Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ισχυρισμός αυτοτελής, Εισαγγελέας Αρείου Πάγου, Δυσφήμηση συκοφαντική, Εξύβριση, Τύπος, Απόφαση αθωωτική.
Περίληψη:
Αίτηση αναίρεσης Εισαγγελέως ΑΠ κατά αθωωτικής αποφάσεως κατ' άρθρο 505 §2 ΚΠΔ (ΑΠ 380/2009). Αδικήματα δια του τύπου, συκοφαντική δυσφήμηση (πρώτο από δύο επίμαχα δημοσιεύματα) και για εξύβριση (δεύτερο από τα δημοσιεύματα). Κατηγορούμενοι ο συντάκτης του δημοσιεύματος και ο εκδότης της εφημερίδας. Η απόφαση προσβάλλεται για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας μόνος ως προς την αθωωτική διάταξή της για το αδίκημα της εξυβρίσεως (δεύτερο δημοσίευμα). Έννοια, στοιχεία αδικήματος εξυβρίσεως. Άρση αξιοποίνου απλής δυσφημήσεως και εξυβρίσεως κατ' άρθρο 367 ΠΚ. Προϋποθέσεις (ΑΠ 843/2008, 2144/2004, 2244/2004 και 783/2003). Πότε υπάρχει σκοπός εξυβρίσεως. Ποια η αναγκαία αιτιολογία της δεχόμενης αυτό αποφάσεως. Αιτιολογία. Πότε η απόφαση περιέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ειδικό-τερα όταν είναι αθωωτική. Ποια αιτιολογία για εφαρμογή διατάξεως 367 §§1,2 ΠΚ (ΑΠ 2610/2008, 843/2008 και 225/2007). Εκ πλαγίου παράβαση ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Πότε υπάρχει. Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Απορρίπτει αίτηση αναιρέσεως.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1954/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Σεπτεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Μαύρου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως της 121/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσ/νίκης. Με κατηγορούμενους τους: 1. Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Καραγκούνη και 2. Χ2, που παραστάθηκε με τους πληρεξούσιους δικηγόρους του Ιωάννη Καραγκούνη και Αλέξανδρο Λυκουρέζο.
Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αντώνιο Φούσα.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 8/18-2-2009 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέα του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σωφρονιάδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 284/2009.
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που ζήτησε να απορριφθεί η έκθεση αναίρεσης και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των ως άνω διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Κατά το άρθρο 361 Π.Κ. όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της δυσφημήσεως, προσβάλλει την τιμή άλλου με λόγο ή με έργο ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους ή με χρηματική ποινή. Από την ανωτέρω διάταξη προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση της αξιόποινης πράξης της εξύβρισης, απαιτείται να διατυπωθούν από το δράστη γραπτώς ή προφορικώς για κάποιον άλλον λέξεις ή φράσεις που, κατά κοινή αντίληψη, περιέχουν είτε αμφισβήτηση της ηθικής και κοινωνικής αξίας του προσώπου του, είτε περιφρόνηση γι' αυτόν από το δράστη, ο οποίος γνωρίζει ότι μία τέτοια ενέργεια προσβάλλει την τιμή του άλλου. Δηλαδή στην εξύβριση ο όρος τιμή λαμβάνεται με ευρεία έννοια και σημαίνει την αξίωση όπως το άτομο μη τυγχάνει από κάποιον άλλον αρνητικής αξιολογικής κρίσεως ή μεταχειρίσεως τέτοιας που να δηλώνει έλλειψη εκτίμησης του δράστη προς τον παθόντα σχετικά με τη συνολική αξία του, δηλαδή και την ηθική και την κοινωνική (ΑΠ 2144/2004 και 2244/2004). Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 367 Π.Κ., σαφώς συνάγεται ότι κατ' αρχήν μεν αίρεται ο άδικος χαρακτήρας, είτε της κατ' άρθρ. 361 εξυβριστικής, είτε της κατ' άρθρο 362 δυσφημιστικής εκδηλώσεως και όταν οι εκδηλώσεις αυτές λαμβάνουν χώρα χάριν προστασίας δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον. Κατ' εξαίρεση όμως το αποτέλεσμα αυτό δεν επέρχεται και παραμένει η ποινική ευθύνη, όταν οι εκδηλώσεις αυτές περιέχουν τα ουσιαστικά στοιχεία της πράξεως του άρθρου 363 Π.Κ., καθώς και όταν από τον τρόπο της εκδηλώσεως ή από τις περιστάσεις, κάτω από τις οποίες η εκδήλωση αυτή έλαβε χώρα, προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως. Υπάρχει δε σκοπός εξυβρίσεως από τον τρόπο της εκδηλώσεως, όταν ο τρόπος αυτός δεν ήταν αναγκαίος για να εκφράσει προσηκόντως το πραγματικό περιεχόμενο της σκέψεως του δράστη για την προστασία του δικαιολογημένου ενδιαφέροντός του και ο δράστης, μολονότι το γνώριζε, προέβη στην εκδήλωση με σκοπό να βλάψει την τιμή του άλλου. Τέλος, προκειμένου περί του εγκλήματος της εξυβρίσεως, όταν το Δικαστήριο εκδίδει αθωωτική απόφαση, κατά παραδοχή του προβλεπόμενου από το άρθρο 367 παρ.1 ΠΚ, αυτοτελούς ισχυρισμού, που προτείνεται παραδεκτώς και τείνει στην άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξεως αυτής, όπως αναλύθηκε στην προηγούμενη νομική σκέψη, πρέπει, για την πληρότητα της σχετικής αιτιολογίας, να δέχεται, το μεν ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε προς προστασία δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον, δηλαδή να καταφάσκει την συνδρομή της ανωτέρω προϋποθέσεως, το δε την μη συνδρομή του σκοπού εξυβρίσεως, όπως η έννοια αυτού αναλύθηκε στην προηγούμενη σκέψη. Ειδικότερα επιβάλλεται στο δικαστήριο, που δέχεται ότι, από τον τρόπο εκδήλωσης της υβριστικής συμπεριφοράς, δεν προκύπτει σκοπός εξύβρισης, να διαλάβει στην απόφασή του, κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, με την αναφορά και των πραγματικών περιστατικών από τα οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος αυτός ήταν αναγκαίος για να εκφραστεί ο δράστης προς προστασία του δικαιολογημένου ενδιαφέροντός του (ΑΠ 146/2001).
2. Κατά το άρθρο 505 παρ. 2 του Κ.Π.Δ., ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε απόφασης ποινικού δικαστηρίου μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2, δηλαδή μέσα σε προθεσμία ενός μηνός από την καταχώρηση της αποφάσεως καθαρογραφημένης στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 του ΚΠΔ, η οποία, προκειμένου περί εγκλήματος που τελέσθηκε δια του τύπου, συντέμνεται στο ήμισυ (άρθρο μόνο παρ. 3 Ν 2243/1994). Από την ανωτέρω διάταξη προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, προς τον σκοπό επανορθώσεως τυχόν εσφαλμένων αποφάσεων, δικαιούται να ασκεί αναίρεση κατά πάσης αποφάσεως, αθωωτικής ή καταδικαστικής και για όλους τους λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και αυτός της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που απαιτείται κατά τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. Ειδικά δε, προκειμένου περί αθωωτικής απόφασης, ενόψει του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου, που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ (ν.δ/γμα 53/1974), και δεδομένου ότι αντικείμενο αποδείξεως στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή και όχι η αθωότητα του κατηγορουμένου, τέτοια έλλειψη αιτιολογίας, που ιδρύει τον, κατ άρθρο 510 παρ. 1 Δ ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν δεν εκτίθενται στην απόφαση τα αναγκαία περιστατικά της αξιόποινης πράξης και οι λόγοι από τους οποίους το δικαστήριο της ουσίας αδυνατεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος πραγμάτωσε την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος που του αποδίδεται από τα αποδεικτικά μέσα που αξιολόγησε και εκτίθενται στα πρακτικά (ΑΠ 2610/2008, ΑΠ 225/2007). Περαιτέρω λόγο της αναιρέσεως του Εισαγγελέως κατά της αθωωτικής αποφάσεως αποτελεί και η, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε ΚΠοινΔ, εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν στη διάταξη που εφαρμόστηκε. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως (ΑΠ 4/2009). 3.
Στην κρινόμενη περίπτωση, από τα πρακτικά της προσβαλλομένης αποφάσεως, τα οποία παραδεκτά επισκοπούνται από τον Άρειο Πάγο, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε κατ έφεση, με την προσβαλλομένη με την 8/2009 αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, 121/2009 απόφασή του κήρυξε αθώους τους κατηγορουμένους των αποδιδομένων σ αυτούς πράξεων της συκοφαντικής δυσφημίσεως δια του τύπου που τελέσθηκε σε βάρος του πολιτικώς ενάγοντος Ψ1, με κείμενο που συνέταξε ο κατηγορούμενος Χ1 και δημοσιεύθηκε στις ... στην εφημερίδα '...'', εκδότης της οποίας τύγχανε ο κατηγορούμενος Χ2 και της εξυβρίσεως, κατά μετατροπή της κατηγορίας για συκοφαντική δυσφήμιση, με την 249/2008 καταδικαστική και για τις δύο πράξεις πρωτόδικη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Έδεσσας, που τελέσθηκε σε βάρος του αυτού ως άνω προσώπου, με κείμενο του ιδίου ως άνω συντάκτη, που δημοσιεύθηκε στις 13-5-2006 στην αυτή ως άνω εφημερίδα. Για να καταλήξει στην απαλλακτική ως άνω κρίση του, το Δικαστήριο, μετά από αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων που αναφέρει, δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη αναιρετικώς κρίση του, κυρίως ως προς το δεύτερο δημοσίευμα, το οποίο βέβαια αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωση του πρώτου, ενδιαφέρει δε εν προκειμένω ως εκ του ότι με την κρινόμενη αναίρεση του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, προσβάλλεται η απαλλακτική κρίση για το, με το δεύτερο ως άνω δημοσίευμα, τελεσθέν αδίκημα της εξυβρίσεως, το οποίο στην έκθεση αναιρέσεως αναφέρεται, από προφανή παραδρομή, ως συκοφαντική δυσφήμιση, τα ακόλουθα: Στην Έδεσσα εδρεύει και λειτουργεί η Γενική Κλινική "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε.Π.Ε.", δυναμικότητας 60 κλινών, της οποίας διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος είναι ο πρώτος κατηγορούμενος Χ1. Η εν λόγω ιδιωτική κλινική, ύστερα από την από 12-3-2002 αίτηση της και την από 12-3-2002 έκθεση της επιτροπής του άρθρου 4 του Π.Δ.247/1991, προσαρμόστηκε στις διατάξεις του Π.Δ.235/2000 για αναθεώρηση της άδειας λειτουργίας της, την οποία και έλαβε με την υπ' αριθμ. ... απόφαση του Νομάρχη Πέλλας, συνεχίζοντας πλέον τη λειτουργία της ως Γενική Κλινική, δυναμικότητας 60 κλινών, με διοικητικό υπεύθυνο τον ιατρό Χ1, επιστημονικό Διευθυντή τον ιατρό ... και με προβλεπόμενα και λειτουργούντα τμήματα τα εξής: Χειρουργικό, Παθολογικό, Μαιευτικό (Γυναικολογικό), Καρδιολογικό, Ω.Ρ.Λ., Ουρολογικό, Πνευμονολογικό, Οφθαλμολογικό και Ορθοπεδικό, καθώς επίσης και τα τμήματα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης, Υπερήχων, Ενδοσκοπήσεως, τα εργαστήρια Ακτινολογικό και Μικροβιολογικό και τα δύο εξωτερικά ιατρεία Παθολογικό και Χειρουργικό. Επιστημονικά υπεύθυνοι των τμημάτων Ορθοπεδικό και Ωτορινολαρυγγολογικό (Ω.Ρ.Λ.) της εν λόγω κλινικής είχαν ορισθεί οι ιατροί Ι1 και Ι2 αντίστοιχα, οι οποίοι ήταν μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Πέλλας μέχρι την 25-2-2003 και 11-2-2003 αντίστοιχα, οπότε και διεγράφηκαν από τον παραπάνω Ιατρικό Σύλλογο και ενεγράφησαν στον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης. Ακολούθως η παραπάνω κλινική με την υπ' αριθμ. πρωτ. ... αίτηση της προς τον Ιατρικό Σύλλογο Ν. Πέλλας, που παραλήφθηκε από τον τελευταίο την ..., ζήτησε να εγκριθεί η συνέχιση της παραμονής ως επιστημονικά υπευθύνου του ορθοπεδικού τμήματος αυτής, του Ιατρού Ι1, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 28 του Π.Δ. 247/1991, καθόσον το σύνολο των ιατρών - μελών του Ιατρικού Συλλόγου Πέλλας, που είχαν την ειδικότητα του ορθοπεδικού, δεν δέχονταν ή δεν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις, ώστε να λάβουν τη σχετική θέση του επιστημονικοί υπευθύνου του οικείου τμήματος της Κλινικής. Στη συνέχεια με τις από 24-2-2003 αιτήσεις τους προς τον Ιατρικό Σύλλογο Πέλλας, οι παραπάνω ιατροί Ι1 και Ι2 γνωστοποίησαν την επιθυμία τους να παραμείνουν στις θέσεις των επιστημονικά υπεύθυνων των αντίστοιχων τμημάτων της Κλινικής και μετά τη διαγραφή τους από τον Ιατρικό Σύλλογο Πέλλας και την ένταξη τους στον αντίστοιχο Σύλλογο της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα ζήτησαν από τον Ιατρικό Σύλλογο Πέλλας, να γνωμοδοτήσει προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Πέλλας, προκειμένου να αναλάβουν την υπευθυνότητα των προαναφερομένων τμημάτων της Κλινικής. Η Ν.Α.Πέλλας με το υπ' αριθμ. ... έγγραφο της, που υπογράφεται από τον υπεύθυνο του Τομέα υγείας, νομαρχιακό σύμβουλο Ν1, κατ' εντολή του ήδη εγκαλούντος και πολιτικώς ενάγοντος, Νομάρχη Πέλλας Ψ1, απαντώντας στο από 24-2-2003 σχετικό έγγραφο της κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" γνωστοποίησε στην τελευταία ότι δεν προτίθεται να ορίσει υπεύθυνους των πιο πάνω τμημάτων της Κλινικής τους προαναφερθέντες ιατρούς χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Ιατρικού Συλλόγου Πέλλας. Ακολούθως ο Ιατρικός Σύλλογος Πέλλας, επί των πιο πάνω αιτήσεων των ιατρών Ι1 και Ι2, γνωμοδότησε με τα υπ' αριθμ. πρωτ. ....και ... έγγραφα του και δε συνηγόρησε για τη χορήγηση υπευθυνότητας στους ως άνω ιατρούς για το ορθοπεδικό και Ω.Ρ.Λ. αντίστοιχα τμήματα της κλινικής "...", επικαλούμενος, ως λόγο, την ύπαρξη πολλών συναδέλφων στο νομό Πέλλας, με την ίδια ειδικότητα. Κατόπιν τούτου με τις υπ' αριθμ. ... και ... αποφάσεις του παραπάνω εγκαλούντος Νομάρχη Πέλλας, που υπογράφει κατ' εντολή τούτου Ν1, ανακλήθηκαν οι υπευθυνότητες των δύο παραπάνω ιατρών, των τμημάτων του Ορθοπεδικού και Ω.Ρ.Λ. αντίστοιχα τις κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" για το λόγο ότι δεν υποβλήθηκαν από το διοικητικό διευθυντή της κλινικής δικαιολογητικά για νέους επιστημονικούς υπεύθυνους, γεγονός το οποίο ανάγκασε το νόμιμο εκπρόσωπο αυτής να ζητήσει με την από 17-4-2003 αίτηση, κατ' εφαρμογή του άρθρου 7 παρ. 2 του Π.Δ.235/2000 τρίμηνη αναστολή λειτουργίας των ως άνω δύο τμημάτων, δεδομένου ότι ήταν αντικειμενικά αδύνατη η κάλυψη των θέσεων αυτών από ιατρούς των αντιστοίχων ειδικοτήτων του Ιατρικού Συλλόγου Πέλλας, οι οποίοι αρνούντο ή δεν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις για να αναλάβουν τις θέσεις αυτές, η δε αίτηση έγινε δεκτή με την υπ' αριθμόν πρωτ. ... απόφαση του Νομάρχη Πέλλας, την οποία υπέγραψε με εντολή του τελευταίου ο Ν1. Ακολούθως η κλινική "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" άσκησε κατά των ως άνω υπ' αριθμ. ... και ... αποφάσεων του Νομάρχη Πέλλας την από 16-4-2003 προσφυγή της ενώπιον του αρμοδίου Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ο οποίος εξέδωσε την υπ' αριθμ.... απόφαση του με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή και ακυρώθηκαν οι προαναφερθείσες αποφάσεις, με το σκεπτικό ότι η κλινική υπέβαλε τα σχετικά δικαιολογητικά για την ανάληψη καθήκοντος από τους ιατρούς Ι1 και Ι2, ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν δικαιολογούν ούτε τεκμηριώνουν το λόγο απόρριψης και τέλος υπάρχει δεδομένη άρνηση των υπολοίπων ιατρών ορθοπεδικών και Ω.Ρ.Λ. του Μ. Πέλλας για την ανάληψη της υπευθυνότητας των εν λόγω τμημάτων της κλινικής. Προηγουμένως στις 3-6-2003 και 6-6-2003 είχε πραγματοποιηθεί έλεγχος του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας από το Περιφερειακό Γραφείο Μακεδονίας - Θράκης του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας που προκλήθηκε (έλεγχος) ύστερα από σχετική αναφορά αφενός της κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" κατά της Ν.Α. Πέλλας και αφετέρου του Ν1, νομαρχιακού συμβούλου και υπευθύνου του Τομέα Υγείας και συντάχθηκε η υπ' αριθμ. ... έκθεση ελέγχου των επιθεωρητών Ε1 και Ε2, που κοινοποιήθηκε στον Νομάρχη Πέλλας (ήδη πολιτικώς ενάγοντα) και με την οποία προτάθηκε να επανεξετασθεί το αίτημα της κλινικής για χορήγηση υπευθυνότητας στα δυο τμήματα (ορθοπεδικό και Ω.Ρ.Λ.), σύμφωνα με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 28 του Π.Δ. 247/1991 και τις διατάξεις των άρθρων 14 και 15 του Α.Ν. 1565/1939, με σκοπό την πλήρη λειτουργία της κλινικής. Μάλιστα με το διαβιβαστικό έγγραφο που συνοδεύει την εν λόγω έκθεση, υπενθυμίζεται η σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.11 του Ν.2920/2001, ευθύνη του Νομάρχη Πέλλας για την υλοποίηση των προτάσεων των επιθεωρητών και την πιστή εφαρμογή της παραπάνω νομοθεσίας. Παρά ταύτα ο Νομάρχης Πέλλας (ήδη εγκαλών) με το υπ' αριθμ. ... έγγραφο του, το οποίο κατ' εντολή του υπέγραψε ο Ν1, κάλεσε την κλινική να υποδείξει άμεσα επιστημονικά υπεύθυνους για τα δύο τμήματα (ορθοπεδικό και Ω.Ρ.Λ.) ιατρούς αντίστοιχων ειδικοτήτων που να ανήκουν στον Ιατρικό Σύλλογο Πέλλας, σε απάντηση δε του εγγράφου αυτού η παραπάνω κλινική, μετά από την ακύρωση των αποφάσεων του Νομάρχη Πέλλας, με την προαναφερθείσα απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας επανέφερε το αρχικό αίτημα της για εκ νέου ορισμό των ιατρών Ι1 και Ι2, ως επιστημονικά υπευθύνων των δύο παραπάνω τμημάτων, με το υπ' αριθμ. ... έγγραφο της, δεδομένης της αντικειμενικής αδυναμίας εύρεσης ιατρών των αντίστοιχων ειδικοτήτων από τον Ιατρικό Σύλλογο Πέλλας. Κατόπιν τούτου εκδόθηκε νέα απόφαση του Νομάρχη Πέλλας, με αριθμό ..., που υπογράφηκε κατ' εντολή του τελευταίου, από Ν1, με την οποία ανακλήθηκε και πάλι επιστημονική υπευθυνότητα από τα παραπάνω τμήματα της κλινικής των ιατρών Ι1 και Ι2. Κατά της τελευταίας αυτής απόφασης η παραπάνω κλινική προσέφυγε τόσο ενώπιον του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας όσο και ενώπιον του Σ.τ.Ε, το οποίο, όπως θα αναφερθεί παρακάτω, ακύρωσε την ως άνω απόφαση του Νομάρχη. Στις 22-1-2001 και 23-1-2004 επακολούθησε και νέος έλεγχος από το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας από το Περιφερειακό Γραφείο Μακεδονίας - Θράκης του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η οποία αυτή τη φορά προκλήθηκε ύστερα από σχετική αναφορά - καταγγελία του Ν1 και συντάχθηκε από τους Επιθεωρητές Ε1 και Ε2 η υπ' αριθμ. ... έκθεση ελέγχου που επίσης κοινοποιήθηκε στον πρώτο κατηγορούμενο Νομάρχη και με την οποία προτείνεται στη Ν.Α. Πέλλας να δώσει λύση στο πρόβλημα των επιστημονικά υπεύθυνων στα τμήματα "Ορθοπεδικό" και "Ω.Ρ.Λ.", σύμφωνα με το προηγούμενο υπ' αριθμ. ... πόρισμα των επιθεωρητών, ενώ παράλληλα επισημαίνεται ότι η διάταξη του άρθρου 28 του Π.Δ.247/1991 βάσει της οποίας ο Νομάρχης "δύναται" να ορίσει επιστημονικό υπεύθυνο από Ιατρικό Σύλλογο άλλου νομού, έτσι ώστε να μη δημιουργούνται αδιέξοδα όταν στο νομό δεν υπάρχουν ιατροί για τη θέση αυτή. Αλλά και μετά την κοινοποίηση της τελευταίας αυτής έκθεσης ελέγχου οι ανωτέρω (Νομάρχης και Ν1) αρνήθηκαν να δεχθούν τις επιστημονικές υπευθυνότητες των παραπάνω ιατρών με συνέπεια την παύση της λειτουργίας των αντιστοίχων τμημάτων της κλινικής. Εξαιτίας της ανωτέρω συμπεριφοράς του Νομάρχη Πέλλας Ψ1 (ήδη εγκαλούντος) και του νομαρχιακού συμβούλου, υπεύθυνου για θέματα υγείας, Ν1 και ύστερα από έγκληση του Χ1 (ήδη πρώτου κατηγορουμένου) ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον των ανωτέρω για παράβαση καθήκοντος κατ' εξακολούθηση και με την υπ' αριθμ. 4067/2005 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου κηρύχθηκαν ένοχοι για την πράξη αυτή και επεβλήθη σ' αυτούς ποινή φυλάκισης δέκα (10) μηνών. Εναντίον δε του ως άνω νομαρχιακού συμβούλου, Ν1, εκδόθηκαν δύο ακόμη βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Έδεσσας (το 26/2006 και το, 39/2005) με τα οποία παραπέμπεται να δικαστεί για το ίδιο πιο πάνω έγκλημα (παράβαση καθήκοντος). Έτσι, μεταξύ των ανωτέρω, δηλαδή της κλινικής ... και του διαχειριστή και νομίμου εκπροσώπου αυτής Χ1 αφενός και του Νομάρχη Έδεσσας Ψ1 και του νομαρχιακού συμβούλου Ν1 αφετέρου, δημιουργήθηκε μία αντιπαράθεση με εκατέρωθεν προσφυγές στα δικαστήρια (μηνύσεις, προσφυγές κ.λ.π.). Το Μάρτιο του 2006, λόγω πρόσληψης στο ΕΣΥ της Λ1, ακτινολόγου ιατρού και επιστημονικά Υπεύθυνης του ακτινολογικού τμήματος της ως άνω κλινικής του Χ1, η κλινική, δια των νομίμων εκπροσώπων της, ζήτησε, με το από 27-3-2006 έγγραφο της, όπως εδικαιούτο, από το Νομάρχη Πέλλας, την προσωρινή διακοπή της λειτουργίας του ακτινολογικού τμήματος για διάστημα τριών μηνών. Το αίτημα αυτό έγινε αυθημερόν δεκτό από το Νομάρχη Πέλλας Ψ1, ο οποίος με την υπ' αριθμ. ... απόφαση του διέκοψε προσωρινά τη λειτουργία του ακτινολογικού εργαστηρίου της εν λόγω κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" για τρεις μήνες από της υπογραφής της αποφάσεως του (27-3-2006). Η πιο πάνω κλινική αναζήτησε και επιδίωξε την αντικατάσταση της ως άνω Ιατρού (Λ1) με άλλο γιατρό της ιδίας ειδικότητας, που να είναι μέλος του ιατρικού συλλόγου Ν.Πέλλας, για να αναλάβει καθήκοντα επιστημονικά υπευθύνου του ακτινολογικού τμήματος της κλινικής. Επειδή από τους ιδιώτες γιατρούς του Ν.Πέλλας, που είχαν τα τυπικά προσόντα, κανείς δεν ήθελε να καταλάβει τη θέση αυτή, η κλινική αναγκάσθηκε να αναζητήσει ειδικό ιατρό, ακτινολόγο σε όμορους νομούς όπως εδικαιούτο από (άρθρο 28 του Π.Δ. 247/1991). Με την ευκαιρία της προσωρινής διακοπής του ακτινολογικού τμήματος, της παραπάνω κλινικής ο εγκαλών, Νομάρχης Ψ1, σκέφθηκε να διακόψει προσωρινά με απόφαση του τη λειτουργία και των υπολοίπων τμημάτων της κλινικής που έχουν σχέση με το ακτινολογικό εργαστήριο. Γι' αυτό απευθύνθηκε στον καθ' ύλην αρμόδιο Διευθυντή Υγείας - Πρόνοιας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας Νομίατρο ... . Εκείνος, όπως κατέθεσε και στο ακροατήριο, του εξήγησε ότι η νομοθεσία δεν είναι σαφής, για το εάν η προσωρινή διακοπή του ακτινολογικού εργαστηρίου παρασύρει υποχρεωτικά σε διακοπή και τα άλλα τμήματα της κλινικής. Λόγω δε της σοβαρότητας της περιπτώσεως (επρόκειτο ουσιαστικά για το κλείσιμο μιας οργανωμένης και καλά λειτουργούσης μέχρι τότε κλινικής που εξυπηρετούσε τις ανάγκες παροχής υπηρεσιών υγείας του Ν.Πέλλας) συνέταξε αυτός (Νομίατρος) το υπ' αριθμ. ...έγγραφο του προς το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με το οποίο, δια μέσου του Νομάρχη, ζητούσε διευκρινίσεις, για το πιο πάνω θέμα. Το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού έχει κατά λέξη ως εξής: "Ύστερα από αίτηση της Ιδιωτικής Κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ", η οποία προσαρμόστηκε στο Π.Δ. 235/2000, για προσωρινή (3μηνη) διακοπή λειτουργίας του ακτινολογικού της εργαστηρίου και μέχρι την εξεύρεση Επιστημονικού Υπευθύνου, εκδόθηκε η με αρ. πρωτ. ... απόφαση του Νομάρχη Πέλλας, την οποία σας κοινοποιούμε και σας επισυνάπτουμε και πάλι.
Η κλινική με την προαναφερόμενη αίτηση της, την οποία σας επισυνάπτουμε, δηλώνει ότι για το χρονικό διάστημα της προσωρινής διακοπής του ακτινολογικού εργαστηρίου θα εξυπηρετείται από ακτινολογικό εργαστήριο της Έδεσσας.
Παρακαλούμε να μας γνωρίσετε αν πρέπει παράλληλα και για το ίδιο χρονικό διάστημα, να διακόψουμε προσωρινά και τη λειτουργία των τμημάτων της κλινικής, που πρέπει απαραίτητα να διαθέτουν Ακτινοδιαγνωστικό Εργαστήριο, ή δύναται να εξυπηρετούνται για το χρονικό διάστημα της προσωρινής διακοπής από το προαναφερόμενο ακτινολογικό εργαστήριο της πόλης της Έδεσσας". Το έγγραφο αυτό το παρέλαβε ο Νομάρχης Πέλλας, αλλά το κράτησε και δεν το έστειλε ποτέ στο Υπουργείο Υγείας.
Το ίδιο διάστημα και συγκεκριμένα την 27-4-2006 ο ακτινολόγος ιατρός Μ1 μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης, γνωστοποίησε εγγράφως στην κλινική "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" την πρόθεση του να αναλάβει επιστημονικά υπεύθυνος του ακτινολογικού τμήματος και μετά τη συγκέντρωση των απαραιτήτων δικαιολογητικών κατατέθηκε στην Ν.Α.Πέλλας η από 2-5-2006 σχετική αίτηση της ανωτέρω κλινικής, η οποία πρωτοκολλήθηκε το πρωί της 5-5-2006. Στο μεταξύ ο εγκαλών Νομάρχης, μόλις πληροφορήθηκε την πρόθεση του παραπάνω ιατρού (Μ1) να αναλάβει τη θέση του επιστημονικά υπεύθυνου του ακτινολογικού τμήματος της κλινικής, χωρίς να έχει κανένα υπηρεσιακό λόγο και δικαίωμα εκ του νόμου τηλεφώνησε ο ίδιος προσωπικά στον εν λόγω ιατρό και με έμμεσες απειλές προσπάθησε να τον αποτρέψει να αναλάβει την πιο πάνω θέση, πράγμα που τελικά πέτυχε (βλ. την ένορκη κατάθεση του ανωτέρω ιατρού). Ο εν λόγω Νομάρχης, ενώ: α) δεν αποστέλλει στο Υπουργείο Υγείας το προαναφερθέν έγγραφο του Νομίατρου για παροχή διευκρινήσεων σχετικά με τη διακοπή ή μη και των άλλων τμημάτων της κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ", β) έχει την προφορική εισήγηση του κατ' εξοχήν αρμοδίου (Νομίατρου) να περιμένει τη διευκρινιστική απάντηση του Υπουργείου Υγείας γιατί η νομοθεσία δεν είναι σαφής, γ) έχει εξ ιδίας αντιλήψεως, υπόψη του ότι βρέθηκε ιατρός που έχει τα προσόντα και την πρόθεση να καλύψει τη θέση του επιστημονικά υπεύθυνου της ως άνω κλινικής, τον οποίο μάλιστα, κατά τα ανωτέρω, προσπαθεί αδικαιολογήτως να αποτρέψει, δ) έχει υπόψη του ότι η κλινική φρόντισε και μπορούσε να εξυπηρετείται για μικρό χρονικό διάστημα από παρακείμενο ακτινολογικό εργαστήριο που λειτουργούσε νόμιμα, όπως έγινε και άλλη φορά με άδεια της Ν.Α. Πέλλας νόμιμα, (βλ. την υπ' αριθμ....βεβαίωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας που υπογράφει ο Ν1) εκδίδει στις 4-5-2006 την υπ' αριθμ. πρωτ. ... απόφαση του με την ποία διακόπτει προσωρινά τη λειτουργία των τμημάτων χειρουργικό, παθολογικό, καρδιολογικό, ορθοπεδικό και φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης της κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" μέχρι την επαναλειτουργία του ακτινολογικού εργαστηρίου. Στην απόφαση μάλιστα αυτή ο Νομάρχης επικαλείται ως στοιχείο που έλαβε υπόψη του για τη λήψη της απόφασης του και το προαναφερθέν υπ' αριθμ. ... ερώτημα του Νομίατρου προς το Υπουργείο Υγείας, το οποίο ο ίδιος (Νομάρχης) δεν διαβίβασε, όπως όφειλε, ώστε να έχει την απάντηση της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου. Τη μεθεπομένη της ημερομηνίας εκδόσεως της ως άνω απόφασης του Νομάρχη Ψ1 (4-5-2006) και συγκεκριμένα στις 6-5-2006, ο πρώτος κατηγορούμενος Χ1, πληροφορηθείς το περιεχόμενο της αποφάσεως αυτής συντάσσει το κείμενο του πρώτου επιδίκου δημοσιεύματος και το παραδίδει στο δεύτερο κατηγορούμενο, Χ2, εκδότη της εφημερίδας "...", που εκδίδεται στην ..., ο οποίος και το δημοσιεύει στο φύλλο της ... της εν λόγω εφημερίδας. Το δημοσιευθέν αυτό κείμενο κατά λέξη έχει ως εξής: "Ο Νομάρχης Πέλλας Ψ1 με τη λήξη της τετραετίας του φροντίζει να ολοκληρώσει το στόχο, τον όρκο ζωής, να καταστρέψει ολοκληρωτικά την κλινική, Γενική Κλινική "Άγιος Γεώργιος". Αναλυτικά σε νέα δημοσίευση". Μετά από τέσσερις ημέρες και συγκεκριμένα στις ... η κλινική "Αγιος Γεώργιος", δια των εκπροσώπων της, υποβάλει προς τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Πέλλας αίτηση για την ανάκληση της προαναφερθείσας αποφάσεως του Νομάρχη Πέλλας (...) περί διακοπής των τμημάτων της κλινικής για τους λόγους που αναφέρονται σ' αυτή (αίτηση). Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Πέλλας δεν απαντά στην αίτηση αυτή και ως εκ τούτου η κλινική, λόγω της σοβαρής καταστάσεως που δημιουργήθηκε, επανέρχεται στις 12-5-20061 με νέα αίτηση της, με την οποία και για τους λόγους που αναφέρει σ' αυτή ζητεί την άμεση ανάκληση της ως άνω αποφάσεως του Νομάρχη Πέλλας. Ο τελευταίος δεν ανακαλεί την απόφαση του και με το από 16-5-2006 έγγραφο του (αρ. πρωτ. ....) προς τη Γενική Κλινική "Άγιος Γεώργιος", το οποίο κοινοποιεί και προς τη Διεύθυνση Υγείας Πρόνοιας της Ν.Α.Πέλλας (το Νομίατρο), δηλώνει ότι δεν είναι ανάγκη να διαβιβαστεί το ερώτημα του Νομίατρου προς το Υπουργείο Υγείας, γιατί ο νόμος είναι σαφής και η υπόθεση ερευνήθηκε και ως εκ τούτου παρέλκει η διαβίβαση οποιουδήποτε ερωτήματος σχετικού με το θέμα. Στο έγγραφο αυτό του Νομάρχη απαντά ο Νομίατρος Πέλλας με το ....έγγραφο του το οποίο κατά λέξη έχει ως εξής: "Στις 24-5-2006 και ώρα 11.30 μας κοινοποιήθηκε το με αρ. πρωτ. ... έγγραφο σας.
Επί αυτού έχουμε να σας γνωρίσουμε τα παρακάτω:
1. το με αρ. πρωτ. ... ερώτημά μας σας κατατέθηκε στις 19-04-2006, παρουσία και του κ. Γενικού Διεθυντή Ν.Α. Πέλλας.
2. επειδή θεωρούμε ότι υπάρχει ασάφεια τωνισχυουσών διατάξεων, σε σχέση με το προκύψαν θέμα, κρίθηκε από την υπηρεσία μας επιβεβλημένη η υποβολή του προαναφερόμενου ερωτήματος, όπως επισημαίνουμε και στο με αρ. πρωτ. ...έγγραφο μας προς το ΣτΕ. Δική σας ήταν η άποψη ότι ονόμος είναι σαφής και ότι δεν κρίνεται σκόπιμη η υποβολή οποιουδήποτε ερωτήματος.
3. το σχετικό ερώτημα μας από της υποβολήςτου (19-04-2006) και μέχρι σήμερα δεν επεστράφη στην υπηρεσία μας".
Μαζί με την ως άνω δεύτερη αίτηση ανακλήσεως της επίμαχης απόφασης του Νομάρχη Πέλλας η κλινική "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" στις 12-5-2006 υποβάλλει προς την Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικράτειας, αίτηση για την αναστολή εκτελέσεως την ιδίας ως άνω απόφασης του Νομάρχη Πέλλας περί διακοπής λειτουργίας των τμημάτων της κλινικής. Στις ... ο πρώτος κατηγορούμενος συντάσσει το κείμενο του δεύτερου επιδίκου δημοσιεύματος, το οποίο την ίδια ημέρα δημοσιεύει ο δεύτερος κατηγορομενος στην ίδια εφημερίδα που εκδίδει αυτός ("...") . [Το δημοσίευμα αυτό έχει κατά λέξη ως εξής: "ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - ΚΛΙΝΙΚΗ "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ". Οι γνωστοί θιασώτες της ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗΣ της Έδεσσας επιχείρησαν ΠΑΛΙ να πλήξουν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ κλινική της πόλης μας. ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΔΙΚΟΙ παραβάτες καθήκοντος, λίγο πριν από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ τους, γελοιοποιούνται με κινήσεις ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ]. Η κλινική "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ της ευρύτερης περιοχής, πιστή στις αρχές της διαρκούς εξέλιξης και της εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων. Αλλωστε, η συγκινητική και καθολική συμπαράσταση του συνόλου των συμπολιτών μας στον βρώμικο πόλεμο από τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ μιας παλιάς εποχής, μας ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. (Αναλυτικά στο επόμενο φύλλο). ΚΛΙΝΙΚΗ "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ". Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας με την 574/2006 απόφαση της έκανε δεκτή την αίτηση της κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" και ανέστειλε την εκτέλεση της επίμαχης υπ' αριθμ. ...απόφασης του Νομάρχη Πέλλας περί διακοπής λειτουργίας των ως άνω τμημάτων της ανωτέρω κλινικής. Μεταξύ άλλων δε η Επιτροπή Αναστολών του Σ.τ.Ε. στο σκεπτικό της αναφέρει κατά λέξη και τα εξής: " ... Ωστόσο, ήδη με την υποβολή της αιτήσεως για την προσωρινή διακοπή της λειτουργίας του ακτινολογικού εργαστηρίου της, η αιτούσα είχε δηλώσει ότι για το χρονικό διάστημα της αναστολής της λειτουργίας του ανωτέρω εργαστηρίου, η κλινική θα εξυπηρετείται από το ακτινολογικό εργαστήριο του Ιατρικού Κέντρου "...". Από τα προσκομιζόμενα δε στοιχεία (ιδιωτικό συμφωνητικό για τη διενέργεια ακτινολογικών εξετάσεων μεταξύ των εν λόγω Ιατρικού Κέντρου και της Κλινικής "ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ", τοπογραφικό διάγραμμα πολιτικού μηχανικού ...) προκύπτει ότι το ακτινολογικό εργαστήριο του ως άνω Ιατρικού Κέντρου βρίσκεται σε απόσταση 3,50 μέτρων από την είσοδο της κλινικής, υφίσταται δε συμφωνία για καθημερινή εικοσιτετράωρη κάλυψη των αναγκαίων ακτινολογικών - διαγνωστικών εξετάσεων. Εξάλλου, σύμφωνα με σχετική δήλωση του Διοικητικού Διευθυντή της, η κλινική της αιτούσης εταιρίας διαθέτει δύο φορητά ακτινολογικά μηχανήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται όταν απαιτείται λήψη ακτινογραφιών - ακτινοσκοπήσεων διεγχειρητικώς ή σε ασθενείς επί κλίνης. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα. Η Επιτροπή Αναστολών κρίνει ότι εξασφαλίζεται επαρκώς η κάλυψη των αναγκών των ασθενών της κλινικής, ως προς τη διενέργεια των απαιτούμενων ακτινολογικών -διαγνωστικών εξετάσεων. Ενόψει δε της βλάβης, την οποία, κατά τα ανωτέρω, επικαλείται η αιτούσα, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ανασταλεί η εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξεως, μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της εκκρεμούς αιτήσεως ακυρώσεως ...". Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι με την 2088/2008 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκε η άλλη (προγενέστερη) απόφαση του Νομάρχη Πέλλας Ψ1, υπογραφόμενης με εντολή αυτού. Συγκεκριμένα ακυρώθηκε η υπ' αριθμ. ... με την οποία δεν έγινε δεκτός ο ορισμός των ιατρών Ι1 και Ι2, ως επιστημονικά υπευθύνων του ορθοπεδικού και ωτορινολαρυγγολογικού, αντιστοίχως, τμήματος της ιδιωτικής κλινικής "..." του πρώτου κατηγορουμένου, ενώ με την υπ' αριθμ. 207/2008 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βέροιας έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή της ως άνω κλινικής του πρώτου κατηγορουμένου εναντίον της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας και υποχρεώθηκε η τελευταία να καταβάλει πρώτη το ποσό των 50.000 ευρώ ως χρηματική, ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την παράνομη πράξη του Νομάρχη Πέλλας να θέσει εκτός λειτουργίας τα ως άνω δύο τμήματα της παραπάνω κλινικής (Ω.Ρ.Λ. και Ορθοπεδικό) με το να μη δεχθεί τον ορισμό επιστημονικά υπευθύνων στα πιο πάνω τμήματα της κλινικής. Τα παραπάνω περιστατικά προκύπτουν, εκτός των άλλων, από τις καταθέσεις όλων των μαρτύρων που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο και από τα έγγραφα που αναγνώστηκαν. Γίνεται μνεία ότι τα ως άνω έγγραφα αναγνώστηκαν χωρίς αντίρρηση και με τη συναίνεση όλων των διαδίκων και ότι το δικαστήριο για το σχηματισμό της κρίσης του λαμβάνει υπόψη του όλες τις καταθέσεις των μαρτύρων και όλα τα αναγνωσθέντα έγγραφα, ανεξάρτητα αν γίνεται ειδική μνεία μόνο για μερικά απ' αυτά θεμελίωση συγκεκριμένης (επί μέρους) αιτιολογίας του σκεπτικού του. Με βάση όλα τα παραπάνω νομικά και πραγματικά δεδομένα το δικαστήριο κρίνει: 1) ότι στο πρώτο από τα επίδικα δημοσιεύματα ("Ο Νομάρχης Πέλλας Ψ1 με τη λήξη της τετραετίας του φροντίζει να ολοκληρώσει το στόχο, τον όρκο ζωής, να καταστρέψει ολοκληρωτικά την κλινική... ") δεν περιέχονται γεγονότα με την προεκτεθείσα έννοια του νόμου, δεν περιέχονται δηλαδή συγκεκριμένα περιστατικά που έλαβαν χώρα, προσδιορισμένα ως προς τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο που αυτά επεσυνέβησαν. Με την φράση αυτή ο πρώτος κατηγορούμενος, ενόψει και των όσων είχαν προηγηθεί, εκφράζει και καταγγέλλει με οξύ, ίσως και ειρωνικό τρόπο, τη γνώμη του για τις προθέσεις του Νομάρχη Πέλλας (εγκαλούντος) να καταστρέψει την κλινική του. Δεν αποδίδει σ' αυτόν συγκεκριμένες ενέργειες, πράξεις η παραλείψεις που να είναι ψευδείς και να υποπίπτουν στις αισθήσεις ως περιστατικοί του εξωτερικού κόσμου. Ελλείψει λοιπόν γεγονότος και μάλιστα ψευδούς, που να διέδωσαν οι κατηγορούμενοι με το ανωτέρω δημοσίευμα, δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα της συκοφαντικής ή της απλής δυσφημήσεως. Ανεξαρτήτως αυτού (και αν ακόμη δηλαδή γίνει δεκτό ότι περιέχονται γεγονότα), με βάση την προαναφερθείσα συμπεριφορά του Νομάρχη Πέλλας, που προηγήθηκε των δημοσιευμάτων, ο πρώτος κατηγορούμενος εύλογα και καλόπιστα πίστευε ότι ο Νομάρχης Πέλλας με τις μνημονευθείσες, αλλά και άλλες πράξεις και παραλείψεις του, είχε πρόθεση και σκοπό να καταστρέψει την κλινική του για λόγους που αυτός (κατηγορούμενος) αναφέρει στις απολογίες του. Με την πεποίθηση λοιπόν αυτή, που εύλογα δημιουργήθηκε στον πρώτο κατηγορούμενο, προσπάθησε αυτός με το δημοσίευμα αυτό να προστατέψει (διαφυλάξει) το δικαίωμα του να λειτουργεί την κλινική του, ενέργεια που καλόπιστα θεώρησε αναγκαία, μια που όλες οι άλλες μέχρι τότε ενέργειες του (παραστάσεις, έγγραφα κ.λ.π. προς το Νομάρχη) δεν πέτυχαν να αποτρέψουν αυτόν από τη λήψη της απόφασης του για διακοπή των τμημάτων της ως άνω κλινικής, που για τον κατηγορούμενο εσήμαινε ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή, ηθικό διασυρμό και καταρράκωση του κύρους της κλινικής, αλλά και του ίδιου ως επιστήμονα (ιατρού) και ως διαχειριστή και εκπροσώπου αυτής (κλινικής).
Συνεπώς και υπό την εκδοχή αυτή (της διάδοσης δηλαδή αληθινών γεγονότων) την οποία αποκρούει και δεν δέχεται το δικαστήριο, αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης της δυσφήμησης σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 367 παρ. 1 και 2 Π.Κ., μια και ο κατηγορούμενος κινήθηκε στη εκδήλωση αυτή αποκλειστικά προς το σκοπό προστασίας του δικαιώματος που είχε να προστατέψει την ύπαρξη, το κύρος και τη φήμη της κλινικής του, αλλά και την προσωπική τιμή και υπόληψη αυτού ως ιδιοκτήτη, διαχειριστή και εκπροσώπου της εν λόγω κλινικής. 2) από τις περιστάσεις που έγινε το παραπάνω δημοσίευμα δεν προκύπτει σκοπός εξύβρισης του εγκαλούντος, αφού, εκτός των άλλων που προαναφέρθηκαν, ο κατηγορούμενος παρότι εύλογα θεωρούσε ότι αδικείται κατάφωρα, και ότι καταστρέφεται ολοκληρωτικά, δεν καταφέρεται με ψευδείς, υποτιμητικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του εγκαλούντος, αλλά με δηκτικό, ίσως, δικαιολογημένο όμως, από την έντονη αγανάκτηση και την πλήρη απόγνωση του, τρόπο καταγγέλλει την πρόθεση του Νομάρχη Πέλλας να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της κλινικής του. Και 3) για τους ίδιους λόγους το δικαστήριο, κατά την πλειοψηφούσα γνώμη του, κρίνει ότι από τις ως άνω εκτεθείσες περιστάσεις υπό τις οποίες έγινε το πιο πάνω αναφερθέν δεύτερο δημοσίευμα δεν προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως του εγκαλούντος, δεδομένου μάλιστα ότι οι περισσότεροι χαρακτηρισμοί που αναφέρονται σ' αυτό (κατάδικοι, υπόδικοι κ.λ.π.) είναι αληθινοί ή δεν απέχουν της αληθείας. Και στο δημοσίευμα αυτό είναι φανερή η προσπάθεια του πρώτου κατηγορουμένου να διασώσει την κλινική του με την έντονη καταγγελία της συμπεριφοράς του Νομάρχη Πέλλας. Τις φράσεις και τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί ο κατηγορούμενος στο κείμενο του τις χρησιμοποιεί για να καταδείξει κραυγαλέα προς το αναγνωστικό κοινό της τοπικής εφημερίδας την παράνομη και αυθαίρετη εις βάρος του συμπεριφορά του Νομάρχη Πέλλας και όχι για να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη του τελευταίου, που ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε τη στιγμή εκείνη που έκλεινε η κλινική του και μοναδικός σκοπός και επιδίωξη του ήταν να εξασφαλίσει την λειτουργία της κλινικής του, πράγμα που ήλπιζε ότι μπορούσε να πετύχει με δημόσια καταγγελία της παράνομης συμπεριφοράς του Νομάρχη και όχι με την εξύβριση του προσώπου αυτού.
Με βάση τις παραδοχές αυτές το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης κήρυξε, ομόφωνα, αθώους τους κατηγορουμένους της πράξεως της συκοφαντικής δυσφημίσεως, που φερόταν τελεσθείσα με το πρώτο των ανωτέρω δημοσιευμάτων της 6-5-2006 και, κατά πλειοψηφία, της εξυβρίσεως που φερόταν τελεσθείσα με το δεύτερο των ως άνω δημοσιευμάτων της 13-5-2006, ενός μέλους του Δικαστηρίου διατυπώσαντος την γνώμη ότι δεν μπορούσε να τύχει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 367 ΠΚ, διότι οι κατηγορούμενοι, ενεργήσαντες, κατά τον πιο πάνω αναφερόμενο τρόπο, είχαν σκοπό εξυβρίσεως του πολιτικώς ενάγοντος.
Με αυτά που δέχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, διέλαβε την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ. επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρονται σ` αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε και με τα οποία αιτιολογείται πλήρως, γιατί το Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, πείσθηκε για την κατ εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 367 ΠΚ άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξεως της εξυβρίσεως και κήρυξε αθώους τους κατηγορουμένους. Ειδικότερα, ως προς το ερευνώμενο εν προκειμένω αδίκημα της εξυβρίσεως, τους μειωτικούς της τιμής και υπολήψεως του πολιτικώς ενάγοντος, με την ανωτέρω έννοια, χαρακτηρισμούς περιέλαβε ο κατηγορούμενος Χ1 στο επίμαχο δημοσίευμα, το οποίο καταχώρησε στην εφημερίδα του ο κατηγορούμενος Χ2, το περιεχόμενο του οποίου παρατίθεται αυτούσιο στις ανωτέρω παραδοχές της προσβαλλομένης αποφάσεως. Η αναφορά σ αυτήν (βλ. 71η σελίδα) ότι: " ... το δικαστήριο, κατά την πλειοψηφούσα γνώμη του, κρίνει ότι από τις ως άνω εκτεθείσες περιστάσεις, υπό τις οποίες έγινε το πιο πάνω αναφερθέν δεύτερο δημοσίευμα, δεν προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως του εγκαλούντος, δεδομένου μάλιστα ότι οι περισσότεροι χαρακτηρισμοί που αναφέρονται σ αυτό (κατάδικοι, υπόδικοι κλπ.) είναι αληθινοί ή δεν απέχουν της αληθείας ...", δεν είχε ως σκοπό να δικαιολογήσει το αληθές ή μη των χαρακτηρισμών, που άλλωστε δεν αποτελούσε αντικείμενο, ούτε αναγκαίο περιεχόμενο της αιτιολογίας για το δεύτερο επίμαχο δημοσίευμα, ενόψει του ότι το αδίκημα, την στοιχειοθέτηση ή μη του οποίου και ερευνούσε, ήταν το της εξυβρίσεως και όχι της συκοφαντικής δυσφημίσεως, όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην αναίρεση και εκ του λόγου τούτου γίνεται επίκληση έλλειψης νομίμου βάσεως της αποφάσεως, με την εκτιθέμενη στην ανωτέρω νομική σκέψη έννοια, εκ της επικαλούμενης με τον πρώτο λόγο της αναιρέσεως ασάφειας των αιτιολογιών, αλλά για να αιτιολογήσει την έλλειψη σκοπού εξύβρισης του συντάκτη του. Σημειωτέον ότι και τα δύο δημοσιεύματα αναφέρονται στις αυτές πράξεις του εγκαλούντος, τότε Νομάρχη, για τις οποίες η προσβαλλομένη απόφαση έκανε ανελέγκτως δεκτά τα ανωτέρω αναφερόμενα, ως προς την διαχρονική εξέλιξη της υποθέσεως, που συγκροτούν τις "..ως άνω εκτεθείσες περιστάσεις, υπό τις οποίες έγινε ..... το δεύτερο δημοσίευμα...", τις οποίες αναφέρει στο ανωτέρω σημείο της η προσβαλλομένη απόφαση, για να αιτιολογήσει την κρίση της, περί ελλείψεως σκοπού εξυβρίσεως του συντάκτη του δημοσιεύματος. Η αναφερομένη δε σ αυτήν αξιολόγηση της εξέλιξης της όλης υποθέσεως, όπως διαμορφώθηκε από την γενομένη δεκτή ανελέγκτως συμπεριφορά του πολιτικώς ενάγοντος, για να καταλήξει στην αθωωτική για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημίσεως κρίση της, ισχύει και για την περίπτωση του δεύτερου δημοσιεύματος, που ενδιαφέρει εν προκειμένω, όπως τούτο συνάγεται από την αναφορά στην αυτή ως άνω σελίδα της προσβαλλομένης, "...για τους ίδιους λόγους το δικαστήριο.....". Με βάση τις αιτιολογίες αυτές, αλλά και τις εκτιθέμενες στην σελίδα 71, σε σχέση με το δεύτερο και ενδιαφέρον εν προκειμένω δημοσίευμα της 13-5-2006, το δικαστήριο της ουσίας κατέληξε στην κρίση ότι και το επίμαχο δημοσίευμα συντάχθηκε με σκοπό ο συντάκτης του ιδιοκτήτης της ανωτέρω αναφερόμενης κλινικής, να διαφυλάξει το δικαίωμά του να εξακολουθήσει να λειτουργεί η κλινική του και με τον τρόπο αυτό δεν υπερέβη το αναγκαίο προς τούτο μέτρο, αφού, όπως δέχεται είχαν προηγηθεί όλα τα άλλα πρόσφορα προς τούτο μέσα, όπως προσφυγή στο ΣτΕ, προσφυγή στον Περιφερειάρχη, προσφυγή στον ίδιο τον Νομάρχη, σε τρόπο ώστε να προκύπτει αναμφίβολα ότι προέβη στην στάθμιση, αφενός του χρησιμοποιηθέντος μέσου (δημοσίευμα και της 13-5-2006), και αφετέρου της δυνατότητας να επιτευχθεί η προστασία του ως άνω δικαιώματός του με την χρήση άλλων, όπως με την προσφυγή στην δικαστική οδό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υφίστατο δυσαναλογία μεταξύ τους, αφού δέχθηκε ότι όλες οι μέχρι τότε ενέργειές του, τις οποίες παραθέτει, δεν πέτυχαν να αποτρέψουν τον πολιτικώς ενάγοντα, τότε Νομάρχη, από την λήψη της απόφασης για διακοπή λειτουργίας των αναφερομένων τμημάτων της κλινικής του, η οποία και θα κατέληγε σε παύση της λειτουργίας της. Δέχθηκε λοιπόν το Δικαστήριο, με τις αιτιολογίες που παραθέτει στην προσβαλλομένη απόφαση, ότι το εξυβριστικό και όχι δυσφημιστικό, όπως από παραδρομή αναφέρεται στον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, δημοσίευμα ισοσταθμίζεται και δεν είναι δυσανάλογο με την εξυπηρέτηση του σκοπού διατηρήσεως σε λειτουργία της κλινικής, τον οποίο και δεν μπόρεσε να επιτύχει ο ιδιοκτήτης της κατηγορούμενος με τα άλλα ως άνω μέχρι τότε χρησιμοποιηθέντα μέσα, που παραθέτει. Οι ανωτέρω σχολιαζόμενες παραδοχές της προσβαλλομένης αθωωτικής αποφάσεως και οι παρατιθέμενες αιτιολογίες της συγκροτούν την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτούσε, όπως αναφέρθηκε στις 1 και 2 νομικές σκέψεις, η για τον ανωτέρω λόγο αθωωτική κρίση του Δικαστηρίου. 4. Ως προς την έλλειψη αιτιολογιών που αποδίδεται με την αίτηση αναιρέσεως ως προς τον δεύτερο κατηγορούμενο, ιδιοκτήτη της εφημερίδας, στην οποία δημοσιεύθηκε το επίμαχο κείμενο, πρέπει να λεχθούν τα ακόλουθα: Με τη διάταξη του άρθρου μόνου, παρ. 1, του Ν. 2243/1994, που ισχύει, σύμφωνα με την παρ. 6 του ίδιου άρθρου, από την στις 3-10-1994 δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ. 162/3-10-94, τεύχος Α'), καταργήθηκε η διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1 του Α.Ν. 1092/1938, που όριζε ότι ο εκδότης εφημερίδας ή περιοδικού τιμωρείται για τα αδικήματα που διαπράττονται με το αντίστοιχο έντυπο, αν δε αποδείξει ότι δεν γνώριζε το δημοσίευμα τιμωρείται "επ' αμελεία" με χρηματική ποινή αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα. Έτσι από τις 3-10-1994 και εφεξής και η ευθύνη του εκδότη περιοδικού ή εφημερίδας κρίνεται, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, είτε κατά τις γενικές περί συμμετοχικής δράσεως διατάξεις των άρθρων 45-47 του Π.Κ., αν συντρέχει περίπτωση τέτοιας (συμμετοχικής) δράσης, είτε αυτοτελώς, μόνο κατά τις αντίστοιχες διατάξεις του Π.Κ. που προβλέπουν τη σχετική πράξη, αν ο εκδότης ενήργησε ανεξάρτητα από το δόλο και την απόφαση των λοιπών δραστών (ΑΠ 355/1999, ΑΠ 2244/2004). Τέλος, από το άρθρο 45 Π.Κ., το οποίο καθορίζει, ότι "αν δύο ή περισσότεροι από κοινού τέλεσαν αξιόποινη πράξη, καθένας τους τιμωρείται ως αυτουργός της πράξης", συνάγεται ότι συναυτουργία είναι η άμεση και αυτοπρόσωπη ταυτόχρονη ή διαδοχική σύμπραξη δύο ή περισσοτέρων στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος, που διαπράττεται με κοινό δόλο τους, δηλαδή με συναπόφασή τους, την οποία έλαβαν ή πριν από την πράξη τους ή κατά την τέλεσή της, ώστε καθένας τους θέλει ή αποδέχεται την τέλεσή της και θέλει ή αποδέχεται να ενώσει τη δράση του με τη δράση του άλλου. Στην κρινόμενη περίπτωση ο εν λόγω κατηγορούμενος καταδικάσθηκε με την πρωτόδικη απόφαση ως συναυτουργός (45 ΠΚ), δηλαδή από κοινού τελέσεως με τον συγκατηγορούμενό του, ο μεν ένας ως συντάκτης του επίμαχου κειμένου, ο δε άλλος ως ιδιοκτήτης της ανωτέρω εφημερίδος, στην οποία αυτό καταχωρήθηκε, των πράξεων της συκοφαντικής δυσφημίσεως και εξυβρίσεως, η οποία και, όπως λέχθηκε, ερευνάται εν προκειμένω. Το δικαστήριο έκρινε, κατά τα άνω, με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όπως λέχθηκε, ότι, για τους λόγους που εκθέτει, επήλθε άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξεως της εξυβρίσεως και κήρυξε αθώο τον καταρτίσαντα το δημοσιευθέν κείμενο, αλλά και τον ιδιοκτήτη της εφημερίδος, δεν χρειαζόταν δε να διαλάβει αιτιολογίες για την αθωωτική και ως προς αυτόν κρίση του, πέραν εκείνων που κατά τα άνω διέλαβε για τον συντάκτη του δημοσιεύματος. Τούτο δε διότι οι αιτιολογίες που ανωτέρω αναφέρθηκαν καλύπτουν την από κοινού δράση και των δύο κατηγορουμένων, αφού με βάση αυτές κατέληξε στην κρίση περί μη τέλεσης της πράξης της εξυβρίσεως, λόγω άρσεως του αδίκου χαρακτήρα της, για τον λόγο που εκθέτει, ο οποίος εκτείνεται και στους δύο κατηγορουμένους και έτσι δεν απαιτούνταν η παράθεση ιδιαίτερης αιτιολογίας για τον καθένα και ειδικότερα για τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας, αφού, κατά την κατηγορία, ο τελευταίος δεν ενήργησε ανεξάρτητα από τον δόλο και την απόφαση του συγκατηγορουμένου του, αλλ αντιθέτως εισήχθη και δικάσθηκε ως συναυτουργός εκείνου, όπως η έννοια της συμμετοχικής αυτής δράσης εκτέθηκε στην νομική σκέψη, ούτε περαιτέρω το Δικαστήριο δέχθηκε συνδρομή στο πρόσωπο του συντάκτη του επίμαχου κειμένου προσωπικού λόγου απαλλαγής από την ποινή. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι οι πρώτος και δεύτερος λόγος της αναιρέσεως, η οποία εκκινεί από την εσφαλμένη προϋπόθεση ότι το αδίκημα για το οποίο υπήρξε η αθωωτική κρίση είναι το της συκοφαντικής δυσφημίσεως, με τους οποίους πλήττεται η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, για ασάφεια και έλλειψη αιτιολογιών ως και έλλειψη νόμιμης βάσης της αθωωτικής κρίσης της για τον συντάκτη του δημοσιεύματος κατηγορούμενο Χ1 (510 παρ. 1Δ' και 1Ε' ΚΠΔ). Απορριπτέος επίσης ως αβάσιμος είναι και ο τρίτος και τελευταίος λόγος της αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η απόφαση για παντελή έλλειψη αιτιολογιών της αθωωτικής κρίσεως της, για τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας Χ2 (510 παρ. 1Δ' ΚΠΔ).
Συνεπώς πρέπει η αναίρεση στο σύνολό της να απορριφθεί κατά το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ' αρ. 8/2009 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της υπ' αρ. 121/2009 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 7 Οκτωβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 13 Οκτωβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ