεως και αν το γεγονός αυτό είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι τούτο είναι ψευδές, τότε διαπράττεται το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως. Επομένως, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως απαιτείται: α) ισχυρισμός ή διάδοση ενώπιον τρίτου για κάποιον άλλο γεγονότος που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του τελευταίου, β) το γεγονός αυτό να είναι ψευδές και γ) εκείνος που ισχυρίσθηκε ή διέδωσε το ψευδές γεγονός να προέβη ηθελημένα στην ενέργεια αυτή και να τελούσε εν γνώσει της αναλήθειάς του και της δυνατότητάς του να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου. Ως γεγονός νοείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά, αναφερόμενη στο παρελθόν ή το παρόν που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια. Περαιτέρω, ως αδικήματα που τελούνται δια του τύπου νοούνται τα αδικήματα που προβλέπονται και τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα ή από τους ειδικούς ποινικούς νόμους, όταν τελούνται με κατάχρηση του τύπου ως μέσου για την εκδήλωσή τους. Επί συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου, όταν πρόκειται για εφημερίδα ή περιοδικό, μεταξύ άλλων τιμωρείται ο συγγραφέας του δημοσιεύματος. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στ5οιχ. Δ' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ' αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την πληρότητα, επομένως, της αιτιολογίας καταδικαστικής για συκοφαντική δυσφήμηση αποφάσεως, δεν είναι αναγκαίο να αναφέρονται σ' αυτήν, εκτός από τα ανωτέρω, άλλα περαιτέρω στοιχεία. Ως προς τα αποδεικτικά μέσα, αρκεί να αναφέρονται γενικώς και κατά το είδος τους, χωρίς να απαιτείται αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τι προκύπτει από το καθένα, ενώ η εσφαλμένη εκτίμηση και αξιολόγησή τους, καθώς και ο έλεγχος της ορθότητας του αποδεικτικού πορίσματος που συνήγαγε εξ αυτών το δικαστήριο της ουσίας, δεν ιδρύουν λόγο αναιρέσεως, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου, που είναι αναιρετικά ανέλεγκτη.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων για συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, που την εξέδωσε σε δεύτερο βαθμό, δέχθηκε στο αιτιολογικό της, μετά από εκτίμηση των μνημονευομένων αποδεικτικών μέσων, τα ακόλουθα: "Ο εγκαλών Ψ1 ήταν δήμαρχος ..... κατά την τετραετία 1999-2002. Κατά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας για την τετραετία 2003-2006. Κατά την τελευταία περίοδο (2003-2006) δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας και μέλος της δημαρχιακής επιτροπής υπήρξε ο κατηγορούμενος. Ο εγκαλών δημοσίευσε τον Ιούνιο του 2005 άρθρο στην τοπική εφημερίδα της ... ".......", με το οποίο ασκούσε κριτική στις πράξεις του δημάρχου .... και της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου ...., στην οποία πλειοψηφία, όπως προαναφέρθηκε, ανήκε και ο κατηγορούμενος. Ο τελευταίος θεώρησε τον εαυτό του θιγέντα από το εν λόγω δημοσίευμα και στο τεύχος του Αυγούστου του 2005 της διμηνιαίας τοπικής ενημερωτικής έκδοσης του δήμου ..., με το διακριτικό τίτλο "...... - .... - ....." δημοσίευσε άρθρο στο οποίο, αναφερόμενος στο πρόσωπο του εγκαλούντος, ισχυρίσθηκε γι' αυτόν εγγράφως, μεταξύ άλλων και τα εξής: "Το θράσος του κ. Ψ1 έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τόλμησε να μας κατηγορήσει για προσωπικά συμφέροντα. Αλήθεια κ.Ψ1 ποιές σκοτεινές δυνάμεις έκοψαν το ..... στα δύο; Ποιός Νονός βάπτισε τα ενδιάμεσα χωράφια υψηλής παραγωγικότητας; Ποιοί έδωσαν αυτή την κατεύθυνση στο σχέδιο πόλεως; Ποιοί κολλητοί σας, εντελώς συμπτωματικά, θησαύρισαν από αυτή την ιστορία εις βάρος άλλων δημοτών; Ποιοί διοικούσαν εκείνη την εποχή; Άφθονη και αμαρτωλή η δημιουργία σας, βγάζει τη σήψη εκείνης της αλησμόνητης εποχής". Η περικοπή αυτή του δημοσιεύματος αφορούσε το χειρισμό από μέρους του εγκαλούντος κατά την προαναφερόμενη τετραετία 1999-2002 που διετέλεσε δήμαρχος Ν. Μηχανιώνας του θέματος της επεκτάσεως του σχεδίου πόλεως του εν λόγω Δήμου. Ειδικότερα ως προς το θέμα αυτό αποδείχθηκε από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, ότι το δημοτικό συμβούλιο ... με την ..... απόφασή του είχε αποφασίσει την επέκταση του σχεδίου πόλεως και στα τρία δημοτικά διαμερίσματα του δήμου, δηλαδή της ..., της ... και του ..... Ειδικότερα ως προς το τελευταίο δημοτικό διαμέρισμα προτεινόταν με την επέκταση η συνένωση του κυρίως οικισμού .... με την παραλία ...... Η απόφαση αυτή του Δημοτικού συμβουλίου ήταν ομόφωνη στο μεγαλύτερο μέρος της. Μόνη διαφωνία των δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας ήταν στο θέμα δημιουργίας Βιοτεχνικού Πάρκου (ΒΙ.ΠΑ.). Συγκεκριμένα οι σύμβουλοι της τότε μειοψηφίας, δηλαδή της δημοτικής παρατάξεως που έγινε πλειοψηφία στις εκλογές του 2002 και μέλος της είναι ο κατηγορούμενος, ψήφισαν να μη δημιουργηθεί ΒΙΠΑ και στη θέση του να επεκταθεί η οικιστική περιοχή. Η απόφαση αυτή του δημοτικού συμβουλίου δεν έγινε αποδεκτή από τον Οργανισμό Θεσσαλονίκης (οργανισμό ρυθμιστικού σχεδίου και προγράμματος προστασίας περιβάλλοντος). Ο Οργανισμός αυτός, με το ...... έγγραφό του προς το Δήμο ...., γνωστοποίησε ότι δεν συμφωνεί με την πρόταση του δημοτικού συμβουλίου για επέκταση του σχεδίου πόλεως του δημοτικού διαμερίσματος ..... σε έκταση υπερδιπλάσια της υπάρχουσας και πρότεινε να μειωθούν ουσιαστικά οι περιοχές επέκτασης, ώστε να μη επέρχεται ένωση του κυρίως οικισμού και της παραλίας. Εκτός από τον Οργανισμό Θεσσαλονίκης και η Νομαρχιακή Επιτροπή Χωροταξίας και Περιβάλλοντος (ΝΕΧΩΠ) της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης με την από ..... γνωμοδότησή της, η οποία διαβιβάσθηκε στο δήμο .... με το ...... έγγραφο της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, γνωμοδότησε όσον αφορά την επέκταση του σχεδίου του δημοτικού διαμερίσματος .... ότι "όλο το αγρόκτημα .... είναι περιοχή υψηλής παραγωγικότητας. Επομένως η επέκταση του οικισμού θα γίνει κατ' εξαίρεση για την εξυπηρέτηση των οικιστικών αναγκών. Η επέκταση του κυρίως οικισμού πρέπει να γίνει κύρια βόρεια και ανατολικά αυτού, όπου οι εκτάσεις είναι λιγότερο γόνιμες και δεν υπάρχουν πάγιες εγκαταστάσεις του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (θερμοκήπια, γεωτρήσεις κλπ). Σε περίπτωση που από τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης κριθεί σκόπιμη, για πολεοδομικούς λόγους, η συνένωση του παραλιακού με τον κυρίως οικισμό και επειδή σε τμήμα της μεταξύ των οικισμών έκτασης υπάρχει αυθαίρετη δόμηση εξ αιτίας της οποίας έχει αλλάξει ουσιαστικά ο χαρακτήρας της γεωργικής γης, δεν έχουμε αντίρρηση για την επέκταση των οικισμών στην περιοχή αυτή". Με βάση τη γνωμοδότηση αυτή της ΝΕΧΩΠ και τις υποδείξεις του Οργανισμού Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης έγινε η Β' φάση της μελέτης επέκτασης του σχεδίου πόλεως του Δήμου .... σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα δηλαδή και στο δημοτικό διαμέρισμα ....., η οποία εγκρίθηκε με την ..... απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Η απόφαση αυτή του δημοτικού συμβουλίου εκτός από το μέρος της που αφορούσε το ΒΙΠΑ ήταν ομόφωνη. Στην περιληφθείσα στην επέκταση περιοχή υπήρχαν και δύο αγροτεμάχια ένα, εκτάσεως τριών στρεμμάτων της ....., δημοτικής συμβούλου της παρατάξεως του εγκαλούντος, προερχόμενο από κληρονομιά και άλλο κάποιου συγγενούς του εγκαλούντος εκτάσεως δύο στρεμμάτων. Η ύπαρξη των δύο αυτών στρεμμάτων στη συνολική έκταση των 2.200 στρεμμάτων της επέκτασης ήταν εντελώς συμπτωματική, όπως ήταν και η ύπαρξη άλλων κτημάτων που ανήκαν σε δημοτικούς συμβούλους της μειοψηφίας, όπως υπήρχαν επίσης και άλλα κτήματα συμβούλων της πλειοψηφίας, όπως της .... και του ...... ή συγγενών αυτών που δεν περιελήφθησαν στην έκταση που επεκτάθηκε το σχέδιο πόλεως. Ο κατηγορούμενος, αφενός μεν λόγω της επαγγελματικής του ενασχόλησης ως μεσίτη ακινήτων, που είχε ενδιαφέρον και πληροφόρηση για τη διαδικασία εντάξεως των περιοχών στο σχέδιο πόλεως και τη διαμόρφωση ανάλογα με το αν είναι υπό ένταξη ή όχι μια περιοχή των τιμών των ακινήτων, αφετέρου δε λόγω της ιδιότητάς του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας και μέλους της δημαρχιακής επιτροπής κατά την περίοδο 2003-2006, που είχε πληροφορηθεί το περιεχόμενο των προαναφερομένων υποδείξεων του Οργανισμού Θεσσαλονίκης και της ανωτέρω γνωμοδοτήσεως της ΝΕΧΩΠ και των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου, που αναφέρονταν στη διαδικασία επεκτάσεως του σχεδίου πόλεως αλλά και λόγω της μεγάλης δημοσιότητας που είχε λάβει το θέμα της επέκτασης του σχεδίου πόλεως, γνώριζε όλη την πορεία της διαδικασίας επέκτασης του σχεδίου πόλεως που περιγράφηκε ανωτέρω. Γνώριζε δηλαδή ότι παρά την επιθυμία του εγκαλούντος ως δημάρχου, αλλά και όλων των ενδιαφερομένων ιδιοκτητών του δημοτικού διαμερίσματος ..... για την επέκταση του σχεδίου πόλεως του οικισμού αυτού σύμφωνα με την αρχική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου (.....), τούτο δεν ήταν δυνατόν ύστερα από την αντίθετη άποψη του Οργανισμού Ρυθμιστικού και ότι ο χαρακτηρισμός της μεταξύ του κυρίως οικισμού και της παραλίας εκτάσεως ως υψηλής παραγωγικότητας με τις ανωτέρω διαφοροποιήσεις έγινε από την ΝΕΧΩΠ, η οποία και υποδείκνυε με τη γνωμοδότησή της προς ποιά κατεύθυνση έπρεπε να επεκταθεί το σχέδιο του οικισμού και ότι η τελική έκταση που περιελήφθη στην εγκριθείσα μελέτη έγινε καθ' υπόδειξη των ως άνω υπηρεσιών με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, όπως προαναφέρθηκε και δεν ήταν μονομερής απόφαση του εγκαλούντος, ούτε ήταν ο τελευταίος μέλος σκοτεινών δυνάμεων ή επικεφαλής (Νονός) εγκληματικής ομάδας, που είχε ως σκοπό τον αθέμιτο πλουτισμό ορισμένων μελών της ομάδας ή συγγενών και φίλων του όπως τον εμφάνιζε το δημοσίευμα με το ανωτέρω περιεχόμενο του. Παρά τη γνώση του όμως αυτή δημοσίευσε το προαναφερόμενο άρθρο με το ανωτέρω περιεχόμενο, γνωρίζοντας ότι τα αναφερόμενα στο άρθρο του γεγονότα ήταν ψευδή και μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, έλαβε δε γνώση αυτών απροσδιόριστος αριθμός ατόμων-αναγνωστών του περιοδικού ".... - .... -....." καθώς το τελευταίο διανέμεται σε 4.000 αντίτυπα σε δημότες της ..., της ... και του ... και αποστέλλεται σε Έλληνες της Γερμανίας, της Αμερικής και της Αυστραλίας καθώς και σε δημόσιες υπηρεσίες της Ελλάδας. Το άρθρο το δημοσίευσε ο κατηγορούμενος με μοναδικό σκοπό να μειώσει την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, λόγω της παραταξιακής αντιθέσεως με αυτόν. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούμενος".
Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξεως της συκοφαντικής δυσφημήσεως δια του τύπου, για την οποία καταδικάσθηκε ο κατηγορούμενος - αναιρεσείων, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφήρμοσε, του άρθρου 363 σε συνδυασμό προς το άρθρο 362 ΠΚ και του άρθρου μόνου του Ν. 2243/1994. Ειδικότερα, παρέθεσε στην απόφασή του το δυσφημιστικό για τον εγκαλούντα γεγονός που περιλαμβάνεται στο άρθρο που συνέταξε ο αναιρεσείων και καταχωρήθηκε στο μνημονευόμενο περιοδικό, καθώς και τα περιστατικά από τα οποία συνήγαγε την αναλήθεια του ως άνω γεγονότος και εκείνα από τα οποία πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι το γεγονός αυτό ήταν ψευδές. Ο άμεσος δόλος, ειδικώς, του αναιρεσείοντος πλήρως αιτιολογείται με την αναφορά ότι αυτός, λόγω της ιδιότητάς του ως δημοτικού συμβούλου και μέλους της δημαρχιακής επιτροπής ... κατά την περίοδο 2003-2006, είχε πληροφορηθεί το περιεχόμενο των υποδείξεων του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης στο θέμα της επεκτάσεως του σχεδίου πόλεως του οικισμού - δημοτικού διαμερίσματος ......, καθώς και το περιεχόμενο της γνωμοδοτήσεως της Νομαρχιακής Επιτροπής Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Θεσσαλονίκης για το ίδιο θέμα και εκείνο των αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου, ήτοι γνώριζε ότι η κατεύθυνση προς την οποία έπρεπε να επεκταθεί το σχέδιο του οικισμού δεν ήταν μονομερής απόφαση του τότε δημάρχου εγκαλούντος. Επομένως, ο πρώτος λόγος της αιτήσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα των ανωτέρω και προσάπτεται στην απόφαση έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία κατά την ανωτέρω έννοια απαιτείται και για την απόρριψη των αυτοτελών ισχυρισμών του κατηγορουμένου, υπό την προϋπόθεση ότι προτάθηκαν κατά τρόπο σαφή και ορισμένο. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ο αναιρεσείων δεν προέβαλε κανέναν απολύτως αυτοτελή ή άλλο ισχυρισμό. Επομένως, ο δεύτερος λόγος της αιτήσεως και κατά ένα μέρος και ο πρώτος, που πλήττουν την προσβαλλόμενη απόφαση, διότι "δεν απήντησε και σιγή απέρριψε" τους αυτοτελείς ισχυρισμούς του που αναφέρει σχετικώς, στηρίζονται σε εσφαλμένη προϋπόθεση και πρέπει να απορριφθούν. Όπως προκύπτει από το άρθρο 364 παρ. 1 ΚΠοινΔ, στο ακροατήριο διαβάζονται οι εκθέσεις των ανακριτικών υπαλλήλων που συντάχθηκαν σύμφωνα με τους νόμιμους τύπους, καθώς και τα υπόλοιπα έγγραφα που υποβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας και δεν αμφισβητήθηκε η γνησιότητά τους. Περαιτέρω, έλλειψη ακροάσεως του κατηγορουμένου, που αποτελεί λόγο αναιρέσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Β' ΚΠοινΔ, υπάρχει όταν ζητήθηκε η ανάγνωση ορισμένου εγγράφου από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του και το δικαστήριο αρνήθηκε την ανάγνωση αυτή ή παρέλειψε να αποφανθεί επί του σχετικού αιτήματος. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα ίδια ως άνω πρακτικά, ο κατηγορούμενος - αναιρεσείων δεν προσκόμισε κατά την αποδεικτική διαδικασία έγγραφα, των οποίων ζήτησε την ανάγνωση. Εξάλλου, δεν είχε υποχρέωση το δικαστήριο να αναγνώσει τα έγγραφα που ο κατηγορούμενος είχε επισυνάψει σε υπόμνημά του κατά την προκαταρκτική εξέταση για την ίδια υπόθεση, όπως ισχυρίζεται, εφόσον αυτά δεν υποβλήθηκαν στο ακροατήριο κατά τη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας. Επομένως, και ο τρίτος λόγος της αιτήσεως, με τον οποίο προβάλλεται το αντίθετο, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Κατ' ακολουθίαν, πρέπει η ένδικη αίτηση να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ), καθώς και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14 Ιανουαρίου 2008 αίτηση του Χ1, περί αναιρέσεως της 3979/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος εκ πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιουλίου 2008. Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 29 Ιουλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ