Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Ποινών συγχώνευση, Απόλυση υφ' όρο.
Περίληψη:
Υφ' όρο απόλυση. Ο καταδικασμένος σε ποινή στερητική της ελευθερίας απολύεται υπό προϋποθέσεις και υπό τον όρο της ανάκλησης εφόσον έχει καταδικασθεί σε πρόσκαιρη κάθειρξη, αν έχει συμπληρώσει τα τρία πέμπτα της ποινής του, ενώ αν μέσα στο χρονικό διάστημα από της απολύσεως μέχρι της εκτίσεως της ποινής που υπολειπόταν, όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από τρία έτη ή μέσα σε χρονικό διάστημα τριών ετών όταν αυτό είναι μικρότερο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα από δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή φυλακίσεως ανώτερη από έξι μήνες, εκτίει αθροιστικώς και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο έπρεπε να εκτίσει κατά το χρόνο της προσωρινής απολύσεως. Απορρίπτει αίτηση διότι ορθά κρίθηκε ότι δεν χωρεί συγχώνευση των πράξεων που τελέσθηκαν κατά το χρόνο δοκιμασίας.
Αριθμός 1224/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο-Εισηγητή και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 16 Απριλίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Κολιοκώστα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., κατοίκου ...και ήδη κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ζήση Κωνσταντίνου, περί αναιρέσεως της 446/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Νοεμβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1712/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 551 παρ. 1 εδ. α' του Κ.Π.Δ., αν πρόκειται να εκτελεσθούν κατά του ίδιου προσώπου περισσότερες αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις για διαφορετικά εγκλήματα που συρρέουν, εφαρμόζονται οι διατάξεις για τη συρροή και κατά τη διάταξη της παρ. 3 εδ. τελευταίο του ίδιου άρθρου του Κώδικα, κατά της αποφάσεως με την οποία καθορίζεται συνολική ποινή, επιτρέπεται η άσκηση αναίρεσης στον κατηγορούμενο και τον Εισαγγελέα. Η αναίρεση είναι επιτρεπτή, για όλους τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 510 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα και επομένως και για εκείνον της εσφαλμένης εφαρμογής ή ερμηνείας ουσιαστικής ποινικής διατάξεως (αρθρ. 510 παρ. 1 περ. Ε' του Κ.Π.Δ.), τέτοια είναι και το προδιαληφθέν άρθρο, κατά το μέρος που αναφέρεται στον καθορισμό συνολικής ποινής. Εσφαλμένη δε εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, ενώ εσφαλμένη ερμηνεία, όταν ο δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει. Τέλος, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του ΠΚ, ο καταδικασμένος σε ποινή στερητική της ελευθερίας, απολύεται υπό προϋποθέσεις και υπό τον όρο της ανακλήσεως, εφόσον έχει καταδικασθεί σε πρόσκαιρη κάθειρξη, αν έχει συμπληρώσει τα τρία πέμπτα της ποινής του, ενώ, κατά τη διάταξη του άρθρου 108, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 109 του ΠΚ, αν μέσα στο χρονικό διάστημα, από της απολύσεως μέχρι της εκτίσεως της ποινής που υπολειπόταν, όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από τρία έτη ή μέσα σε χρονικό διάστημα τριών ετών, όταν αυτό είναι μικρότερο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα από δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή φυλακίσεως ανώτερη από έξι μήνες, εκτίει αθροιστικώς και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο έπρεπε να εκτίσει κατά το χρόνο της προσωρινής απολύσεως. Η αυτοδίκαιη άρση της υφ' όρο απόλυσης και η εκτέλεση της ποινής και κατά το υπόλοιπο τμήμα της, για το οποίο χορηγήθηκε, δεν εμποδίζεται από το γεγονός ότι μεσολάβησε προηγουμένως ανάκληση αυτής, κατά το άρθρο 107 ΠΚ, για το λόγο ότι ο καταδικασμένος παραβίασε τις υποχρεώσεις που του τέθηκαν με την απόλυση, ούτε από το γεγονός ότι δεν επήλθε το αμετάκλητο της νέας καταδίκης για το έγκλημα που τέλεσε ο καταδικασμένος με δόλο, μέσα στο χρόνο της δοκιμαστικής ελευθερίας και για το οποίο του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι μήνες και τούτο, διότι ο καθορισμός της συνολικής ποινής συγχωρείται και πριν επέλθει το αμετάκλητο των καταδικαστικών αποφάσεων, που πρόκειται να εκτελεσθούν κατά του ίδιου προσώπου, σύμφωνα με το άρθρο 551 ΚΠΔ (Ολ. ΑΠ 1067 1991, ΑΠ 637/ 2009. ΑΠ 1662/ 2006). Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη 446/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας απορρίφθηκε η από 18-08-2008 αίτηση του αιτούντος ... για συγχώνευση των επιβληθεισών σε βάρος του στερητικών της ελευθερίας ποινών, με τις αποφάσεις: α) 76-83/2001 του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λάρισας, και β) 513/2007 του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας. Ειδικότερα, με την πρώτη των ανωτέρω αποφάσεων ο αναιρεσείων καταδικάστηκε σε ποινή καθείρξεως είκοσι (20) ετών και χρηματική ποινή πέντε εκατομμυρίων δραχμών (5.000.000) και με το 158/2005 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ. Βόλου αποφυλακίστηκε υπό τον όρο της ανακλήσεως (υπόλοιπο 7 έτη και έξι μήνες και δεκαοχτώ ημέρες). Με τη δεύτερη των άνω απόφαση καταδικάστηκε σε συνολική ποινή καθείρξεως είκοσι ετών για εγκλήματα που τέλεσε με δόλο κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας. Κατά της προσβαλλόμενης απορριπτικής απόφασης (446/ 2009) στρέφεται ο αναιρεσείων με την κρινόμενη αίτηση του προβάλλοντας ως λόγο αναιρέσεως ότι το Δικαστήριο ουσίας εσφαλμένα εφάρμοσε τις διατάξεις των άρθρων 94, 97, 105, 106, 108, 109 ΠΚ και 551 ΚΠΔ διότι οι πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε με την άνω 513/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας τελέστηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους πριν από το χρόνο της δοκιμασίας και συγκεκριμένα οι πράξεις συμμετοχής του σε εγκληματική οργάνωση και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος διότι, από την επισκόπηση της παραπάνω απόφασης προκύπτει ότι χρόνος τελέσεως των πράξεων όπως αυτός προσδιορίζεται στην 513/2007 απόφαση είναι το χρονικό διάστημα από 30-11-2005 έως 9-05-2006, ήτοι κατά το χρονικό διάστημα της δοκιμασίας. Έτσι, σύμφωνα με τα ανωτέρω η επιβληθείσα ποινή με την άνω 513/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας δεν επιτρέπεται να προσμετρηθεί (συγχωνευθεί) με την επιβληθείσα στον αναιρεσείοντα ποινή που του επιβλήθηκε με την 76-83/2001 απόφαση του ΜΟΕ Λάρισας γιατί η πρώτη από τις ανωτέρω συνολικές ποινές αναφέρεται σε εγκλήματα που τελέστηκαν από δόλο κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του αναιρεσείοντος που του είχε επιβληθεί υπό όρο και υπερβαίνει τους έξι μήνες.
Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση (446/ 2009) του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας ορθώς εφάρμοσε τις άνω διατάξεις του ΠΚ και του ΚΠΔ και απέρριψε την αίτηση του περί συγχωνεύσεως των ποινών που του επιβλήθηκαν με τις άνω αποφάσεις. Οι λοιπές προβαλλόμενες αιτιάσεις πλήττουν την περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας και είναι απαράδεκτες. Όθεν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης ως αβάσιμη και καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ' αριθ. 19/25-11- 2009 αίτηση του... για αναίρεση της 446/ 2009 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα τα οποία ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 11 Ιουνίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ H ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ