Θέμα
Βεβαίωση ένορκη.
Περίληψη:
Αν οι ένορκες βεβαιώσεις τρίτων έχουν δοθεί για άλλη δίκη, έστω και χωρίς την τήρηση των τασσόμενων γι’ αυτές διατυπώσεων, μπορούν να ληφθούν υπόψη εκτιμώμενες προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εντός εάν, κατά την ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας συντάχθηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια της δίκης με αποχή να χρησιμοποιηθούν στη δίκη στην οποία προσκομίζονται, οπότε θεωρούνται ανυπόστατες.
Αριθμός 48/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 6 Νοεμβρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1)Α. Σ. του Η., 2)Φ. συζ. Α. Σ., το γένος Ν. Β., 3)Μ. Σ. του Α., κατοίκων ... και 4)Ιεράς Μονής Παναγίας Χοζοβιωτίσσης Αμοργού Κυκλάδων, που έχει έδρα στην Αμοργό Κυκλάδων και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Ηγούμενο αυτής Σ. Δ., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Σωτήριο Κατσαρό.
Των αναιρεσιβλήτων: 1)Μ. Κ. του Σ., κατοίκου ... και 2)Σ. Κ. του Ν., κατοίκου ... Ο πρώτος εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Ιωάννη Κρίκα και Ελευθερία Πολυμενάκου - Συνοδινού και ο δεύτερος παραστάθηκε με τους ίδιους ως άνω πληρεξούσιους δικηγόρους.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 8/9/2004 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 6931/2006 του ίδιου Δικαστηρίου που παρέπεμψε την υπόθεση στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Νάξου λόγω αρμοδιότητας, 8/2008 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Νάξου και 288/2010 του Εφετείου Αιγαίου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 4/2/2011 αίτησή τους και τους από 30/3/2012 προσθέτους λόγους τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ερωτόκριτος Καλούδης ανέγνωσε την από 16/10/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και οι πρόσθετοι λόγοι της. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και των προσθέτων λόγων, οι πληρεξούσιοι των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή τους, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το εδ.γ'της παρ.2 του άρθρου 270 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 12 του ν.2915/2001 και ισχύει και μετά την αντικατάστασή του εν λόγω άρθρου από το άρθρο 28 του ν.2011 "ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου ή προξένου λαμβάνονται υπόψη το πολύ τρείς για κάθε πλευρά και μόνον αν έχουν δοθεί ύστερα από κλήτευση του αντιδίκου δύο τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες πριν από τη βεβαίωση...". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι προϋπόθεση για τη λήψη υπόψη ένορκων βεβαιώσεων από το δικαστήριο της ουσίας είναι ότι αυτές έγιναν, μετά προηγούμενη κλήτευση δύο τουλάχιστον εργάσιμων ημερών του αντιδίκου του διαδίκου που τις επικαλείται, αλλιώς είναι ανύπαρκτες ως αποδεικτικά μέσα (ΑΠ 1709/2005 Ελλ Δνη 48.1661). Εξάλλου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 336 παρ.3, 339 και 395 του ΚΠολΔ σε συνδυασμό με το εδ.α'της παρ.2 του άνω άρθρου 270 ΚΠολΔ αν οι ένορκες βεβαιώσεις τρίτων έχουν δοθεί για άλλη δίκη, έστω και χωρίς την τήρηση των τασσόμενων γι'αυτές διατυπώσεων, μπορούν να ληφθούν υπόψη εκτιμώμενες προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εκτός εάν, κατά την ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, συντάχθηκαν πριν ή κατά τη διάρκεια της δίκης με το σκοπό να χρησιμοποιηθούν στη δίκη στην οποία προσκομίζονται, οπότε θεωρούνται ανυπόστατες (ΑΠ 100/2007 ΕλλΔνη 48.1444, ΑΠ 1605/2001 ΕλλΔνη 43.392). Στην προκείμενη περίπτωση, οι αναιρεσείοντες, με τον πρώτο λόγο της αναίρεσης, αποδίδουν στην προσβαλλόμενη απόφαση την από τον αριθμό 11 περ.γ'του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, γιατί το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη την υπ'αριθμ.4/17.1.2007 ένορκη βεβαίωση του Ε. Σ. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Νάξου, που έχει συνταχθεί με επιμέλειά τους εξ αφορμής προηγηθείσας ποινικής δίκης και την οποία προσκόμισαν νόμιμα με επίκληση με τις προτάσεις τους της συζήτησης μετά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση - με την οποία έγινε δεκτή η ένδικη (από 8.9.2004) αναγνωριστική ακυρότητας ιδιόγραφης διαθήκης αγωγή των αναιρεσιβλήτων - προς απόδειξη της γνησιότητας της επίμαχης ιδιόγραφης διαθήκης και απόρριψη της αγωγής. Το Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, αρνήθηκε να λάβει υπόψη την παραπάνω ένορκη βεβαίωση του Ε. Σ., ο οποίος, κατά τους ισχυρισμούς των αναιρεσειόντων, βεβαιώνει, ότι η επίμαχη ιδιόγραφη διαθήκη είναι γνήσια του θανόντος Μ. Σ.Κ., γιατί "από την επισκόπηση του περιεχομένου των διαδικαστικών εγγράφων της δικογραφίας προκύπτει, ότι οι (ήδη αναιρεσείοντες) εκκαλούντες εναγόμενοι δεν επικαλέστηκαν νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των αντιδίκων τους, ούτε προσκόμισαν σχετική έκθεση επιδόσεως κλήσεως προς αυτούς", χωρίς, όμως, να κρίνει ότι η εν λόγω ένορκη βεβαίωση λήφτηκε με σκοπό να χρησιμεύσει στην προκείμενη δίκη που προσκομίζεται. Επομένως, το Εφετείο, με το να μη λάβει υπόψη την ως άνω ένορκη βεβαίωση και να μην τη συνεκτιμήσει (μαζί με τα άλλα αποδεικτικά μέσα) για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, υπέπεσε στην προεκτεθείσα πλημμέλεια από το άρθρο 559 αριθ.11 περ.γ'ΚΠολΔ της μη λήψης υπόψη αποδεικτικού μέσου νομίμως προσκομισθέντος και επικληθέντος.
Συνεπώς, είναι βάσιμος ο ως άνω λόγος αναίρεσης, η αναιρετική εμβέλεια του οποίου στο σύνολο της προσβαλλόμενης απόφασης, καθιστά αλυσιτελή την εξέταση των λοιπών διατυπούμενων με την ένδικη αίτηση λόγων αναίρεσης. Κατ'ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση, για περαιτέρω εκδίκαση, στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρούμενη απόφαση (άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη 288/2010 απόφαση του Εφετείου Αιγαίου.
Παραπέμπει την υπόθεση, για περαιτέρω εκδίκαση, στο ίδιο πιο πάνω Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρούμενη απόφαση.
Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων πεντακοσίων (3500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Δεκεμβρίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 8 Ιανουαρίου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ