Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Κατηγορουμένου απολογία.
Περίληψη:
Παραβίαση του άρθρου 211α ΚΠΔ. Λόγος αναίρεσης εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ. Αποκλείεται η στήριξη της καταδίκης σε μόνη την μαρτυρική κατάθεση ή απολογία συγκατηγορουμένου, αλλά όχι και η συνεκτίμησή τους μαζί με τις άλλες αποδείξεις. Απορρίπτει αίτηση.
Αριθμός 1411/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Γεώργιο Αδαμόπουλο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Μαρτίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σπυρίδωνα Φυτράκη, περί αναιρέσεως της 277/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Λαρίσης. Το Πενταμελές Εφετείο Λαρίσης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 7.7.2008 αίτησή του αναιρέσεως και στο από 21.2.2009 δικόγραφο προσθέτων λόγων, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1476/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως και οι πρόσθετοι αυτής λόγοι.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η με αριθμ. έκθ. 25/07-07-2008 αίτηση αναίρεσης και οι δι' ιδίου από 21-02-2009 δικογράφου προτεινόμενοι, ταυτόσημοι με την αναίρεση, πρόσθετοι λόγοι αναίρεσης του Χ, στρέφονται κατά της 277/2008 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας, με την οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων (4) ετών για την αξιόποινη πράξη της πώλησης ναρκωτικών ουσιών κατ' εξακολούθηση με το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου. Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί η βασιμότητά τους.
Κατά το άρθρο 5 παρ. 1 στοιχ. β' του ν. 1729/ 1987, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 του ν. 2161/ 1993 (άρθρο 20 παρ. 1 περ. του Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά, ν. 3459/2006) με κάθειρξη δέκα (10) τουλάχιστον ετών και με χρηματική ποινή 100.000 μέχρι 100.000.000 δραχμών (ήδη 2900 έως 290.000 ευρώ) τιμωρείται όποιος πωλεί ναρκωτικά. Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1, στοιχ.Δ ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σε αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχτηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις, που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη, που εφαρμόστηκε. Ως προς τις αποδείξεις, αρκεί αυτές να αναφέρονται στην απόφαση κατ' είδος, χωρίς να είναι απαραίτητο να διευκρινίζεται από ποιο ή ποια αποδεικτικά μέσα αποδείχτηκε η κάθε παραδοχή. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Εξάλλου, εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει και όταν η διάταξη αυτή παραβιάστηκε εκ πλαγίου, όταν δηλαδή "το πόρισμα της απόφασης, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το οποίο παραδεκτώς συμπληρώνεται από το διατακτικό, το άνω Πενταμελές Εφετείο, από τα αποδεικτικά μέσα που κατ' είδος προσδιορίζονται, δέχτηκε ανελέγκτως ότι "Ο κατηγορούμενος Χ στα ...και στην ..., κατά το τελευταίο τρίμηνο προ της 08-09-2002 και την 08-09-2002, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος, πώλησε στον Ψ, συνολικά 10 φορές, ποσότητες ναρκωτικής ουσίας, ήτοι ινδικής κάνναβης, αγνώστου βάρους τις 9 φορές και 8,8 γρ. την τελευταία, αντί τιμήματος 30 ευρώ κάθε φορά. Τούτο αποδεικνύεται, πλην άλλων, από την κατάθεση του μάρτυρος Ζ και από άλλα αποδεικτικά στοιχεία και δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην απολογία του Ψ, γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί ο ισχυρισμός του Χ περί εφαρμογής του άρθρου 211 Α ΚΠΔ.
Συνεπώς, ο άνω κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος, να του αναγνωρισθεί δε το ελαφρυντικό του άρθρου 84 παρ. 2α ΠΚ". Ακολούθως, το Εφετείο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της αξιόποινης πράξης της πώλησης ναρκωτικών ουσιών κατ' εξακολούθηση και του αναγνώρισε το αναφερόμενο ελαφρυντικό. Με τις παραδοχές του αυτές, το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την από τις άνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά όλα τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχτηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του ανωτέρω εγκλήματος, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους νομικούς συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα περιστατικά αυτά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 1, 26, 27 παρ. 1, 98 ΠΚ και 5 παρ. 1 στοιχ. β' του ν. 1729/1987, όπως τροποποιήθηκε και ήδη ισχύει (ν. 3459/2006), τις οποίες δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου. Επομένως, οι περί του αντίθετου από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' και Ε' ΚΠΔ πρώτος λόγος της αναίρεσης και πρώτος πρόσθετος λόγος, περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένης εφαρμογής του νόμου, είναι αβάσιμοι.
Κατά την διάταξη του άρθρου 211Α ΚΠΔ, που προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 8 του ν. 2408/1996, μόνη η μαρτυρική κατάθεση ή η απολογία προσώπου συγκατηγορουμένου για την ίδια πράξη δεν είναι αρκετή για την καταδίκη του κατηγορουμένου. Από τη διάταξη αυτή, η παραβίαση της οποίας ιδρύει . τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ λόγο αναίρεσης για έλλειψη της απαιτούμενης από το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, προκύπτει ότι αποκλείεται η στήριξη της καταδίκης κατηγορουμένου σε μόνη τη μαρτυρική κατάθεση ή απολογία συγκατηγορουμένου αλλά όχι και η συνεκτίμηση της μαρτυρικής κατάθεσης ή της απολογίας συγκατηγορουμένου μαζί με τις άλλες αποδείξεις. Με το δεύτερο λόγο της αναίρεσης και τον πρόσθετο λόγο από το άνω άρθρο 510 παρ. ΙΔ ΚΠΔ, αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια ότι το Πενταμελές Εφετείο στήριξε την ενοχή του αναιρεσείοντος αποκλειστικά στην απολογία του συγκατηγορουμένου του Ψ, με αποτέλεσμα η αιτιολογία να είναι ελλιπής. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, που παρατίθεται ανωτέρω, το Εφετείο, για τη θεμελίωση της κρίσης του περί της ενοχής του αναιρεσείοντος για την άνω αξιόποινη πράξη, έλαβε υπόψη όχι μόνο την απολογία του συγκατηγορουμένου του Ψ αλλά και τα άλλα αποδεικτικά μέσα και συγκεκριμένα την κατάθεση του μάρτυρα Ζ, η οποία αναγνώσθηκε στο ακροατήριο χωρίς να αντιλέξει ο πληρεξούσιος δικηγόρος του αναιρεσείοντος σύμφωνα με τα πρακτικά της απόφασης αυτής, καθώς και τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν και αναφέρονται στα πρακτικά. Επομένως, ο περί του αντιθέτου από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ λόγος της αναίρεσης και πρόσθετος λόγος είναι αβάσιμοι. Κατ' ακολουθίαν, και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης για έρευνα, πρέπει να απορριφθούν η αίτηση και οι προτεινόμενοι πρόσθετοι λόγοι αναίρεσης και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 7.7.2008 αίτηση και τους από 21.2.2009 προσθέτους λόγους του Χ, για αναίρεσης της 277/2008 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, από διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Απριλίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 9 Ιουνίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ