Θέμα
Παράβαση καθήκοντος.
Περίληψη:
Απορρίπτει Αίτηση Αναίρεσης, ως αβάσιμη. Παράβαση Καθήκοντος Αντιδημάρχου - 259 ΠΚ. Αβάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας για ασάφειες, αντιφάσεις αιτιολογικού και διατακτικού και γιατί δεν εκτίθεται από πού συνάγεται ο δόλος του κατ/νου.
Αριθμός 1010/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Φράγκο, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως - Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη, Βασίλειο Καπελούζο, Πάνο Πετρόπουλο, και Δημήτριο Γεώργα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Οκτωβρίου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Παρασκευαΐδη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Κ. Σ. του Β., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Κατσαρό, για αναίρεση της υπ’ αριθ. 606/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας.
Το Τριμελές Εφετείο Λάρισας με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 5 Δεκεμβρίου 2014 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1230/2014.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 259 του ΠΚ, "υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτόν του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη".
Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για να στοιχειοθετεί το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος, δράστης του οποίου είναι υπάλληλος κατά την έννοια του άρθρου 13α του ίδιου Κώδικα, απαιτούνται: α) παράβαση υπηρεσιακού καθήκοντος, το οποίο καθορίζεται με νόμο ή με διοικητική πράξη ή με ιδιαίτερες οδηγίες της προϊσταμένης αρχής ή ενυπάρχει στη φύση της υπηρεσίας, β) πρόθεση του δράστη, δηλαδή δόλος που περιέχει τη θέληση παραβάσεως του καθήκοντος της υπηρεσίας και γ) σκοπός να προσπορισθεί στον ίδιο τον δράστη ή σε άλλον παράνομη υλική ή ηθική ωφέλεια ή να επέλθει βλάβη στο κράτος ή σε κάποιον άλλον, χωρίς να απαιτείται και η επίτευξη του εν λόγω σκοπού. Για να συντρέχει δε ο σκοπός αυτός πρέπει όχι μόνον η βούληση του δράστη να κατατείνει προς αυτόν, αλλά και η συμπεριφορά του, όπως αναπτύσσεται, να μπορεί αντικειμενικά να οδηγήσει στην επίτευξη του, αφού ο όρος με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτόν του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλον λογικά σημαίνει ότι η πράξη, όπως επιχειρείται από το δράστη δύναται να οδηγήσει στην απόκτηση παράνομου οφέλους ή στην πρόκληση βλάβης τρίτων (αντικειμενικό στοιχείο) και επί πλέον ότι η βούληση του δράστη με την παράβαση των υπηρεσιακών του καθηκόντων κατευθύνεται στην απόκτηση του οφέλους ή στην πρόκληση της βλάβης (υποκειμενικό στοιχείο). Έτσι, μεταξύ της πράξεως και του σκοπού οφέλους ή βλάβης πρέπει να υπάρχει μια τέτοια αιτιώδης σχέση ώστε η πράξη της παραβάσεως καθήκοντος, αν δεν είναι ο αποκλειστικός τρόπος, πάντως πρέπει να είναι πρόσφορος περιποιήσεως του σκοπουμένου οφέλους ή της σκοπούμενης βλάβης, πράγμα που συμβαίνει όταν το σκοπούμενο όφελος ή η βλάβη δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με την παράβαση του συγκεκριμένου καθήκοντος.
Υπάλληλος κατ’ άρθρο 13 εδ. α του ΠΚ, είναι και ο Δήμαρχος ή Αντιδήμαρχος Δήμου της Χώρας, ως ασκών Δημοτική υπηρεσία, ο οποίος έχει κατά το νόμο, ανατεθειμένη αρμοδιότητα και για τη σφράγιση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιοχής του, που λειτουργούν χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας.
Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση, έχει την απαιτούμενη κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ’ αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχτηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού της αποφάσεως με το διατακτικό της, που αποτελούν ενιαίο σύνολο, τα δε αποδεικτικά μέσα αρκεί να αναφέρονται γενικώς κατά το είδος τους και δεν απαιτείται αναλυτική παράθεση τους και μνεία του τι προκύπτει χωριστά από το καθένα, ούτε είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση μεταξύ τους ή να προσδιορίζεται η αποδεικτική βαρύτητα εκάστου, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα, δεν υποδηλώνει ότι δε λήφθηκαν υπόψη τα άλλα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αρ. 606/2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας, ο αναιρεσείων Αντιδήμαρχος κηρύχθηκε ένοχος παραβάσεως καθήκοντος και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλακίσεως 4 μηνών. Στην αιτιολογία της αποφάσεως αυτής, δέχθηκε το Εφετείο ότι από τα μνημονευόμενα, κατά το είδος τους, αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν κατά ακριβή μεταφορά τα εξής: "... Από την όλη αποδεικτική διαδικασία που διενεργήθηκε στο ακροατήριο ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δηλαδή από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας που εξετάστηκε νόμιμα ενώπιον του Δικαστηρίου, από την ανάγνωση των προαναφερόμενων εγγράφων, από την απολογία του κατηγορούμενου και από όλη τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά: Ο κατηγορούμενος, Κ. Σ. του Β., στη…, κατά το χρονικό διάστημα από 28-03-2009 έως και 31-12-2009, οπότε ήταν υπάλληλος κατά την έννοια των άρθρων 13 στοιχείο α’ και 263-Α’ του Π.Κ., ενεργώντας με περισσότερες από μία πράξεις, οι οποίες συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, παρέβη με πρόθεση καθήκον της υπηρεσίας του, με σκοπό να προσπορίσει σε άλλον παράνομο όφελος. Συγκεκριμένα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, ενώ ήταν Αντιδήμαρχος του Δήμου Λαρισαίων, στα καθήκοντα του οποίου υπάγονταν η εποπτεία των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και η έκδοση αποφάσεων για τη σφράγιση των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία λειτουργούσαν, χωρίς να έχει εκδοθεί άδεια λειτουργίας τους από την αρμόδια υπηρεσία, και, ως εκ τούτου, ήταν αρμόδιος σύμφωνα με τα άρθρα 80 παρ. 6, 7 και 89 του ν. 3463/2006 για θέματα έκδοσης και ανάκλησης αδειών ίδρυσης και λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, καθώς και επιβολής της εκ του νόμου προβλεπόμενης διοικητικής κύρωσης της σφράγισης αυτών, αν και ήταν υποχρεωμένος να προβεί, εντός προθεσμίας δέκα πέντε (15) ημερών από τη συνδρομή των προϋποθέσεων, ήτοι από την κοινοποίηση των εγγράφων που βεβαίωναν τις σχετικές παραβάσεις σε βάρος του ίδιου καταστήματος, στην έκδοση απόφασης για τη σφράγιση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, εντούτοις, μολονότι κατά το χρονικό διάστημα από 28-03-2009 έως και 31-12-2009, βεβαιώθηκαν σε βάρος του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, ιδιοκτησίας Ι. Π., το οποίο λειτουργεί στη Λάρισα, στην οδό ... αριθμός…, τρεις (3) τουλάχιστον παραβάσεις της κείμενης υγειονομικής νομοθεσίας από τα αστυνομικά όργανα του Β’ Αστυνομικού Τμήματος Λάρισας, όπως προκύπτει από τα υπ’ αριθμόν πρωτοκόλλου .../22-09-2008, .../22-09-2008, .../22-09-2008, .../01-12-2008, .../02-02-2009, .../06-03-2009 και .../20-07-2009 έγγραφα του Β’ Αστυνομικού Τμήματος Λάρισας, τα οποία κοινοποιήθηκαν αρμοδίως στο Δήμο Λαρισαίων, παρέλειψε να εκδώσει απόφαση σφράγισης του ως άνω καταστήματος, μολονότι συνέτρεχαν προς τούτο οι προβλεπόμενες από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 9 της υπ’ αριθμόν Αιβ8577/1983 υγειονομικής διάταξης προϋποθέσεις, εντός προθεσμίας δέκα πέντε (15) ημερών, (βλ. άρθρα 80 παρ. 6-7 και 89 ν. 3463/2006), από την ημέρα, οπότε κοινοποιήθηκε στο Δήμο Λαρισαίων και η τρίτη ως άνω βεβαίωση παράβασης, και να δώσει στα ορισθέντα όργανα του Δήμου Λαρισαίων την εντολή να σφραγίσουν το ως άνω κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιφέρειας του, το οποίο εξακολούθησε να λειτουργεί παρανόμως. Με την ανωτέρω παράλειψη του ο κατηγορούμενος αποσκοπούσε να προσπορίσει παράνομο όφελος στον ιδιοκτήτη του εν λόγω καταστήματος, ο οποίος εξακολούθησε να λειτουργεί το κατάστημα του, αφού ο κατηγορούμενος απέφευγε να επιβάλει τις παραπάνω νόμιμες διοικητικές κυρώσεις σε βάρος του.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος ορίστηκε ως Αντιδήμαρχος του Δήμου Λαρισαίων στη διάρκεια του έτους 2008 και προσπάθησε επίμονα να κρατήσει ισορροπίες όσον αφορά τη σφράγιση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούσαν στην πόλη της Λάρισας. Συνήθως, γίνονταν σφραγίσεις τέτοιων καταστημάτων και, μάλιστα, στη διάρκεια του Ιουλίου του έτους 2009 σφραγίστηκαν 52 τέτοια καταστήματα, γεγονός που αποδεικνύει τη βούληση του κατηγορουμένου να ασκεί με συνέπεια τις αρμοδιότητες του, στις οποίες περιλαμβανόταν και η έκδοση εντολής για σφράγιση των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιφέρειας του, τα οποία λειτουργούσαν χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας. Παρόλα αυτά στην επίδικη περίπτωση, ήτοι ως προς το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ιδιοκτησίας του Ι. Π., ο κατηγορούμενος υπήρξε αδικαιολόγητα ανεκτικός, μολονότι είχαν βεβαιωθεί σε βάρος του καταστήματος αυτού τρεις τουλάχιστον παραβάσεις της κείμενης υγειονομικής νομοθεσίας. Έτσι, αντί να δώσει εντολή για σφράγιση του καταστήματος, ο κατηγορούμενος απέστειλε στις 05.05.2009 έγγραφο (υπ’ αριθμόν πρωτοκόλλου 5973/05.05.2009) προς τον Ι. Π., γνωστοποίησε στον παραλήπτη του εγγράφου ότι από το Β’ Αστυνομικό Τμήμα Λάρισας είχαν ήδη βεβαιωθεί παραβάσεις που αφορούσαν το κατάστημα αυτού, το οποίο λειτουργούσε χωρίς άδεια λειτουργίας, και κάλεσε τον παραλήπτη του εγγράφου να καταθέσει τα νόμιμα δικαιολογητικά έγγραφα στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Λαρισαίων (Τμήμα έκδοσης αδειών λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και διοικητικών κυρώσεων) και να ενημερώσει την ανωτέρω υπηρεσία γραπτώς, εντός προθεσμίας δέκα ημερών, διότι, διαφορετικά, η υπηρεσία θα προέβαινε στις νόμιμες ενέργειες ως προς τη σφράγιση του καταστήματος. Έκτοτε παρήλθε άπρακτο σημαντικό χρονικό διάστημα, (έξι μηνών περίπου), και στις 09.11.2009, οπότε έπρεπε να έχει σφραγιστεί το ανωτέρω κατάστημα προ πολλών μηνών, η προϊσταμένη της ανωτέρω υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων απέστειλε στον Ι. Π. το υπ’ αριθμόν .../09.11.2009 έγγραφο, με το οποίο επισήμανε στον παραλήπτη του εγγράφου ότι λειτουργούσε το ανωτέρω κατάστημα του χωρίς νόμιμα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας και τον κάλεσε να υποβάλει στην ανωτέρω υπηρεσία του Δήμου Λαρισαίων τα απαιτούμενα δικαιολογητικά έγγραφα για την έκδοση άδειας λειτουργίας του καταστήματος του, εντός προθεσμίας δεκαπέντε ημερών από τη λήψη του ανωτέρω εγγράφου της, διότι σε αντίθετη περίπτωση η Δημοτική Αρχή θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να κινήσει τη διαδικασία έκδοσης απόφασης για σφράγιση του καταστήματος του, το οποίο θα παρέμενε έκτοτε σφραγισμένο, ώσπου να εκδοθεί η άδεια λειτουργίας αυτού. Ενόψει όσων εκτέθηκαν ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι στην επίδικη υπόθεση ο κατηγορούμενος παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του και παρέλειψε να δώσει στα αρμόδια όργανα του Δήμου Λαρισαίων την εντολή να σφραγίσουν το ως άνω κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιφέρειας του, προκειμένου να προσπορίσει παράνομο όφελος στον ιδιοκτήτη του καταστήματος, ο οποίος καταστημάτων και, μάλιστα, στη διάρκεια του Ιουλίου του έτους 2009 σφραγίστηκαν 52 τέτοια καταστήματα, γεγονός που αποδεικνύει τη βούληση του κατηγορουμένου να ασκεί με συνέπεια τις αρμοδιότητες του, στις οποίες περιλαμβανόταν και η έκδοση εντολής για σφράγιση των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιφέρειας του, τα οποία λειτουργούσαν χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας. Παρόλα αυτά στην επίδικη περίπτωση, ήτοι ως προς το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ιδιοκτησίας του Ι. Π., ο κατηγορούμενος υπήρξε αδικαιολόγητα ανεκτικός, μολονότι είχαν βεβαιωθεί σε βάρος του καταστήματος αυτού τρεις τουλάχιστον παραβάσεις της κείμενης υγειονομικής νομοθεσίας. Έτσι, αντί να δώσει εντολή για σφράγιση του καταστήματος, ο κατηγορούμενος απέστειλε στις 05.05.2009 έγγραφο (υπ’ αριθμόν πρωτοκόλλου 5973/05.05.2009) προς τον Ι. Π., γνωστοποίησε στον παραλήπτη του εγγράφου ότι από το Β’ Αστυνομικό Τμήμα Λάρισας είχαν ήδη βεβαιωθεί παραβάσεις που αφορούσαν το κατάστημα αυτού, το οποίο λειτουργούσε χωρίς άδεια λειτουργίας, και κάλεσε τον παραλήπτη του εγγράφου να καταθέσει τα νόμιμα δικαιολογητικά έγγραφα στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Λαρισαίων (Τμήμα έκδοσης αδειών λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και διοικητικών κυρώσεων) και να ενημερώσει την ανωτέρω υπηρεσία γραπτώς, εντός προθεσμίας δέκα ημερών, διότι, διαφορετικά, η υπηρεσία θα προέβαινε στις νόμιμες ενέργειες ως προς τη σφράγιση του καταστήματος. Έκτοτε παρήλθε άπρακτο σημαντικό χρονικό διάστημα, (έξι μηνών περίπου), και στις 09.11.2009, οπότε έπρεπε να έχει σφραγιστεί το ανωτέρω κατάστημα προ πολλών μηνών, η προϊσταμένη της ανωτέρω υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων απέστειλε στον Ι. Π. το υπ’ αριθμόν .../09.11.2009 έγγραφο, με το οποίο επισήμανε στον παραλήπτη του εγγράφου ότι λειτουργούσε το ανωτέρω κατάστημα του χωρίς νόμιμα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας και τον κάλεσε να υποβάλει στην ανωτέρω υπηρεσία του Δήμου Λαρισαίων τα απαιτούμενα δικαιολογητικά έγγραφα για την έκδοση άδειας λειτουργίας του καταστήματος του, εντός προθεσμίας δεκαπέντε ημερών από τη λήψη του ανωτέρω εγγράφου της, διότι σε αντίθετη περίπτωση η Δημοτική Αρχή θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να κινήσει τη διαδικασία έκδοσης απόφασης για σφράγιση του καταστήματος του, το οποίο θα παρέμενε έκτοτε σφραγισμένο, ώσπου να εκδοθεί η άδεια λειτουργίας αυτού. Ενόψει όσων εκτέθηκαν ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι στην επίδικη υπόθεση ο κατηγορούμενος παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του και παρέλειψε να δώσει στα αρμόδια όργανα του Δήμου Λαρισαίων την εντολή να σφραγίσουν το ως άνω κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος της περιφέρειας του, προκειμένου να προσπορίσει παράνομο όφελος στον ιδιοκτήτη του καταστήματος, ο οποίος εξακολούθησε να λειτουργεί το κατάστημα του επί σημαντικό χρονικό διάστημα χωρίς να έχει στην κατοχή του νόμιμη άδεια λειτουργίας του καταστήματος. Στη διάρκεια της, δίκης τούτης ο κατηγορούμενος δεν αρνήθηκε ότι ήταν αρμόδιος να προβεί στην ανωτέρω ενέργεια, ήτοι να δώσει εντολή να σφραγιστεί το ως άνω κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Άλλωστε, από την υπ’ αριθμόν 742/18.05.2009 απόφαση του Δημάρχου Λαρισαίων, Κ. Τ., αποδεικνύεται άμεσα και πάραυτα ότι ο κατηγορούμενος ήταν αρμόδιος να ασκεί, μεταξύ άλλων, τις αρμοδιότητες που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 80 § 6 εδάφιο 2 του Ν. 3463/2006. Επομένως, ο κατηγορούμενος τέλεσε την επίδικη αξιόποινη πράξη και πρέπει, συνεπώς, να κηρυχθεί ένοχος για την πράξη αυτή, αλλά, περαιτέρω, πρέπει να γίνει δεκτό ότι στο πρόσωπο του συντρέχει η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 §2α’ Π.Κ., διότι μέχρι το χρόνο, οπότε τέλεσε την ανωτέρω πράξη του, ο κατηγορούμενος έζησε έντιμη, ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική".
Με βάση τις παραδοχές αυτές, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο διέλαβε στο αιτιολογικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως του, την κατά τα ανωτέρω απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς επιλεκτική εκτίμηση αποδεικτικών μέσων και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της ανωτέρω αξιόποινης πράξεως κατ’ εξακολούθηση, για την οποία τελικώς καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων Αντιδήμαρχος, υπάλληλος όντας κατά την έννοια του άρθρου 263 Α του ΠΚ, αφού παρέλειψε να ενεργήσει ανατεθειμένο σε αυτόν καθήκον σφράγισης κατά το νόμο καταστήματος, παρά το γεγονός ότι συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις, εκθέτει τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 α, 27 παρ.1, 98, 259 του ΠΚ, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει εκ πλαγίου και να στερήσει έτσι την απόφαση από νόμιμη βάση. Όσον αφορά τις ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος, επαρκώς και εμπεριστατωμένα αιτιολογείται ο σκοπός του κατηγορουμένου υπαλλήλου κατά την άσκηση των ανατεθειμένων υπαλληλικών του καθηκόντων ως Αντιδημάρχου του Δήμου Λάρισας να ωφελήσει ιδιοκτήτη καταστήματος και παράνομα, αφού όπως ώφειλε, κατά το άρθρο 80 παρ.6 του ν. 3463/2006, δεν σφράγισε το χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας λειτουργούν κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος του Ι. Π. που συνέχισε να λειτουργεί επί αρκετό χρόνο χωρίς άδεια και να προσπορίζεται, όπως είναι αυτονόητο και πρόσφορο, παράνομα οικονομικό όφελος και παρατίθενται στο αιτιολογικό τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προκύπτει τούτο, ενώ δεν ήταν αναγκαία και η αναφορά άλλων στοιχείων ή η αναφορά του αιτιολογικού σε συγκεκριμένες μαρτυρικές καταθέσεις, όπως του Αστυνομικού Υποδιευθυντή Κ. Π., αφού το δικαστήριο βεβαιώνει στο προοίμιο του ότι συναξιολόγησε και την κατάθεση του ανωτέρω μοναδικού εξετασθέντος στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μάρτυρος, ενώ δεν ήταν αναγκαία η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους.
Επομένως, οι σχετικοί από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ του ΚΠΔ λόγοι αναιρέσεως, με τους οποίους προβάλλεται η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι αβάσιμοι. Οι λοιπές αιτιάσεις του αναιρεσείοντος, με το πρόσχημα της ελλείψεως αιτιολογίας, πλήττουν την ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του δικαστηρίου και είναι απορριπτέες ως απαράδεκτες.
Μετά ταύτα, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως για έρευνα, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τη με αριθμό 30/5-12-2014 αίτηση του Κ. Σ. του Β., περί αναιρέσεως της με αριθμό 606/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Λάρισας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 21 Οκτωβρίου 2015.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ