Θέμα
Φοροδιαφυγή, Ισχυρισμός αυτοτελής.
Περίληψη:
Μη αυτοτελής ο ισχυρισμός ότι, εφόσον κηρύχθηκε σε κατάσταση πτωχεύσεως, δεν μπορούσε να καταβάλει τα χρέη προς το Δημόσιο, διότι έτσι ήρθη η προς καταλογισμό ικανότητα του. Απόρριψη αναίρεσης.
Αριθμός 500/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή - Εισηγητή και Νικόλαο Ζαΐρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Δεκεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου x1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Μπήκα, περί αναιρέσεως της 866/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αγρινίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14.5.2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 933/2007.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά το άρθρο 26 παράγραφος 1 του ΠΚ τα κακουργήματα και τα πλημμελήματα τιμωρούνται μόνον όταν τελούνται με δόλο. Κατ' εξαίρεση, στις περιπτώσεις που ορίζει ειδικά ο νόμος, τα πλημμελήματα τιμωρούνται και όταν τελούνται από αμέλεια. Έτσι, το έγκλημα του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990, που είναι πλημμέλημα γιατί τιμωρείται με φυλάκιση (άρθρο 18 του ΠΚ), προϋποθέτει δόλο, αφού δεν καθορίζεται από τη διάταξη αυτή το είδος της υπαιτιότητας. Εξάλλου ο δόλος συνίσταται, κατά το άρθρο 27 παράγραφος 1 εδ. α' του ΠΚ, στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που απαρτίζουν την έννοια της αξιόποινης πράξης και συνεπώς εξυπακούεται ότι ενυπάρχει στην παραγωγή των περιστατικών αυτών, χωρίς να παρίσταται ανάγκη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας κατά τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, εκτός αν για την ύπαρξή του απαιτούνται κατά νόμο πρόσθετα περιστατικά (π.χ. σκοπός) ή πρόκειται για ενδεχόμενο δόλο. Δεν απαιτείται ειδική αιτιολογία του δόλου, ούτε και στην περίπτωση που κάποιος καταδικάστηκε για παράβαση του άρθρου 25 παράγραφος 1 του Ν. 1882/1990 και είχε κηρυχθεί πριν τη διάπραξη του αδικήματος σε κατάσταση πτωχεύσεως, πολλώ δε μάλλον όταν η κήρυξη της πτωχεύσεως επακολούθησε, δηλαδή τα χρέη προς το Δημόσιο κατέστησαν ληξιπρόθεσμα προηγουμένως και μπορούσε αυτός να προβεί στην εξόφλησή τους, πολύ δε περισσότερο δεν υφίσταται υποχρέωση του δικαστηρίου να απαντήσει σε συναφή με τα άνω ισχυρισμό του κατηγορουμένου, διότι αυτός δεν είναι αυτοτελής, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 170 παράγραφος 2 και 333 παράγραφος 2 του ΚΠοινΔ, αλλά αρνητικός της κατηγορίας ισχυρισμός.
Επομένως, το εκδόσαν την προσβαλλόμενη απόφαση Δικαστήριο, με το να μην απαντήσει στον ισχυρισμό του αναιρεσείοντος περί άρσεως της προς καταλογισμό ικανότητάς του, και ειδικότερα ότι, εφόσον, με την υπ' αριθ. 6/2002 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αγρινίου, κηρύχθηκε σε κατάσταση πτωχεύσεως και ορίσθηκε ως ημέρα παύσης των πληρωμών του η 1.7.2000, δεν μπορούσε να καταβάλει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις των βεβαιωθέντων χρεών του προς το Δημόσιο, δεν υπέπεσε στις πλημμέλειες των ως άνω άρθρων, διότι, αφενός μεν ο ισχυρισμός αυτός δεν ήταν αυτοτελής και αφετέρου ο δόλος αυτού, την ανυπαρξία του οποίου αυτός, κατά τα άνω, επικαλείται, ενυπάρχει στα περιστατικά που έγιναν δεκτά με την προσβαλλομένη, ως θεμελιωτικά του εγκλήματος του άρθρου 25 παράγραφος 1 του Ν. 1882/1990, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος. Πρέπει, λοιπόν, οι πρώτος και δεύτερος λόγοι της κρινόμενης αναίρεσης, εκ του άρθρου 510 παράγραφος 1 στοιχ. Β' και Δ' ΚΠοινΔ, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, να απορριφθούν ως αβάσιμοι και, μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς έρευνα, η αναίρεση στο σύνολό της και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παράγραφος 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14 Μαΐου 2007 αίτηση του x1, για αναίρεση της υπ' αριθ. 866/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρινίου. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 28 Φεβρουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ