Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Απάτη, Πλαστογραφία, Συρροή εγκλημάτων.
Περίληψη:
Η πλαστογραφία με χρήση και η απάτη συρρέουν αληθώς. Η απόπειρα της απάτης και η χρήση πλαστού ή νοθευμένου εγγράφου δεν είναι αυτοτελή εγκλήματα, υφισταμένης μεταξύ τους φαινομενικής συρροής. Απορρίπτει αίτηση.
Αριθμός 83/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου - Κατσαβριά - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13 Νοεμβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Τσάγγα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που παρέστη με την πληρεξούσια δικηγόρο του Καλυψώ Γούλα, περί αναιρέσεως της 3670/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 31 Μαρτίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 684/2009.
Αφού άκουσε
Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως συνάγεται από το άρθρο 216 παρ. 1 του ΠΚ, η πλαστογραφία στοιχειοθετείται αντικειμενικώς όταν εκείνος που καταρτίζει πλαστό ή νοθεύει έγγραφο, το καταστήσει προσιτό στον μέλλοντα να παραπλανηθεί από το περιεχόμενο του τρίτο, και δώσει σε αυτόν τη δυνατότητα να λάβει γνώση του περιεχομένου του, χωρίς να απαιτείται και να λάβει πράγματι γνώση ή να παραπλανηθεί ο τρίτος. Περαιτέρω, όπως συνάγεται από το άρθρο 386 παρ. 1 του ίδιου κώδικα, η απάτη στοιχειοθετείται αντικειμενικώς όταν ο δράστης με παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή την αποσιώπηση αληθινών γεγονότων, πείθει κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, από την οποία βλάπτεται στην περιουσία του ο τελευταίος ή τρίτος, ανεξάρτητα αν με αυτή επιτυγχάνεται ή όχι το παράνομο περιουσιακό όφελος, στο οποίο αποσκοπούσε ο δράστης, υποκειμενικώς δε όταν ο δράστης γνωρίζει τα ουσιαστικά περιστατικά της πράξης αυτής και θέλει να τα παραγάγει. Είναι δε δυνατό από την πράξη του δράστη άλλο πρόσωπο να παραπλανάται και άλλο να ζημιώνεται. Από τα παραπάνω συνάγεται ότι οι πράξεις της πλαστογραφίας με χρήση και η απάτη συρρέουν αληθώς και ουδεμία απορροφά την άλλη, διότι καθεμία είναι αυτοτελής, αφού ειδικότερα η επίτευξη της παραπλάνησης και της βλάβης στην περιουσία του παραπλανωμένου ή του τρίτου, που αποτελούν στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης της απάτης, δεν αποτελούν αντίστοιχα και στοιχεία της υπόστασης ή επιβαρυντική περίπτωση ή αναγκαίο μέσο διάπραξης της πλαστογραφίας. Μόνον η απόπειρα της απάτης και η χρήση πλαστού ή νοθευμένου εγγράφου, όταν τα για την απάτη παρασταθέντα σαν αληθινά ψευδή γεγονότα ταυτίζονται προς εκείνα που συνιστούν τη χρήση του πλαστού εγγράφου, δεν είναι αυτοτελή εγκλήματα, αλλά η απόπειρα απάτης απορροφάται από τη χρήση πλαστού, υφισταμένης μεταξύ τους φαινομενικής συρροής. Περαιτέρω, η ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης, πρέπει να εκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, δηλαδή εκείνους που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορο του, και τείνουν στην άρση του αδίκου χαρακτήρα της πράξης ή της ικανότητας προς καταλογισμό ή στην μείωση του ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Πρέπει όμως ο προβαλλόμενος ισχυρισμός να είναι ορισμένος, δηλαδή, κατά περίπτωση, να αναφέρονται κατά τρόπο αναλυτικό τα πραγματικά περιστατικά που κατά νόμο απαιτούνται για τη συγκρότηση της νομικής έννοιας του συγκεκριμένου ισχυρισμού, έτσι ώστε να παρέχεται η δυνατότητα αξιολόγησης, και σε περίπτωση αποδοχής της, να οδηγούν στο ειδικότερο ευνοϊκό για τον κατηγορούμενο συμπέρασμα. Διαφορετικά δεν υπάρχει υποχρέωση του δικαστηρίου της ουσίας να αποφανθεί επί των ισχυρισμών αυτών (αορίστων) με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Ισχυρισμός όμως ο οποίος αποτελεί άρνηση των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, και συνεπώς της κατηγορίας ή απλό υπερασπιστικό επιχείρημα, δεν είναι αυτοτελής με την πιο πάνω έννοια, γι' αυτό το δικαστήριο της ουσίας δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει και πολύ περισσότερο να αιτιολογήσει ειδικά την απόρριψή του. Στην προκειμένη περίπτωση ο αναιρεσείων ... με την προσβαλλομένη 3670/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/των Θεσσαλονίκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών, ανασταλείσα επί πενταετία, για την αξιόποινη πράξη της πλαστογραφίας με χρήση, κατ' εξακολούθηση, που διέπραξε στην Θεσσαλονίκη κατά το χρονικό διάστημα από 1/1/2002 έως 10/3/2004. Κατά της απόφασης αυτής ο ως άνω καταδικασθείς άσκησε την κρινόμενη αναίρεση, και με το μοναδικό λόγο αναιρέσεως παραπονείται ότι το παραπάνω δικαστήριο δεν απάντησε στον ισχυρισμό του ότι η αξιόποινη πράξη της πλαστογραφίας με χρήση, κατ' εξακολούθηση, που τελέστηκε από αυτόν και για την οποία καταδικάστηκε κατά τα άνω, απορροφήθηκε από την πράξη της απάτης στην οποία απέβλεψε για να προσπορισθεί παράνομο περιουσιακό όφελος, για την οποία (πράξη της απάτης) κηρύχθηκε αθώος, κατ' εφαρμογή του άρθρου 393 παρ.2 του ΠΚ, με την αμετάκλητη 19388/2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης. Η προσβαλλομένη απόφαση, όπως προκύπτει από το πλήρες και εμπεριστατωμένο σκεπτικό της, για έλλειψη αιτιολογίας του οποίου αυτός δεν προβάλλει αιτίαση, αφού δέχθηκε τα πραγματικά περιστατικά που εκτενώς αναφέρει, απέρριψε σιγή τον ως άνω ισχυρισμό του αναιρεσείοντος περί απορροφήσεως, χωρίς δηλαδή να διαλάβει κάποια αιτιολογία, και ακολούθως κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο, όπως προκύπτει από το διατακτικό της, για την αξιόποινη πράξη της πλαστογραφίας με χρήση, κατ' εξακολούθηση, καθόσον υιοθέτησε προδήλως την άποψη ότι η πράξη της πλαστογραφίας με χρήση δεν απορροφάται από την πράξη της απάτης, ο οποίος ισχυρισμός δεν είναι αυτοτελής, κατά την έννοια που προαναφέρθηκε, ώστε το δικαστήριο να είχε υποχρέωση να απαντήσει και πολύ περισσότερο να αιτιολογήσει ειδικά την απόρριψη του, την οποία πάντως (απόρριψη) διαλαμβάνει ρητά στο διατακτικό της. Επομένως, ο λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, όσον αφορά την απόρριψη του παραπάνω ισχυρισμού του(άρθρο 510 παρ. ΙΔ' του ΚΠΔ), πρέπει να απορριφθεί. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της, καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 31/3/2009 αίτηση του ...για αναίρεση της υπ' αριθμ. 3670/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/των Θεσσαλονίκης. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, τα οποία ανέρχονται σε διακόσια είκοσι(220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 15 Ιανουαρίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ