Θέμα
Ακυρότητα απόλυτη, Έγγραφα, Φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Περίληψη:
Παράβαση άρθρου 43 Ν. 2696/99 και φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Για την ενοχή του κατηγορουμένου λήφθηκαν υπόψη έγγραφα, που δεν προκύπτει η ανάγνωσή τους στο ακροατήριο, ούτε η ταυτότητα του περιεχομένου τους από άλλα αποδεικτικά μέσα. Δεκτός ο σχετικός για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας, λόγος της αιτήσεως. Αναιρεί απόφαση. Παραπέμπει στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.
ΑΡΙΘΜΟΣ 742/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο - Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 12 Ιανουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ρούσσου - Εμμανουήλ Παπαδάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Χαράλαμπο Χαραλάμπους, περί αναιρέσεως της 85669/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Αθηνών.
Με πολιτικώς ενάγοντα τον ..., που δεν παραστάθηκε.
Το Τριμελές Πλημ/κείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορούμενη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 17 Μαΐου 2009 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 894/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των αρ. 171 §1δ, 329, 331 §1, 333, 364 §1, 369 και 510 §1Α ΚΠΔ συνάγεται, ότι επέρχεται η συνιστώσα λόγο αναίρεσης απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, όταν το δικαστήριο, για το σχηματισμό της περί ενοχής του κατηγορουμένου κρίσης του, έλαβε υπόψη του, ευθέως και αμέσως, ως αποδεικτικά στοιχεία, έγγραφα, τα οποία δεν αναγνώσθηκαν κατά την δημόσια και προφορική συζήτηση στο ακροατήριο, οπότε παραβιάζει την άσκησή του από το άρ. 358 του ίδιου Κώδικα πηγάζοντος δικαιώματος του κατηγορουμένου να προβαίνει σε δηλώσεις και εξηγήσεις, σχετικά με τα αποδεικτικά αυτά στοιχεία. Επί πλέον δε παραβιάζονται οι αρχές της προφορικότητας της συζήτησης στο ακροατήριο και της κατ' αντιμωλία διεξαγωγής της δίκης. Η ακυρότητα αυτή αποτρέπεται, αν το περιεχόμενο των μη αναγνωσθέντων εγγράφων διαπιστώνεται από άλλα αποδεικτικά στοιχεία, ή αν τα έγγραφα αυτά αναφέρονται απλώς ιστορικά στο αιτιολογικό της πληττόμενης απόφασης, χωρίς να έχουν ληφθεί αμέσως υπόψη από το Δικαστήριο της ουσίας για το σχηματισμό δικανικής πεποίθησης, αναφορικά με την συνδρομή των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο, καθώς και αν τα έγγραφα αυτά συνιστούν στοιχεία του κατηγορητηρίου.
Στην προκειμένη περίπτωση, από επιτρεπτή επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, προκύπτει, κατ' ακριβή αντιγραφή από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης, ότι "από την αποδεικτική διαδικασία. Και τα έγγραφα των οποίων έγινε η ανάγνωση στο ακροατήριο, καθώς και από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως, που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο, σε συνδυασμό με την απολογία της κατηγορουμένης και την εν γένει συζήτηση της υποθέσεως, προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε, ότι η κατηγορουμένη έχει τελέσει τις πράξεις που της αποδίδει το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχη", στα πρακτικά δε της προσβαλλόμενης αποφάσεως και με τον τίτλο "αναγνωστέα" δηλ. "έγγραφα" αναφέρεται "η παραπάνω απόφαση με τα πρακτικά και τα έγγραφα". Και στην περίπτωση που εννοείται η πρωτοβάθμια (126615/05) απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κείου Αθηνών, και πάλι δεν αναγράφονται σε αυτή έγγραφα που αναγνώσθηκαν. Έτσι, με τα παραπάνω όμως, το δικάσαν Δικαστήριο στο σκεπτικό της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεώς του αναφέρει μεν κατ' είδος τα αποδεικτικά μέσα που έλαβε υπόψη του, ως προς την περί ενοχής της κατηγορουμένης κρίση του, ειδικά δε, ως προς τα έγγραφα αναφέρει κατά λέξη: "...και τα έγγραφα των οποίων έγινε η ανάγνωση στο ακροατήριο ....". Η διατύπωση αυτή, δεν προσδιορίζει τα έγγραφα αυτά με ακρίβεια ώστε να μην ανακύπτει αμφιβολία περί την ταυτότητά τους, για να μπορεί έτσι να διακριβωθεί αν συγκεκριμένα έγγραφα αναγνώσθηκαν και λήφθηκαν υπόψη, δηλαδή, δεν καθίσταται σαφές ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα αναγνωσθέντα έγγραφα, καθώς και ποία ήταν αυτά και ότι δεν υπήρξε αποκλεισμός κάποιων εγγράφων. Επίσης, η ταυτότητα των εγγράφων αυτών, δεν διαπιστώνεται από άλλα αποδεικτικά στοιχεία, ούτε τα έγγραφα αυτά αναφέρονται απλώς ιστορικά στο αιτιολογικό της πληττόμενης αποφάσεως, χωρίς να έχουν ληφθεί αμέσως υπόψη από το Δικαστήριο της ουσίας για το σχηματισμό της κατά τα άνω δικανικής πεποίθησης. Εξάλλου, δεν προκύπτει αν τα έγγραφα αυτά συνιστούν στοιχεία του κατηγορητηρίου. Μάλιστα δε, από τη διατύπωση της φράσης αυτής "... και τα έγγραφα των οποίων έγινε ανάγνωση στο ακροατήριο ....", παράγεται απόλυτη βεβαιότητα ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και αξιολόγησε ως αποδεικτικό μέσο έγγραφα τα οποία ασφαλώς δεν αναγνώσθηκαν. Επίσης, δεν αναφέρονται τα προσδιοριστικά της ταυτότητάς τους στοιχεία, ούτε προκύπτει το περιεχόμενό τους με κανένα τρόπο, δηλαδή έστω και εμμέσως, από τα λοιπά αποδεικτικά μέσα. Σε κάθε δε περίπτωση, δεν παράγεται η βεβαιότητα ότι αυτά αναγνώσθηκαν. Ενόψει αυτών, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος κατ' ουσίαν ο σχετικός περί απόλυτης ακυρότητας της διαδικασίας μοναδικός, κατ' εκτίμηση του δικογράφου, εκ του άρθρου 510 §1 στοιχ. Α' ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως και να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση, ακολούθως δε, πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλους δικαστές.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 85669/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και,
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα κρίση στο ίδιο δικαστήριο συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 19 Απριλίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ